Εκδ. Μεταίχμιο, 2010, 189 σελ.
ISBN 978-960-455-709-7

Περιγραφή από το οπισθόφυλλο:

Ο πιο διάσημος ποδοσφαιριστής εξαφανίστηκε μυστηριωδώς και μόνο ένα κορίτσι μπορεί να τον βοηθήσει... Η Ελένη, το καινούριο μέλος της φοβερής δημοσιογραφικής ομάδας των Αόρατων Ρεπόρτερ, θα ταξιδέψει σ' όλο τον κόσμο και θα ζήσει απίθανες περιπέτειες ψάχνοντας την αλήθεια. Φωτογραφίσεις μόδας, ποδοσφαιρικοί αγώνες, εναέρια γυρίσματα κινηματογραφικών ταινιών, κρυμμένα στοιχεία, εξωφρενικά τηλεπαιχνίδια, διάσημοι σταρ, κυνηγητά που κόβουν την ανάσα: τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την Ελένη. Έχει μόνο επτά ημέρες για να γυρίσει τον πλανήτη και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της - και δε σκοπεύει να χάσει ούτε λεπτό! Το πρώτο βιβλίο μιας καινούριας περιπετειώδους σειράς, με ήρωες παιδιά...

Μου αρέσει γενικά ο Δημοκίδης. Είμαστε κοντά στην ηλικία και έχει μια μανία με την eightίλα όπως κι εγώ σε μεγάλο βαθμό. Επίσης του αρέσει ο Φάντομ Ντακ, ο αγαπημένος μου σούπερ παπιοήρωας... Παρακολουθώ χρόνια το μπλόγκ του και μου αρέσει αυτή η εμμονή του με τα «παιδικά». Αυτή, ωστόσο, ήταν η πρώτη φορά που διάβασα βιβλίο του.

Το θέμα πολλά υποσχόμενο, ειδικά για μένα που μεγάλωσα λατρεύοντας τις περιπέτειες των «Πέντε Φίλων» της Ένιντ Μπλάιτον [(τα «Πέντε Λαγωνικά» δεν τα χώνεψα ποτέ, ούτε τους «Μυστικούς Εφτά») παρά τις άθλιες εκδόσεις Γκούτενμπεργκ που λες και το έκαναν επίτηδες να κάνουν τα βιβλία απωθητικά για τα παιδιά]. Άσε που όταν μεγάλωσα, έγινα... ρεπόρτερ. Επιπλέον, διάβασα στο μπλόγκ του ότι πολλοί ενήλικες διάβασαν το βιβλίο με άνεση. Ευκαιρία, σκέφτηκα, για ένα ταξίδι στα παλιά.

Μπορεί κανείς να φανταστεί την απογοήτευσή μου, όταν διάβασα το βιβλιαράκι (γιατί το διάβασα έως το τέλος). Το θέμα μια ψιλομπούρδα, η καταιγιστική πλοκή θυμίζει περιλήψεις επεισοδίων των «Μίνι Πρακτόρων» (Spy Kids) και του «Παρα Πέντε» του Καπουτζίδη, η γραφή βιαστική, πρόχειρη που απευθύνεται σε παιδιά *το πολύ* Πέμπτης Δημοτικού. Ακόμη και εκείνα ίσως αντιληφθούν εύκολα τον ατελείωτο διδακτισμό του Δημοκίδη. Και δεν είναι ότι δεν διαβαζω παιδικά και εφηβικά βιβλία. Διαβάζω.

Αυτό το βιβλίο όμως παραήταν ξεπέτα. Δεν είχε να μου πει απολύτως τίποτα. Ok, ψέματα, δίνει στα παιδιά, έστω λίγο, να καταλάβουν πως λειτουργούν σήμερα τα μίντια. Τα τρία αστεράκια που του δίνω είναι μόνο γι αυτό.

Μήπως στην τελική έχω μεγαλώσει εγώ υπερβολικά;

Μόνο για 9χρονα. Και όχι για «υποψιασμένα».

To βιβλιαράκι γίνεται bookray, μια «βιβλιοακτίνα» δηλαδή, όπου θα περάσει χέρι με χέρι από διάφορους αναγνώστες και ο τελευταίος καλείται να το απελευθερώσει on the wild

Η σειρά:

- Kermit60
- karjim
- PinkManager
- panost
- deadendmind

Το παρέλαβα δια χειρός το τελειώνω απόψε το σχολιάζω και το παραδίδω στον Karjim!

Από τη γλυκιά μου kermit60 μαζί με πασχαλινά καλούδια για τις τερατίνες μου. Ευχαριστώ Ροδούλα μου και Καλή Ανάσταση να έχουμε!

