Μετέφρασα αυτό το βιβλίο και μου άρεσε πολύ. Όπως κάνω πάντα, θα γίνει bookray τώρα για να το διαβάσουν κι άλλοι. Μια πολύ λεπτομερή παρουσίαση-ανάλυση κάνει ο makailer στο blog του.

http://oudenoida.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

Σύντομα θα φύγει για τη Θεσσαλονίκη όπου θα το παραλάβει ο makailer. Οι επόμενοι που έχουν εκφράσει την επιθυμία να το διαβάσουν είναι Γλάρος, chrissalatas, Drmakspy, Luz de Luna, Tiffany, Sousy, lessalive, taxidiarikopouli, Evablue, rokie, vassilka

Το βιβλίο το παρέλαβα ταχυδρομικώς 20/10 και αμέσως μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρον (ήδη προκατειλημμένος λόγω ronsar). Θες από το εξώφυλλο, θες από το trailer της ταινίας, σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου «έβλεπα» στον ήρωα τη φάτσα του Νάνι Μορέτι κι αυτό, η αλήθεια, βοήθησε κάπως να «καταδυθώ» στο ψυχισμό του τύπου με το ήρεμο χάος.
Ο άνθρωπος με το περίεργα τραγικό συμβάν στη ζωή του. Η απώλεια, η αδυναμία «χώνεψης» του γεγονότος, η σαστιμάρα μπροστά στο κενό, η αμηχανία. Όλα αυτά, πολύ συχνά σε καθένα από μας, του λεγόμενους ανθρώπους Δυτικών προτύπων (ή στερεοτύπων), τους φιμωμένους συναισθηματικά, τους αδύναμους να εκτονώσουμε οργή , τους ανήμπορους να εκραγούμε και να κάνουμε reset. Από αυτήν την σίγαση των αισθημάτων προκύπτει όλο το έργο, όλη η χαώδης πλοκή. Πλοκή χωρίς πλοκή δηλαδή. Εσωτερική πλοκή κυρίως, αλλά και εξωτερική, κοινωνική, σε πολύ στενό χώρο όμως, ιδιαίτερα ακινητική και στατική.
Μια τυχαία απόφαση, η παραμονή (αναμονή) στο παγκάκι. Και μετά αρχίζουν όλα............
Καλό διάβασμα (ας μην πω άλλα, μη χαλάσω και το μη-στόρυ). Το βιβλίο δεν είναι σαν τα συνηθισμένα και σ'αυτό συνέβαλλε και η μετάφραση, αναμφισβήτητα. Και πάλι μπράβο Ronsar!!

Οπως και ο Makailer το παρέλαβα ταχυδρομικώς και το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον, το λάτρεψα! Πρώτον γιατί ειναι "υπέροχο παιδί" της Ronsar και δεύτερον γιατί είναι ένα δυνατό βιβλίο , με γραφή πρωτότυπη, αστεία, ειρωνική, ευχάριστη....Η δυναμική του δεν σταματά ποτέ!
Περιγράφει τον κόσμο που καταρρέει γύρω από έναν άνδρα, μας "βυθίζει" μέσα του. Ειναι ένας ήρωας καθόλου μπανάλ, ένας άνδρας "ακίνητος" στο μέσον μιάς καταιγίδας, δεν είναι απών αλλά κενός , σαν αναίσθητος , απο τον φόβο του πόνου.
Ειναι το μυθιστόρημα της επιστροφής του ανάμεσα στους "ζωντανούς"

Ο επόμενος στη σειρά είναι ο αγαπημένος Chrissalatas! Θα του το δώσω με τα χεράκια μου αύριο στον Βόλο.

Αλλαγή φρουράς! Πέρασα μπροστά από τον Χρήστο και θα του το δώσω εγώ μετά... Ήδη έχω αρχίσει να το διαβάζω (σελ. 83-84 τώρα...) και το βρίσκω υπέροχο και σαν κεντρική ιστορία και σαν μεταφραστική απόδοση! Μπράβο Ronsar! Θα τα πούμε και μετά την τελευταία σελίδα...

