Το Κανάλ Ντ' Αμούρ είναι ένα ζωηρό αφήγημα, ένα τραγούδι για τους έρωτες και τις λαχτάρες των περιθωριακών τύπων της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του '80. Ο συγγραφέας, που έζησε άμεσα και έμμεσα τα επιθανάτια σπαρταρίσματα μιας πληθωρικής ερωτικής εποχής, ανακαλώντας στη μνήμη του ιστορίες και θρύλους της περασμένης δεκαετίας ξαναζωντανεύει το θέατρο ενός λαϊκού κόσμου που ενταφιάστηκε σκόπιμα για να μεταμορφωθεί σε γραφικό σκηνικό της αβασάνιστης νεοαστικής ψυχαγωγίας των Θεσσαλονικιών.

Έκανα bookring ένα αντίτυπο που είχα βρει σε ένα bazaar, αλλά χάθηκε στο Ταχυδρομείο, πηγαίνοντας να βρει από τον 4ο στον 5ο της λίστας. Οπότε αυτό το αντίτυπο θα συνεχίσει το ταξίδι του βιβλίου εκεί που σταμάτησε, μετά από 2 μήνες...

Η λίστα έχει ως εξής:
01. lola81
02. kihli
03. efou
04. pepita-di-Corfu
05. Silver-Greece
06. mafaldaQ
07. Panigirtzou
08. Mikri-Loulou
09. Luz-de-Luna
10. elpis
11. Stoxasths
12. axenbax
13. pengman
14. nakupenda
15. areir
16. okyrhoe
17. mei-ko
18. Kermit60
19. stelluna
20. dimicorf
21. Monte-Cristo
22. deadendmind

Θα το παραδώσω σήμερα στα χέρια της Silver-Greece.

Καλό ταξίδι...

Πήρα το καινούριο αντίτυπο το Σάββατο. Σ'ευχαριστώ πολύ ZlatkoGR. Πάντως ακόμη ελπίζω ότι μπορεί κάποια στιγμή να φτάσει και το πρώτο, το χαμένο...

μου άρεσε πολύ. Περιγράφει μια άλλη μορφή της πόλης μου την οποία μεν ήξερα αλλά δεν έτυχε ποτέ να διαβάσω.

RELEASE NOTES:

Το πήγα χθες στη mafaldaQ. Το αφήνω με την ευχή να συνεχιστεί το ring χωρίς άλλα προβλήματα!

Το πιο μικρό βιβλίο που έφτασε στα χέρια μου στο bookcrossing! Και έχοντας τόσα πολλά να διαβάσω, αυτό δεν με τρόμαξε και το ρούφηξα μέσα σε μερικά λεπτά! Θα το δώσω αύριο σε Panigirtzou!

Το πήρα απο MafaldaQ και θα το διαβάσω σήμερα και θα το δώσω στη Mikri-Loulou μέσα στο Σαββατοκύριακο. Ευχαριστώ πολύ ZlatkoGR και καλή συνέχεια!

Μου το εδωσε η Πανηγυρτζου. Μολις το πήρα στα χέρια μου δε μπορώ να πω οτι αγωνιούσα να το διαβάσω. Κάποια στιγμή ξεκίνησα και δεν το αφησα απο τα χερια μου μεχρι την τελευταια του λεξη. Θα μου πείτε ότι ειναι μικρο μολις 57 σελιδούλες. Αλλά, για μας τους μεγαλύτερους σε ηλικία Θεσσαλονικείς, που προλαβαμε τα Λαδάδικα πριν τα λουστράρουν, το Βαρδάρη, την Πολυτεχνείου, το Σουεζ, τη Δομνα, με τις κιθαρίτσες και τα φοιτητικά γλέντια, ξυπνάει μνήμες και σκέψεις και ερωτηματικά. Ηταν καλύερη η Θεσσαλονίκη τότε ή τώρα? Ειλικρινά πιστεύω ότι τότε ήταν πιο αληθινή, πιο ειλικρινής, πιο αυθεντική. Τώρα απλά κρύβει κάτω από ψευτολούστρο με υποκρισία όλα όσα συμβαίνουν. Κυρίως όμως κρύβει τα συναισθήματά της, τις σκέψεις της, τα θέλω της. Και το ψευτολούστρο έγινε γκριζο πέπλο και μας πλάκωσε όλους, στερώντας μας τη γνήσια ανάσα..... Ζλάτκο σε ευχαριστώ ειλικρινά και χωρις λούστρο για το δάκρυ νοσταλγίας που κύλισε απο τα μάτια μου....

