ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:
"Ενίσταμαι. σε βαθμό τσιρίδας. Σε μια χώρα που μας έχει ζαλίσει αναμασώντας διάφορα στομφώδη και ανιαρά περί "γενεών" (αυτή του 1-1-4, εκείνη του Πολυτεχνείου, η άλλη της Μεταπολίτευσης), με εμάς δεν έχει ασχοληθεί κανείς. Κι αυτό παρ΄ όλο που είτε πλησιάζουμε τα σαράντα ή τα έχουμε μόλις περάσει - δηλαδή έχουμε αρχίσει να έχουμε επιρροή στον τόπο, καλώς ή κακώς. Διάολε, δεν γίνεται: το να μιλήσει κανείς για εμάς δεν μπορεί να αποτελεί τόσο βαρετή διαδικασία. Έλεος!
Οπότε ας γίνει μια αρχή. Έστω και για πλάκα".

Σε οκτώ αλληλένδετα δοκίμια, γεμάτα αναμνήσεις και καυστικά (συχνά αφοριστικά) σχόλια, καταγράφονται παρατηρήσεις και βιώματα σε διαφορετικά θέματα που διαμόρφωσαν αυτή τη γενιά - λόγου χάρη, η παιδεία, τα παιχνίδια, η τεχνολογία, η μουσική και ο κινηματογράφος, τα μήντια και η διαφήμιση, το lifestyle, τα κοινωνικά ήθη και οι πολιτικές ιδέες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με στοιχεία "καλτ", με ανατρεπτικό τόνο και ιλαρό στυλ.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Το πήρα από τη σημερινή συνάντηση των μπουκροσίων.
Ομολογώ ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ήμασταν τόσοι πολλοί, παρά την τόση ζέστη και την καλοκαιρινή περίοδο...

Ευχαριστώ το ζεύγος Σοφίας-Νικόλα για την ευγενική και γενναιόδωρη προσφορά τόσων πολλών βιβλίων ;-)

4/8/2010: Το ξεκίνησα σήμερα το πρωί. Ελπίζω να το έχω τελειώσει μέχρι το βράδι.
Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον! Συχνά χαμογελούσα για τα κοινά (συλλογικά) βιώματα που έχουμε οι γεννημένοι από το 1965 μέχρι το 1974, αν όχι και λίγο αργότερα (πιθανόν μέχρι και το 1977).

Καλό καλοκαίρι και καλά μπάνια!
Να' σαι τυχερό και θαλασσοταξιδεμένο!

Τελικά, το τελείωσα στην Ιεράπετρα, όπου έκανα διακοπές.
Πολύ συμπαθητικό βιβλιαράκι. Μου θύμισε πάρα πολλά από την εφηβεία μου και με έκανε να αναπολήσω πολλά πράγματα που βίωσα, έφαγα (το Φοφίκο ήταν όοολα τα λεφτά!!!), άκουσα, είδα.
Θα πάει οπωσδήποτε σε συνομήλικο μπουκρόσι.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Κωνσταντίνος Καμάρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969, χρονιά που ο Παναθηναϊκός πήρε νταμπλ. Ζει 11 λεπτά και 24 δευτερόλεπτα (βάδην allegro ma non troppo) από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Σπούδασε οικονομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων με ειδίκευση στα ΜΜΕ. ΄Εχει διατελέσει διευθυντής Ηλεκτρονικών Εκδόσεων του ΔΟΛ και αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Διεθνούς Ένωσης Εφημερίδων με έδρα το Παρίσι. Σήμερα διευθύνει το δίκτυο Sport.gr (ΑΕΝΑΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΕ), είναι αντιπρόεδρος του IAB Europe (η πανευρωπαϊκή ένωση για τη διαδραστική επικοινωνία), μέλος Δ.Σ. της IFRA (διεθνής οργανισμός για την τεχνολογία στα ΜΜΕ) και σύμβουλος της ΔΕΕ. Παράλληλα είναι τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα "Τα Νέα" και στο διεθνές περιοδικό για τον Τύπο, "Newspapers Techniques".