Παραδόθηκε χθες στον Χρήστο.... Πέρασα όμορφα μαζί του... Πιστεύω ότι το απέδωσες υπέροχα στα Ελληνικά αγαπητή Ronsar! Και εγώ που μιλάω Ιταλικά σαν να είναι η μητρική μου γλώσσα το καταλαβαίνω καλά... Μπράβο! Ευχαριστώ για την απόλαυση... Εννοείται ότι σου άφησα σχόλιο πάνω στο βιβλίο.... Φιλιάααααααα!!!

Το παρέλαβα σήμερα στο μηνιαίο meet up όπου ο Chrissalatas είχε την καλοσύνη να το φέρει ο ίδιος από τον Βόλο:-)

Το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον μια και η μετάφραση είναι της δικής μας ronsar και θέλω να της δώσω τα συγχαρητήριά μου! Πρέπει να ήταν δύσκολη δουλειά η μετάφραση, πολλές φορές σταματούσα την ανάγνωση και σκεφτόμουν πως τα κατάφερε αλήθεια!
Η ιστορία είναι προτότυπη και μου άρεσε πολύ η ιδέα του ανθρώπου που πενθούσε τόσο "ανορθόδοξα"! Αυτό που με έβγαλε νοκ άουτ ήταν το μέιλ του φίλου της Λάρα προς αυτήν. Ατελείωτο...
Παραδίδω σήμερα το βιβλίο στην Elpis που προσφέρθηκε να το πάρει μαζί της στο συνέδριο της Λειβαδιάς και έτσι να περάσει στον επόμενο αναγνώστη που είναι η TIFFANNY.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:
Την ώρα που ο Πιέτρο προσπαθεί να σώσει μια άγνωστη γυναίκα που πνίγεται στη θάλασσα, η σύντροφός του, Λάρα, πεθαίνει αβοήθητη μπροστά στα μάτια της δεκάχρονης κόρης τους Κλάουντια. Η οικογενειακή γαλήνη του Πιέτρο ανατρέπεται, η επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα του
απειλείται από μια επερχόμενη συγχώνευση, κι εκείνος βυθίζεται σε ένα παράδοξο «πένθος»: περνάει τους επόμενους τρεις μήνες της ζωής του μπροστά από το σχολείο της μικρής Κλάουντια, περιμένοντάς τη να σχολάσει. Ανάμεσα στο θάνατο και την ενοχή, ο Πιέτρο περιμένει τη στιγμή που θα πονέσει για τη γυναίκα του, τη στιγμή που θα παρηγορήσει την κόρη του για τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας της.

Αλλά τελικά κανένας δεν μιλάει γι΄ αυτό, κανένας δεν κλαίει. Όλα είναι ένα ήρεμο χάος... Σιγά σιγά ο Πιέτρο ανακαλύπτει τις κρυφές πτυχές των ανθρώπων που τον περιβάλλουν. Ο πρόεδρος της εταιρείας, οι συνάδερφοί του, ο αδερφός του, η κουνιάδα του καταφεύγουν σε αυτόν, ο καθένας με τη δική του μικρή ιστορία. Τηρώντας αποστάσεις ασφαλείας, ο Πιέτρο προσπαθεί να καταλάβει, να μην πει ψέματα, να κρατήσει την αξιοπρέπειά του. Παραμένοντας στο περιθώριο, σε μια κατάσταση «τεχνητής» αναμονής, περιμένει υπομονετικά τον πόνο και ανακαλύπτει έναν άλλο εαυτό.
Και όταν πλέον η ασπίδα της ρουτίνας ραγίζει, αναγκάζεται να επανέλθει στην πραγματικότητα, να κλείσει τη μεγάλη αυτή παρένθεση της ζωής του και να ελευθερωθεί. Τώρα, είναι η σειρά τού αναγνώστη να περιμένει. Ο Πιέτρο έχει να κάτι πει στη Λάρα...

