Ο Γιουνές είναι μόλις εννιά ετών όταν η οικογένειά του καταστρέφεται, χάνοντας τα χωράφια της από τους κερδοσκόπους. Ο πατέρας του, θέλοντας να του εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, τον αφήνει στα χέρια του αδελφού του, που είναι φαρμακοποιός στο Οράν και ζει ενταγμένος στην κοινότητα των αποικιοκρατών. Ο Γιουνές, που πλέον τον αποκαλούν Ιωνά, μεγαλώνει τώρα ανάμεσα στα άλλα παιδιά της ηλικίας του, ευρωπαϊκής καταγωγής ως επί το πλείστον. Όμως οι διαφορές της καταγωγής δεν είναι τόσο εύκολο να εξαλειφθούν. Η αφορμή για να ξαναβγούν στην επιφάνεια θα δοθεί μέσα από τον πόλεμο, τον ξεσηκωμό της Αλγερίας για την ανεξαρτησία της και μια ανεκπλήρωτη ερωτική ιστορία ανάμεσα στον Γιουνές-Ιωνά και την Εμιλί, μια πανέμορφη Γαλλίδα -γεγονότα που θα φέρουν τον ήρωα αντιμέτωπο με τραγικά διλήμματα, προσωπικά όσο και κοινωνικά.

Το νέο μυθιστόρημα του Γιασμίνα Χάντρα διαδραματίζεται την εποχή που η Αλγερία ήταν γαλλική αποικία, μια εποχή χειμαρρώδη, ταραγμένη και επώδυνη, ρίχνοντας ένα νέο φως, με τη λαμπερή και γενναιόδωρη γλώσσα στην οποία μας έχει συνηθίσει, στα όσα χώριζαν δύο κοινότητες που αγαπούσαν εξίσου τον ίδιο τόπο.

Βραβείο του περιοδικού "Lire" ως το καλύτερο μυθιστόρημα του 2008 και βραβείο "France Television 2008".

kermit60
elenaiah
merolia
karjim
elenimix

Ένα κείμενο-φωτιά, ένα βιβλίο-ύμνος στον ανεκπλήρωτο έρωτα και στη διαρκή φιλία. Μέσα από συγκλονιστικές εικόνες που δημιουργεί η πένα του συγγραφέα, ακολουθούμε τον Γιουνές ή Ιωνά, όπως αποκαλείται πλέον, από την απόλυτη φτώχεια και ένδεια στην καλύτερη ζωή, που του χάρισε ο θείος του, φαρμακοποιός και με σχετική οικονομική άνεση. Ο φιλότιμος πατέρας του Γιουνές, που αρνείται να "ρίξει τα μούτρα του" και να ζητήσει βοήθεια, τελικά λυγίζει από τη φτώχεια και δίνει τον γιο του να μεγαλώσει σε ένα καλύτερο περιβάλλον, να προλάβει να αποκτήσει μέλλον πριν τον παρασύρει ο εγωισμός του πατέρα στον ίδιο βόρβορο. Ο Γιουνές μεγαλώνει, μορφώνεται και δένεται με τρεις συμμαθητές του, που όπως οι περισσότεροι, είναι γόνοι Γάλλων εποίκων. Την παρέα δοκιμάζει ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, μια γυναίκα, η ίδια η ζωή. Ο Γιουνές Αλγερινός, οι φίλοι του Γάλλοι "αποικιοκράτες". Τι θα συμβεί όταν η Αλγερία ξυπνήσει και ζητήσει την ανεξαρτησία της; Τι θα συμβεί όταν ο Γιουνές "κολλήσει" με μια κοπέλα και δεν μπορεί να μιλήσει ανοιχτά για τα συναισθήματά του απέναντί της κι αυτή η κοπέλα τον πιέζει, τον παρακαλά και στο τέλος τον διώχνει από τη ζωή της αλλά όχι από την καρδιά της; Από τις πιο ωραίες και καλοπλεγμένες ερωτικές ιστορίες, αν και τραγική. Η αγάπη της Εμιλύ για τον Γιουνές. Μια αγάπη που ξεκίνησε από ένα κομμένο τριαντάφυλλο τοποθετημένο κρυφά στις σελίδες της σχολικής γεωγραφίας και κατέληξε στη μακρινή Μασσαλία λόγω της άρνησης και της διστακτικότητας. Κι η Αλγερία ταυτόχρονα αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια της, να ανεξαρτητοποιηθεί, ως το 1962 που ο Γιουνές χάνει τους φίλους του, οι οποίοι αναγκάζονται, με τη δραματική κορύφωση των γεγονότων να φύγουν από τη χώρα και να γυρίσουν στη Γαλλία. Λυρικότητα, ποίηση, αίμα, αδικία, ανατροπές, εμφύλιος σπαραγμός, αντάρτες και ΕΑΜ, καταπληκτικό βιβλίο. Αν και κάπου στη μέση κάνει μια κοιλιά, ώσπου να μας συστήσει τους τρεις άντρες, να μας δείξει τα σχολικά χρόνια των παιδιών αυτών, πώς δέθηκαν, γιατί δέθηκαν, πώς γνώρισαν την Εμιλύ, τι σκέφτονται και τι νιώθουν για τη χώρα που τους φιλοξενεί, εκεί κάπου κουράστηκα. Αλλά μετά το κείμενο ξαναπαίρνει ώθηση και κορυφώνεται. Γράψιμο μοναδικό και αξεπέραστο, εικόνες και σκηνές σε κάθε σελίδα δυνατές και συγκλονιστικές, μεστό στυλ, άρτια γραφή. Κι η ιστορία τελειώνει 40 χρόνια αργότερα, όταν ο παππούς Γιουνές ταξιδεύει στην Αιξ-Λα-Προβένς για να συναντήσει τους παιδικούς του φίλους. Το βιβλίο κλείνει με έναν συνταρακτικό μονόλογο αυτογνωσίας του Γιουνές (σελ. 357-358). Διαβάστε αυτό το βιβλίο οπωσδήποτε!!!!!

