Bιβλίο που προσπάθησα να διαβάσω στα 18 μου αλλά ...δεν άντεξα. Γυναικεία λογοτεχνία για δυνατούς αναγνώστες. Από κάτω αντιγράφω τι βρήκα στο δυαδίκτυο για αυτό το βιβλίο. Η κριτική είναι από απλούς αναγνωστες.

Κατά τη γνώμη μου,τα "κύματα" είναι το σπουδαιότερο βιβλίο της Γουλφ.Η αφήγηση διασπάται πρισματικά,σχεδόν καταργείται,τα όρια του πεζού λόγου διαστέλλονται και η μεγάλη συγγραφέας δημιουργεί μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στην πρόζα και την ποίηση ή μάλλον καταργεί αυτόν τον διπολισμό,φανερώνοντας πως η μεγάλη πεζογραφία μπορεί να είναι γνησίως και θαυμαστά ποιητική...!


Η λογοτεχνία της Γουλφ ήταν,είναι και θα είναι πάντα δύσβατη για τον μέσο αναγνώστη,καθώς αντίκειται σε πάγιες απαιτήσεις του,όπως οι καθορισμένοι χαρακτήρες-τύποι,η γραμμική αφήγηση,η μεθοδική εξύφανση και λύση της πλοκής κ.α.
Η αγγλίδα μυθιστοριογράφος είχε αρχίσει να κατακρημνίζει τις ευκολίες του εφησυχασμένου αναγνώστη ήδη από το "δωμάτιο του Τζέικομπ"...! Άρα είναι πολύ εύκολο να πνιγείς στα ορμητικά της "κύματα",όταν δεν ξέρεις καλό κολύμπι.Αν όμως είσαι έτοιμος να καταδυθείς στο βυθό τους,σε περιμένουν πολύτιμοι θησαυροί...!
Η Γουλφ κατέχει δικαίως μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στους ανανεωτές του μυθιστορήματος και είναι κρίμα που για άλλη μια φορά ο μύθος του προσώπου υπερκαλύπτει την ουσία του έργου.