O Αμίν Ζααφαρί είναι Παλαιστίνιος, αλλά εδώ και πολλά χρόνια ζει στο Ισραήλ. Έχει πάρει την ισραηλινή υπηκοότητα και έχει χτίσει την καριέρα του ως φημισμένος χειρουργός. Είναι παντρεμένος με τη Σιχέμ, που κατάγεται επίσης από την Παλαιστίνη. H ζωή τους κυλά άνετα, όμορφα, ανώδυνα... Μέχρι την ημέρα που γίνεται μία ακόμα τρομοκρατική επιθέση: ένας "καμικάζι", ζωσμένος με εκρηκτικά, ανατινάζεται σ΄ ένα εστιατόριο, σκοτώνοντας μεταξύ άλλων και πολλά παιδιά. O Αμίν θα μάθει σύντομα πως αυτός ο "καμικάζι" δεν είναι άλλος από τη Σιχέμ, που ως "μαύρη χήρα" ανέλαβε να φέρει εις πέρας αυτή τη μακάβρια αποστολή. Και τότε, ολόκληρη η ζωή του καταρρέει, τα σημεία αναφοράς του χάνονται, τίποτα πια δεν είναι όπως πριν μετά απ΄ αυτή την απρόσμενη αποκάλυψη. O Αμίν βιώνει τον πόνο, αλλά ταυτόχρονα θέλει να μάθει... να μάθει το γιατί. Oι αποκαλύψεις θα ακολουθήσουν η μία μετά την άλλη. Και η μοίρα θα του παίξει ένα μακάβριο παιχνίδι...
Για άλλη μια φορά ο Γιασμίνα Χάντρα "μας ανοίγει τα μάτια" σ΄ έναν κόσμο σκληρό, ανελέητο, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών.

Αν και δεν είναι τόσο λυρικό και ποιητικό όσο το Όσα η μέρα οφείλει στη νύχτα δεν παύει να είναι ένα δυνατό, ιδιαίτερο μυθιστόρημα. Ο άραβας αλλά ισραηλινός υπήκοος και χειρούργος στο επάγγελμα Αμίν Ζααφαρί είναι εδώ και δέκα χρόνια παντρεμένος με τη Σιχέμ. Ξέρει τα πάντα για κείνη και δεν έχουν μυστικά ο ένας από τον άλλον. Ώσπου η Σιχέμ ζώνεται με εκρηκττικά και ανατινάζεται σε καφετέρια του Τελ Αβίβ, 17 νεκροί και πολλοί τραυματίες.

Ο Αμίν χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Αρνείται να το πιστέψει. Μόνο όταν λαμβάνει ένα γράμμα από τη νεκρή σύζυγό του που το παραδέχεται κλονίζεται συθέμελα. Ενώ αρχίζει να δέχεται ρατσιστικές επιθέσεις και σχόλια, ακόμη και από το νοσκομείο τον διώχνουν, με τη βοήθεια της καλύτερής του φίλης, μεταβαίνει στη Βηθλεέμ και ακολουθεί τα χνάρια της φατρίας που έκανε πλύση εγκεφάλου στη γυναίκα του. Δε θέλει να σκοτώσει ή να εκδικηθεί, θέλει να καταλάβει τι δεν της προσέφερε που το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι άγνωστοι και της άλλαξαν τα μυαλά.

Αυτό το ταξίδι δυστυχώς θα είναι μια μεγάλη αποκάλυψη και για τον ίδιο, όχι μόνο για τη γυναίκα που αγαοπύσε και ονειρευόταν τόσο πολύ πο υδεν τη ζούσε, όσο και για το πουπουλένιο στρώμα που του χαρίζει η κοινωνική αναγνώριση, αν και Παλαιστίνιος. Μπορεί να ζει σε μια τσιχλόφουσκα, δίπλα του όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανέχονται την ταπείνωση και την προσβολή και θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι και αξιοπρεπείς. Ένα ένα γκρεμίζονται τα τείχη της άνετης και απυρόβλητης ζωής του χειρούργου, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματική διάσταση των γεγονότων στη χώρα που τον φιλοξενεί, άλλωστε το Τείχος των Δακρύων χωρίζει την κάπως άνετη πρωτεύουσα του Τελ-Αβίβ από την κατεστραμμένη και βομβαρδισμένη Τζαμίν.

Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, η ανατροπή μιας δεδομένης αλλά όχι και αληθινής κατάστασης, το τέλος του χτες και η αρχή ενός νέου αύριο. Κι όταν ο Αμίν συμφιλιώνεται με τα ιδανικά που ενέπνευσαν τον αγώνα της γυναίακς του για ελευθερία, ένα αντίστοιχο τρομοκρατικό χτύπημα, αυτήν τη φορά από έναν ξάδερφό του, του γκρεμίζει και τον τελευταίο θεμέλιο λίθο για την πραγματικότητα που ζει, όσο κι αν επιμένει ότι μεγαλύτερη αξία έχει το δικαίωμα να ζεις και να σώζεις ζωές παρά να αυτοκτονείς και να δολοφονείς, όσο αγνές κι αν είναι οι προθέσεις σου.

Ένα κείμενο κόλαφος για τις σχέσεις Εβραίων και Παλαιστινίων, που σηκώνει κάθε εκατοστό της κουβέρτας του Μεσανατολικού ζητήματος και δε σε αφήνει να ανασάνεις είτε από την αποφορά αυτών που εκμεταλλεύονται επιθυμίες απλών ανθρώπων για πανανθρώπινα ιδανικά (δεδομένα για πολλές χώρες της Δύσης) είτε από τα χημικά και τη σκόνη των εμπόλεμων περιοχών. Μηνύματα και ηθική παντού, καλογραμμένο κείμενο, απίστευτη ψυχολογική επεξεργασία.

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

"Το παιδί είναι δώδεκα χρόνων κι έχει καρδιά από πορσελάνη. Σ' αυτήν την ηλικία, όπου ερωτεύεται κανείς τα πάντα κεραυνοβόλα, μόνο και μόνο επειδή η εμπιστοσύνη που νιώθει για τα πράγματα είναι τόσο μεγάλη όσο και η χαρά του, το αγοράκι θα ήθελε να χαρεί τους καρπούς της ζωής, πεπεισμένο πως το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να σηκώσει το χέρι για να δρέψει την ευτυχία του κόσμου όλου..." (σελ. 11).

Διαβάστε για τη νοοτροπία των ανθρώπων-καμικάζι όπως την καταγράφει ο μεγάλος αυτός συγγραφέας:

"Αρκεί ένας απλός μηχανισμός να μπει σε λειτουργία στο ασυνείδητο κι αυτό είναι όλο. Τα κίνητρα δεν έχουν όλα την ίδια βαρύτητα αλλά γενικά πρόκειται για πράγματα που μεταδίδονται απ' τον έναν στον άλλον μέσα σε μια στιγμή...Ή σου πέφτουν ξαφνικά στο κεφάλι σαν πυραμίδα ή αγκιστρώνονται μέσα σου σαν σκουλήκι που σου τρώει τα σωθικά. Έπειτα παύεις να βλέπεις πια τον κόσμο με το ίδιο μάτι. Δεν έχεις παρά μονάχα μια σκέψη στο μυαλό: να ανασηκώσεις αυτό το πράγμα που κατοικεί στην ψυχή και στο σώμα σου για να δεις τι κρύβεται από κάτω. Απ' αυτό το σημείο και μετά είναι αδύνατον πια να κάνεις πίσω. Άλλωστε, δεν είσαι εσύ πια που έχεις το τιμόνι στα χέρια. Νομίζεις πως κάνεις αυτό που θέλεις αλλά δεν είναι αλήθεια. Δεν είσαι πια παρά το όργανο των ίδιων σου των απωθημένων. Για σένα, η ζωή και ο θάνατος είναι το ένα και το αυτό. Κατά κάποιο τρόπο έχεις πια οριστικά απαρνηθεί οτιδήποτε θα μπορούσε να σου δώσει μια ευκαιρία να επιστρέψεις στη γη. Αεροβατείς. Είσαι ένας εξωγήινος. Ζεις στα όρια ενός άλλου κόσμου, κυνηγώντας τα ουρί του Παραδείσου και τους μονόκερους. Δεν θέλεις πια να ακούς λέξη για τούτον εδώ τον κόσμο. Περιμένεις μονάχα τη στιγμή που θα κάνεις το διάβημα. Ο μόνος τρόπος για να ξανακερδίσεις όσα έχασες ή να επανορθώσεις αυτά που δεν κατάφερες, με δυο λόγια, ο μόνος τρόπος για να χαρίσεις στον εαυτό σου μια θέση στο μύθο είναι να έχεις ένα ωραίο τέλος: να μεταμορφωθείς σε πυροτέχνημα μέσα σ' ένα κατάμεστο σχολικό λεωφορείο ή σε τορπίλη που εξαπολύεται με θανατηφόρα ταχύτητα ενάντια στο άρμα του εχθρού. Μπουμ! Και ιδού το μεγάλο άνοιγμα, με ανταμοιβή την υπόσταση του μάρτυρα. Η μέρα που θα περιμαζέψουν τη σορό σου γίνεται τότε στα μάτια σου και η μονδική στιγμή κατά την οποία θα αποκτήσεις αξία στα μάτια των άλλων. Τα υπόλοιπα, η προηγούμενη μέρα και η επόμενη, παύουν να σ' απασχολούν πια, για σένα δεν υπήρξαν ποτέ" (σελ. 98-99).

"Ο Εβραίος γεννήθηκε ελεύθερος σαν τον άνεμο, απόρθητος σαν την έρημο της Ιουδαίας. Παρέλειψε να οριοθετήσει την πατρίδα του σε σημείο που παραλίγο να του την πάρουν από τα χέρια, επειδή για πολύ καιρό πίστευε πως η γη της επαγγελίας ήταν πάνω απ' όλα εκείνη όπου δε θα υπήρχε κανένας τοίχος που να εμποδίζει το βλέμμα του να φτάνει πιο μακριά από τις κραυγές του" (σελ. 246).

Meet up

feltre
taxidiarikopouli
mauvesirene
tiffany1972
nebula7
dreamy24

merolia
vassilka
elenimix

Το πήρα. Σιγά μην το άφηνα!

Ένα θαυμάσιο βιβλίο. Δυνατό και βαθύ, ακολουθεί βήμα βήμα την κατάδυση του Αμίν στην ψυχή του, αλλά και στην εκρηκτική καθημερινότητα του τόπου του.

Συνεχίζει...

Ήρθε στα χέρια μου,με ευγενική πρωτοβουλία του δραστήριου panost.Πώς ήξερε οτι ήθελα ένα βιβλίο του συγκεκριμένου συγγραφέα; Θα διαβαστεί σύντομα.

Ένα βιβλίο που είχα ξεχάσει το θέμα του και δε διάβασα το οπισθόφυλλο.
Πραγματικά με συγκίνησε.Τόσο η ιστορία που διαδραματίζεται,ο τρόπος που περιγράφεται,όσο ο τρόπος που τελειώνει το βιβλίο..''Μπορεί να σου πάρουν τα πάντα,τα υπάρχοντά σου,τα καλύτερά σου χρόνια,όλες σου τις χαρές και όλες τις ανταμοιβές που αξίζεις,μέχρι και το τελευταίο σου πουκάμισο-αυτό όμως που δε μπορεί κανείς να σου πάρει,είναι τα όνειρά σου με τα οποία μπορείς να ξαναφτιάξεις τον κόσμο που σου στέρησαν.Απλά τέλειο...