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

""Δεν ζούσαμε, απλώς υπήρχαμε. Ήταν θαύμα το ότι ξυπνούσαμε το πρωί και τις νύχτες, όταν ετοιμαζόμασταν να κοιμηθούμε, αναρωτιόμσσταν μήπως ήταν καλύτερα να κλείσουμε τα μάτια μας για πάντα, πεπεισμένοι πως τα είχαμε πια δει όλα και πως δεν άξιζε τον κόπο να χρονοτριβούμε περισσότερο. Οι μέρες έμοιαζαν απελπιστικά μεταξύ τους, δεν μας έφερναν ποτέ τίποτα και φεύγοντας, το μόνο που έκαναν ήταν να παίρνουν μαζί τους τις λιγοστές μας ψευδαισθήσεις που κρέμονταν μπροστά στα μάτια μας σαν τα καρότα που κάνουν τα γομάρια να προχωρούν" (σελ. 12). [όλες οι πρώτες σκηνές της φτώχειας, το πείσμα του πατέρα να θρέψει την οικογένειά του, φτάνοντας να δείρει τον γιο του που βρήκε ένα μεροκάματο για να τους βοηθήσει οικονομικά είναι όλες πολύ δυνατές και κάπου κάπου σοκαριστικές]

"Είχε παράστημα, χάρη και όταν κατηφόριζε από το βουναλάκι, η μιζέρια που γαντζωνόταν απ' το στρίφωμα του φουστανιού της σαν αγέλη από σκυλιά δεν κατάφερνε να τη γραπώσει" (σελ. 79).

"Και τότε μου έριξε εκείνο το βλέμμα που επρόκειτο να με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή, αυτό το έκπτωτο βλέμμα μέσα στο οποίο κάθε όρκος μπορούσε να βουλιάξει, ακόμη και ο όρκος που θα έδινε ο πιο τίμιος πατέρας στον καλύτερο γιο...Ένα βλέμμα που ρίχνουμε μια μόνο φορά στη ζωή μας, διότι πριν και μετά απ' αυτό δεν υπάρχει πια τίποτα...Κατάλαβα πως ήταν η τελευταία φορά που με κοιτούσε, πως τα μάτια του, που με είχαν μαγέψει και τρομάξει, προστατέψει και προειδοποιήσει, αγαπήσει και συγκινήσει, ποτέ πια δε θα σηκώνονταν πάνω μου" (σελ. 88). [σε ένα συγκλονιστικό πρώορο φινάλε ο ευνοημένος πλέον Γιουνές πέφτει κατά τύχη πάνω στον πατέρα του, που τον πετάνε βρώμικο, φτωχό, καμπουριασμένο, έξω από ένα μπαρ αφού δεν είχε να πληρώσει για να πιεί, μην ξεχνάτε την υπερηφάνια του πατέρα και τώρα που δεν είχε απολύτως τίποτα, που η ζωή απέστρεψε το βλέμμα της από πάνω του, στην τελευταία τρίχα που τον κρατά στη ζωή, πέφτει πάνω στον γιο του, κι όντως ο Γιουνές δεν τον ξανάδε από τότε, ποτέ κανείς δεν έμαθε τι απέγινε, γιατί εγκατέλειψε σύζυγο και κόρη και χάθηκε]

"-Εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις. Είσαι δικός μας, αλλά ζεις σαν αυτούς...Όταν κάποιος έχει αναλάβει να θρέφει μια οικογένεια που αποτελείται από μια μισότρελη μάνα, έναν πατέρα που του έχουν κόψει τα δυο χέρια, έξι αδέρφια, μια γιαγιά, δυο θειάδες που τις ξαπόστειλαν οι άντρες τους μαζί με τα κουτσούβελα κι ένα θείο μονίμως αρρωστιάρη, τότε παύει να είναι ανθρώπινο ον...Παρά να το φάνε τα σκυλιά κι οι λύκοι, το ζωντανό που δεν έχει στον ήλιο μοίρα καλύτερα να έχει αφεντικό". Η ωμότητα των λόγων του με είχε αποστομώσει. Ο Τζελούλ δεν ήταν ούτε 20 χρονών αλλά από μέσα του αναδυόταν μια μυστική δύναμη και μια ωριμότητα που με εντυπωσίαζαν. Εκείνο το πρωί έπαψε να είναι πια το δουλοπρεπές σκλαβάκι που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε. Το παιδί που είχα απέναντί μου ήταν κάποιος άλλος" (σελ. 166).

