Η Τζόις Κάρολ Όουτς έχει γράψει επίσης το "Το μπλουζ των ραγισμένων καρδιών", το οποίο δεν έχω διαβάσει και λέω να κάνω την αρχή με τον φημισμένο "βιασμό".
Όπως το ξεφύλλισα ένοιωσα ένα προαίσθημα ότι θα'ναι σαν ένα χαστούκι στη συνείδησή μου, για να ξυπνήσω και να δω όλα αυτά που ως τώρα αγνοούσα, όπως ήταν το "Color Purple" της Alice Walker.

Κάτι ακόμα που με τρελαίνει μ'αυτό το βιβλιο είναι οι τίτλοι των κεφαλαίων. Σε κάνουν ν'ανυπομονείς (και λίγο-πολύ να μαντεύεις) γι'αυτό που θα διαβάσεις!

Ιδού ένα δείγμα:
-Πήγαινε γυρεύοντας
-Αρχάριος μπάτσος, 1994
-"Ομαδικός βιασμός"
-Μάρτυρας
-Υπεράσπιση
-Εκτός υπηρεσίας
-Προσβολή
-"Γιατί"
-Η απελπισμένη γυναίκα
-"Αυτοάμυνα"
-Τίνααααα
-Έτσι τα έφερε η ζωή
-Μιντιακή φρενίτιδα
-Θα με συγχωρέσετε;

"TA NEA" Σάββατο 21 Μαΐου 2005
Αρ. Φύλλου 18243

H ιστορία ενός ομαδικού βιασμού, με νεύρο από την Tζόις Kάρολ Όουτς

«Πήγαινε γυρεύοντας...»

H TZΟΪΣ KAPΟΛ ΟΟYTΣ ΓPAΦEI ENA BIBΛIΟ ME ΘEMA TΟN BIAΣMΟ. ΠΩΣ TΣAKIZEI TΟ MYAΛΟ KAI TΟ ΣΩMA TΟY ΘYMATΟΣ. Ο NΟMΟΣ ΠAIZEI TA ΠAIXNIΔIA TΟY, ΟI ΣYΓΓENEIΣ TΩN BIAΣTΩN ΛYΣΣANE, Ο ΣTENΟΣ TΟΠΟΣ ΔEIXNEI TA NYXIA TΟY. ENA ΔYΣKΟΛΟ ΘEMA, ME ENTΟNΟ, AΣΘMATIKΟ PYΘMΟ, XΩPIΣ ABANTAΔΟPIKEΣ KΟPΟNEΣ
ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ

H Τζόις Κάρολ Όουτς είναι μηχανή παραγωγής βιβλίων. Δεκατεσσάρων χρόνων τής δώρισαν μια γραφομηχανή: αμέσως άρχισε να γράφει το ένα μυθιστόρημα μετά το άλλο. Εκπαιδεύτηκε στη συγγραφή γράφοντας. Έμαθε την τέχνη της πεζογραφίας, πετώντας τόνους λέξεων. Σπούδασε Φιλολογία. Στα τριάντα και κάτι, ήδη συγκαταλεγόταν στις σημαντικότερες Αμερικανίδες πεζογράφους. Δημοσίευε δύο ή τρία λογοτεχνικά βιβλία τον χρόνο και, παραλλήλως, εκπονούσε ερευνητικό έργο στο Πανεπιστήμιο. Πανεπιστημιακή καριέρα και λογοτεχνία με γκάζια. Σε όσους τη χαρακτήριζαν εργασιομανή, η Όουτς απαντούσε: «Ζω μια απολύτως συμβατική και συντηρητική ζωή, δουλεύω κανονικές ώρες, τίποτε το εξωτικό δεν μου συμβαίνει. Δεν έχω συνείδηση ότι εργάζομαι σκληρά. Δεν έχω καν συνείδηση ότι εργάζομαι. H συγγραφή και η διδασκαλία μού προσφέρουν ικανοποίηση. Δεν τις αντιλαμβάνομαι ως εργασία, με τη συνήθη σημασία της λέξης».

Το 1978 η Όουτς άρχισε να διδάσκει στο Πρίνστον δημιουργική γραφή. Έγραψε γοτθικά μυθιστορήματα, θρίλερ με ψευδώνυμο, μυθιστορήματα με έντονο ψυχολογικό ρεαλισμό. Οι κριτικοί σημείωναν ενδεείς πως η Όουτς δεν άφησε λογοτεχνικό είδος που να μην καταπιαστεί με αυτό. Αλώνιζε στα γένη, τα είδη, τα κινήματα με μπρίο και μαεστρία.


