Ένας αγαπητός φίλος και συνεργάτης στο παρελθόν, με τίμησε στέλνοντας μου το πρώτο του βιβλίο.
Το δέχτηκα με έκπληξη αλλά μετά, ψάχνοντας πίσω στο χρόνο, κατάλαβα ότι ενδόμυχα το περίμενα από καιρό.

Αντιγράφω από "Το Ποντίκι" την παρουσίαση του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη

Με τρεις ξεχωριστές ιστορίες που διαδραματίζονται σε μια παγωμένη και μελαγχολική αγγλική πόλη στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, εμφανίζεται στα εγχώ­ρια γράμματα για πρώτη φορά ο Γιώργος Μήτας. Δίχως την αμηχανία του πρώτου βιβλίου, ο Μήτας ξεχωρίζει εν πρώτοις γιατί μεταφέρει στην ελληνική γλώσσα ιστορίες της αλλοδαπής, πανανθρώπινες μεν, αλλά με μια διαφορετική ματιά και αντίληψη ζωής. Τα τρία εντυπωσιακά στην απλότητά τους διηγήματα τα ενώ­νει η πόλη Χαλ, στο Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας. ωστόσο, ο κοινός θεματικός άξονας, η τόσο τρυφερή και τρο­μαχτική συνάμα αίσθηση της ανθρώπινης μοναξιάς, μας δίνει την εντύπωση τριών εκδοχών σε ένα θέμα. Ο συγγραφέας μάς παρουσιάζει τρεις διαφορετικές εκδοχές ανθρωπιάς μέσα σε έναν τόπο υγρό, δίχως φως, συγκροτημένο και συγκρατημένο, όπου τα αισθήματα κρατούν αποστάσεις μεγάλης ευγένειας και, παρά τη μελαγχολική τους εκδοχή, μας ανακουφίζουν μέσα από μια διακριτικά ανθρώπινη λυτρωτική αισιοδοξία. Η απλότητα και η βαθύτητα των διηγημάτων συνε­πικουρούνται από μια γλώσσα αντάξια της ευγενούς παράδοσής της. Στην πρώτη ιστορία, η μοναξιά μιας ηλικιωμένης ταξιθέτριας στην κινηματογραφική λέσχη της Κεντρικής Βιβλιοθήκης, βρίσκει την ευτυχή της διέξοδο σε ένα ποτήρι τσάι και στη μέθη που χαρίζουν δυο - τρία ποτηράκια κονιάκ! Στη δεύτερη ιστορία, η αφήγηση γίνεται πρωτοπρόσωπη και διατηρεί την ιδι­ότυπη ερωτική ατμόσφαιρα της πρώτης. Εδώ έχουμε έναν τυφλό Σκωτσέζο φοιτητή που, μέσω ενός Έλληνα συμφοιτητή του, διεκδικεί το ερωτικό φιλί ενός κορι­τσιού. Τέλος, ένας Τούρκος φοιτητής παρακολουθεί τον σπιτονοικοκύρη του προκειμένου να άρει τις αμφι­βολίες του για τα λεγόμενά του. Μοναξιά, μελαγχολία, βόρειο υγρό και θαμπό τοπίο, αβόλευτοι έρωτες· όλα καταλήγουν στο μέγα θάμβος της ανθρώπινης συνθή­κης που διψά για ανθρώπινη παρουσία.

Επίσης δείτε και αυτό από το αξιόλογο βιβλιοφιλικό ιστολόγιο του Πανδοχείου

http://pandoxeio.com/2012/02/18/mitas/

Και τον Πατριάρχη Φώτιο

http://vivliocafe.blogspot.com/2012/02/blog-post_27.html

Χέρι με χέρι στον panost στα πλαίσια ενός "αναγκαστικού" bookring για να γνωρίσει έναν νέο ενδιαφέροντα, συγγραφέα.