"Σίγουρα η γυναίκα δεν είναι το παν αλλά τα πάντα βασίζονται σ' εκείνη...Κοίτα γύρω σου, διδάξου από την ιστορία, ψάξε μεθοδικά ολάκερη τη γη και πες μου τι είναι οι άντρες δίχως τις γυναίκες, τι είναι οι επιθυμίες τους κι οι προσευχές τους αν δεν εξυμνούν εκείνες...Είτε είμαστε πλούσιοι σαν τον Κροίσο, είτε τύραννοι, κανένας ορίζοντας δεν θα μας ανοιγόταν τόσο πλατιά αν η γυναίκα μάς γύριζε την πλάτη" (σελ. 234). [και μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για μουσουλμανική λογοτεχνία, όχι για ευρωπαϊκή]

"Αν θες να κάνεις τη ζωή σου έναν κρίκο στην αλυσίδα της αιωνιότητας και να διατηρήσεις τη διαύγειά σου ακόμα και στο πιο μεγάλο παραλήρημα, αγάπα...Αγάπα με όλες σου τις σδυνάμεις, αγάπα σαν να είναι το μοναδικό πράγμα που ξέρεις να κάνεις, αγάπα μέχρι να κάνεις τους πρίγκιπες και τους θεούς να ζηλέψουν...διότι μέσα από την αγάπη κάθε είδους ασχήμια ανακαλύπτει πως έχει ομορφιά" (σελ. 330).

Στη μηνιαία μας συνάντηση.

Μου το έδωσε ο γλυκός μου panost.

Η επώδυνη αναζήτηση ταυτότητας ενός ανθρώπου και ενός τόπου μέσα σ' ένα καλειδοσκόπιο με έρωτα, μίσος, φιλία, προδοσία, θάνατο, νοσταλγία. Ένα εξαιρετικό βιβλίο.

Επιστρέφει...

Δεν επιστρέφει πουθενά αν δεν το διαβάσω κι εγώ!

Λόγω κάποιων απρόοπτων και από το πουθενά υποχρεώσεων παραδίδω το βιβλίο σήμερα στη mauvesirene για να μη χρονοτριβεί στο ράφι μου.
Μετά θα το διαβάσω κι εγώ.

Ενα ταξιδιάρικο πουλί πέταξε βιαστικό από το γραφείο μου αφήνοντας στο χιονισμένο περβάζι αυτό το βιβλίο. Από την πρώτη σελίδα με τράβηξε, πέρα από την τραγικά επίκαιρη μοίρα των ηρώων, η ικανότητα του συγγραφέα να μιλάει λιτά και ουσιαστικά χρησιμοποιώντας ακριβώς όσες λέξεις χρειάζονται. Ούτε λιγώτερες ούτε περισσότερες. Συνεχίζω την ανάγνωση.

Ενα καλογραμμένο και απολαυστικό διαμαντάκι για την εφηβεία την ερωτικη ματαίωση τη φιλία την πατρίδα και την διαμόρφωση της ταυτότητάς μας. Μια δυνατή ιστορία για τα γυρίσματα των καιρών και όσα φεύγουν για πάντα αλλά και όσα διαρκούν πέρα από κάθε εμπόδιο !
Διαβάζω περίπου δέκα βιβλία για να πετύχω ένα σαν αυτό! Σας ευχαριστώ bookcrossers για την γεναιόδωρία να αποχωρίζεστε τους θησαυρούς από την βιβλιοθήκη σας !

Το βιβλίο επέστρεψε στα χέρια μου, βαρύ από τα θετικά σχόλια της μωβ σειρήνας.
Θα το διαβάσω λίαν συντόμως και θα πω κι εγώ τα σχόλια μου.