Σε ένα βιβλίο όπου «όλα τελειώνουν και όλα ξαναρχίζουν», ο Σάντρο Βερονέζι εμβαθύνει με χιούμορ και τρυφερότητα στην ανδρική ψυχολογία, αναλύει το ρόλο του χήρου-πατέρα, τη συνθήκη του άνδρα που ξαφνικά μένει μόνος. Μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις και με σταθερό σημείο αναφοράς το παγκάκι ενός πάρκου, ο ήρωας αναζητά την ουτοπία μέσα στην πραγματικότητα.

Το πήρα, τελικά, στα χέρια μου.
Σας ευχαριστώ πολύ και τις τρεις (ronsar, vassilka, elpis)!

Το τελείωσα σήμερα.
Η ανάγνωση ήταν απρόσκοπτη κι ευχάριστη, κάτι που, ειλικρινά, δεν περίμενα λόγω θεματολογίας.
Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το θέμα του βιβλίου αλλά με χάλασε η ερωτική σκηνή μεταξύ του ήρωα (Πιέτρο) και της γυναίκας που έσωσε.
Έπαθα πλάκα με τη συζήτηση του Πιέτρο με καθένα από τα δύο αφεντικά του, ιδιαίτερα με τον Τιερί.

Να και μια πολύ ωραία κριτική:
"Ήρεμο χάος, σκέφτομαι. Όπως εκείνο όλων των γονιών χθες το απόγευμα στο σχόλασμα, όπως κάθε στιγμή στην ψυχή όλων των παιδιών του κόσμου. Μόνο που τώρα το σκέφτομαι για μένα, γι' αυτό το στήριγμα που συνεχίζει να με σώζει από τα βάσανα που όλοι, οι πάντες, φαντάζονται ότι είμαι θύμα τους, κι ακόμη δεν είναι έτσι. Είναι ένα ήρεμο χάος, ναι, έτσι είναι αυτό που έχω μέσα μου. Ένα ήρεμο χάος".

Η φράση-τίτλος του μυθιστορήματος επανέρχεται αρκετές φορές στη διάρκεια της μακράς αφήγησης του Πιέτρο Παλαντίνι, κεντρικού ήγρωα και αφηγητή στο πολυσέλιδο βιβλίο του σύχρονου Ιταλού συγγραφέα Sandro Veronesi. Το "Ήρεμο χάος" (Πάπυρος 2010, μετ. Λητώ Σεϊζάνη), που ήδη έχει γυριστεί σε ταινία, είναι ένα αντιπροσωπευτικό, χαρακτηριστικό της εποχής μας έργο. Ένα κομμάτι του σύγχρονου κόσμου μας, τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε στις χώρες της Δύσης. Με μια πρωτότυπη στη σύλληψή της ιδέα, ο συγγραφέας, από ένα παγκάκι στο οποίο βρίσκεται καθισμένος ο ήρωάς του για τρεις μήνες, επεκτείνεται πολύ πιο μακριά από το άμεσο, γύρω του περιβάλλον.
Ο Πιέτρο Παλαντίνι, 43χρονος κάτοικος του Μιλάνου, στέλεχος σε μια πολυεθνική, περνά τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού στο παραθαλάσσιο εξοχικό του. Μια μέρα, βλέποντας μια γυναίκα να κινδυνεύει να πνιγεί, ρίχνεται στη θάλασσα και με κίνδυνο της δικής του ζωής και μεγάλη προσπάθεια, τη σώζει. Την ίδια ώρα, στο σπίτι, η γυναίκα του πεθαίνει ξαφνικά, αβοήθητη, μπροστά στα μάτια της δεκάχρονης κόρης τους. Η ζωή του Πιέτρο από τη μια στιγμή στην άλλη ανατρέπεται. Επιπλέον κινδυνεύει και η επαγγελματική του ζωή, μια και η εταιρεία του πρόκειται να συγχωνευθεί με έναν άλλο κολοσσό, πράγμα που αναπόφευκτα θα φέρει απολύσεις και οπωσδήποτε πολλές αλλαγές.

