"Στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού ξεσπά αναταραχή μεταξύ των κορυφαίων επιστημόνων που εργάζονται εκεί: ένας μετεωρίτης, παλαιότερος από το ηλιακό μας σύστημα, που έπεσε στη Βρετάνη, αποδεικνύει άραγε την εξωγήινη προέλευση της ζωής; Οι παλιές διαμάχες αναζωπυρώνονται. Ο άνθρωπος είναι τυχαίο προϊόν της εξέλιξης ή προϊόν Ευφυούς Σχεδιασμού, δηλαδή δημιούργημα του Θεού;
Για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, ο διευθυντής του Μουσείου καλεί δύο ειδικούς: τον αμερικανό γεωλόγο και παλαιοντολόγο Πίτερ Όσμοντ, άθεο, οπαδό του Δαρβίνου και ακούραστο πολέμιο του δημιουργισμού, και τον Iταλό Ιησουίτη και αστροφυσικό Μαρτσέλο Μανιάνι, εκπρόσωπο του Βατικανού. Με αυτούς θα συνεργαστεί η φιλοπερίεργη βιβλιοθηκάριος Λεοπολντίν Ντεβέρ, που ανησυχεί για διάφορα παράξενα περιστατικά που συμβαίνουν στο Μουσείο. Όμως,την πρώτη κιόλας μέρα της άφιξής του, ο Πίτερ Όσμοντ θα κάνει μια μακάβρια ανακάλυψη: σε μια σκοτεινή αίθουσα του Μουσείου βρίσκει το πτώμα της βιολόγου Ανίτας Έλμπεργκ, φρικτά κατακρεουργημένο. Η γαλλική αστυνομία αρχίζει τις ανακρίσεις, αλλά δεν βγάζει άκρη. Επί επτά ολόκληρες μέρες, οι φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλο... Ο Όσμοντ, ο Μανιάνι και η Λεοπολντίν θα συμμαχήσουν για ν ανακαλύψουν την αλήθεια και να θέσουν τέρμα στη βία που συγκλονίζει το ίδρυμα.

Η Βερονίκ Ρουά παρουσιάζει με παιγνιώδη, διασκεδαστικό αλλά και απολύτως τεκμηριωμένο τρόπο τις επιστημονικές και ψευδο-επιστημονικές θεωρίες για την καταγωγή του ανθρώπου. Η συγγραφέας υπονομεύει τις θεωρίες της συνωμοσίας παρωδώντας και ανατρέποντας τα κλισέ που έγιναν διάσημα με τον "Κώδικα Ντα Βίντσι" (στο μυθιστόρημά της το Βατικανό τίθεται στην υπηρεσία της αλήθειας μέσω του Ιησουίτη επιστήμονα, οπαδού του Τεγιάρ ντε Σαρντέν, ο οποίος διέκρινε πλήρως τη θρησκευτική πίστη από την επιστημονική έρευνα).
Με το βιβλίο της η Βερονίκ Ρουά αποτίει φόρο τιμής στην ελευθερία της επιστημονικής έρευνας και καταδικάζει τον θρησκευτικό φανατισμό."

Το βιβλίο το είχα βάλει στο μάτι εδώ και καιρό λόγω ενδιαφέρουσας πλοκής και λόγω ... εξώφυλλου. Τι να πω; Ο συμπαθητικός χιμπαντζής που διαβάζει εφημερίδα με τράβηξε. Δυστυχώς γυρνώντας σπίτι πρόσεξα τις αναφορές και συγκρίσεις με τον Κώδικα Ντα Βίντσι και στο οπισθόφυλλο και στις αποσπασματικές κριτικές στο περιθώριο του εξώφυλλου. Δεν έχω διαβάσει τον Κώδικα Ντα Βίντσι, έχω δει μόνο την απίστευτα βαρετή ταινία, κι έτσι ξεκίνησα το βιβλίο με αρνητική διάθεση.

Το βιβλίο διαβάζεται άνετα, ευχάριστα και γρήγορα. Αρκετά έξυπνη η ιδέα της αντιπαράθεσης Δαρβινιστών και Δημιουργηστών αν και μου φάνηκε ότι δεν αξιοποιήθηκε όσο θα μπορούσε. Δυστυχώς κάποια θέματα θίχτηκαν πολύ επιφανειακά, σαν η συγγραφέας να μην ήθελε να προβληματίσει και πολύ τους αναγνώστες της. Επίσης θα προτιμούσα να είχε γίνει καπως καλύτερη ανάλυση στο κίνητρο κάποιου ερευνητή (δε μιλάω για τον δολοφόνο) η στάση του οποίου στο τέλος γενικά δε μου "κολλούσε" με βάση και τα όσα είχα διαβάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στα αρνητικά καταλογίζω και την τάση της Roy να τονίζει, ως παντόπτης αφηγητής, κάποια στοιχεία που επηρεάζουν την πλοκή. Σε κάποια σημεία το μόνο που έλειπε ήταν λάμπες νέον να λένε "Εδώ! Στοιχείο! Προσοχή!".