Σίγουρα ο Γιασμίνα Χάντρα γράφει πολύ ωραία και μεστά. Χωρίς πολυλογίες, ακόμα και όταν γίνεται περιγραφικός, καταφέρνει να σε κάνει να ξαναγυρίσεις για μια δεύτερη ανάγνωση, για μια πληρέστερη απόλαυση.
Η ιστορία αυτή καθ΄εαυτή με λύπησε. Μα μήπως υπάρχει κάποιος που να λατρεύει τους ανεκπλήρωτους έρωτες? Κανείς, είναι σίγουρο.
Δεν ήταν μόνο αυτό όμως. Ήδη από την αρχή βουτήχτηκα στη θλίψη με τα δεινά του πατέρα του ήρωα, τη φτώχεια και την εγκατάλειψη της μητέρας και της αδελφής και, ειλικρινά, μου κακοφάνηκε που ο θείος δεν έκανε τίποτα για να ανακουφίσει τη μοίρα των δύο αυτών γυναικών. Περίμενα κάπου μέσα στο μυθιστόρημα να δω λίγη οδύνη για το χαμό τους.
Μετά, δεν μου άρεσε ο περίεργος κώδικας τιμής που κατέφαγε τον πατέρα και στη συνέχεια το γιο Ιωνά. Οδηγήθηκαν στο χαμό, ο ένας κυριολεκτικά και ο άλλος συναισθηματικά, από περηφάνεια. Η μαμά μου πολύ απλά θα το έθετε ως "το γινάτι βγάζει μάτι".
Κι έπειτα τι εκνευριστικός αυτός ο ήρωας! Σιωπή και πάλι σιωπή και καταπίεση συναισθημάτων και σκέψεων... Από ό,τι κατάλαβα σπάνια άνοιγε το στόμα και όποτε το άνοιγε, απλά καταστρεφόταν ο ίδιος και οι γύρω του.
Παρά όλη αυτή τη γκρίνια που αναπτύσσω, η ιστορία του Ιωνά, οι γεροί φιλικοί δεσμοί, η αγάπη χωρίς ανταλλάγματα, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η πίστη σε ένα όραμα, το πάθος για την ελευθερία, μόνο να συναρπάσουν μπορούν, εφόσον είναι δοσμένα τόσο ωραία από τον συγγραφέα.

Αντιγράφω μαι εξαιρετική παρομοίωση:
... Όπως δεν άντεχα και το βλέμμα της Εμιλί. Όποτε έπεφτε πάνω μου, ξεκολλούσε κι ένα κομμάτι της ύπαρξης μου, κομματιαζόμουν σαν παλιός προμαχώνας απ΄τα χτυπήματα του καταπέλτη.

Η μετάφραση, τέλος, ήταν άψογη.

Ετοιμάστηκα να απελευθερώσω το βιβλίο προς τιμήν του 7ου Εκστρατευτικού συνεδρίου Bookcrossing και του 1ου challenge του συνεδρίου αλλά το είδε η tiffany και λαχτάρησε να το διαβάσει. Έτσι λοιπόν το απέσυρα και θα της το δώσω να το διαβάσει.
Θα απελευθερωθεί αργότερα σε άλλη ευκαιρία.

ISBN: 978-960-03-5027-2
Μου το έδωσε πριν λίγες ώρες ο καλός μου ο panost.
Τον ευχαριστώ πολύ, όπως και την taxidiarikopoul :-)))

27/7/2012: Το διάβασα σε 3 μέρες. Πολύ καλογραμμένο και ενδιαφέρον.
Στενοχωρήθηκα με τη φαγωμάρα των ανθρώπων και τον πόνο που προκαλούν ο ένας στον άλλο σε όλα τα επίπεδα μέσω των πολέμων και των εμφυλίων συρράξεων.
Φυσικά, παρόλο που διάβασα τη κριτική του panost, στενοχωρήθηκα με το ανέλπιδο του έρωτα των δύο νέων Ιωνά/Γιουνές και Εμιλί.
Ανακουφίστηκα με το γλυκόπικρο τέλος, όπου ο ήρωας βρίσκει τους φίλους του παρελθόντος, ανανεώνει τη φιλία μαζί τους & βρίσκει τη συγχώρεση μέσα από το γράμμα της Εμιλί.
Θα κοιτάξω να διαβάσω αρκετά σύντομα και το "Μοριτούρι" του Χάντρα, το οποίο κάθεται στη βιβλιοθήκη μου εδώ και σχεδόν 3 χρόνια...
https://www.bookfriends.gr/book.php?isbn=9789600350272

">~~~~~ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ~~~~~
Καλωσήρθες στο BookCrossing! Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο. Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις σχόλιο παρακάτω - μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος άλλος, όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις.
Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookcrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.
Για να αφήσεις σχόλιο ή να πεις απλά μόνο ότι βρήκες το βιβλίο, γράψε στο πεδίο επάνω που ζητά "Enter...BCID" τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go!" Ευχαριστώ, και καλή ανάγνωση!
Le bookcrossing (litt. "livres qui se croisent", carrefour du livre) consiste à libérer des livres dans la nature dans l'espoir que d'autres gens les capturent, les trouvent, les lisent puis à leur tour les relâchent plus loin. Les bookcrossers aiment bien que la personne qui attrape un de leurs livres annonce cette "prise" sur le site, à l'aide d'une note appelée journal entry: ça fait toujours plaisir d'avoir des nouvelles des livres qu'on libère :) Si vous êtes novice, ne vous découragez pas, seuls 10% des livres qu'on libère sont signalés "capturés" par les personnes qui les ont ramassés !