Τρία εκτεταμένα διηγήματα εν είδει αναμνήσεων του συγγραφέα από τα φοιτητικά του χρόνια στο Χαλ της Αγγλίας, δίπλα στη Βόρεια Θάλασσα. Τρία αταίριαστα ζευγάρια ανθρώπων που έρχονται κοντά κάτω από τον γκρίζο και πάντα συννεφιασμένο και βροχερό καιρό του Χαλ (τοπικό ανέκδοτο: ο Νώε ήταν κάτοικος του Χαλ!!). Η ηλικιωμένη ταξιθέτρια στη φοιτητική κινηματογραφική λέσχη της πόλης, που είναι ολομόναχη και πιάνεται από το ζεστό χαμόγελο ενός ξένου και συχνού επισκέπτη του κινηματογράφου για να του πιάσει κουβέντα και να τον καλέσει σπίτι της για τσάι, έτσι για να ζεσταθεί η άδεια ζωή της από μια ανθρώπινη παρουσία. Ο Σκωτσέζος τυφλός φοιτητής που γνωρίζει έναν Έλληνα φοιτητή (τον συγγραφέα) και πιάνουν φιλία, οπότε ο Έλληνας αρχίζει να βλέπει με τα μάτια του καινούργιου του φίλου τη δύσκολη ζωή που ζει μακριά από την οικογένειά του και πώς διεκδικέι την καρδιά ενός κοριτσιού. Ο Τούρκος συγκάτοικος ενός γιγαντόσωμου άντρα που κρύβει το δικό του οικογενειακό μυστικό.
Πολύ όμορφα κείμενα, μελαγχολικά και μοναχικά, καλογραμμένα, αναλυτικότατα και διεισδυτικότατα. Ο συγγραφέας πρέπει να γνώρισε καλά αυτούς τους ανθρώπους που περιγράφει γιατί με το δικό του, τρυφερό γράψιμο μας τους φέρνει κοντά, μπροστά στα μάτια μας, δίπλα μας, τους παρακολουθούμε και συμπάσχουμε στη μοναξιά τους, στο σκοτάδι τους, στην οικογενειακή τους τραγωδία. Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι το περίεργο "φινάλε" των ιστοριών, δεν υπήρξε λύση του μύθου, ολοκλήρωση της πλοκής. Ολοκληρώνονται κατά μία έννοια χωρίς να δίνουν όμως ξεκάθαρες και ουσιαστικές απαντήσεις για το τι τελικά έγινε!Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αντίθετα, προσδίδουν έναν τόνο "μυστηρίου" και "γενικότητας", συμβατό με το κλίμα και την ατμόσφαιρα της πόλης που τους φιλοξενεί. Πολύ όμορφα διηγήματα, ωραίες ιστορίες, σας το συνιστώ.

Στη σημερινή μηνιαία συνάντηση.

https://pandoxeio.com/2012/02/18/mitas/

Το διάβασα, τελικά, χτες.
Μου πήρε 2-3 ώρες. Το βρήκα πολύ τρυφερό και αληθινό.
Συμφωνώ με τα γραφόμενα του κριτικού και ιδιαίτερα του panost.
Θα επιστραφεί στην taxidiarikopoul το συντομότερο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανωτέρω φίλους για το πανέμορφο βιβλίο...

EDIT: Την Τετάρτη το βράδι (6/6/2012), στα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού "Διαβάζω", κέρδισε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (στη μνήμη του Ηρακλή Παπαλέξη)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ :-)))
https://www.bookfriends.gr/book.php?isbn=9789609962261

Το βιβλίο γίνεται ring με τους γνωστούς κανόνες.
Προς το παρόν βρίσκεται στα χέρια του

karjim
karry
helena100
mauvesirene
kermit60
elenaiah
vassilka
Mirana_Neko
StrangeEmily
elenimix

Σε μένα είναι! Συγνώμη που δεν το δήλωσα νωρίτερα!
Λοιπόν το βιβλίο μόλις πριν λίγο βραβεύθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανίζομενου του Διαβάζω. Δικαίως; Κατά μία άποψη ναι. Ο λόγος του έχει ρευστότητα σαν το ποτάμι που κυλάει, ατμόσφαιρα και ειλικρίνεια. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι είναι χαμηλών τόνων και καμία από τις ιδτορίες δεν έχει κάποιο δυνατό θέμα , ούτε ιδιαίτερα δυνατό τέλος. Η αλήθεια είναι ότι αυτού του είδους τα βιβλία συνήθως βραβεύονται , που είναι κάπως πιο εσωτερικά και βαριά αλλά για μένα καλό είναι το θέμα σου να είναι λίγο πιο έντονο και εξωστρεφές σε μία μικρή ιστορία. Πάντως μπράβο στο συγγραφέα και καλή συνέχεια!
Ευχαριστώ taxidiarikopoul

Στην karry που είναι η επόμενη!