Την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς, αφού συνοδέψει την κόρη του στο σχολείο, την ώρα που τη χαιρετούσε, της είπε αυθόρμητα: "Θα σε περιμένω ώσπου να σχολάσεις", πράγμα που κάνει. Το ίδιο επαναλαμβάνεται και την επομένη και πλέον η συνήθεια αυτή αποκτά μια μονιμότητα. Καθισμένος στο αυτοκίνητό του ή στο παγκάκι του πάρκου, κοιτάζει και καταγράφει τη ζωή που περνάει μπροστά του με μια καθημερινή ομοιομορφία. Οι γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο ή τα παίρνουν το απόγευμα, μια κοπέλα που βγάζει το σκύλο της περίπατο στο μικρό πάρκο, ο Πακιστανός που καθαρίζει τα παρμπρίζ των αυτοκινήτων, ένα παιδί με σύνδρομο Ντάουν που περνάει με τη μητέρα του, ο τροχονόμος, υπάλληλοι ενός πρακτορείου ταξιδίων που βγαίνουν για καφέ κ.λπ. γίνονται αντικείμενο της παρατήρησης και των σκέψεών του.

Από το γραφείο του επικοινωνούν μαζί του, του φέρνουν όταν χρειάζεται κάτι να υπογράψει, αλλά ταυτόχρονα το παγκάκι και το αυτοκίνητο γίνονται, όπως λέει, "ένα τείχος των δακρύων". Συγγενείς, συνάδελφοι που απολύθηκαν ή αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα, ο αδελφός του, η κουνιάδα του, φίλοι, ακόμα και προϊστάμενοί του ένας-ένας καταφθάνουν, καθένας με τα δικά του προβλήματα. Ο Πιέτρο με έκπληξη διαπιστώνει πως ο μεγάλος πόνος από το θάνατο της γυναίκας του που περίμενε να εμφανιστεί δεν έχει έρθει. Ούτε και στην κόρη του, που περιμένει να την παρηγορήσει. Όλα είναι ένα ήρεμο χάος.

Μέσα από την ακινησία του ήρωά του ο Veronesi απλώνει τη ματιά του και αγκαλιάζει τον κόσμο. Στις 529 σελίδες του μυθιστορήματος περνάνε πλήθος θέματα. Ο θάνατος, η ενοχή, οι τύψεις, όνειρα, εμπειρίες ζωής, ανθρώπινες σχέσεις, σχέσεις αδελφιών, γονιών-παιδιών, κινηματογραφικά έργα, στίχοι από ένα cd των Radiohead που έρχονται και επανέρχονται, ατομικά δράματα, εμπειρία από το κάπνισμα οπίου, ακόμα και μια αναφορά στην οικονομική πτυχή του ολοκαυτώματος, αλλά πάνω απ' όλα ο σκληρός, ανταγωνιστικός κόσμος των επιχειρήσεων.
Δεν λείπει το χιούμορ ούτε η συγκίνηση. Κάποτε μόνο η αφήγηση γίνεται τόσο υπερβολικά λεπτομερειακή που ο αναγνώστης αισθάνεται κάποια πλήξη, αδημονώντας για τη συνέχεια.

Κλείνοντας το βιβλίο μαζί με την ικανοποίηση από ένα ωραίο λογοτεχνικό έργο ένιωθα και τη μελαγχολία που μπόρεσε να μου μεταδώσει ο συγγραφέας για τον κόσμο μας. Πράγματι, "It's a wild world", όπως ο Πιέτρο διαπιστώνει.

Κίκα Ολυμπίου
αναδημοσίευση από: http://anagnostria.blogspot.com

Κάπου χάθηκε στη διαδρομή λόγω των παρατεταμένων διακοπών μου και αμέλησα τελείως το τζούρναλ έντρυ!! Κάλιο αργά παρά ποτέ!!

Η μετάφραση του βιβλίου ήτανε σαφώς εκπληκτική και συγχαρητήρια στη Ronsar.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Ενώ από το εξώφυλλό του δείχνει πολύ ενδιαφέρον, το περιεχόμενό του δεν με συγκίνησε. Κατέβαλα προσπάθεια... αλλά στην 160 σελίδα παραδίνομαι και το σταματάω...
Θα το δώσω όσο πιο γρήγορα γίνεται στην lessalive που είναι η επόμενη στη λίστα.

