Αθήνα, 1929. Ο μαθηματικός Στέφανος Κανταρτζής βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του. Ο επιστήθιος φίλος του, επίσης μαθηματικός, Μιχαήλ Ιγερινός, καλείται για να αναγνωρίσει το πτώμα. Όρθιος μπροστά στον νεκρό του φίλο, ο Ιγερινός αναπολεί τα κάπου τριάντα χρόνια της γνωριμίας τους. Την πρώτη τους συνάντηση, σ' ένα μαθηματικό συνέδριο το 1900, τις παρέες τους με την αβάν γκαρντ της παρισινής διανόησης, τις περιπλανήσεις τους στο Παρίσι της Μπελ Επόκ, τους Βαλκανικούς Πολέμους, το Διχασμό, τη Μικρασιατική Καταστροφή. Θυμάται τις θυελλώδεις μαθηματικές τους διαφωνίες, τους έρωτές τους, τις πολεμικές τους περιπέτειες. Ο ήχος μιας ρομβίας τον επαναφέρει στο παρόν. Το ερώτημα είναι επιτακτικό: Ποιος σκότωσε τον Στέφανο Κανταρτζή, και κυρίως γιατί τον σκότωσε;

Αστυνομική περιπέτεια με έντονο μαθηματικό άρωμα, campus novel ή μυθιστόρημα εποχής, τα Πυθαγόρεια Εγκλήματα αφηγούνται ένα φανταστικό έγκλημα με φόντο ένα αληθινό, σημαντικό φιλοσοφικό και μαθηματικό πρόβλημα.

(από το οπισθόφυλλο)

Με το που τέλειωσα το διάβασμα του βιβλίου, μια λέξη ήρθε στο μυαλό μου: αχταρμάς! Μαθηματικά, Ιστορία, φιλίες, συνέδρια, έρωτες, ένας νεκρός, βόλτες στην Ευρώπη... Παραδόξως, ένας αχταρμάς που μου άρεσε και ήθελα να δω πού θα οδηγούσε. Από αστυνομικό μυστήριο δε λέει και πολλά (εκτός κι αν έχω γεννηθεί Σέρλοκ Χόλμς και δεν το ξέρω!), αλλά δημιουργεί μια όμορφη και ζωντανή ατμόσφαιρα, μου ερχόταν να μιλήσω και να πω "Άσε μας ρε Πάμπλο, πάλι στην Αβινιόν έκανες βόλτα;", αλλά ήταν κι άλλοι στην παρέα τού Πάμπλο και δίστασα.

Με προβλημάτισε το ότι η παρουσία των μαθηματικών στο βιβλίο ίσως είναι αποθαρρυντικό στοιχείο για όποιον παθαίνει αλλεργία και μόνο στο άκουσμα της λέξης, αλλά μέσω των μαθηματικών τίθεται ένα ερώτημα, κι ας ξεφεύγει από τα όριά τους.

[edit:] Το αστυνομικό μυστήριο μπορεί να μην είναι το φόρτε του, αλλά είναι ωραίος ο λόγος εξαιτίας του οποίου μαθαίνουμε την αλήθεια.

RELEASE NOTES:

Στα πλαίσια του 30-something release challenge!

[edit: τελικά αφέθηκε έξω από το νάστο.]