Gustáronme moitos os poemas. Os que aprecen nesta pequena escolma son todos de temática mariñeira. A introduccion de Xenaro Mariñas é prescindible totalmente.

Xa non son posibles descobertas.
Non vos direi mais ca sabidas historias.
Embora, se consigo
volas contar con diferente son.

Digovos que levo dentro o mar.
Poñei a vosa orella no meu peito,
no meu corazón,
e escoitaredes ecoa-lo lonxano balbrodo das ondas
igual ca nun bucio mareiro.

Escoitaredes esas voces undívagas que
veñen de tan lonxe.
Esas voces que nacen nun punto do universo
mais alá dos mundos e das horas,
a milleiros de anos lembranza.
¡Ah! se unha desas voces me dixese
de onde ven esta naguria que xermola como unha xabre nidia
nas laxes da miña orela!

COMENTARIO: É curioso o que pasa coa adaptación as novas normas ortográficas. Restulta que o autor, en vida, sempre firmaba Manoel, e hoxe en día só atoparemos os seus libros por Manuel.

today

Pillado en el segundo meetup de junio (Ourense 2011).

Muy buenos. Coincido en que la presentación es totalmente prescindible...

SEMPRE E MAIS DESPOIS

Chove na cidade
Chove de noite na cidade
Chove de noite na Cidade Vella.

Na Cidade vella torta e sombriza
chove unha donda
cadea de eternidade.

Pra que os canos choren
por Sempre e máis Despois
chove na Cidade.


Chove na Aldea
Chove ó serán na Aldea
Chove ó serán na Aldea vella.

Na Aldea vella doída e esquencida
chove unha donda
eterna cadea.

Pra que as ponlas das árbores choren
por Sempre e máis Despois
chove na Aldea.

Suerte!