Στα πλαίσια της άτυπης συνάντησής μας στο γνωστό καφέ-μπαρ.

Αρκετά διασκεδαστικό και ταυτόχρονα σε προβληματίζει. Είναι μια προσωπική εξομολόγηση του συγγραφέα προς τους συνομηλίκους της γενιάς του κι εκφράζει την κουλτούρα, τις τάσεις, τις ιδέες και τα προϊόντα που μας επηρεάσανε. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ΤΙΣ αναμνήσεις που περιγράφει, μιας και η δική μου προεφηβεία και εφηβεία έγλυφε τη δεκαετία του 1990 αλλά αρκετά πράγματα τα θυμάμαι έστω και αμυδρά. Ο συγγραφέας επεκτείνεται σε όλα: από την πολιτική κατάσταση και τη νοοτροπία, τα περιοδικά, την τηλεόραση (ειδικά η σελίδα για τη Νάκη Αγάθου απολαυστικότατη), τα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, τα γουώκμαν και τα βίντεο, ντισκοτέκ και φυσικά τη μουσική. Με συνήρπασε το κεφάλαιο για το τηλέφωνο, το σταθερό και του περιπτέρου, τις διαδικασίες και τα κόλπα για να πιάσουμε γραμμή (κι αλήθεια η φράση «δε σε ακούω, πάτα το μηδέν» είναι καθαρά μουσειακού χαρακτήρα). Με παρακίνησε να ακούσω αρκετά κομμάτια στο youtube ομολογώ για να μπω στο πνεύμα της εποχής και να θυμηθώ κάποια αμυδρά κι εγώ στοιχεία. Σε γενικές γραμμές δεν είναι δοκίμιο, είναι ένας καλός φίλος που σου θυμίζει (αν έχετε μεγαλώσει μαζί) ή σου εξηγεί (αν είσαι μικρότερος ή μεγαλύτερος) πώς ήταν η γενιά του '80, πώς αναπτύχθηκε κι εξελίχθηκε, τι σκέφτεται, τι θα μπορούσε να κάνει για αυτόν τον ρημαδιασμένο τόπο. Δεν φλυαρεί, δεν πετά από το ένα στο άλλο (αν και δεν κατάλαβα τα κεφάλαια σε τι χρειάζονται) και περνάς καλά, αναλογιζόμενος τι έζησες και αναρωτώμενος τι θα κάνεις. Όμορφο και απλό.

Στη μηνιαία μας συνάντηση.

Το πήρα στο meet up του Αυγούστου στο roosters cafe

το απελευθέρωσα στο meet up του Σεπτεμβρίου στο roosters cafe. Πολύ ευχάριστο στην ανάγνωση του , μου θύμισε πολλά στοιχεία της δεκαετίας του 80 που είχα ξεχάσει. Αυτό βέβαια που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι που ζήσαμε την δημόσια τηλεόραση να ανοίγει το πρόγραμμα της στις 17.00 με τον χαρακτηριστικό ήχο απο κουδούνια (μάλλον απο πρόβατα!!) και μετά τον εθνικό ύμνο ... αξέχαστες αναμνήσεις ..και φυσικά ασπρόμαυρη τηλεόραση...
Οι της γενιάς μας επιβάλλεται να το διαβάσουν θα θυμηθούν πολλά !

το απελευθέρωσα στο meet up του Σεπτεμβρίου στο roosters cafe. Πολύ ευχάριστο στην ανάγνωση του , μου θύμισε πολλά στοιχεία της δεκαετίας του 80 που είχα ξεχάσει. Αυτό βέβαια που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι που ζήσαμε την δημόσια τηλεόραση να ανοίγει το πρόγραμμα της στις 17.00 με τον χαρακτηριστικό ήχο απο κουδούνια (μάλλον απο πρόβατα!!) και μετά τον εθνικό ύμνο ... αξέχαστες αναμνήσεις ..και φυσικά ασπρόμαυρη τηλεόραση...
Οι της γενιάς μας επιβάλλεται να το διαβάσουν θα θυμηθούν πολλά !

