Van de achterkant:
Maar weinig buitenlanders hebben voet gezet op Tibetaanse bodem. Alec le Sueur bracht er vijf uitzonderlijke jaren door toen hij werkte voor een internationale hotelketen... Le Sueur beschrijft naast zijn dagelijkse belevenissen de culturele achtergrond van Tibet en geeft zo een fascinerend beeld van een land dat vrijwel ondoordringbaar is voor de hedendaagse reiziger.

Als je dit boek vindt, mag je er verder mee doen wat je wilt: lezen of doorgeven aan iemand anders. Ik zou het heel leuk vinden als je hier even meldt wat je ervan vond, en wat je ermee gedaan hebt. Als je zelf lid wordt (met een eigen nickname), krijg je een email als iemand anders iets over dit boek schrijft.

BookCrossing is gratis, heeft geen spam, en is veilig - jouw gegevens worden niet voor andere doeleinden gebruikt, en niemand kan jouw emailadres zien.
Uitleg in het Nederlands vind je op www.bookcrossing.nl.

De vergelijking met Fawlty Towers op de kaft was een beetje misleidend, want zo hilarisch was het verhaal niet. Pas tegen het eind van het boek kwamen de grappigste momenten, waarbij de rattenplaag en de crematie niet onvermeld mogen blijven. Wat meer evident was, was de enorme verschillen tussen de culturen van de buitenlanders, de Tibetanen en de Chinezen, en hun verwachtingen en gedrag. Nog ongelofelijker zijn de verhalen van buitenlanders die verwachten dat alles precies hetzelfde gebeurt als in Amerika, maar het feit dat het hotel een Holiday Inn was wekt natuurlijk bepaalde verwachtingen, en in het Lhasa van die tijd (en waarschijnlijk nu nog steeds) was het een totaal onrealistische streven om zoiets op te zetten.

Alec le Sueur geeft een interessante kijk in een vreemd land in nog vreemde omstandigheden. Een land waar de Chinezen aan de macht zijn zodat alles via een overheersend en vaak onlogische bureacratie moet gebeuren. Vaak wordt het op diplomatische of sluikse manieren omzeild, en soms vormt het een onoverkomelijke obstakel. Ondanks alles vormt Alec vriendschappen en bouwt een relatie met het land en zijn oorspronkelijke bewoners die altijd blijven lachen. Soms maakt hij de mensen belachelijk of anekdotes met een flinke dosis cynicisme vertelt, en vaak had ik het idee dat hij alles overdrijft om het grappiger te maken, zeker in het begin toen hij nog moest wennen, maar dit is een memoire die met veel liefde geschreven is. Het geeft weinig inzicht in het allerdaagse leven van het merendeel van het volk, maar wel een levendig portret van de tegenstellingen in een land dat aan de moderne wereld geïntroduceerd werd in deze tijdsperiode en ook onder druk gezet werd door een buitenlands macht.

Losgelaten tijdens de Nieuwjaarsmeeting.

Dit boek is losgelaten voor de volgende BookCrossing challenges:
- The Ultimate Challenge - boeken lezen en loslaten, met bonuspunten voor een maandelijkse thema.
- Reduce Mount TBR (To Be Read) - lezen en loslaten van TBR boeken die al voor eind 2013 op de plank stonden. Mijn leesdoel is 36 boeken.
- Pages Read Challenge - een zelfgekozen aantal bladzijden lezen in 2013. Mijn doel is 15.000 blz.

Meegenomen van de meeting in Coffeeplaza DaCosta. Zou hier zelf weleens naar toe willen.

Helemaal eens met Bookguide, dat dit niet zo grappig is als gesuggereerd wordt. Hier en daar moest ik wel lachen om sommige van de perikelen in het hotel. Wat ik wel bijzonder vind is de kijk op Tibet, die je zo al lezend mee krijgt. Ik zou er graag eens heen gaan, maar of dat ooit lukt? Reizen door te lezen is dan een mooi alternatief.

Ik zet het boek in het boekenkastje in Buurtonderneming De Serre. Dagelijks open.
Veel leesplezier.