Ξέχασα να γράψω οτι στο στέλνω στη Luz de Luna

Όλως περιέργως, αυτό το μικρούλι και ευκολοδιάβαστο βιβλιαράκι χρειάστηκε να ταξιδέψει φορτωτική για να φτάσει ως εμένα! Για όλα φταίει η πανούργα σενιόρα Μαφιάλντα, που ετοίμασε πάλι ένα assortment από υπέροχα καλούδια, θέτοντάς μου ακόμα μια φορά το μαφαλντο-δίλημμα: "Μα τι ωραίο κουτί... και το περιτύλιγμα... και η κορδέλα... και τα λουλουδάκια... Γαμώτο, πρέπει να το ανοίξω εγώ αυτό; Μα κοίτα τι ωραίο που είναι τυλιγμένο!!!" LOL

Το διάβασα μόλις ήρθε, και με ταξίδεψε αυτομάτως σ' εκείνη την άλλη εποχή, που συνάντησα πρόσφατα στο "Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη", και στο "10" του Καραγάτση παλιότερα...

molis eftase!den nomizw oti tha arghsei na paei k ston epomeno sto bookring!

mikro, eukolodiavasto k sou dinei mia mikrh murwdia ths epoxhs k tou tropou zwhs.den apexei xronika polu.merika merh ta gnwriza, merikes perioxes mou htan duskolo na katalavw pou htan.

RELEASE NOTES:

sto stoxasth, ton epomeno sto bookring, sto shmerino meeting ths larissas.

Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου στο meetup της Κυριακής απο τα χέρια της elpis. Το διάβασα στο αυτοκίνητο περιμένοντας δυο φίλους να κατέβουν (όχι δεν διαβάζω πολύ γρήγορα, αυτοί με στήσανε!). Μου άρεσε το βιβλίο, μου άρεσε αυτή η ατμόσφαιρα μιας Θεσσαλονίκης που δεν υπάρχει πια, μιας πόλης που άλλαξε ριζικά. Η Θεσσαλονίκη για έναν έφηβο των 90's απο την Λάρισα ειναι μια πόλη με ατμόσφαιρα περιπετειώδη, γλεντζέδικη με έναν χαρακτήρα αμαρτωλής και όχι μόνο διασκέδασης. Βέβαια το ότι ο συγγραφέας τα έζησε αυτά και για αρκετά χρόνια ίσως να τα έχει ενδύσει με ένα πέπλο ωραιοποίησης και γλυκιάς νοσταλγίας χωρίς αυτό να ειναι απαραίτητα κακό. Μου άρεσε η γλώσσα του, η ωμότητα του μερικές φορές και το γεγονός ότι με έκανε να φαντάζομαι τα στενά με έναν τρόπο περισσότερο κινηματογραφικό παρά φωτογραφικό. Μικρό αλλα ωραίο το βιβλίο, θα ταξιδέψει σύντομα νότια στον axenbax.