Ανακάλυψα το βιβλίο στην permanent collection μου.
Κάπου στα βαθιά μου γεράματα θα έρθει η σειρά του να το διαβάσω ...
Προς το παρόν θα το προωθήσω στη Μωβ Σειρήνα που το ήθελε.

Στα χέρια του panost για να το δώσει στην tiffany καθότι η μωβ σειρήνα το έχει διαβάσει και έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Enjoy!

Από τον αγαπημένο μου panost.

Πολλά φιλιά κι ευχαριστώ πολύ για το δαχτυλίδι αυτό!!!
Θα πάρει κι αυτό σειρά, μια κι έχω αρκετά ακόμη να ξεπετάξω :-(

Συμφωνώ με τα περισσότερα σχόλια της feltre και του panost. (Διόρθωση: η γενέθλια πόλη του ήρωα λέγεται Τζενίν)

Πολύ δυνατό βιβλίο. Με συγκλόνισε, σε σημείο που ακόμα μιλώ στους φίλους μου γι' αυτό.
Πόσο μάταια και ανούσια είναι όλα αυτά που μας απασχολούν (γκομενικά, ταλαιπωρία σε ουρές ΔΕΗ ή τραπεζών, καθυστερήσεις μέσων μαζ. μεταφοράς, κτλ) σε σχέση με τα θέλω και τα πιστεύω του Παλαιστινιακού λαού και όλων των υπόλοιπων λαών που μάχονται ενάντια στην αδικία που υφίσταται η χώρα ή η κοινωνία τους...

Το διάβασα μέσα σε 3 μέρες. Συνέπασχα κι εγώ με τον ήρωα.
Το τέλος θλιβερό και ταυτόχρονα ονειρικό.
Χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να διαβάσω άλλο ένα βιβλίο του Γιασμίνα Χάντρα.

31/7/2013: Η καλή μας dreamy24 και ο maltrebus ζήτησαν να παρακαμφθούν λόγω πληθώρας ρινγκ στα χέρια τους, οπότε το βιβλίο θα πάει στον panost.

Πίσω στα χέρια μου για λίγο (;).

Στα χέρια μου από τη συνάντηση του Σεπτεμβρίου, ευχαριστώ!

Και ναι, το διάβασα επιτέλους, τόσο καιρό το κρατούσα. Απέφευγα να το πιάσω γιατί φοβόμουν ότι θα μου πέσει πολύ βαρύ, κι ωστόσο ήθελα πολύ να το διαβάσω. Τελικά το αντιμετώπισα πιο εύκολα απ' ό,τι φοβόμουν. Έπαιξε ρόλο και ότι το διάβασα πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι περίμενα (απ' τη στιγμή που το άρχισα...). Είναι πολύ καλογραμμένο, έχει κι αυτό την υπερβολή του στην έκφραση όπως το "Όσα η μέρα οφείλει στη νύχτα", αλλά εδώ μου ταίριαξε περισσότερο. Το δικό μου σχόλιο είναι ότι, σε αντίθεση με αυτό που περίμενα, δεν έμαθα ούτε κατάλαβα περισσότερα για το παλαιστινιακό. Προβληματίστηκα σίγουρα, αλλά με αυτή την ιστορία δε φωτίστηκε ιδιαίτερα η οπτική των δύο πλευρών. Στην πραγματικότητα ήταν η ιστορία του συγκεκριμένου ήρωα: η εσωτερική (και εξωτερική) του μάχη με το πένθος, την απώλεια, το γκρέμισμα των δεδομένων και των ονείρων, του κόσμου που είχε χτίσει γύρω του, αλλά και η σύγκρουση με το παρελθόν και την πραγματικότητα που είχε βάλει στην άκρη. Όλη αυτή η πορεία νομίζω δόθηκε πολύ πετυχημένα και με έντονες περιγραφές και εκφράσεις που της ταίριαζαν. Και ο προβληματισμός αφορά τελικά κάθε εποχή και τόπο κι εκεί είναι και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του, παρά στο σχολιασμό ή την εμβάθυνση στη συγκεκριμένη -τοπικά και χρονικά- σύγκρουση. Θα με ενδιέφερε να διαβάσω κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα. Ευχαριστώ πολύ panost για ένα ακόμα ring του Χάντρα.

