Θεσσαλονίκη, 1917

Την ώρα που γεννιέται ο Δημήτρης Κομνηνός, μια πυρκαγιά σαρώνει την ακμάζουσα πολυπολιτισμική μητρόπολη, όπου χριστιανοί, εβραίοι και μουσουλμάνοι ζουν πλάι-πλάι. Αυτό είναι το πρώτο από μια σειρά καταστροφικών γεγονότων που θα αλλάξουν για πάντα τη φυσιογνωμία της πόλης, καθώς ο πόλεμος, ο φόβος και οι διωγμοί αρχίζουν να διχάζουν τους κατοίκους της. Πέντε χρόνια αργότερα, η νεαρή Κατερίνα διαφεύγει στην Ελλάδα, όταν η πατρίδα της στη Μικρά Ασία ισοπεδώνεται από τα τουρκικά στρατεύματα. Έχοντας χάσει τη μητέρα της μέσα στο πανδαιμόνιο της φυγής, βρίσκεται μόνη της πάνω στο πλοίο προς έναν άγνωστο προορισμό. Από εκείνη τη μέρα, οι ζωές του Δημήτρη και της Κατερίνας πλέκονται άρρηκτα μεταξύ τους αλλά και με την ιστορία της ίδιας της Θεσσαλονίκης.

Η Βικτόρια είναι φίλη, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και αγαπάει πάρα πολύ την Ελλάδα. Ευτύχησε το πρώτο της βιβλίο να γίνει το απόλυτο best-seller στην Ελλάδα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και να μεταφερθεί στην τηλεόραση σε μία από τις ωραιότερες , καλύτερες πιο ακριβές και με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση σειρές όλων των εποχών. Στο τρίτο της βιβλίο, επανέρχεται σε ελληνικό θέμα, γράφοντας μία σάγκα που διατρέχει την ελληνική ιστορία γενικότερα και κυρίως της Θεσσαλονίκης από την πυρκαγιά της πόλης το 1917 μέχρι και τη δικτατορία. Καλύτερη γραφή κατ' εμέ από "Το νησί" (αλλά η μεταφράστρια Φωτεινή Πίπη είναι και καλή μεταφράστρια) πιο στρωτός λόγος και ιστορία, ωραιότεροι διάλογοι. Όμως εδώ μπήκε σε χωράφια πιο δύσκολα γιατί σε αντίθεση με το νησί όπου επεξεργάστηκε μία άγνωστη σε πολλούς ιστορική πραγματικότητα, εδώ αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα γνωστά στους Έλληνες σε μεγάλο βαθμό. Καταστροφή Σμύρνης, Κατοχή, Εμφύλιος, Δικατατορία. Έτσι το βιβλίο που κάνει εκτενείς αναφορές στην ελληνική ιστορία μοιάζει λίγο να απευθύνεται στους Άγγλους για να τους εξηγήσει σχηματικά την ελληνική ιστορία και όχι σε ένα ελληνικό κοινό με γνώση της ελληνικής ιστορίας όπου θα του δώσει μία βαθιά τομή, λογοτεχνική ανάλυση μίας ιστορικής περιόδου. Σαν ιστορία είναι όμορφη, με απαραίτητο χάπι εντ και διαβάζεται ευχάριστα. Δεν μπορεί όμως να αποτελέσει σημείο ιστορικής αναφοράς όπως πέτυχε το νησί. Πάντως θα πάει καλά και αυτό το βιβλίο και πραγματικά της αξίζει της συγγραφέως.