Για να πω την αλήθεια, δεν είχα καμιά ιδιαίτερη κλίση σ' αυτή τη διασκέδαση και με μεγάλη ευχαρίστηση θ' αρνιόμουνα, γιατί αισθανόμουν πολύ κουρασμένος από την ταλαιπωρία της ημέρας. Δεν βρήκα όμως τρόπο να ξεφύγω. Εξ άλλου φοβόμουνα να ταράξω την ψυχική γαλήνη του φίλου μου με μια άρνηση. Αν μπορούσα να στηρίζομαι στη βοήθεια του Δία, δεν θα δίσταζα να τον τραβήξω στο σπίτι με το ζόρι. Γιατί ήμουν βέβαιος πως ο νέγρος είχε κι αυτός επηρεαστεί από κάποια από τις αναρίθμητες προλήψεις του Νότου για θαμμένους θησαυρούς και η φαντασία του είχε κάνει φτερά με την ανεύρεση του σκαραβαίου, που τον θεωρούσε για αληθινό χρυσάφι. Ένα μυαλό με κλίση προς την παραφροσύνη, πολύ εύκολα θα παρασύρονταν από τέτοιες φαντασιοπληξίες.
Ήμουν στ' αλήθεια κατασκασμένος για όλη αυτήν την υπόθεση, αλλά αναγκάστηκα να σκάβω κι εγώ, πιστεύοντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα έπειθα γρηγορότερα τον φαντασιοκόπο φίλο μου με μια χειροπιαστή απόδειξη για τη σφαλερή του γνώμη.
Είχαμε ανάψει όλα τα φανάρια και σκάβαμε με πείσμα που, μα την αλήθεια, θ' άξιζε για καμιά λογικότερη υπόθεση. Κι όπως η λάμψη των φαναριών έπαιζε επάνω στο ατσάλι των εργαλείων μας, δεν μπορούσα να μη σκεφθώ πόσο γραφική ομάδα αποτελούσαμε και πόσο παράξενους και ύποπτους θα μας θεωρούσε το μάτι ενός τρίτου που τυχαία θα περνούσε κοντά μας.
(από το οπισθόφυλλο)

[εκδόσεις Κ. Κοροντζής, μετάφραση Π. Ακριβός]

Περιλαμβάνει τα διηγήματα "Ο χρυσός σκαραβαίος" και "Η μάσκα του Κόκκινου Θανάτου". Καλό το δεύτερο, αλλά το πρώτο είναι καταπληκτικό! Με εντυπωσιάζει αυτό το στυλ που δημιουργεί μια τόσο μεταφυσική ατμόσφαιρα και μετά σε καλεί να την ξεχάσεις!

Υ.Γ.: Σε κάποιο σημείο στο πρώτο διήγημα, επαναλαμβάνονται μερικές παράγραφοι δυο φορές αλλά με διαφορετική απόδοση· φαίνεται πως ξεχάστηκαν στο τύπωμα...

WILD RELEASE NOTES:

Απελευθέρωση στη μηνιαία αθηναϊκή συνάντηση.

Από τη συνάντηση….

---

8-4-2009
Όντως η πρώτη ιστορία ήταν αρκετά πιο ωραία από την δεύτερη, παρόλα αυτά δεν μπορώ να είμαι τόσο γενναιόδωρη στην βαθμολογία όσο ο a1pha. Μάλλον φταίει ο Πόε, τελικά τον διαβάζω αλλά δεν ενθουσιάζομαι κιόλας.
Εκτός από το θεματάκι με την διπλή παράγραφο παρατήρησα ότι χρησιμοποιεί την λέξη λεπτά αντί για λεφτά, το ανάποδο δηλαδή από ότι γινόταν στο αμέσως προηγούμενο βιβλίο που διάβασα το: Τα διόδια της φαντασίας . Είμαι που είμαι ανορθόγραφη θα με αποτελειώσουν.
Όλα αυτά όμως με τις όχι και τόσο προσεγμένες εκδόσεις είναι πταίσματα μπροστά σε αυτό που μου είχε τύχει με μία άλλη συλλογή διηγημάτων του Πόε που περιείχε και το "Η μάσκα του Κόκκινου Θανάτου". Εκεί λοιπόν ο μεταφραστής είχε θεωρήσει την ιστορία «μικρή» και είχε βάλει στο ενδιάμεσο μία ιστορία για έναν χωρικό που ήταν ερωτευμένος με μία γειτόνισσά του, αλλά δεν τον ήθελε η μητριά της και όταν πέθανε η μητριά της από τον Κόκκινο Θάνατο, κατηγορήσανε τον χωρικό που τον φυλακίσανε στο παλάτι και τελικά κατάφερε να γλυτώσει τελευταία στιγμή από και να δραπετεύσει από το παλάτι πριν τον περίεργο επισκέπτη. Υπήρχε μία διαφοροποίηση με τις πρόσθετες παραγράφους γραμμένες σε πλάγια γραφή, αλλά δεν μπορούσα να το φανταστώ μέχρι που έφτασα στο τέλος και στο σημείωμα του μεταφραστή όπου φυσικά έγινα έξαλλη. Δεν είχα το κουράγιο να ξαναγυρίσω να διαβάσω μόνο την αυθεντική ιστορία και έτσι τώρα το χάρηκα που την ξαναβρήκα και παρεμπιπτόντως δεν είναι καθόλου «μικρή» και είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα χωρίς τις προσθήκες.

WILD RELEASE NOTES:

Θα το αφήσω στην συνάντηση – κλαίμε τον πόνο μας το Σάββατο 25 Απριλίου όπου θα συναντηθούμε (όσοι δεν πήγαμε στο συνέδριο της Λάρισας) στο Cafe Ethnique, στην Νέα Σμύρνη. Ευκαιρία να δω και εγώ αυτήν την Ζώνη γιατί είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και δεν είχα καταφέρει να πάω.

Το βιβλίο βρίσκεται στο ραφάκι μου και ευχαριστώ τη MariaKall για την ευγενική προσφορά της.
Ελπίζω να την ξαναδώ στα τραπεζάκια μου ,
Στο βιβλίο εύχομαι καλοτάξιδο νάναι και να το χαρεί ο επόμενος αναγνώστης,
Τα βιβλία στα ραφάκια μου μένουν το πολύ δύο μήνες και μετά τα παραλαμβάνει η Kermit και τα ταξιδεύει προς άλλους προορισμούς.

Καλή τύχη βιβλιαράκι:))