Flaptekst:
De overgave vertelt het aangrijpende en onvoorstelbare leven van een vrouw die in het gevecht om haar kinderen en kleinkinderen uiteindelijk het machtigste wapen moet leren hanteren: vergeving.
Texas 1836 - een groep jonge Comanche-indianen overvalt het fort van de pioniersfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, wordt mishandeld; haar man, dochter en schoonzoon worden voor haar ogen gedood en enkele van haar kinderen en kleinkinderen worden ontvoerd. De vrouw overleeft de moordpartij op pure wilskracht. Voortaan kent haar leven nog maar één doel: de ontvoerde kinderen terugvinden.
Veertig jaar later krijgt de hoogbejaarde Granny bezoek van Quanah, de aanvoerder van de door haar zo gehate Comanches. Hij is op weg om zich over te geven en zijn verslagen volk voor altijd in het reservaat te leiden. Hiermee wordt, na bijna 400 jaar, de onderwerping van de oorspronkelijke bewoners van Amerika een feit.
Voordat Quanah zover is heeft hij een verzoek: hij vraagt Granny te vertellen over haar leven, met name over een van haar geroofde kleinkinderen: Cynthia Ann, haar lieveling, die zij na verloop van tijd inderdaad terugvond, maar die volledig indiaans was geworden. Ondanks haar weerzin stemt de oude vrouw toe. Zij wil de jongeman ontmoeten. Haar Cynthia Ann was namelijk Quanahs moeder.
Terwijl Granny voor haar indiaanse achterkleinzoon haar ongelooflijke verhaal nog eenmaal oprakelt op haar eigen bittere, sarcastische manier, wordt duidelijk hoezeer haar lot met dat van hem is verweven. Hun beider levens zijn getekend door de oorlog tussen hun volkeren en bepaald door hun persoonlijke strijd tegen elkaar. Allebei hebben zij hierdoor alles en iedereen die hun lief was verloren. Niets rest hun in het leven dan elkaar.
Zullen zij genoeg begrip kunnen opbrengen voor elkaars geschiedenis? Kunnen ze elkaar bijstaan in deze laatste ogenblikken van leven en zelfstandigheid? Zullen ze zichzelf de liefde toestaan die er van nature tussen hen bestaat? En misschien wel het belangrijkste: komen ze er bijtijds achter dat vergeven niet iets is wat je voor de ander doet, maar omwille van jezelf?

Ray is klaar:
gabrielereads
EmEli
dutchbook
Hellehond
Eckleburg
Barbje
afraberg Het boek hoeft niet terug naar Dettie

RELEASE NOTES:

Granny gaat vandaag weer op reis.

Heel veel leesplezier gabrielereads!

Vandaag opgehaald op het postkantoortje. Wat een mooi booek. Ik kijk er al naar uit om dit te lezen. Dank voor het ringen Dettie!

Wat een verhaal. Op dit moment geen onderwerp dat de gemoederen bezig houdt en toch heeft Japin het aangedurfd om een verhaal te weven rond deze aangrijpende historische gebeurtenis. Af en toe wist ik gewoon niet meer naar wie mijn sympathie uitging. Al de tegenstrijdige belangen, en de gruwelijke voorvallen. Ik heb ook genoten van de mijmeringen van Granny. Ik ben blij dat ik dit boek mocht lezen. Zal EmEli pm-men voor haar adres.

edit: wordt morgen ochtend verzonden naar EmEli

Veilig aangekomen! Ben erg benieuwd, het vorige boek dat ik van Japin las beviel erg goed.

Ik vond dit een erg mooi boek. Gaat toch over een periode van de Amerikaanse geschiedenis waar ik vrij weinig van af weet. Het boek zit goed in elkaar en leest prettig. Bedankt voor het ringen!

Ik heb dutchbook al gepmmed.

Dutchbook reageerde niet op PM's, maar in het forumdraadje zag ik dat ik dutch-book moest hebben voor deze ring, die heb ik inmiddels gepmmed.

Edit 13-5: Boek is eindelijk onderweg naar dutch-book.

