H ιστορία μας, με δυο λόγια, πάει κάπως έτσι: O πατέρας πέθανε· ο Hλίας έγραψε στα αγγλικά μια νουβέλα με θέμα την οικογένειά μας· μου ζήτησε να τη μεταφράσω· δέχτηκα· συνάντησα μερικούς εκδότες· απέρριψαν όλοι το βιβλίο επειδή ήταν ολιγοσέλιδο· για να αυξηθούν οι σελίδες, αποφάσισα να γράψω και τη δική μου εκδοχή. Eίχαν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα: μια δολοφονία, ένα συντριπτικό κάταγμα μεταξύ θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, ένας χωρισμός. Γιατί το κάνω αυτό; Πρώτον, επειδή η περίληψη μιας ιστορίας είναι ο κύριος λόγος που μας σπρώχνει να τη διαβάσουμε. Δεύτερον, θα ήθελα να είμαι τίμια μαζί σας. Kανένα μυθιστόρημα δεν γράφεται μόνο με καλές προθέσεις - αλλά χρειάζονται κι αυτές. Kαι τώρα, αν δεν χτυπάει το τηλέφωνο ή δεν χύνεται ο καφές, μπορείτε ν' αρχίσετε την ανάγνωση.

WILD RELEASE NOTES:

Στη συνάντηση Σεπτεμβρίου

To πήρα την Κυριακή από το meet-up μας στο cafe Singles.

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου είναι από τις αγαπημένες μου ελληνίδες συγγραφείς. Σε αυτό εδώ (το βιβλίο που την έκανε γνωστή) συναντά κανείς το γνωστό της ύφος συν μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα : την (μάλλον συνηθισμένη) ιστορία μιας οικογένειας μέσα από τα μάτια των φαγητών που μαγειρεύονται στην κουζίνα τους. Κι ενώ τίποτα πραγματικά συγκλονιστικό δε συμβαίνει στις σχεδόν 500 σελίδες του βιβλίου, το έχω καταϋπογραμμίσει, καθώς σε πολλά σημεία νιώθω ότι η συγγραφέας μιλάει για μένα και τη δική μου ζωή....

Θα το αφήσω αύριο στο ''Rooster's'', όπου γίνονται τα μηνιαία meet-up μας.

το πήρα απο το meet up του Νοεμβρίου στο roosters cafe

το απελευθέρωσα στο meet up του Φεβρουαρίου στο roosters

Πραγματικα πολυ καλο βιβλιο.Και μου φαινεται καλλιεργημενη-διαβασμενη η συγγραφεας.Το προτεινω ανεπιφυλακτα,δε βαρεθηκα καθολου.

Το πήρα για διάβασμα από τη μίνι τηλεοπτική συνάντηση στο rooster's. Το διάβασα το Πάσχα. Θα μπορούσα να γράφω ώρες κριτική γι' αυτό το βιβλίο αλλά δεν έχω χρόνο . Θα είμαι σύντομος. Η Μιχαλοπούλου γράφει πολύ καλά. Το βιβλίο σε γενικές γραμμές μου άρεσε λόγω της γραφής, παρόλο που σε αρκετούς θα φαινόταν βαριά και λίγο "δήθεν"
Το βασικό πρόβλημα του βιβλίου είναι η υπερπροσπάθεια. Τόσα πολλά πράγματα, τόσο ιδιαίτερη δομή, τόσα πολλά θέματα, τόσες πολλές σκέψεις, ήρθε και μπούκωσε λίγο. Δε χρειαζόταν τόσο πολύ να προσπαθήσει να γράψει το βιβλίο της ζωής της, η υπερπροσπάθεια το φόρτωσε και το κούρασε. Δε θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα σε όλους, ίσως σε πιο μυημένους και πιο "κουλτουριάρηδες" βιβλιόφιλους.

Στην πρώτη συνάντηση Bookcrossing στη Σκύρο.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΠΗΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