Στα χέρια μου ... θα επανέλθω όταν το διαβάσω.
EDIT 23/11/2012
Αργό και εσωτερικό με πολύ όμορφες και αναλυτικότατες περιγραφές της πόλης του Χαλ, που σε μεταφέρουν σε δρόμους υγρούς παγωμένους και ομιχλώδεις. Κάπως έτσι είναι και οι τρείς Άγγλοι ήρωες του βιβλίου που λόγω ένος άλλου ατόμου (αντίπαλο δέος;) μαθαίνουμε για το “εσωτερικό τους ψύχος”.... Δεν θα μου φαινόταν καθόλου παράξενο να μου έλεγαν ότι η Βιρτζίνια Γούλφ είναι αγαπημένη συγγραφέας του κυρίου Μητά.

Δεν μπορώ να πω ότι το βιβλίο με ενθουσίασε, παρ' ότι είναι πολύ καλογραμμένο. Ίσως γιατί θα ήθελα μια πιο μεγάλη αντιπαράθεση των χαρακτήρων από την κάθε δυάδα... μια ανάλογη με αυτήν της πόλης, έντονη περιγραφή των χαρακτήρων του ... δεν ξέρω...

καθυστερημένα ενημερώνω ότι έφτασε σε μένα!

καθυστερημένα ενημερώνω ότι έφτασε σε μένα!

Ωραίο βιβλίο, καλογραμμένο αν και πολύ μελαγχολικό. Περιγράφει πολύ καλά την ζωή στην γκρίζα, κρύα, υγρή, παραθαλάσσια πόλη της βόρειας Αγγλίας.
Σχεδόν όποτε διαβάζω διηγήματα, μένω με την διάθεση να έχω και άλλο από την ιστορία. Ετσι καταλήγω ότι προτιμώ τα μυθιστορήματα. . Αυτό όμως είναι τελείως προσωπική προτίμηση.

Το βιβλίο επιστρέφει στην taxidiarikopoul.

Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση.

Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου και θα συνεχίσει προς elenaiah σήμερα στη μηνιαία συνάντηση των Αθηναίων στη Βύνη.
Καλή ανάγνωση.

Ανέλαβα να το δώσω στη mauvesirene, αλλά δεν τη βρήκα στη δοκιμαστική συνάντηση. Λογικά θα παραμείνει στα χέρια μου μέχρι τη μηνιαία συνάντηση.

Στη mauvesirene, στη δοκιμαστική συνάντηση στο Bliss. Πρόλαβα να διαβάσω την πρώτη ιστορία. Πολύ όμορφα γραμμένη, απέδιδε πολύ ωραία την αγγλική ατμόσφαιρα. Ελπίζω κάποια άλλη στιγμή να διαβάσω και τις υπόλοιπες.

Κάποιο πονηρό ταξιδιάρικο πουλί το είχε μπερδέψει στα πράγματά μου χθες στο Bliss! Ετσι τό'πιασα αναγκαστικά!

Καλογραμμένο ασφαλώς ( δεν πήρε τυχαία το βραβείο του) ατμοσφαιρικό και λεπτοδουλεμένους χαρακτήρες. Μας μεταφέρει στον παγωμένο βορρά της Αγγλίας με ένα χειμώνα δύσκολο να τον φανταστούμε εμείς οι τυχεροί μεσογειακοί. Πως είναι να ξυπνάς στην μέση της νύχτας επειδή επιτέλους ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ η βροχή που κυλούσε ασταμάτητα για μερόνυχτα? Πως είναι να μην υπάρχει ούτε ένα ανοιχτό κατάστημα στην πόλη μετά το απόγευμα? Πως είναι να μην ξέρεις τι ώρα είναι από την ένταση του φωτός. Ο συγγραφέας αναλαμβάνει να μας μεταφέρει σε μια καθημερινότητα που δεν θα την αντιμετωπίσει ο τουρίστας. Αλλωστε αυτή είναι και μια λειτουργία της λογοτεχνίας: πηγαινέμε εκεί που δεν έχω πάει ποτέ. Λεπτοκεντημένοι με φροντίδα αγάπη και κατανόηση οι χαρακτήρες. Ο συγγραφέας έχει μπει στα παπούτσια τους και βαδίζει τα βήματά τους. Ενα διαμαντάκι!

Στα χερια μου,εσταλη απο την πολυ αγαπητη μου μωβ σειρηνουλα!

Διαβάστηκε μέσα σε μία ώρα που κύλησε ευχάριστα.Ένα βιβλίο που σίγουρα δε θα θυμάμαι ως κάτι μοναδικό αλλά σαν κάτι που μου κράτησε παρέα και θα το ήθελα να το είχα διαβάσει μια βροχερή νύχτα πριν κοιμηθώ!