Boek had ik al ontvangen, maar nog niet gemeld. Het begin intrigeert me.
Boek gaat ongelezen door, want ik heb deze gisteren ontvangen bij de NS Publieksprijs, en moet hem nu daar voor lezen.
Ik zal de volgende op de lijst PM-en voor het adres.

Zou dit boek gisteren al opsturen, maar doordat het postkantoor dicht was, heb ik hem vandaag (27 september) maar verzonden.

Het boek vandaag (30/9/08) ontvangen. Bedankt voor het ringen en het doorsturen.

Omdat het verhaal door de ogen van Granny wordt verteld, is dit geen goed boek. Of misschien maakt het perspectief nog niet eens zoveel uit, maar heeft het meer te maken met Japins onvermogen om een verhaal beeldend neer te zetten. Nogal opvallend, met zulk materiaal. Maar het is een euvel dat ik ook aantrof in zijn andere boeken: op zich een boeiend onderwerp, maar het wordt zo slecht verteld. De personages blijven vlak (zoals Cynthia Ann) of zijn ronduit ongeloofwaardig (zoals Granny, die op een toon spreekt die niet past bij een hoogbejaarde koloniste). De gruwelijke gebeurtenissen worden zo verteld, dat je ze met droge ogen kunt lezen. Japin vertelt teveel, en toont te weinig, volgens mij ligt het daaraan.
Omdat het ging over een periode waar ik weinig van wist, boeide het me toch wel weer genoeg om het uit te lezen.

Het boek gaat door naar Eckleburg zodra ik zijn/haar adres heb.

Vandaag bij mij binnengekomen. Bedankt! Ik ga het lezen als Captain Corelli's Mandolin uit is....

Niet echt mijn soort onderwerp, maar ik was hier toch wel benieuwd naar. Vond het een boeiend boek, maar kon me toch niet echt inleven in de personages. Wel vond ik het moment dat Granny haar kleindochter eindelijk terugvindt ("Me, Sinsie An") ontroerend.
Aangezien ik in 2006 in Houston, Texas ben geweest en daar wat heb geleerd over de geschiedenis van die staat, vond ik het boek met name interessant om zijn historische inhoud.

Bedankt Dettie, voor het ringen! Ik zal het doorsturen naar de volgende.

CONTROLLED RELEASE NOTES:

Deze zit eindelijk in de post naar Barbje.

Het boek is veilig in Gouda aangekomen!

Of het een goed boek is of niet laat ik me niet over uit, ik weet wel dat ik het steeds weer oppakte, verder wilde lezen, geboeid was, door de historische kant van het verhaal, maar ook door de invalshoek: de bejaarde koloniste die terugkijkt. Waarom zou een hoogbejaarde koloniste trouwens niet zo spreken? Hoe spreekt die dan wel? Ik vind het juist wel knap gruwelen zo te beschrijven dat je er wel van doordrongen bent (in mijn geval) maar er niet door geëmotioneerd raakt. 'Tot tranen toe roeren' is soms misschien makkelijker? Ik vond het juist wel bij Granny passen, die tenslotte meerdere malen haar 'afstand tot alles' benadrukt, het gebrek aan gevoel dat ze beleefd.

Nou ja, ik vond het mooi en heb het met 'plezier' gelezen. Overigens: Een schitterend gebrek las ik ook in één keer uit, echter, in De zwarte met het witte hart ben ik al meerdere malen begonnen - en gestrand.

Dank voor het ringen Dettie!

CONTROLLED RELEASE NOTES:

Op naar de volgende!

Het boek is vandaag bij me in de bus gevallen. Bedankt voor het sturen Barbje!
Ik zal het boek waarschijnlijk tijdens de kerstvakantie lezen.

WILD RELEASE NOTES:

Wordt toegevoegd aan de OBCZ.

Ik heb erg van dit boek genoten, zo erg dat ik het boek aan mijn moeder kado heb gedaan terwijl ik nog maar halverwege was. Heel erg gedankt voor het ringen Dettie!
Nu mag het boek de wijde wereld in.

Added to the OBCZ/ toegevoegd aan de OBCZ

Indrukwekkend boek! Nu op weg naar de volgende lezer!