Το βιβλίο είναι στα χέρια μου. Ευχαριστώ!

Ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση και ξεκινώ.
Το βιβλίο μου άρεσε αν και το θέμα του είναι στενάχωρο. Μου άρεσε γιατί ένιωσα πως είχα μπει στο κεφάλι του ήρωα και άκουγα τις σκέψεις του. Είναι τόσο πειστική η περιγραφή του που νομίζω πως ο καθένας θα βρει παραλληλισμούς με τις δικές του πιο μύχιες σκέψεις.
Μου άρεσε γιατί δεν είχε εξωραϊσμούς και λογοκρισίες. Μας παρουσιάζει έναν άνθρωπο σε βαθεία κρίση και σύγχυση,παγωμένο μετά το τραύμα και ουσιαστικά ανήμπορο να (αντι)δράσει κυρίως εξαιτίας της ανωριμότητας του. Έναν πενηντάρη επιτυχημένο που φαίνεται να μην έχει κάνει συνειδητές επιλογές για την πορεία της ζωής του μέχρι τη στιγμή του "χτυπήματος".
Οι χαρακτήρες που τον επισκέπτονται στο καταφύγιο του είναι σχεδόν όλοι εξίσου ανισόρροποι κι ενδιαφέροντες. Το μόνο πραγματικά κουραστικό σημείο του βιβλίου είναι το μέιλ του φίλου της συντρόφου του, όπου πιάνεις τον εαυτό σου να λέει "μα πότε θα σταματήσει να μιλάει ;", είναι όμως κούραση απέναντι σε ένεν φλύαρο άνθρωπο και δεν έχει να κάνει με την δεινότητα του συγγραφέα.
Τέλος συγχαρητήρια στη ronsar για την εξαιρετική και ρέουσα μετάφραση!

Το πήρα από την lessalive χτες το βράδυ και το ξεκίνησα μέσα στον ηλεκτρικό για Πειραιά. Έχω ήδη φτάσει στη σελίδα 215!
Μάλλον πρέπει να αρχίσω να ψάχνω από τώρα τον επόμενο :))

Το βιβλίο μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον αν και δεν μπόρεσα να αποδεχθώ όλη αυτή την τρομερή "άρνηση" πατέρα και κόρης για μια τόσο σημαντική απώλεια όπως είναι της συντρόφου και μητέρας. Αλλά βέβαια "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου". Όλα είναι πιθανά και για το λόγο αυτό επέλεξα να δώσω να διαβάσει το βιβλίο η feltre της οποίας τη γνώμη, λόγω επαγγέλματος, θα ήθελα να ακούσω. Αλλά όπως αποδείχτηκε εκείνη το είχε ήδη διαβάσει στα ιταλικά οπότε έμεινα με την απορία.
Η ανάγνωση ήταν εύκολη και απρόσκοπτη, εκτός από λίγα σημεία που έκανε κάποια κοιλιά και πλατείαζε επικίνδυνα αλλά και αυτό κάπου δικιολογείται και αναμένεται σε ένα βιβλίο 529 σελίδων.
Δεν μου άρεσε η συμπεριφορά του ήρωα γενικά. Δεν τη βρίσκω αληθινή, μάλλον ως επινόηση του συγγραφέα την είδα περισσότερο παρά ως κάτι που είναι δυνατό να συμβεί σε συνθήκες πραγματικής ζωής. Το αποκορύφωμα ήταν εκείνη η φρικτή ερωτική σκηνή (το ερωτική δεν συνάδει με την πράξη, μάλλον βασανιστική, σαδιστική ή δεν ξέρω τι άλλο...) του ήρωα με την Ελεονόρα.
Το εξαιρετικό στο βιβλίο ήταν η μετάφραση! Εξαιρετική και τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Τα συγχαρητήρια μου ronsar.
Το βιβλίο θα ταξιδέψει προς Βέροια μεριά, στα χέρια της luz-de-luna και μετά προς Ξάνθη μεριά, στη rokie και πίσω στο αφεντικό :)))

Με τα ΕΛΤΑ για Βέροια.

