Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας
3 journalers for this copy...
Pretty good story. Twain was witty, magnificent and quite touching."Αυτό το νέο πλάσμα με τα μακριά μαλλιά είναι συνέχεια μέσα στα πόδια μου. Με τριγυρίζει συνεχώς και με ακολουθεί παντού. Δε μου αρέσει αυτό. Δεν είμαι συνηθισμένος να έχω παρέα."
ΑΔΑΜ
"Όλη τη βδομάδα τον ακολουθούσα συνέχεια και προσπαθούσα να γνωριστώ μαζί του. Αναγκαστικά μιλούσα συνέχεια εγώ, εκείνος ντρεπόταν, αλλά δε με πείραζε. Φαινόταν ευχαριστημένος να μ' έχει κοντά του."
ΕΥΑ
Το Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας
Μαρκ Τουέιν
H ιστορία της Γένεσης είναι από τις γνωστότερες όλων των εποχών, ωστόσο λίγα πράγματα έχουν γραφτεί για τις εμπειρίες του πρώτου άντρα και της πρώτης γυναίκας στον εδεμικό τους κήπο, εκτός από τη μοιραία εξαπάτησή τους από το φίδι. Στο Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας, ο δεξιοτέχνης αφηγητής Μαρκ Τουέην αναπαριστά κωμικά αυτές τις πρώτες μέρες και αποκαλύπτει ότι στον κήπο δεν απουσίαζε καθόλου εκείνη τη μάχη των δύο φύλων που ενέπνευσε τόσα πολλά μεταγενέστερα κείμενα. Παρουσιάζει τον Αδάμ σαν ασκητικό τύπο, έναν άνθρωπο που απολαμβάνει τη μοναξιά του και δεν είναι προετοιμασμένος για την άφιξη της Εύας, ενός ομιλητικού, συναισθηματικού και εξαιρετικά ζωηρού θηλυκού. Ωστόσο, με τον καιρό, και μετά από πολλές συγκρούσεις -μερικές χιουμοριστικές, άλλες εξαιρετικά στενόχωρες- μαθαίνουν βαθμιαία να ζουν μαζί και καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι άντρες κι οι γυναίκες μπορούν πραγματικά να συνυπάρξουν αρμονικά.
ΚΡΙΤΙΚΗ
«Aυτό το βιβλίο δεν θα εκδοθεί ποτέ, γιατί θα διωκόταν ποινικά» είχε πει ο Μαρκ Τουέιν για το Letters from the Earth (Γράμματα από τη Γη), μια συλλογή κειμένων που ολοκληρώθηκε το 1909, έναν χρόνο δηλαδή πριν από τον θάνατό του. Πράγματι, η χιουμοριστική, ενίοτε σκοτεινή, και εντελώς προσωπική αντιμετώπιση του προπατορικού αμαρτήματος και της ιστορίας των δύο πρώτων εκπροσώπων του ανθρωπίνου γένους πιθανότατα να προκαλούσε την οργή των θρησκευόμενων αναγνωστών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Ωστόσο ο Σατανάς του Τουέιν έχει δίκιο όταν παρατηρεί σε μια από τις επιστολές του που περιλαμβάνονται στο βιβλίο πως «ο άνθρωπος είναι πάντοτε ένας σαρκασμός». Το χειρόγραφο έφθασε στα χέρια του Μπέρναρντ Ντε Βότο, επίσημου επιμελητή του έργου του Τουέιν από το 1938, ωστόσο η κόρη του συγγραφέα, Κλάρα Κλέμενς, ήταν αντίθετη με την έκδοσή του, καθώς θεωρούσε ότι δεν αντιπροσώπευε τις πραγματικές αντιλήψεις του πατέρα της για τη θρησκεία. Το βιβλίο εκδόθηκε τελικά το 1962, μετά τον θάνατο της Κλάρα, και έμεινε για 18 εβδομάδες στη λίστα των πιο εμπορικών βιβλίων των «New York Times». Τμήμα του συμπλήρωσε τα περίφημα Ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας, των οποίων τα λιγότερα σκοτεινά κομμάτια είχαν ήδη δει το φως της δημοσιότητας από το 1906.
Ενας μπελάς
«Αυτό το νέο πλάσμα με τα μακριά μαλλιά είναι συνέχεια μέσα στα πόδια μου» γκρινιάζει ο Αδάμ στην πρώτη φράση του ημερολογίου του. Στα μάτια του η Εύα είναι ένας μπελάς, που φέρνει μια σειρά από ανεπιθύμητα πράγματα στη ζωή του. Δίνει ονόματα σε οτιδήποτε καινούργιο συναντήσει, του ζητεί να μην πηδά τους καταρράκτες γιατί ανησυχεί, χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο όταν μιλάει για τους δυο τους και, όταν της φέρνει αντιρρήσεις, βάζει τα κλάματα. H Εύα όμως από τη μεριά της έχει να πει πολλά περισσότερα. Αντιμετωπίζει τον κόσμο με θαυμασμό, καταγράφει διαρκώς τις παρατηρήσεις της και φροντίζει τον Αδάμ γιατί νιώθει ότι η μοίρα της είναι να βρίσκεται μαζί του. H μόνη φάση της ζωής της που τον αποφεύγει είναι όταν αποκτά πια σιγά σιγά τα παιδιά τους, για τα οποία προτιμά να του πει ότι τα βρήκε στο δάσος, με αποτέλεσμα ο Αδάμ να τους κάνει πειράματα για να ανακαλύψει το είδος τους.