Το έλαβα σήμερα. Ευχαριστώ elenaiah!

Διαβάζεται εύκολα και κρατάει το ενδιαφέρον, είναι ατμοσφαιρικό, μπορείς να νιώσεις την υγρασία του Χαλ καθώς το διαβάζεις. Το βρήκα λίγο flat όμως. Θα ήθελα κι εγώ μια διαφορετική κατάληξη ή εξέλιξη στις ιστορίες. Δε νομίζω πως θα το θυμάμαι όταν περάσει λιγος καιρός...

Χέρι με χέρι στον επόμενο αναγνώστη. Θα το δώσω στην Strange Emily στο μιτ απ του Ιουλίου στα Τρίκαλα.

To παρέλαβα σήμερα και θα το ξεκινήσω από Δευτέρα γιατί τώρα τελειώνω ένα άλλο βιβλίο! Ευχαριστώ Vassilka και χάρηκα πολυ που μας ήρθατε σήμερα!!!

To διάβασα μέσα σε 8 ώρες και μάλιστα ξενύχτησα! Κατ αρχήν ενθουσιάστηκα που ο Μητάς εκφράζει σε λέξεις αυτό ακριβώς που ένοιωθα τους πρώτους μήνες που ζούσα κι εγώ κάποτε στην Αγγλία, στο Βirmingham, και δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το να νοιώθεις χαμένος και μόνος, οι ξένες λέξεις που από το άγχος δεν καταλαβαίνεις, η μοκέτα της παμπ που μυρίζει μπίρα, η δυσκολία να φλερτάρεις γιατί οι 'Άγγλοι - όπως και οι αγγλιδες- εκπέμπουν σε άλλο μήκος κύματος, η φωτισμένη κιβωτός - παμπ τη νυχτα, τα απανωτά στρώματα των σύννεφων στον ουρανό, τα βιομηχανικά κατάλοιπα σε έρημα μέρη, η επίθεση του πρωινού φωτός στις 4 το πρωί τα καλοκαίρια και η αίσθηση ανησυχίας που προκαλεί, πολλά από αυτά νόμισα πως μόνο εγώ τα αισθανόμουν - τελικά δεν είμαι μόνη!

Σε δεύτερη φάση, είχα την εντύπωση πως ο Μητάς έχει μεγάλη ενσυναίσθηση προς τους χαρακτήρες του, μπαίνει στη θέση τους και τους αντιμετωπίζει με τρυφερότητα. Η αγαπημένη μου ιστορία είναι η ιστορία του ασπρομάλλη Άγγλου, που γίνεται ένα με το τοπίο της σκοτεινής απομόνωσης, με την κραυγή του παράφορη, απελπισμένη. Ήταν μια μοναχική ιστορία, που με έκανε να ανατριχιάσω. Και η πρώτη ιστορία της ηλικιωμένης ήταν πολύ όμορφη και αισιόδοξη, την ιστορία με το Ντόναλτ θα ήθελα να τη δω πιο "αναπτυγμένη" ως προς τον χαρακτήρα του τυφλού.

Θα ήθελα τα διηγήματα αυτά να μεταφραστούν στα Αγγλικά και να δω πώς θα το έβλεπαν Άγγλοι αναγνώστες, που από την δική τους πλευρά βλέπουν τα μιλιούνια των ξένων φοιτητών να περνούν από τη χώρα τους.

Και πάλι συγχαρητήρια στο συγγραφέα, περιμένω να δω και άλλα από αυτόν.

Στέλνω σήμερα πμ στην Mirana_Νeko που όπως βλέπω δεν το έχει διαβάσει ακόμα.

Κανένα νέο από τη Mirana_Neko οπότε έστειλα pm στην Kermit60 και αναμένω...
edit 10 Οκτωβρίου: Έτυχε ένα ταξιδάκι στην Αθήνα αυθημερόν για δουλειά και άδραξα την ευκαιρία να παραδώσω το -πολύτιμο, λόγω αφιέρωσης- βιβλιαράκι ανα χείρας στην αγαπητή μου Kermit60. Καλοδιάβαστο και καλοτάξιδο!

Το βιβλίο ήρθε σε μένα δια χειρός Strange Emily και πολύ χάρηκα. Το τελειώνω σε λίγο και θα ταξιδέψει σύντομα.

Στα χέρια μου και πάλι.
Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχαν.
Θα επικοινωνήσω με elenimix στην Πάτρα για τη συνέχεια.