Στη νουβέλα «Ο Βιασμός», η Όουτς ασχολείται με το άγριο θέμα της άσκησης σεξουαλικής βίας. Χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια, με νευρικό, σχεδόν ασθματικό εσωτερικό ρυθμό, η Όουτς αφηγείται την ιστορία ενός ομαδικού βιασμού σε μια μικρή πόλη. H τριανταπεντάρα Τίνα Μαγκουάιρ, χήρα, γυναίκα ζωντανή και ζουμερή, επιστρέφει στο σπίτι της μαζί με τη δωδεκάχρονη κόρη της, έπειτα από ένα ξέφρενο πάρτι, τη νύχτα της 4ης Ιουλίου 1996. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου που θα σφραγίσουν τη ζωή της, η Τίνα αποφασίζει να κόψει δρόμο μέσα από το πάρκο. Πέφτει σε μια παρέα μαστουρωμένων, ξεσαλομένων νεαρών. H δωδεκάχρονη Μπέθι, ματωμένη από τα χτυπήματα και κρυμμένη στις βρωμιές του λεμβοστασίου ακούει τον βιασμό. Μόνο που δεν καταλαβαίνει τι είναι.

Την επόμενη μέρα, ο αστυνομικός Ντρόμουρ βρίσκει το τσακισμένο σώμα της Τίνας. Ακολουθεί η δύσκολη ανάρρωση. Το σώμα συνέρχεται, χωρίς ποτέ να επανέλθει εντελώς. Ο φόβος κατοικεί στην ψυχή της Τίνας. Την έχει κάνει άλλον άνθρωπο.

H δοκιμασία του δικαστηρίου, η διαστροφή των γεγονότων, το περίφημο «πήγαινε γυρεύοντας» του δικηγόρου υπεράσπισης και των μανάδων των δραστών τσαλαπατούν την Τίνα. Είναι αυτή που «τα ήθελε». H πουτάνα.

Ο πλήρης τίτλος της νουβέλας στο πρωτότυπο κείμενο είναι «Rape: Α love story» (Βιασμός: Μια ερωτική ιστορία). Μία από τις συγγραφικές εμμονές της Όουτς είναι η συμπλοκή αγάπης και βίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ερωτική ιστορία αναπτύσσεται παράλληλα με τα απόνερα του βιασμού. Το αίσθημα δε γίνεται πράξη. Συμβαίνει μόνο στο κεφάλι των δύο ανθρώπων που το νιώθουν. Αφορά τον Ντρόμουρ και την Μπέθι, την κόρη της Τίνας. H Μπέθι νιώθει πως αγαπάει με τέτοια φόρα και ένταση τον Ντρόμουρ, γιατί τον αγαπάει διπλά. Τον αγαπάει για τον εαυτό της και για τη μάνα της. Εκείνος είναι ο προστάτης τους.

H αφήγηση αναπτύσσεται σε δεύτερο πρόσωπο, ως λόγος που απευθύνει ο παντρεμένος Ντρόμουρ στην ανήλικη Μπέσι. Το παιχνίδι του τρόμου και της εκδίκησης αρχίζει. Όταν ο νόμος παίζει τα παιχνίδια του, οι άνθρωποι αυτοδικούν χωρίς ενοχές.


HMEPH ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
H Όουτς καταπιάνεται μ' ένα δύσκολο θέμα, που εύκολα θα μπορούσε να ξεστρατίσει σε μελό κορόνες ή εύκολες ψυχογραφικές ατάκες. Κρατώντας από την αρχή ώς το τέλος τον κοφτό ρυθμό και τα μικρά κεφάλαια, συντηρεί την ένταση με τεχνική. Το ευτυχές τέλος εμφανίζεται κάπως απότομα και στρογγυλεύει βιαστικά την ιστορία. Από την άλλη, ίσως η Όουτς επιθυμεί να ξανοίξει το σκοτάδι: να μην εγκλωβίσει το βιβλίο της στο μαγγανοπήγαδο μιας ανακυκλούμενης δυστυχίας. Άλλωστε, η αφηρημάδα της ενήλικης πλέον Μπέθι συντηρεί τη μνήμη της επουλωμένης πληγής. Με μια ήμερη, χωνεμένη απελπισία.


ΤΑ ΝΕΑ , 21/05/2005 , Σελ.: P01
Κωδικός άρθρου: A18243P011

RELEASE NOTES:

Το πρώτο μου bookbox ξεκίνησε!

Πολύ ενδιαφέρων και έχω αρχίζει να παθιάζομαι με τη συγκεκριμένη συγγαφέα. Απο το bookbox της nakupenda