O Stoxastis με ένα pm μου ζήτησε τη διεύθυνσή μου ώστε να μου στείλει το Κανάλ Ντ' Αμούρ. Τι είναι αυτό αναρωτήθηκα. Το είχα ξεχάσει εντελώς. Μόνο όταν έφτασε στα χέρια μου, 22/5/07 κατάλαβα και θυμήθηκα. Ανοίγω τον φάκελο και ξεκινώ το διάβασμα. Δεν άργησα φυσικά να το τελειώσω. Και μετά το διάβασα για μια ακόμη φορά, το ίδιο απόγευμα. Μπήκα μέσα στην ατμόσφαιρα που περιγράφει. Για δύο λόγους. Ο πρώτος οφείλεται στον λακωνικό μα λυρικό τρόπο της γραφής του. Ο δεύτερος, επειδή μου ξύπνησε κάποιες μνήμες απο την εφηβεία μου. Επισκέφθηκα τη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά το 1986, η πρώτη μου μεγάλη κοπάνα απο το σπίτι για μια εβδομάδα και μαζί με δύο φίλους ζήσαμε στου Βαρδάρη. Και τρομαγμένοι τριγυρνούσαμε τα βράδυα... Ωραία χρόνια, όμορφες εποχές.
Τώρα όμως θυμήθηκα κάτι άλλο. Το βιβλίο αυτό δεν περιειχε και φωτογραφίες;
Θα το δώσω λειαν συντόμως στον Pengman...κοντά είμαστε.
Σε ευχαριστώ Zlatko...

Μου το έδωσε πριν μερικές ημέρες ο axenbax. το διάβασε κι εγώ μέσα σε ένα βράδυ στην ουσία.

Σύντομο, αλλά αρκετά περιγραφικό βιβλιαράκι. Μας δίνει ένα χρώμα της περιθωριακής Θεσσαλονίκης πριν 20-30 χρόνια.

Φαντάζομαι πως θα μιλάει πολύ περισσότερο μέσα σου αν έχεις ζήσει στη Θεσσαλονίκη.

Μου θύμισε αρκετά το παρακάτω το οποίο αναφέρεται σε ακόμα παλιότερα χρόνια στην ίδια περιοχή.

Μου το πάσαρε ο pengman με την ανακουφιστική ατάκα "Θα το'χεις τελειώσει σε μια ώρα!"
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και πολύ χρόνο τώρα για βιβλία-τούβλα.. Πλησιάζει η εξεταστική -το πλήρωμα του χρόνου!!

Δεν το περίμενα έτσι το βιβλίο για να πω την αλήθεια... Ο υπότιτλος «Αφήγημα για το ερωτικό περιθώριο της Θεσσαλονίκης του’80» με παρέπεμψε σε κάτι πιο ρομαντικό, πού να φανταστώ ότι θα μιλάει για πόρνες! Βέβαια θα μου πεις λέει ‘περιθώριο’… Γενικά μου άρεσε, αν και δε μου θύμισε απολύτως τίποτα καθώς ούτε στη Θεσσαλονίκη έχω πάει ποτέ, ούτε συναναστροφές με άτομα του ‘συναφιού’ είχα…
Γέλασα με φράσεις όπως «…της περιλάλητης, θηριώδους, πρώην μπετατζούς, Μπέλλας», εντυπωσιάστηκα με τη «καλοδιαβασμένη» στιχουργό-τραβεστί Ζιγκοάλα που είχε όνειρο ζωής να τη «τραγουδήσει η Αλεξίου ή να γίνει Παλαμάς», στεναχωρήθηκα-σοκαρίστηκα με τη στάση των ιερόδουλων ως προς το AIDS: «Εμείς προφυλακτικά δεν βάζουμε, εμείς αρρώστιες δεν έχουμε. Κ**λα έχουμε»… κλπ.

Καλή συνέχεια στο ταξίδι του βιβλίου! ((areir σου'ρχεται!!!))
Thanks Zlatko*

H nakupenda με βρήκε επιτέλους (σε μια μίνι συνάντηση των αθηναίων bookcrossers που βρίσκονται αυγουστιάτικα και λιώνουν στην πρωτεύουσα) και μου το πάσαρε. Το ξεκίνησα ήδη!

Πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι. Περίεργος, ωμός τρόπος γραφής. Πολλές εικόνες. Νοσταλγία...

Το έδωσα στην okyrhoe.

Ήρθε η σειρά μου.