Τι γαμάτο βιβλίο και τι γαμάτο γράψιμο!!! ότι και αν πω θα είναι λίγο. με έκανε να σκεφτώ την πλευρά αυτών που φεύγουν, από την ανάποδη. Δλδ δεν έχει σημασία αν είσαι της εθνότητας των καταπιεστών-τυράννων-πες το όπως θες, άμα ξεριζωθείς από τον τόπο που γεννήθηκες και τους ανθρώπους που μεγάλωσες, είναι ένα και το αυτό παντού. ευχαριστώ το συγγραφέα γι αυτό.

το πήρα απο το meet up του Νοεμβρίου στην Βύνη, είναι ρινγκ το βιβλιαράκι, εχω ακούσει πολλά καλά λόγια , για να δούμε!

ένα πολύ ωραίο βιβλίο ! Ο συγραφέας μέσα απο την ιστορία του Γιουνές ,του ήρωα , ενός πολύ φτωχού Αλγερινού που καταφέρνει να ξεφύγει μικρός απο την ανέχεια, αφού αναλαμβάνει την ανατροφή του ο μορφωμένος και ευκατάστατος θείος του , περιγράφει την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Αλγερία. Μια κοινωνία που την αποτελούν οι ευκατάστατοι Γάλλοι αποικιοκράτες , οι μορφωμένοι Αλγερινοί που ζουν άνετα και απολαμβάνουν την ζωή δίπλα στους Γάλλους και οι εξαθλιωμένοι Αλγερινοί που ζούν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
Ενας ήρωας που θα βρίσκεται πάντα ανάμεσα στην δυνατή φιλία και έναν έρωτα που δεν θα ευοδωθεί , και ανάμεσα στην αγάπη του για τους Γάλλους παιδικούς φίλους του και τους εξαθλιωμένους συμπατριώτες του , μην μπορώντας να πάρει θέση..
Η ανεξαρτησία της Αλγερίας στέλνει τους Γάλλους αποικιοκράτες πρόσφυγες στην πατρίδα τους την Γαλλία , κάνοντας τους να νοσταλγούν την "πατρίδα " τους Αλγερία, πραγματικά συγκλονιστικό ..
Δυνατές οι περιγραφές στους φτωχοσυνοικισμούς των Αλγερινών , οι συνθήκες ζωής , δυνατά τα συναισθήματα των ηρώων ,καθόλου κουραστική η μετάφραση . Μου άρεσε πολύ ! θα επιστραφεί στα χέρια του αγαπητού μου Panostouli!!thanks!!

θα το δώσω στην επόμενη του ring ,kermit50 , στα κάλαντα!

Νάμαστε με καθυστέρηση και συγνώμη, αλλά ο φορητούλης έπαθε καρδιακό επεισόδιο μέσα στις γιορτές και στάθηκε αδύνατο να έχω internet.


'Ηταν η πρώτη μου φορά που διάβαζα ΓΙΑΣΜΙΝΑ ΧΑΝΤΡΑ, μόλις είδα το ring είπα να τον διαβάσω να δω τι γίνεται.
Πραγματικά με εντυπωσίασε η γραφή του, ο μελαγχολικός του τρόπος να παρουσιάσει
μια από μόνη της μελαγχολική ιστορία.
Με συγκλόνισαν οι περιγραφές των πάντων, των ανθρώπων των γεγονότων των τοπίων, δυνατές στιγμές η διάχυτη μελαγχολια ό έρωτας ο κρυφός και η υπόσχεση ο όρκος, σε κάθε στιγμή ζούσα με τη φαντασία μου τα πρόσωπα και τα τοπία.

Δυνατή ιστορία σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, ομολογουμένως, ο ξεριζωμός και η φτώχια,ο ρατσισμός καλά κρυμένος και δοσμένος εξαιρετικά ... μη νομίσεις ότι διαφέρεις από μας λόγω των ρούχων και του γεγονότος ότι ζεις αλλού...το τέλος ήταν θάλεγα τραγικό να χαθέι ο έρωτας ο μεγάλος εκείνος των παιδικών σου χρόνων ο μοναδικός αυτός που θα σε απογειώσει αλλά και το φινάλε μέσα από τα γράμματα της να ξαναζείς τις στιγμές και να θυμάσαι με πόνο και να αναρωτιέσαι πως θα ήταν άν....

Ένα βιβλίο σταθμός για την εφηβεία τον έρωτα τις ανθρώπινες και καθημερινές καταστάσεις μιας οικογένειας που σημαδεύτηκε από πολλά και τραγικά γεγονότα.

Το σίγουρο είναι ότι θα ξαναψάξω για το συγγραφέα ελπίζοντας και σε άλλα βιβλία να με ξαφνιάσει το ίδιο ευχάριστα!

Ευχαριστώ για το ring και την υπομονή!

Από την κοπή της πίτας,Οι υπόλοιποι που το διάβασαν,βλέπω πως είναι ενθουσιασμένοι.Για να δούμε,κάτι λαχταριστό έρχεται!

