Δεν έχω διαβάσει Μαρκές και αυτό το βιβλίο μου το χάρισε ένας φίλος μου στη γιορτή μου. Μου είπε ότι μάλλον είναι το μόνο "μη μαύρο" βιβλίο του.
Ακόμα δεν έχω καταφέρει να το διαβάσω. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω όμως.

RELEASE NOTES:

Το στέλνω τη Δευτέρα με το ταχυδρομείο στη nona35 και το Bookring αρχίζει!
Η σειρα είναι η εξής:
nona35
StrangeEmily
magical-peni
librissima
mmjrules
Πίσω σε μένα

Καλό διάβασμα σε όλους!

Παρελήφθη σήμερα σώο και αβλαβές! Ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Ευχαριστώ πολύ-πολύ Daphne-gr :-)

"Ο Φλορεντίνο Αρίσα ήταν πολύ ευαίσθητος σ'εκείνες τις δυσκολίες της ηλικίας. Νέος ακόμα,στα πάρκα,διέκοπτε την ανάγνωση των ποιημάτων για να παρατηρεί τα ζευγάρια των ηλικιωμένων που αλληλοβοηθούνταν για να διασχίσουν το δρόμο κι έπαιρνε μαθήματα ζωής που τον είχαν βοηθήσει να διακρίνει τους νόμους και για τα δικά του γεράματα. Στην ηλικία του γιατρού Χουβενάλ Ουρμπίνο,εκείνο το βράδυ στον κινηματογράφο,οι άντρες ανθούσαν σε κάτι φθινοπωρινά νιάτα,έδειχναν πιο αξιοπρεπείς με τα πρώτα γκρίζα μαλλιά,γίνονταν ξύπνιοι και γοητευτικοί,ιδιαίτερα στα μάτια των νέων γυναικών,ενώ οι μαραμένες τους γυναίκες έπρεπε να βαστούν το μπράτσο τους για να μην μπουρδουκλωθούν ακόμα και στην ίδια τους τη σκιά. Λίγα χρόνια αργότερα,ωστόσο,οι σύζυγοι γκρεμοτσακίζονταν ξαφνικά στην άβυσσο των ντροπιαστικών γερατειών,του σώματος και της ψυχής,και τότε ήταν οι νόμιμες γυναίκες τους αυτές που έπρεπε,από φιλανθρωπία,να τους οδηγούν από το μπράτσο σαν τυφλούς,μουρμουρίζοντάς τους στο αφτί,για να μην πληγώσουν την αντρική τους περηφάνεια,να προσέξουν καλά γιατί ήταν τρία κι όχι δύο τα σκαλοπάτια,πως υπήρχε μια λακούβα στη μέση του δρόμου,πως εκείνο το σακί πεταμένο καταμεσής στο πεζοδρόμιο,ήταν ένας πεθαμένος ζητιάνος και να τους βοηθάνε,με μεγάλη δυσκολία,να περάσουν το δρόμο σαν να ήταν το μοναδικό πέρασμα στο τελευταίο ποτάμι της ζωής." Πόση αλήθεια! Μου άρεσε πάρα πολύ. Ευχαριστώ Daphne-gr! Έφυγε τη Δευτέρα 21/8 για StrangeEmily.

Το έλαβα σήμερα. Ευχαριστώ και τη nona για τον όμορφο σελοδοδείκτη και την καρτούλα από τη Σύρο!

Συγχωρέστε με, είμαι αργή αναγνώστρια, όταν κάτι μου αρέσει πολύ: Το διάβασα σε δύο μήνες, με τα γεγονότα στο μυθιστόρημα, έρωτες, θανάτους, αρρώστιες, καταστροφές, γάμους και χωρισμούς, να συμβαίνουν σε ταχύτερο χρόνο από τα γεγονότα στη ζωή μου, που είχαν μόνο να κάνουν με αλλαγή δουλειάς και μερικά ταξίδια. Δεν έπαιρνα αυτό το μεγάλο βιβλίο μαζί μου στο μετρό ή στα ταξίδια, όπου διάβαζα άλλα, μικρότερα. Δεν το άφησα όμως από το μυαλό μου. Τα έργα του Μάρκες διαβάζονται αργά,στο ρυθμό που κυλάει ένα μεγάλο ποτάμι. Ήμουν το ποταμόπλοιο που περνούσα και άκουγα τις αόρατες μαϊμούδες, ένοιωσα την αφόρητη ζέστη και τον αβάσταχτο έρωτα του Φλορεντίνο και της Δάσα, και κολλούσα για μέρες κι εγώ στα νερά των βάλτων, ξεμένοντας από καύσιμα, να συλλογίζομαι φράσεις, όπως: "Τόσα χρόνια, είχανε κρύψει τόσα πολλά ο ένας από τον άλλον, που δεν είχανε τίποτα πια να πούν μεταξύ τους". Ο Μάρκες όμως λέει πολλά. Τί άλλο να πω; είναι μάγος.

Ήθελα εδώ και χρόνια να το διαβάσω, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα ποτέ. Ήρθε λοιπόν η ώρα!Ελπίζω να μην το αργήσω πολύ, αλλά η αλήθεια είναι ότι με περιμένουν πολλά βιβλία στη σειρά!

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές μου αρέσει πάρα πολύ (μόνο "Οι πουτάνες της ζωής μου" με απογοήτευσαν οικτρά) και αυτό το βιβλίο είναι αντάξιο της φήμης του αν και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το καλύτερό του είναι τα "100 χρόνια μοναξιά". Βέβια δεν είμαι τόσο ρομαντική για να ενθουσιαστώ από αυτόν τον έρωτα, αλλά σίγουρα αξίζει να το διαβάσει κάοποιος το βιβλίο. Ειδικά το τέλος (η τελευταία σελίδα) με συγκίνησε.

Πόσα χρόνια να κρατήσεις φυλακισμένο ένα βιβλίο που ταξιδεύει;

Αρχικά περίμενε τη φυσική σειρά του πάνω στο ράφι.
Μετά ήρθε το Kindle και χάθηκε η φυσική υπόσταση του βιβλίου.
Στη συνέχεια ήρθε η Κίνα και προστέθηκε και η φυσική απόσταση από το βιβλίο.
Τέλος ήρθαν τα παιδιά και χάθηκε η ψυχική και χρονική υπόσταση.

Πλέον, το βιβλίο αυτό κι εγώ δε συνυπάρχουμε στο ίδιο χωροχρονικό συνεχές...

Καιρός να επιστρέψει πίσω.