Ευτυχώς είναι μικρό βιβλιαράκι, γιατί μου έχουν έρθει (πάλι!) ένα σωρό bookrings μαζεμένα.

Μου θυμίζει την ηλικία μου....

Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω την Θεσσαλονίκη εκείνης την εποχής, μπορώ όμως να καταλάβω αυτήν την νοσταλγία για το 'αυθεντικό', όσο παρακμιακό κι αν ήτανε. Μιλάει για πόρνες και για τις γειτονιές τους, κάτι που μοιάζει τώρα σαν ένα γλυκόπικρο όνειρο.

Στην πόλη που μεγάλωσα, την Βηρυτό, υπήρχαν μαγαζιά με παρόμοιες φιγούρες στην γειτονιά μας. Περνώντας τις εισόδους των μπάρ το βράδυ (πάντα οι γονείς μου κρατούσαν σφιχτά το χέρι) προσπαθούσα να δω τι ακριβώς υπήρχε πίσω από την πόρτα. Μια πόρτα που ήταν απλή και επίπεδη από τα έξω, αλλά όταν μισο-άνοιγε για να μπει ή να βγει ένας πελάτης, έβλεπα την 'μέσα' μεριά της ίδιας πόρτας, με μια γυαλιστερή κόκκινη δερμάτινη επένδυση που θυμίζε εγγλέζικος καναπές. Πέρα από το σύννεφο καπνού των τσιγάρων (και άλλα…) τα τοξικά φθηνά αρώματα των κοριτσιών που δούλευαν στο μπάρ, τα τραγούδια της Dalida η του Jules Dassin, υπήρχε ένας άλλος κόσμος. Στο παιδικό μου μυαλό το συνδύαζα με την έννοια ‘ενήλικος’ – αυτό το μέρος που δεν είναι για μένα (ακόμα).

Την επομένη το πρωί, πηγαίνοντας προς το σχολείο, η σκηνή του ιδίου μπάρ ήταν εντελώς διαφορετική: η πόρτα ήταν ορθάνοιχτή, η κόκκινη επένδυση ήταν πλαστική και γεμάτο τρύπες από τσιγάρα, η ξανθιά κοπελιά με το λαμέ μίνι της προηγούμενης βραδιάς τώρα ήταν σχεδόν εξηντάρα με την ίδια μίνι φούστα αλλά με προχωρημένη αλωπεκίαση όπου δεν είχε γκριζο-κιτρινο-πορτοκαλί τούφες και κύκλους κάτω από τα μάτια, να βγάζει έξω τα σκαμπό του μπάρ για να τα πλύνει με ένα σφουγγάρι και κουβά στο πεζοδρόμιο....

Και το περίεργο είναι ότι αυτό μου κέντριζε την περιέργεια ακόμα περισσότερο…Tο πώς αυτές οι γυναίκες και αυτοί οι άντρες ζούσαν την διαφορά της νύχτας με την ημέρα, όσο και αντιφατικό να μου φαινόταν. Ήθελα πολύ να μάθω πως πραγματοποιείτε αυτή η σχεδόν μαγική μετάπλαση…από κουρελαριό σε σαγηνευτικό κόσμο γεμάτο ουσίες και μουσικές, όπου όλοι έμοιαζαν όμορφοι και περνούσαν όμορφα.

Α ναί, να πώ ότι εκτός από την καθαρά φιλολογική αξία του κειμένου (η φράση "παραβαρδάρια τσάρκα" μου θυμίζει το 'liffeying' του James Joyce), μπορώ να πω ότι το λεξιλόγιο μου στα Ελληνικά είναι πολύ πιο πλούσιο τώρα!! ;-o

----
Θα δόσω το βιβλιαράκι στην mei-ko στην επόμενη μηνιαία συνάντηση.

