Ένα καυστικό αφήγημα, στο οποίο αποτυπώνονται πτυχές της σύγχρονης νεοελληνικής κοινωνίας μέσα από το ιδιάζον σκηνικό ενός οστεοφυλακίου καθώς και του διαχειριστή του.

Η αγαπητή BookCrosser efou ήρθε για μια επίσκεψη στας Αθήνας και την φόρτωσα με μερικά βιβλιαράκια για τα παιδιά εκεί πάνω στον Βορρά… Δεν μπόρεσα να της δώσω βιβλία για όλους, δεν θα μπορούσε να τα κουβαλήσει άλλωστε. Έτσι, επιφυλάσσομαι για την επόμενη φορά! Προς το παρόν, αυτό είναι ένα από τα βιβλία που αναμένεται να παραδοθεί σε έναν μυστικό παραλήπτη!

Καλό διάβασμα και ελπίζω να σου αρέσει!

Η κυρά-Εφού έφτασε φορτωμένη δώρα απο τας Αθήνας και... ω του θαύματος μη έφερε λιμπρο νεοτυπωθέν και μελανομύριστο εκ του τυπογραφείου ορμώμενο ("φρέκο πράμα" που λένε και οι λαϊκοί). Ο φίλτατος aris1 κατά κόσμον Ιωάννης εφρόντισε να περάσω το νωχελικόν μου διήμερόν με ένα κείμενον εκπληκτικού κάλλους και γλωσσικής ομορφιάς.
Ευχαριστώμεν Ιωάννη

Υ.Γ. Έχετε και πολλούς ασπασμούς από τινά νταλικιέρη που εσυνάντησα είς την μεγαλόνησον Λήμνον ετούτο το καλοκαίριο, ονόματι Borat....:O)

Το πήρα από τον anemos και κάτι μου λέει πως θα μου αρέσει...

Αρκετά ιδιόμορφο και ενδιαφέρον. Πολύ καλή η γλώσσα αλλά ήθελε κάαατι ακόμα για να γίνει γοητευτική.

To πήρα από την Cafeina, στις 14 Noεμβρίου 2007.

Το πήρα στην συνάντηση της 27/1/2008. αμυδρά θυμάμαι ότι κάπου είχα δει μιο βιβλιοκριτική χωρίς να την διαβάσω, βέβαια.
Το ψιλοξεκίνησα, ήδη στην αναμονή του Προαστιακού
Επικαιροποίηση (άλλη ιδέα για το update; )

Μικρό διήγημα με ήρωά του έναν οστεοφύλακα. Η ησυχία και η αταραξία των κεκοιμημένων και οι έριδες, φιλοδοξίες κλπ των ζωντανών. Αρκετά κλισέ σε πολλά σημεία (αποστάσεις μεταξύ θεωρητικής ηθικής και πράξης κλπ).
Ο συγγραφέας γράφει, εάν όχι στην καθαρεύουσα, τουλάχιστον σε κάτι, που φέρνει σε αυτήν. Όμως, έχω την εντύπωση ότι καθώς οι σελίδες έφευγαν σταδιακά την εγκατέλειπε.
Καθώς είχε επιλέξει αυτό το είδος αφήγησης το καθαρευοφέρον, νομίζω ότι αποτελεί αδυναμία, που δεν έγραψε χρησιμοποιώντας το πολυτονικό.

Το βιβλίο βρέθηκε στα χέρια μου στη μηνιαία αθηναϊκή συνάντηση στο Cafe Sonsie στις 27/07/2008.

Ενώ μου άρεσε η συνεχής ειρωνεία των καταστάσεων που υπήρχε στο βιβλίο, και ο τρόπος με τον οποίο αυτή κρυβόταν κάτω από τη χρησιμοποιούμενη γλώσσα, όταν έφτασα στο τέλος αναρωτήθηκα: ποια ήταν η ουσία;

WILD RELEASE NOTES:

Με τα κάλαντα στην Καπνικαρέα· ίσως.