Een aantal jaar geleden gekocht in de ramsj bij De Slechte en in februari 2008 dan eindelijk gelezen. Best interessant.

Vreemd vond ik dat alle vrouwen in dit boek weer een andere verklaring geven voor het al dan niet dragen van een hoofddoek/sluier door islamitische vrouwen. Natuurlijk, iedereen is anders en generaliseren is niet goed, dat weet ik ook wel, maar al die uiteenlopende opvattingen over iets wat toch in de koran zou staan (ik heb altijd begrepen dat er staat dat een vrouw haar borst moet bedekken) en wat zo'n 'issue' is, althans in Nederland; ik had gedacht dat 'de islamitsche vrouw' (die dus niet bestaat, dat is me nu wel duidelijk) daar toch wel een enigszins gelijkluidende mening over zou hebben.

De kaftbeschrijving:
Yamina Benguigui is een islamitische vrouw met uitgesproken progressieve opvattingen. Volgens haar is de onderdrukking van vrouwen in de mohammedaanse cultuur niet zozeer het gevolg van de islam als godsdienst, als wel van de eeuwenlange mannelijke interpretatie van de koran. Zij pleit er dan ook voor dat islamitische vrouwen zelf, vanuit hun eigen positie, op zoek gaan naar oplossingen - hoe moeilijk dat vaak ook is.
In de gesprekken die Yamina Benguigui voerde met vrouwen uit landen als Algerije, Frankrijk, Iran, Mali en Jemen, komen de meest uiteenlopende onderwerpen aan de orde: mannelijke polygamy, meisjesbesnijdenis, het dragen van sluiers in alle soorten en maten, huwelijks- en familierecht, geweld binnen het huwelijk, zeggenschap over de kinderen, het belang van onderwijs voor meisjes, verschillende manieren om religieuze opvattingen van de islam te verenigen met moderne ideeën over menselijke waardigheid en mensenrechten.

Vrouwen in de islam is een zeer leesbaar boek over de rol van de vrouw in de mohammedaanse wereld. De levendige portretten geven tezamen een beeld van de veelvormigheid van de 'islamitsiche vrouw' en van de interpretaties van allerlei religieuze voorschriften. In de verhalen klinken angst, wanhoop en verzet door, maar ook hoop, humor en moed. Het zijn persoonlijke getuigenissen tegen de achtergrond van een islamitsiche wereld die volop in beweging is en die de westerse maatschappij steeds meer beïnvloedt.

Voorin het boek (en dit wordt herhaald op de achterkant ervan) schrijft Yamina Benguigui:

Aan alle vrouwen die weigeren zich te laten opsluiten
in het keurslijf van religieuze, etnische of culturele apartheid
en die in de eerste plaats vrouwen, niets dan vrouwen willen zijn,
aan alle vrouwen die dat eindelijk durven zeggen,
aan alle vrouwen die dat nog niet durven,
aan alle vrouwen die ik heb ontmoet,
aan alle vrouwen die ik niet heb kunnen ontmoeten,

aan Mohammed, mijn productieleider,
in december 1995 in Algiers vermoord,

aan Khadija, journaliste,
in januari 1996 in Algiers vermoord,

draag ik de getuigenissen op van Vrouwen in de islam


Recensie NBDBiblion (van bol.com):
In dit boekje dat de oorspronkelijke teksten bevat van interviews die voor een aantal televisie-documentaires zijn gebruikt, komen allerlei moslimse vrouwen aan het woord uit verschillende islamitische landen, maar ook uit Frankrijk ("De Marseillaanse mama's of het leren van verdraagzaamheid"). De interviewster, een Franse programmamaakster van Algerijnse herkomst, ging op zoek naar de vrouwelijk islamitische identiteit, zonder daar echter uit te komen wat dat precies is. Voor sommige vrouwen is de sluier het onontbeerlijk paspoort naar het verleden, waarin ze hun toekomst zien. Anderen zien zichzelf als uitgesproken slachtoffer van door mannen verzonnen uitleg van de koran. Ze weigeren seksuele verminkingen (zoals vrouwenbesnijdenis) te laten voortduren. Een van hen omschrijft de islam als een drieluik. Het eerste is het rituele (de beoefening van het geloof/plichten), het tweede is juridisch (wetten aan de koran ontleend) en het derde een cultus van schoonheid en levenskunst. Haar conclusie is dat het fanatieke fundamentalisme geen handleiding geeft om de islam in al zijn drie dimensies te beleven. Een interessant en lezenswaardig boekje. (Biblion recensie, A. Wessels.)