Το έλαβα και έχω ήδη αρχίσει να το διαβάζω, μ' αρέσει πολύ!

Εξαιρετικά δοσμένη η ιστορία γύρω από τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν (ο καθένας με τον τρόπο του) το θάνατο, τον πόνο, την απώλεια, την καταστροφή, το χάος εντέλει. Μου άρεσε πολύ η γλώσσα, οι δουλεμένοι χαρακτήρες, οι διάλογοι με νεύρο, οι λεπτομέρειες στις περιγραφές (ούτε λιγότερες ούτε περισσότερες απ'όσες χρειαζόταν, κατά τη γνώμη μου) και η κατάληξη του βιβλίου με το πώς συμβαίνει συχνά οι γονείς να φέρονται εγωιστικά χωρίς να το καταλαβαίνουν, ενώ η πρόθεσή τους ήταν να κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Τέλος, ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ στη Λητώ για μια καταπληκτική μετάφραση, σκέτη απόλαυση.

Το βιβλίο βρίσκεται στην Ξάνθη.Πριν λίγο το παρέλαβα από το ταχυδρομείο και ανυπομονώ να το διαβάσω!

Το βιβλίο έφυγε από μένα και ταξιδεύει για Αθήνα.Το διάβασα, μάρεσε πολύ αν και σε μερικά σημεία έκανε "κοιλιά".Μπήκα στον πειρασμό να δω και την ταινία αμέσως μετά που ώς συνήθως ήταν λίγη μπροστά στο βιβλίο.

Το βιβλίο είναι στα χέρια μου, ευχαριστώ πολύ rokie και ronsar. Έχω να αναφέρω ότι βρήκα μέσα διάφορα διαμαντάκια που θα φροντίσω να φτάσουν στον αποδέκτη τους.

Το βιβλίο αυτό αποκατέστησε την εμπιστοσύνη μου στην ικανότητά μου να διαβάζω! Και μόνο γι αυτό του χρωστάω τεράστια χάρη, καθώς φυσικά και στη ronsar που δεν με ξεχνάει (και δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά τις γκρίνιες μου). Θέλεις η εξαιρετική μετάφραση, θέλεις το στρωτό, διανθισμένο με χιούμορ ύφος του συγγραφέα, θέλεις ο ήρεμος ρυθμός της πλοκής, έφυγε το βιβλίο τελείως απρόσκοπτα. Μόνο σε ένα σημείο χρειάστηκε να επιστρέψω μήπως και το χωνέψω, στο θεολογικό μοντέλο της συγχώνευσης, αλλά δυστυχώς είμαι σκράπας τόσο στα θρησκευτικά όσο και στα οικονομικά :Ρ

Το ίδιο το βιβλίο δεν με ενθουσίασε. Παρ' ότι μπορώ να κατανοήσω κάπως την παγωμάρα του πατέρα και το στήσιμό του έξω από το σχολείο (από την πρώτη μέρα όλοι προσφέρθηκαν να τον απαλλάξουν από το "βάρος" της Κλάουντια, της μοναδικής δηλαδή πραγματικής του σχέσης), όλους τους υπόλοιπους δε τους καταλαβαίνω με τίποτα. Τι γυρεύουν από τον ήρωα και από τη ζωή τους; "Παιδιαρίζουν" με τον τρόπο τους, όπως υπαινίσσεται το τελικό τηλεφώνημα; Εκτός από τον Ενοκ, κανένας άλλος δεν κάνει πράξη τα λόγια του - τι στο καλό έρχονται να τα καταθέσουν στο παγκάκι; Ούτε τα ακούνε οι ίδιοι, ούτε ξαλαφρώνουν, ούτε περιμένουν ανταπόκριση. Τώρα θα μου πείτε, πού ζεις κυρά μου; δεν τα βλέπεις μπροστά σου κάθε μέρα; Δεν τα κάνεις η ίδια; Ναι, μόνο που από τη λογοτεχνία περιμένω να με πάει ένα βήμα παραπέρα, να μου δώσει νέα οπτική και αυτό το στοιχείο μου έλειψε. Με προβλημάτισε βέβαια (και με στεναχώρεσε ομολογώ) η θεωρία του φωτόνιου, ότι είμαστε δηλαδή αποτελέσματα των εκάστοτε συνθηκών, αλλά ούτε κι εκεί στάθηκε ο συγγραφέας, έτσι μάλιστα όπως την ανέφερε το μικρό αφεντικό μου φάνηκε ότι το είπε μόνο και μόνο για να πουλήσει μούρη με τις φοβερές σπουδές του.