Τελικά βρέθηκε στα δικά μου χέρια στη συνάντηση. ευχαριστώ για το ρινγκ!

Διάβασα λοιπόν και Γιασμίνα Χάντρα! Που δεν είναι γυναίκα αλλά άντρας Αλγερινός, πρώην στρατιωτικός.

Ωραίο βιβλιαράκι, χορταστικό, αρκούντως εξωτικό για κάποιον που δεν γνωρίζει την ιστορία της Αλγερίας, τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας της από τους αποικιοκράτες, τον εμφύλιό της. Καλή γραφή, ωραίες περιγραφές, ζωντανοί διάλογοι .
Αυτό που με συγκράτησε στη βαθμολογία είναι τα εξής: Κατ' αρχάς για έναν από τους βασικούς άξονες του βιβλίου, τον ανεκπλήρωτο ήρωα του αφηγητή Γιουνές με την Γαλλίδα Εμιλί, οφείλω να ομολογήσω ότι με εκνεύρισε και ο χειρισμός και οι χαρακτήρες των ηρώων και το άσκοπο της όλης κατάστασης. Η Εμιλί φλερτάρει με δύο από τους φίλους του για να τον κάνει να την προσέξει, παντρεύεται τον τρίτο και παρόλα αυτά δε δίνει σημεία ζωής ούτε του απαντάει μετά για 35 χρόνια παρόλο που έχει χηρέψει; Λίγο επιτηδευμένη προσπάθεια να γίνει Μαρκές, αλλά Μαρκές δεν είναι.

Κατά τα λοιπά το βιβλία με ξένισε αρκετά με το πόσες φορές αλλάζει ύφος αναλόγως με τη ζωή του ήρωα. Άλλο βιβλίο στην αρχή με την οικογενειακή ζωή του Γιουνές που ο πατέρας του χάνει τα πάντα και καταλήγει στη φτωχολογιά του Οράν να ψάχνει για μεροκάματα, άλλο βιβλίο όταν τον υιοθετεί ο ευκατάστατος θείος που ζει σε αστικό περιβάλλον εν αγαστή συνεργασία με την αφρόκρεμα των αποικιοκρατών αν και υπέρμαχος της ανεξαρτησίας των Μουσουλμάνων, άλλο βιβλίο σχεδόν στο κομμάτι του πολέμου . Μάλλον αυτή η υπερβολή με μπούκωσε λίγο.

Κατά τα άλλα θα χαρώ να ξαναδιαβάσω τον συγγραφέα αν και υποψιάζομαι ότι η πληθωρικότητα στη γραφή και την υπόθεση θα είναι γενικό χαρακτηριστικό του .

Στην merolia φαντάζομαι πάει;

Στα χέρια μου από τη συνάντηση του Μαΐου. Δύο περίμενα, ήρθε κι αυτό τρίτο, θα τα καταφέρω κάπως!

Το βιβλίο το τελείωσα πριν από μερικές μέρες. Μου πήρε περισσότερο απ' ό,τι υπολόγιζα, ίσως επειδή μου άρεσε αρκετά λιγότερο απ' όσο θεώρησα στην αρχή. Ίσως πάλι να έπρεπε να του είχα δώσει ακόμα περισσότερο χρόνο ή να το διάβαζα σε κάποια άλλη στιγμή της ζωής μου. Το γεγονός είναι ότι δε μοιράζομαι τον ενθουσιασμό των προηγούμενων αναγνωστών.

Η γλώσσα και η γραφή είναι εξαιρετική, πλούσια, χειμαρρώδης, δυνατή, και η μετάφραση είναι όντως εξαιρετική, όσο μπορώ να κρίνω. Η ιστορία πλούσια, η γκάμα των χαρακτήρων μεγάλη, οι περιγραφές της φτώχειας, της δυστυχίας, της κοινωνίας και της χώρας, της μοναξιάς και των άλλων έντονων συναισθημάτων είναι βαθιές και δυνατές. Γιατί λοιπόν δε με κέρδισε; Γιατί έχω αυτό το κακό συνήθειο, δεν μπορεί να με κερδίσει ένα βιβλίο όταν δε νιώθω καμία συμπάθεια για τους βασικούς ήρωές του! Ξεκινώντας από τον πατέρα του πρώτου μέρους και επικεντρώνοντας στον πρωταγωνιστή, αντιπάθησα πραγματικά αυτούς τους ήρωες. (Συμπάθησα ιδιαίτερα τις καρτερικές γυναίκες του Ζενάν Ζατό και τη Ζερμέν, και γι' αυτό η συμπεριφορά του ήρωα με εκνεύρισε ακόμα περισσότερο). Δεν είναι θέμα κουλτούρας ή ταύτισης, έχω γοητευτεί πολλές φορές με ήρωες που δε με εκφράζουν, είναι κάτι περισσότερο. Ένα άλλο θέμα που προσωπικά με ενοχλεί είναι αυτή η ρήξη φιλίας-έρωτα (εδώ μάλιστα έχουμε όχι δύο, όχι τρεις, αλλά τέσσερις φίλους που αγάπησαν την ίδια κοπέλα). Έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την ιστορία και για μένα έχει καταντήσει κλισέ. Δεν έχω πρόβλημα με τους ανεκπλήρωτους έρωτες, μπορεί να είναι το υλικό για μια απίστευτα συγκινητική και βαθιά ιστορία. Αλλά οι λόγοι που κατέστησαν τον συγκεκριμένο έρωτα ανεκπλήρωτο δε με έπεισαν στο ελάχιστο. Και την επίμονη, χρόνια σιωπή του ήρωα δεν την κατάλαβα ποτέ. Πικρός κι ανεκπλήρωτος έρωτας υπάρχει, συχνά, και για πολύ σοβαρότερους λόγους. Και τελικά, ακόμα και η γραφή, που επέμεινε υπερβολικά στην περιγραφή αυτής της κατάστασης, από ένα σημείο και μετά με κούρασε. Πόσο μάλλον όταν ο ήρωας περιφέρεται σαν θεατής στο θέατρο της πραγματικής, απόλυτης δυστυχίας μιας τόσο βασανισμένης χώρας, η οποία αποτελεί περισσότερο το ντεκόρ αυτής της προσωπικής αισθηματικής ιστορίας.