Άλλο ένα ξεχασμένο bookring... Συγνώμη για την καθυστέρηση!
Το βιβλίο δεν θα'λεγα ότι μου άρεσε. Ο συγγραφέας περιγράφει τη ζωή σε μια θρυλική συνοικία της Θεσσαλονίκης με τρόπο τρομερά επιφανειακό. Σαν όλα αυτά να τα παρατηρούσε και όχι να τα βίωνε, πράγμα που με κάνει να πιστεύω πως αυτό που νοσταλγεί είναι στην ουσία τα νιάτα του και θυμώνει με τις αλλαγές που συντελέστηκαν, μόνο κ μονο επειδή δεν μπορεί να τις κατανοήσει.
Επίσης, ο λυρισμός σε συνδυασμό με την αυθεντική, λαϊκή γλώσσα/διάλεκτο της εποχής, δημιουργούν ένα σύνολο πομπώδες που τονίζει την αίσθηση της συναισθηματικής απόστασής του από τα δρώμενα, η οποία περνάει και στον αναγνώστη.
Το έθαψα, ε?
Ελπίζω να αρέσει στον επόμενο, όπως άρεσε κ στους προηγούμενους αναγνώστες!
:-)
Επικοινωνώ με την Kermit που είναι η επόμενη στη λίστα!

Θα το πάρει η Kermit60 σήμερα στο Αθηναϊκό meet up.

Επιτέλους ήρθε και η δική μου σειρά! Μικρούλη είναι πιστεύω ότι το πολύ σε δύο διαδρομές Μεταξουργείο - Σύνταγμα - Νέα Σμύρνη θα το τελειώσω!
Ευχαριστώ ZlatkoGR για το bookring!

Τέλος ανάγνωσης! Περίεργο βιβλίο θάλεγα δεν μου άρεσε και τόσο αλλά βρήκα παραγράφους που γέλασα και παραγράφους περίεργες ειδικά εκεί με το AIDS.
Σημασία έχει ότι το βιβλίο έκανε ένα όμορφο κύκλο και θα βρεί κι άλλους αναγνώστες!

Φεύγει για Stelluna!

Ήρθε σήμερα στο κατώφλι μου...

Το 'χω τελειώσει κάμποσες μέρες τώρα, αλλά το κατάπιαν οι στοίβες των μεγαλύτερων βιβλίων που έχουν κατακλύσει το πάτωμα...Μου άρεσε πολύ. Αποδίδει πολύ ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα της εποχής και της πόλης και η έκφραση του Κοροβίνη με ενθουσίασε. Αναμένω απάντηση από dimicorf για να συνεχιστεί το ring...Ευχαριστώ zlatko!

p.s. στη σελ. 30 υπάρχει ένας αυτοκόλλητος σελιδοδείκτης που δεν είναι δικός μου. Μάλλον κάποιος τον ξέχασε...Τον έχω αφήσει άθικτο

Μάλλον ο "αυτοκόλλητος σελιδοδείκτης" είναι από μένα! Αντί να σημειώνω με μολύβι λέξεις που δεν γνωρίζω βάζω post-it. Μπορείς να το αφαιρέσεις :-))

Το παρέλαβα τη Δευτέρα και το έχω ήδη διαβάσει. Θα κάνω μια προσπάθεια πρώτα να εντοπίσω την
dimicorf, πριν το στείλω σε demoula. Προσωπικά βρήκα καλύτερο το Φαχισέ Τσίκα του ίδιου συγγραφέα, αλλά παρ' όλα αυτά ήταν πολύ ευχάριστο ως ανάγνωσμα...Καλό ταξίδι!

Ελήφθη μόλις σε ένα όμορφο πασχαλιάτικο πακέτο. Ευχαριστώ!

Δυστυχώς το βιβλίο χάθηκε κάπου κατά τη διάρκεια της μετακόμισής μου πέρσι, μετά έφυγα για Εδιμβούργο και δεν μπόρεσα να το ψάξω αποτελεσματικά. Ζητώ ταπεινά συγνώμη από το Zlatko και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο bookring. Μετά από καθυστέρηση ενός χρόνου και βάλε, αγόρασα ένα αντίτυπο για να αντικαταστήσω το χαμένο. Και πάλι συγνώμη!
Το νέο bookring θα το βρείτε εδώ.