Λοιπόν... Τώρα κανονικά θα έπρεπε να πω κάποια καλά πράγματα γιατί ο συγγραφέας είναι συγγραφέας του Συνεδρίου και θα τον συναντήσω. Εκτός αυτού μπορεί να διαβάσει και τις απόψεις μας για τα ρινγκ του Συνεδρίου. Παρόλα αυτά ο Αιγόκερως μέσα μου αρνείται να πει ψέμματα και αρνείται έστω να σιωπήσει. Δε μου άρεσε το βιβλίο. Όχι γιατί δε μου αρέσουν τα παιδικά βιβλία, αλλά γιατί το συγκεκριμένο μου φάνηκε κακό. Μου φάνηκε ως μία προσπάθεια να ξεκινήσει μία σειρά βιβλίων, ηρώων που θα γίνουν αργότερα καρτούν για την τηλεόραση ή ταινίες. Και όχι του γούστου μου. Κάτι σαν Κώδικας Ντα Βίντσι για παιδιά. Και αφού δε μου άρεσε ούτε ο Κώδικας Ντα Βίντσι δε βλέπω το λόγο γιατί να μου αρέσει αυτό. Έχω επίσης ένα θέμα με τον κοσμοπολιτισμό στα βιβλία. Με εκνευρίζει και στα βιβλία ενηλίκων, αλλά ειδικά στα παιδικά βιβλία δεν βλέπω καν το λόγο να υφίσταται. Γιατί πρέπει ένα παιδί να έχει όνειρο να γυρίζει ως δαιμόνιος ρεπόρτερ όλον τον κόσμο - κυριολεκτικά- να κάνει φωτογράφιση για τη Ντόνα Κάραν, να παίζει σε ταινία φαντασίας και σε τηλεοπτικό παιχνίδι της Ιαπωνίας; Να βρίσκεται στην ηλικία των 12 - τόσο είναι η κεντρική ηρωίδα- σε αεροπλάνα, ιδιωτικά τζετ, και διάφορα άλλα ρεαλιστικά ευτράπελα της σύγχρονης τεχνολογίας (χωρίς όμως να απασχολούμαστε με διαβατήρια , βίζες και τέτοια ρεαλιστικά "πεζά" για να κάνουμε έστω πιο αληθοφανή τα λεγόμενα). Γενικά το βιβλίο ήταν ένας αχταρμάς ταινιών δράσης με ήρωες παιδιά. Και μου θύμισε κάτι...
Τον Ιούνιο στην Κω επισκέφθηκα ένα δημοτικό σχολείο και μιλήσαμε με τα παιδιά για τα βιβλία. Τους ζήτησα να φτιάξουμε όλοι μαζί την αρχή μιας ιστορίας, που θα τη συνέχιζε το κάθε ένα μόνο του ως το δικό του παραμύθι. Τέσσερα γραφτά έφτασαν στα χέρια μου δύο μήνες μετά, όλα από μαθητές της Δ΄δημοτικού. Ένα αγόρι - που δυστυχώς δε θυμάμαι τώρα το όνομά του - , είχε γράψει σε ένα τετράδιο μία ιστορία - περιπέτεια (είκοσι περίπου σελίδων) που ο πρωταγωνιστής (ένα παιδί) ταξίδευε σε όλες τις ηπείρους του κόσμου περνώντας διάφορες ταλαιπωρίες για να γυρίσει στο τέλος στο σπίτι του. Η ιστορία του μάλιστα ήταν εικονογραφημένη από τον ίδιο με ζωγραφιές. Είχα ενθουσιαστεί από το μεράκι και το αποτέλεσμα και πιστεύω ειλικρινά ότι το παιδί αυτό θα μπορούσε όταν μεγαλώσει να γίνει πραγματικά συγγραφέας με καθοδήγηση και προσοχή. Το βιβλίο που διάβασα θα μπορούσε να το έχει γράψει το ίδιο παιδί φέτος. Και θα το βαθμολογούσα αλλιώς, αλλά και πάλι θα έκανα παρόμοιες παρατηρήσεις. Κρίμα! Ποιος είναι επόμενος; (Θα ήθελα πάντως και τη γνώμη της rirou)

Ναι, ναι... Το έχω εγώ!

Κι αλλο ρινγκ; Ε; Χμ...Για να δουμε....

Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες είναι η αλήθεια. Όταν τέλειωσα το βιβλίο κάτι μου έλειπε. Τι μου έλειπε; Το ηθικοπλαστικό της Πηνελόπης Δέλτα, το συντροφικό της Ένιντ Μπλάιτον, το σασπένς και το χιούμορ των 3 Ντετέκτιβς, το δασκσλίστικο του Μάνου Κοντολέοντα αλλά κυρίως η αίσθηση ότι δε φταίω εγώ που μεγαλώνω αλλά η ζωή που δίνει το έναυσμα τα σημερινά παιδιά να λατρέψουν το ψωμί του τοστ (μεγάλη επιφάνεια για... πασαλείμματα!!!). Τέλος πάντων, ας μη γίνομαι κακός. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ανάγνωσμα δεν έχει να προσφέρει κάτι στον αναγνώστη. Λείπει η μεγαλίστικη φροντίδα, λείπουν τα υποννοούμενα, λείπουν τα αίτια και τα αιτιατά. Όταν γράφεις για παιδιά είναι μεγάλη η ευθύνη σου, δεν μπορείς να τους πετάς βοηθήματα μαθημάτων δημοτικού και να φεύγεις. Δώσε το χρόνο στο παιδί να ταυτιστεί με τον ήρωα, να δει στοιχεία του χαρακτήρα του μέσα στον ήρωα. Πώς είναι δυνατόν ένα χοντρό κορίτσι να γίνει μοντέλο της Ντόνα Κάραν; Τέτοια διάβαζε η Τζούλια (που ήταν αντικειμενικά όμορφη) και μας καβαλά κάθε μεσημέρι; Τέσπα. Θέλει προσοχή όταν γράφεις για παιδιά γιατί εύκολα διαστρεβλώνονται και παρασύρονται. Κι ο κόσμος που περιγράφεται τόσο επιφανειακά σε αυτό το ανάγνωσμα για μένα θα ήταν αποφυγή να τον ζήσω και στην πραγματικότητα (ό,τι κι αν σημαίνει αυτή η πρόταση).

Το έλαβα την Παρασκευή, ευχαριστώ πολύ! Θα το διαβάσω το συντομότερο!

Διάβασα το βιβλίο στις διακοπές μου και τείνω να συμφωνήσω με τους προηγούμενους αναγνώστες του. Το διάβασα σε 2-3 ώρες και δεν με κράτησε καθόλου. Πολύ απλοϊκό, στερεοτυπικοί χαρακτήρες, όλα δούλευαν ρολόι σε μια εύκολη και χιλιοειδωμένη πλοκή.

Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του Δημοκίδη από τη σειρά των Στε, τα οποία μου άρεσαν πολύ γιατί έχουν κάτι το πρωτότυπο και ασχολούνται με θέματα που δεν έχω δει συχνά σε παιδικά βιβλία (όνειρα, τέχνη, κλπ.). Το συγκεκριμένο βιβλίο, παρότι καταλαβαίνω τις επιρροές του συγγραφέα και μου αρέσουν, χάνει πολύ στην εκτέλεση. Η ιδέα των μικρών ρεπόρτερ μου αρέσει πολύ, πιστεύω ότι θα έκανε μια καλή και πετυχημένη σειρά, όμως θέλει παραπάνω προσοχή στο πως ξετυλίγονται χαρακτήρες και καταστάσεις.

Όμως, είδα πολλά από το συγγραφέα μέσα στο βιβλίο και ελπίζω ότι στη συνέχεια της σειράς (αν υπάρξει) θα βελτιωθεί πολύ!

Το βιβλίο θα επιστραφεί στον Aris1 σύντομα. Ευχαριστώ για το ring και συγνώμη για την καθυστέρηση.

Argh, το προηγούμενο journal ήταν από μένα. Το νέο site όλο με κάνει log out από μόνο του!

Το πήρα από το Roosters στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου.

Τελικα δεν προλαβα να το διαβασω. Ηρθε το challenge και ταιριαξε το θεμα οποτε απελευθερωθηκε πριν διαβαστει. Το αφησα στο free press stand εξω απο το Tramezzini στη γωνια Πατρ.Ιωακειμ και Πλουταρχου. Μετα απο 5 ωρες που ξαναπερασα δεν ηταν εκει. Καλο ταξιδι βιβλιαρακι!

Απελευθερωθηκε για το "Προσωπο-Ζωο-Πραγμα" Release Challenge.

φοβερο βιβλιο το διαβασα μεσα σε 2 μερες!!!
το βιβλιο ειναι στην κρητη και συντομα θα ξεκινησει να αλλαζει χερια

Το βιβλίο το διαβάζω ακόμα και απο την Κρήτη που το βρήκα κάνοντας διακοπές, ταξίδεψε μαζί μου στη Θεσσαλονίκη όπου διαμένω.