Ζητώ συγνώμη που το κράτησα τόσο πολύ, θα ψάξω μέσα στις επόμενες μέρες τους επόμενους στη σειρά.

Επόμενη είναι η vassilka, το βιβλίο φεύγει για Λάρισα. Καλό ταξίδι, καλές αναγνώσεις!

Εφτασε στα χέρια μου χθες -ευχαριστώ μερόλια!- και απ'την ώρα που ξεκίνησα να το διαβάζω αιχμαλωτίστηκα! Το τελείωσα μέσα σε μια μέρα.
Το βρήκα εξαιρετικό βιβλίο, η ψυχολογία του ήρωα αλλά και οι θρησκευτικές αντιλήψεις όλων των πλευρών δίνονται με μαεστρία από τον συγγραφέα. Σε κάνει να σκέφτεσαι, σε προβληματίζει, σε κάνει να επαναπροσδιορίζεις τη θέση σου σ'αυτό τον κόσμο, σ'αυτή τη χώρα και να εκτιμάς τις ελευθερίες που θεωρείς δεδομένες αλλά που για κάποιους άλλους δεν είναι. Ακόμη και τώρα στη Ελλάδα της κρίσης γευόμαστε τέτοια ποιότητα ζωής που σε άλλα μέρη του κόσμου δεν την πλησιάζουν κάν. Γνωρίζουν μόνο το μίσος και τον φανατισμό και το κακό είναι πως οι ζωές τους βρίσκονται μέσα σ'ενα κύκλο αίματος και απίστευτου πόνου που δεν έχει τέλος.
Η γραφή του, οι περιγραφές τοπίων, ανθρώπων, συναισθημάτων δίνονται τόσο όμορφα και καλοδουλεμένα που δεν μπορείς παρά να συνεχίζεις να διαβάζεις μέχρι το βιβλίο να τελειώσει!

panost, σ'ευχαριστώ για την ευκαιρία που νου έδωσες να διαβάσω το "Τρομοκρατικό χτύπημα"!!
Στέλνω αμέσως pm στην επόμενη στη σειρά

Το βιβλίο ταξιδεύει από σήμερα για Πάτρα και elenimix.

Είναι στα χέρια μου.

Κατ' αρχήν συγνώμη που καθυστερησα τόσο, αλλά μου είχαν πέσει όλα τα ρινγκς μαζί και εδωσα προτεραιότητα σ' αυτά που είχαν μεγάλη λίστα κατω από μένα.
Ωραίο βιβλίο, σε μεταφέρει στα προβλήματα ενός άλλου πολιτισμού και κουλτούρας. Με προβλημάτισε αρκετά, ωστόσο μου κράτησε το ενδιαφέρον. Στο τέλος φανταζόμουν πως θα ζούσαν με την Κιμ αλλά έπεσα έξω, αν και θλιβερό μου άρεσε το τέλος του.

Το βιβλίο μετά από ελλιπή συνεργασία με τα ΕΛΤΑ και ολόκληρο ταξίδι για να εντοπίσω πού στον κόρακα το πάρκαραν ήρθε στα χέρια μου. Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή τους και ειδικά την elenimix που μπήκε σε κόπο και έξοδα για να μου το στείλει! :)

~~~~~~~Καλωσήρθες στο Bookcrossing!~~~~~~~

Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο.
Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις αυτό το σχόλιο -μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!

Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας κλπ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ.

Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ

του site για να σου εξηγήσουν ότι χρειάζεσαι να ξέρεις για το BookCrossing. Επίσης, ρίξε και μια ματιά εδώ
για να σου λυθούν οι απορίες!