Με όλη αυτή τη γκρίνια δεν θέλω να πω ότι βρήκα κακό το βιβλίο. Ίσα ίσα που το διάβασα πολύ ευχάριστα, και σε κάποιες φάσεις με ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Μόνο που υποψιάζομαι ότι σε λίγο δεν θα το θυμάμαι πια - ενώ θα ήθελα, αυτήν την εποχή ειδικά, να με ταρακουνήσει, να με βγάλει λίγο από το δικό μου ήρεμο χάος κι όχι απλώς να μου δείξει κομμάτια του.

Στην εικόνα του je είναι τα σχόλια όσων διάβασαν το βιβλίο πριν από μένα. Τα γράψανε πάνω στο βιβλίο αλλά αφού αυτό είναι bookray δεν θα επιστέψει στα χέρια της ronsar, έτσι σκέφτηκα να τα κρατήσω εδώ αλλά και να της τα στείλω σκαναρισμένα στο φυσικό τους μέγεθος για να διαβάζονται. Το έχουν ήδη πει όλοι πριν από μένα και ίσως γίνεται κουραστικό, αλλά το κέντημα αυτής της μετάφρασης δείχνει την ήρεμη δύναμη του να κάνεις αυτό που σου αρέσει πραγματικά. Χίλια αυχαριστώ ronsar που προσπαθείς συνέχεια και που μου έδωσες το κουράγιο να ξαναπέσω σε βαθύτερα (λογοτεχνικά) νερά.

Θα κάνω μια απόπειρα να δω αν θέλει κανένας άλλος το βιβλίο στο forum, αλλιώς θα το απελευθερώσω.

ETA To bookray συνεχίζεται, αφού θέλει να διαβάσει το βιβλίο και η frosini

Έφυγε σήμερα με τα ΕΛΤΑ για τη frosini

Καλή ανάγνωση

Το βιβλίο βρίσκεται στα χέρια μου από τις 13/7 και θα διαβαστεί συντόμως! Θα επανέλθω...

Θα επισημάνω κι εγώ την καταπληκτική δουλειά της ronsar όπου συντέλεσε στο ότι το βιβλίο διαβάζεται γρήγορα και απρόσκοπτα. Η αλήθεια είναι ότι ένας από τους λόγους που ήθελα να διαβάσω το βιβλίο ήταν για να δω τον τρόπο που ο συγγραφέας προσεγγίζει το θέμα της απώλειας αγαπημένου προσώπου. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν με ξένισε ο ψυχρός τρόπος και η ασέβεια που δείχνει να την αντιμετωπίζει αλλά από την άλλη με έβαλε σε σκέψεις ότι ίσως, κατά μία έννοια, να υπάρχει και αυτός ο τρόπος.
Ronsar σε ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να γνωρίσω τη δουλειά σου!

Το βιβλίο επιστρέφει στα χέρια της ronsar, στο πλαίσιο του Impulse Medley Challenge που διοργανώνει ο karjim. (http://www.bookcrossing.com/forum/28/486231).

Η frosini είχε την ευγενή καλωσύνη να μου στείλει πίσω αυτό το βιβλίο παρ'όλο που είχα δηλώσει ότι ήταν bookray. Το κρατάω στην βιβλιοθήκη μου γιατί είναι γεμάτο από τα σχόλια εκείνων που το διάβασαν κατά την διάρκεια του ταξιδιού του σ'όλη την Ελλάδα. Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια και τον ενθουσιασμό σας.