Τώρα ως προς τη σύγκριση με τον Κώδικα Ντα Βίντσι δε συμφωνώ. Ίσως η ρετσινιά να κόλλησε λόγω χρονικής συγκυρίας (το βιβλίο εκδόθηκε στη Γαλλία την χρονιά που βγήκε η ταινία), αλλά είναι φανερό ότι αν μοιάζει σε κάποιο άλλο μυθιστόρημα, τότε αυτό είναι Το Όνομα του Ρόδου. Τα κοινά στοιχεία είναι αρκετά: ο χωρισμός του βιβλίου σε ημέρες, το γεγονός ότι η πλοκή ολοκληρώνεται σε μία βδομάδα κι ότι όλα γίνονται σε ένα κλειστό χώρο, το μουσείο, ανάμεσα σε μέλη αυτής της κοινωνίας και αντίπαλες ιδεολογικές παρατάξεις. Οι ομοιότητες βέβαια σταματούν εκεί, αφού σε καμία περίπτωση δε μπορεί να συγκριθεί με Το Όνομα του Ρόδου.

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων Πόλις που διαβάζω και που δυστυχώς μου αφήνει άσχημη εντύπωση. Ενώ το βιβλίο φαίνεται να είναι προσεγμένο από άποψη μετάφρασης και παραπομπών, στις τελευταίες 50 σελίδες αρχίζουν ξαφνικά να εμφανίζονται τυπογραφικά λάθη, όπως "Νιβλιοθήκη", "κατατροφές" και "τεηλέφωνο". Γιατί; Δεν μπήκε κάποιος στον κόπο να τα διορθώσει ή εμφανίστηκαν ξαφνικά στην 4η έκδοση; Κρίμα.

WILD RELEASE NOTES:

Θα το φέρω μαζί μου στην ανεπίσημη συνάντηση "Ο καφές της παρηγοριάς", για τους bookcrossers που δεν κατάφεραν να πάνε στο συνέδριο της Λάρισας.

Λοιπόν, από τότε που έκανε εμπορική επιτυχία ο κώδικας νταβίντσι, εχει καταστρέψει πολλά βιβλία, διότι προκαταβάλει αρνητικά. Δε θα συμφωνήσω με τη φίλτατη Μαρία. Από φιλοσοφια ξέρω λίγα, οπότε όλα καινούρια ήταν για τη φτωχή αναγνώστρια, που απόλαυσε πολύ το βιβλίο. Το ύφος είναι πρωτότυπο και διασκεδαστικό, ο τρόπος προσέγγισης καθόλου βαρύγδουπος, όπως στον κώδικα. Μπορώ να πω οτι είναι απο τα καλύτερα του είδους που έχω διαβάσει. Το εξώφυλλο όμως με χάλασε. το βρήκα πρόχειρο. Ακόμα και μια φωτογραφία από τα εγκατα του μουσείου, καλύτερη θα ήταν.

Μου άρεσε πάρα πολύ, είναι πολύ καλογραμμένο, με συνέπεια στο είδος του. Τώρα όσον αφορά τις συγκρίσεις με τον κώδικα του τάδε...φτηνοί εντυπωσιασμοί του εκδότη.

Το πήρα από το meetup Μαϊου απ΄' όσο έχω διαβάση είναι ένας καλός συνδυασμός humour και αστυνομικού

Απευθείας στα χέρια μου από τον maltrebus σε ένα άτυπο μεταξύ μας ring...

Λοιπόν εμένα δε μου άρεσε και πολύ. Προσπαθούσα να το τελειώσω για να μάθω επιτέλους ποιο από τα τρία πρόσωπα που έμειναν στο τέλος ζωντανά ήταν ο δολοφόνος σε αυτό το splatter βιβλίο. Δε με έπεισαν πολύ και τα επιστημονικά του, ούτε αυτή η αντιπαράθεση επιστήμης - θρησκείας μου είπε και πολλά. Σημεία καλής γραφής αλλά κυρίως όγκος bestsellerάδικης γραφής. Προς απελευθέρωση...

WILD RELEASE NOTES:

Μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σκύρου, στην πλατεία του χωριού. Από πάνω φαίνονταν οι φλόγες που έκαιγαν το απέναντι βουνό από το πρωί...

ΤΟ ΒΡΗΚΑ Μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σκύρου, στην πλατεία του χωριού.

CAUGHT IN SKYROS SKYROY GREECE

ΤΟ ΒΡΗΚΑ Μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σκύρου, στην πλατεία του χωριού.σχετικα καλο βιβλιο..αν και δεν σας λεω ποιος ειναι ο δολοφονος.......διαβαστε το. (****).

CAUGHT IN SKYROS SKYROY GREECE

το βιβλιο το βρηκα σε ενα παγκακι στο κεντρο της Χαλκιδας...ειναι καλα..ακμαιοτατο...μονο που χρειαζεται λιγο αποσμητικο...βρωμαει σαν απλυτος τουριστας!!! χαχαχα!!! .... αλλα αυτη ειναι η γοητεια του!!! :) ανυπομονω να μαθω ποιος ειναι ο δολοφονος...και ευχομαι να παει σε καλα χερια...μετα απο εμενα!! εχω αρχισει και το νοιαζομαι... ;)

CAUGHT IN CHALKIDA AVLIDA GREECE