Ξαναλέω ότι ίσως έπρεπε να είχα διαβάσει το βιβλίο κάποια άλλη στιγμή ή ίσως φταίνε οι λαθεμένες μου προσδοκίες. Πάντως αυτή είναι μόνο η γνώμη μου, δεν έχω σκοπό να αποτρέψω κανέναν και έχω ενδιαφέρον να διαβάσω κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα. Ο λόγος του αξίζει πραγματικά. Τα ίδια τα λόγια του είναι νομίζω η καλύτερη σύνοψη των αντιρρήσεών μου σε αυτή την ιστορία -έχουν μια δόση υπερβολής αλλά στον ήρωα ταιριάζουν άψογα:

"Εννοείται πως υπάρχουν πράγματα που είναι υπεράνω των δυνάμεών μας, αλλά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τη δυστυχία μας. Τα άδικα τα φτιάχνουμε με τα ίδια μας τα χέρια, και κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί πως είναι λιγότερο αξιολύπητος απ' τον πλησίον του. Όσο γι' αυτό που αποκαλούμε πεπρωμένο, δεν είναι τίποτε άλλο από την πεισμονή μας να μη θέλουμε να αποδεχτούμε τις συνέπειες των μικρών και των μεγάλων μας αδυναμιών." (σελ. 247)

Το βιβλίο θα μείνει για λίγο στα χέρια μου, μέχρι να είναι έτοιμες να το παραλάβουν οι επόμενες αναγνώστριες, valia32 και elenimix.

Στη dreamy για τη συνάντηση του Ιουλίου, να δοθεί στη valia32. Ευχαριστώ!

ηρθε στα χερια μου στην αθηναικη συναντηση

Ειναι το πρωτο του βιβλιο που διαβαζω μου αρεσε πολυ ο τροπος που δινει στον αναγνωστη να κατανοησει τον τροπο ζωης την και τα πιστευω των ανθρωπων της επαρχιας που μας περιγραφει στην αρχη του βιβλιου (συγκλονιστικες και ωμες οπου χρειαζεται οι περιγραφες του).Ενιωσα πως ξεκινα πολυ δυνατα στην αρχη η ιστορια και στη μεση κανει μια ''κοιλια'' χωρις να πω πως δεν μου αρεσε το περιμενα ομως πιο δυνατο.

Ο συνήθης προμηθευτής βιβλίων Panost μου το πάσαρε στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου 2013.

Εμένα το βιβλίο με τρέλανε. Θέλεις αυτό το ανεκπλήρωτο του έρωτα, θέλεις η ατμόσφαιρα, λίγο σέπια, λίγο χαμένος παράδεισος, λίγο ο διχασμός του ήρωα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση; δε ξέρω. Αλλά κάθε άνθρωπος έχει κολλήματα και ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Αλγερίας είναι ένα από αυτά. Οι Pied-Noir αυτοί οι άνθρωποι που διώχθηκαν από μια πατρίδα σαν εχθροί για να καταλήξουν στη μαμά πατρίδα που τους κοίταγε σαν ξένους χωρίς να ξέρει τι να τους κάνει, αυτοί που παγιδεύτικαν στα σαγόνια της ιστορίας πάντα με συγκινούσαν. Δεν ξέρω αν ο Χάντρα είναι καλός συγγραφέας μια και αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του που διαβάζω αλλά εδώ με συνεπήρε, όχι τόσο το story ούτε ο κεντρικός ήρωας αλλά ο πατέρας και κάποιοι τριταγωνιστές στις παρυφές της ιστορία ήταν υπέροχοι. Η μάνα με την αδελφή, οι γυναίκες της αυλής ο παιδικός του φίλος στη φτώχια, η πρώτη παιδική φίλη.
Σκληρές εικόνες αλλά αποικιοκρατία είναι αυτή. Σαν τραγούδι της Οτμ Καλσούμ μου φάνηκε.

