In 2003 verscheen Het duister dat ons scheidt. Het boek bestaat uit drie delen: het eerste is geschreven in een 'wij'-perspectief en vertelt de lotgevallen van een groepje kleine kinderen in een Vinex-wijk ergens in Nederland. De sfeer van veilige rust in deze wijk wordt in één keer compleet kapotgemaakt als er een moord wordt gepleegd. Het slachtoffer, een getrouwde man, zou vermoord zijn omdat hij zijn handen niet van een klein meisje af had kunnen houden: haar moeder zou in haar woede over het seksueel misbruik de man gedood hebben.

Het tweede en derde deel wordt verteld door de ogen van Loes, het meisje dat slachtoffer zou zijn geweest van dat seksuele geweld. Met haar moeder, die een gevangenisstraf heeft uitgezeten, en twee mannen die al heel lang inwonen bij de moeder van Loes, is ze naar een eilandje aan de rand van de wereld verhuisd, waar ze een nieuw leven willen beginnen. In het derde deel keert Loes terug naar Nederland om daar een studie te gaan volgen. Pas dan achterhaalt ze de schokkende waarheid rondom die moord. (bron: thiememeulenhoff.nl)

------------------------------------------------------------------

Ik vond het een spannend en boeiend verhaal, dat je zo uitleest.

RELEASE NOTES:

Uitgezocht op de meeting!

Ik ben het eens met Mel: het was spannend en boeiend en ik las het in één keer uit. Dorrestein wist weer precies de sfeer op te roepen die ik me ook van andere boeken van haar kan herinneren (Buitenstaanders, Het Hemelse Gerecht). Een vervreemdende sfeer, een wij-zij sfeer, met een macaber randje, of iets onheilspellends wat constant dreigt.

Ik vind het perspectief van het eerste deel heel origineel, de massaliteit en uniformiteit van zo'n vinexwijk komt nog eens extra duidelijk naar voren door het 'gebrek aan individualiteit' dat de 'wij'-vorm oproept. Dat dreigt ook zeker bij aan de sfeer van 'buitengesloten zijn.'

Kortom: heb het met genoegen gelezen! Ik ga eens polsen of er interesse is voor een ring...

Het boek gaat op reis naar:

martinburo
vlindertje (wilde overgeslagen)
a3ana
ankiep

Dank je wel. Het begin is al veelbelovend.

Vandaag met de post gekomen. Als Dorrestein-liefhebber (begrijp eigenlijk niet hoe het komt dat ik deze gemist heb) verheug ik me er zeer op!

Wat een prachtig boek! Eén van de betere van Dorrestein - en ik heb ze bijna allemaal gelezen. Iedere keer fascineert me haar toon, die ik een mengsel vind van betrokkenheid en ironie, waardoor ze heftige thema's toch een soort van lichte toon mee kan geven. Ook hier doet ze dat weer op een prachtige manier. En hoewel het einde niet heel verrassend is, maakt de spanning die ze in het boek opbouwt wel heel duidelijk hoe een aantal onuitgesproken geheimen het leven van een kind die niet begrijpt wat er precies gebeurt en het daarom op zichzelf betrekt, zo diepgaand kunnen beïnvloeden.

Het boek is uit. Zodra ik het adres van ankiep heb, gaat het boek verder.

Boek is vorige week in goede orde ontvangen van a3ana, maar moet heel even op zijn beurt wachten...

Fascinerend boek, tot het einde aan toe... maar kon hier en daar wel iets vlotter geschreven zijn wat mij betreft.
Barbje, ik zie dat ik de laatste ben in de ring. Stuur ik het boek terug naar jou of zal ik het vrijlaten?

Greetz,
AnkieP