„W. Redna powraca... i jest jeszcze w.redniejsza! Życie Wolhy właśnie zaczynało się układać. Skończyła szkołę. Miała pracę. Miała najlepszego przyjaciela pod słońcem, czy raczej księżycem. I oczywiście wszystko poszło nie tak. Staż na dworze nieudanego króla, praca o wiele bardziej skomplikowana niż by się można spodziewać, a przyjaciel? Nagle okazał się kimś więcej, niż tylko przyjacielem.”

To nie Dostojewski, a prezentowany humor (szkolny) może się niektórym wydać zbyt prosty. Ale takie zarzuty spotykały nawet Pratchetta. Mnie książki o początkującej czarownicy się spodobały (przetrząsanie skryptów i notatek w poszukiwaniu właściwego czaru w czasie polowania na mantykorę - czyż nie przytrafiają się nam takie rzeczy, kiedy stawiamy pierwsze kroki w zawodzie?) i polecam każdemu, kto szuka po prostu dobrej rozrywki. Tłumaczka zachowała sporo naleciałości rosyjskich, co można wybaczyć, bo podkreśla klimat książek - chociaż fantastyczny, to jednak osadzony w realiach bliższych ukraińskiej czy białoruskiej wsi niż na przykład Londynowi.