Το βιβλίο αυτό είναι το έπαθλο (μαζί με μια εγκυκλοπαίδεια «Για σας παιδιά») για τη βραβευμένη μου έκθεση ιδεών, από τον σύλλογο Αθηναίων του χωριού μου, όταν ήμουν στο δημοτικό! Ποτέ δεν το διάβασα, πολύ δύσκολο βιβλίο για ένα μικρό παιδί, θα έρθει όμως η στιγμή να φύγει από την μιζέρια της βιβλιοθήκης.

Για το Αρκάδι και για την πυρπόλησή του

RELEASE NOTES:

Το πήρα κατά τη διάρκεια του συνέδριου στη Θεσσαλονίκη

Το κατά Πρεβελάκη Ευαγγέλιο της αποτυχημένης επανάστασης του 1866 στην Κρήτη.

Γραμμένο στο πολύ ξεχωριστό τοπικό ιδίωμα από έρευνες που έκανε ο συγγραφέας κι από ιστορίες που του διηγήθηκαν αγωνιστές και μάρτυρες.

Πάρα πολύ ωραίο και ταυτόχρονα πολύ συγκινητικό, ιδίως τα γεγονότα του Αρκαδίου.

Είναι πάνω στη σχάρα του ποδηλάτου μου, το οποίο βρίσκεται στο σταθμό του Μετρό Χαλανδρίου, στην έξοδο Γαρυττού (προς Βριλήσσια), στις ειδικές θέσεις για ποδήλατα.

Προσοχή όμως: Βρίσκεται εκεί μόνο καθημερινές, 9 π.μ. - 6 μ.μ! Πρόκειται για release με ωράριο (-:

Το βιβλίο το είδε χθες ο πατέρας μου και μου ζήτησε να το διαβάσει. Το (ήδη διαστροφικό) release λοιπόν διακόπτεται για λίγο και θα συνεχιστεί σε μερικές ημέρες.




Τα σχόλια του πατέρα μου:

Γραμμένο στην κρητική διάλεκτο, με βιβλιογραφία και γλωσσάριο, η "Παντέρμη Κρήτη' του Πρεβελάκη περιγράφει με γλώσσα γλαφυρή την Κρητική Επανάσταση του 1866.

Οι συνεχείς αγώνες και οι θυσίες των Κρητικών στα 250 χρόνια της τουρκικής κατοχής, έδωσαν τέλος στον τουρκικό ζυγό.

Ειδικότερα η Κρητική Επανάσταση του 1866 έφερε πλήγμα κατά της τουρκικής αυτοκρατορίας, σημαντική οικονομική φθορά και κυρίως διάσειση του στρατιωτικού της γοήτρου.

Το βιβλίο μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής με στιγμιότυπα απο τις μάχες τις συνάξεις με αποκορύφωμα την ολοκαύτωση, την καταστροφή του Αρκαδίου.

Το "Κρητικό Ζήτημα" αντί να κλείσει άνοιξε τις κλειστές πύλες της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Η πύρινη φλόγα του ξεσήκωσε τα πνεύματα της Ευρώπης, άλλαξε τη νοοτροπία και την τακτική τους έναντι της Κρήτης και έγινε το μεγάλο ξεκίνημα για την απελευθέρωσή της.

Διάβασα με συγκίνηση το βιβλίο που μου ξύπνησε παλιές θύμησες. Γεννήθηκα, μεγάλωσα στην Κρήτη και πήγα εκδρομή στο Αρκάδι, όταν ζούσε ακόμη μια γυναίκα που επέζησε από το ολοκαύτωμα.

Στις παρελάσεις στο σχολείο ακούγαμε τον ύμνο της Κρήτης, που σας παραθέτω:

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Από Φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,
τα βαριά της σίδερα σπά
και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά
και γοργή κατεβαίνει.

Με μεγάλο θεώρατο δόρυ
όλη νειάτα πετά και ζωή
και σε τόση φωτιά και βοή
τρέμουν δάση και όρη.

Χτυπά χτυπά της θάλασσας το Σούλι
χτύπα κόρη γλυκειά του γιαλού
εδώ οι άντρες παλαίουν
αλλού ζούν ώς γυναίκες ή δούλοι.

Απο δώ Σελινιώτες, Λακκιώτες στη φωθιά
Απο κεί στη φωθιά Σφακιανοί, Σφακιανοί
να βοϊζει παντού μια φωνή
σταις σπαθιαίς μας ταις πρώταις.

Από σήμερα, το βιβλιαράκι ταξιδεύει και πάλι με ...ωράριο στο Μετρό.

Την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου το απόγευμα όταν επέστρεψα, το βιβλιαράκι δεν ήταν πια εκεί. Καλό ταξίδι...