Τι να πω για αυτό το βιβλίο…. Είναι το πρώτο και το μοναδικό ως σήμερα βιβλίο που γράφτηκε αποκλειστικά για το bookcrossing και ο συγγραφέας παρακαλεί να αφήσουμε τα λίγα αντίτυπα που υπάρχουν ελεύθερα να ταξιδεύσουν.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ….. ο συγγραφέας όταν έμαθε ότι ο φίλος του, ο Παναγιώτης ο Κούστας θα παραβρισκότανε στο 4ο συνέδριο bookcrossing στην Λάρισα αποφάσισε να μας γράψει ένα βιβλίο. Τα λίγα αντίτυπα (10;) μοιραστήκανε με κλήρωση σε τυχερούς συνέδρους και οι υπόλοιποι μείναμε να βράζουμε από την ζήλια μας.
Ευτυχώς όμως ο Αλέκος μας λυπήθηκε και έτσι μας παραχώρησε μερικά ακόμα αντίτυπα (50;) σε όσους τα ζητήσαμε αλλά με την παράκληση να τα ελευθερώσουμε. Μάλιστα είχε την καλοσύνη να μας τα παραδώσει ιδιοχείρως ένα απόγευμα και να μας δώσει έτσι την δυνατότητα να τον ευχαριστήσουμε από κοντά και να συζητήσουμε μαζί του, αρχικά για το βιβλίο και στην συνέχεια για ότι άλλο μας προέκυψε. Από την συζήτηση μάθαμε ότι η εμπειρία του σχετικά με το bookcrossing ήταν μόνο μερικές ώρες περιπλάνησης στην ιστοσελίδα και μας εξήγησε ότι η αληθοφάνεια που έχουν οι σκηνές του βιβλίου οφείλονται στην ιδιότητα του συγγραφέα που προσπαθεί να μπαίνει στην θέση του ήρωα και να φαντάζεται καταστάσεις χωρίς απαραίτητα να τις έχει ζήσει.

Η υπόθεση του βιβλίου:
Ένα «μπουκρόσι» ξεκινάει να κυνηγήσει ένα βιβλίο και βρίσκεται μπλεγμένος σε μία απίστευτη κατάσταση.

Η προσωπική μου άποψη:
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική. Ενθουσιάστηκα και μόνο που έμαθα την ύπαρξή του βιβλίου. Όταν πια το έπιασα στα χέρια μου είπα όλα τα χαζά που έμαθα ότι είπαν και οι άλλοι: «Αχ τι γλυκούλι» «Έχει και τυπωμένο τον Ballycumber» «ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΤΟ BCID»
Όταν το διάβασα γέλασα πολύ. Κορυφαία στιγμή για εμένα ήταν όταν το τέρας άρχισε να πετάει βιβλία στον bookcrosser, τους Αδερφούς Καραμαζόφ νομίζω ότι τους βλέπω εφιάλτη να μου έρχονται. Δεν μπορώ όμως να ξέρω πόσο θα ενδιαφέρει κάποιον εκτός bookcrossing. Για παράδειγμα δάνεισα ένα αντίτυπο στην κολλητή μου που είναι εκτός bookcrossing και το βρήκε αδιάφορο.
Είχα ζητήσει δύο αντίτυπα για να κρατήσω το ένα και να ελευθερώσω το άλλο, αλλά θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα ελευθερώσω και τα δύο στις διακοπές μου. Το ένα ελπίζω στην Σύρο και το άλλο στην Σχοινούσα. Θα επανέλθω με λεπτομέρειες.

WILD RELEASE NOTES:

Το άφησα στο τέλος του μονοπατιού που συνδέει την Χώρα της Σχοινούσας με την παραλία του Τσιγκουρίου. Κατά τις 18:00 που έφυγα δεν ήταν εκεί…..