Μου το έδωσε η Tiffany στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου. Την ευχαριστώ πολύ.

edit 8/10/2010. Το έχω τελειώσει καμιά εβδομάδα τώρα και μόλις σήμερα αξιώθηκα να γράψω τα σχόλια. Λοιπόν, διαβάζεται πολύ εύκολα, γρήγορα και ευχάριστα. Οι της γενιάς μας επιβάλλεται να το διαβάσουν, θα θυμηθούν και θα αναπολήσουν αρκετά πράγματα. Έπιασα αρκετές φορές τον εαυτό μου να χασκογελάει (ναι διαβάζω μέσα σε τρένο-μετρό, οπότε φαντάζεστε τι θα σκέφτονταν οι συνεπιβάτες!!). Δεν υπάρχει πιο πιστή περιγραφή από την αντίστοιχη για τον Χρήστο Οικονόμου!!! Και επίσης είχα ξεχάσει τη διαφήμιση "Εσείς πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;". Δεν είχα ιδέα τι κρυβόταν πίσω από αυτή την ατάκα. Ευτυχώς έμαθα μετά από τόσα χρόνια. Ααα, και κάτι άλλο σχετικά με τον "Παραμυθά". Μήπως να ενημερώσω τον κο Καμάρα ότι ο Ν.Π. εμφανίζεται ξανά στο prisma+;

Θα το κρατάω στην επόμενη συνάντηση για να το επιστρέψω στην tiffany.

Το επέστρεψα στην Tiffany στη σημερινή αθηναϊκή συνάντηση. Την ευχαριστώ πολύ. Με την ευκαιρία... "Χρόνια σου Πολλά κορίτσι!"

Μου το προώθησε η TIFFANY1972, για να δούμε...

Νεότερα... (1-10-2011)
Τελικά δεν έχω προλάβει ακόμα να το διαβάσω, οπότε θα το στείλω να κάνει μία Σαββατιάτικη βόλτα.

Στο "Αγγέλων Βήμα"

,

Αυτό το βιβλίο αφέθηκε “ελεύθερο” για να βρει τον επόμενο του αναγνώστη του στα πλαίσια των δράσεων του “THE C/ENTER PROJECT”που έχει στόχο να μετατρέψει για 3 ημέρες (30.09 – 02.10.2011) το κέντρο της Αθήνας σε μια μεγάλη, αυθόρμητη αστική γιορτή.

Για 3 ημέρες, επανακτούμε τους δεσμούς μας με την πόλη, της μεταγγίζουμε την ενέργειά μας, τη ζωντανεύουμε. Εμπνεόμαστε από αυτή και δημιουργούμε ετερόκλητες δράσεις αστικής, συλλογικής κουλτούρας: για το μυαλό, την ψυχή και το σώμα.
Από την πλατεία Αγίας Ειρήνης μέχρι την Κουμουνδούρου, από το άλσος του Θησείου μέχρι τα πάρκα του Κεραμεικού και από τα σοκάκια του Ψυρρή μέχρι τα στενά του Μεταξουργείου, δημιουργούμε ένα πολυμορφικό δίκτυο δράσεων....

Καλωσήρθες στο BookCrossing!

Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο. Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις αυτό το σχόλιο -μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!

Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας κλπ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ.
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ότι χρειάζεσαι να ξέρεις για το BookCrossing. Επίσης, ρίξε και μια ματιά στον Ταξιδιωτικό οδηγό BookCrossing του a1pha, για να σου λυθούν οι απορίες!


Καλό διάβασμα! :)