Το βιβλίο επιστρέφεται στον Panost μαζί με τις ολόθερμες ευχαριστίες μου για το συγγραφέα που μου γνώρισε.
Αφιερωμένο: http://www.youtube.com/watch?v=24wY4A0ByOE

Επιστροφή στον Panost. Δεν πρόλαβα να το διαβάσω. Ισως καποια άλλη στιγμή

Πίσω στα χέρια μου. Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή!

Δώρο για το πασχαλινό τσάλεντζ 2015. Συγχαρητήρια!

~~~~~~~Καλωσήρθες στο Bookcrossing!~~~~~~~

Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο.
Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις αυτό το σχόλιο -μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!

Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου
(σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας κλπ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ.

Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ
του site για να σου εξηγήσουν ότι χρειάζεσαι να ξέρεις για το BookCrossing. Επίσης, ρίξε και μια ματιά εδώ
για να σου λυθούν οι απορίες!

Το κέρδισα ως δώρο στο challenge του Πάσχα 2015! Σας ευχαριστώ πολύ! Βλέπω σε όλα τα σχόλια πολλούς επαίνους και οι προσδοκίες μου είναι πολύ υψηλές! Οψόμεθα!

Τυχαίνει να έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για την Αλγερία τον τελευταίο καιρό. Ξεκινώντας την ανάγνωση του συγκεκριμένου εξεπλάγην ευχάριστα βλέποντας πως ο τρόπος που παρουσιάζεται/αντιμετωπίζεται η κατάσταση είναι τελείως διαφορετικός από οτιδήποτε σχετικό είχε πέσει στα χέρια μου ως τώρα. Πολύ δυνατές σκηνές καθημερινού μόχθου. Ανυπέρβλητες δυσκολίες κι ένας συνεχής αγώνας για αξιοπρεπή επιβίωση. Εσωτερικά διλήμματα και αναζήτηση του εαυτού. Με συγκλόνισε ιδιαίτερα η σκηνή που ο δωδεκάχρονος Γιουνές βλέπει τυχαία τον μεθυσμένο και ρακένδυτο πατέρα του στο δρόμο, να τον πετάνε σηκωτό από ένα μαγαζί. Κι όλα αυτά στις πρώτες 150 σελίδες. Μετά ο Χάντρα το γύρισε στο μελό...
Αρχικά πάει με την καλοστεκούμενη σαραντάρα και κλαίγεται που δεν ανταποδίδει τον έρωτά του. Μετά την ξεπερνάει και ερωτεύεται την Εμιλί, αυτός και όοοολοι του οι φίλοι, λες και δεν υπήρχαν άλλες γκόμενες στο μαχαλά! Και ας είναι, πες πως ήταν τόσο φοβερή... Η κοπέλα παίζει με όλους! Και μετά θέλει να βγει και από πάνω! Καλά, κι ο Γιουνές τέρμα κότα, αλλά είχε τα κολλήματά του, είχε ένα σοβαρό λόγο που κωλυόταν, βρε αδερφέ! Βίωνε μια εσωτερική πάλη, που στο τέλος-τέλος μπορούμε απλώς να ονομάσουμε δειλία. Αλλά αυτή... Άσε μας, κουκλίτσα μου! Που χαριεντίζεσαι με όλη την παρέα, πας μετά και παντρεύεσαι τον καλύτερό του φίλο και ύστερα έχεις το θράσος να ζητάς και τα ρέστα. Κι όταν τελικά αποφασίζει (μετά από δέκα χιλιάδες χρόνια) ο άλλος να κάνει το μεγάλο βήμα, ναι μεν θες, αλλά είσαι τόσο εγωίστρια, που τον γειώνεις! Εν ολίγοις, την αντιπάθησα πλήρως την Εμιλί και δεν κατάλαβα προς τι τόσος αλληλοσπαραγμός για τα μάτια της... Και μέσα σ' όλη αυτή την κλάψα, την-θέλω-αλλά-δεν-μπορώ-δεν-πρέπει-αχ-τι-να-κάνω-θεέ-μου, μας πετάει και τον πόλεμο, μας ανοίγει και το μέτωπο της φιλίας (πάλι με μελοδραματικό τρόπο) εμβόλιμα, αντί να εστιάσει σ' αυτό και να μας περιγράψει την κατάσταση στην Αλγερία. Ίσως περίμενα να διαβάσω κάτι πιο... βασισμένο στα ιστορικά γεγονότα, κάτι εστιασμένο στην επίδραση του πολέμου πάνω στις ζωές των ανθρώπων, αντί για τους αδικοχαμένους έρωτες του Γιουνές. Κι ενώ αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο, από τα μισά περίπου άρχισα να κουράζομαι, να εκνευρίζομαι και να ανυπομονώ να τελειώσει.

Δόθηκε στην natassAki.