Σταδιακά ο Αδάμ γίνεται πιο επιεικής μαζί της. Το προπατορικό αμάρτημα δεν τους χωρίζει αλλά τους ενώνει και τους οδηγεί σε έναν κόσμο πιο πραγματικό. Σε ένα από τα κείμενα του βιβλίου ο άνδρας τρώει το μήλο για να ακολουθήσει τη σύντροφό του στη γύμνια και στην ασχήμια που αποκαλύφθηκε μετά τη δική της πρώτη δαγκωνιά. H Εύα από την άλλη πλευρά παραδέχεται ότι τον αγαπά «απλώς επειδή είναι δικός μου κι επειδή είναι αρσενικός», αλλά σπεύδει να προσθέσει ότι «είμαι πολύ νέα κι είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αναρωτιέται γι' αυτό το ζήτημα. Είναι πιθανό, με την άγνοια και την απειρία μου, να μην το ερμηνεύω σωστά». Σαράντα χρόνια αργότερα ζητεί αν είναι να μην πεθάνουν μαζί, να φύγει αυτή πρώτη. «Οπου βρισκόταν εκείνη, ήταν ο Παράδεισος» λέει ο Αδάμ στο μνήμα της.
Το χιούμορ του Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Μαρκ Τουέιν, δεν υπήρξε ποτέ απλοϊκό, ωστόσο η τρυφερότητα αυτών των κειμένων είναι αφοπλιστική. Πολλοί θεωρούν ότι το τμήμα αυτό του βιβλίου γράφτηκε για τη σύζυγό του Λίβι, που πέθανε τον Ιούνιο του 1904. Προς την κατεύθυνση αυτή οδηγεί και η παραδοχή του συγγραφέα ότι «το ημερολόγιο της Εύας έχει τελειώσει. Την περιμένω να μιλήσει, αλλά δεν λέει τίποτε πια».
Το καλό και το κακό
Ωστόσο η σχέση ανάμεσα στα δύο φύλα είναι ένα μόνο από τα θέματα αυτού του βι\βλίου. Τα ζητήματα της συνείδησης, της ηθικής και της αμαρτίας δεν θα μπορούσαν να λείπουν από ένα βιβλίο που μιλάει για την ιστορία της Γένεσης: «Μας έδιωξαν από τον Κήπο» λέει μια πιο ώριμη Εύα «με τις πύρινες ρομφαίες τους, τα άγρια Χερουβείμ. Και τι είχαμε κάνει; [...] Δεν ξεχωρίζαμε το καλό από το κακό - πώς να το γνωρίζαμε; Δεν μπορούσαμε να το γνωρίζουμε, χωρίς την Ηθική Συνείδηση. Ηταν αδύνατον. Αν μας είχε δοθεί πρώτα η Ηθική Συνείδηση - α, αυτό θα ήταν πιο δίκαιο, αυτό θα ήταν πιο σπλαχνικό». Ο Σατανάς φαίνεται να μην κάνει παρά το καθήκον του, ενώ ο Θεός είναι βουβός, σκληρός και παντοδύναμος. Δύο ακόμη κείμενα μιλούν για τη σχέση του Αδάμ, του πρώτου ανθρώπου, με τους απογόνους του. Στο πρώτο από αυτά το πνεύμα του Αδάμ επισκέπτεται τη Νέα Υόρκη, τριγυρνά στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και συνομιλεί με μια νεαρή γυναίκα. Ανακαλύπτει πως οι δεινόσαυροι δεν επέζησαν ως τη σύγχρονη εποχή διότι ήταν πολύ ογκώδεις για να μπουν στην Κιβωτό του Νώε και συνειδητοποιεί ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την επαφή τους μαζί του και δεν τον θεωρούν οικογένεια. Το δεύτερο μιλάει για την πιθανότητα ανέγερσης ενός μνημείου για τον Αδάμ. Το συμπέρασμα είναι ότι ο «Πατέρας του Ανθρώπου» δεν έχει καμία σοβαρή θέση στις πιο σύγχρονες αντιλήψεις για την προέλευση του είδους μας.
Το Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας είναι ένα διασκεδαστικά σοβαρό βιβλίο και αντιστρόφως. H ελληνική έκδοση είναι προσεγμένη και πλήρης και περιέχει κατατοπιστικό σχόλιο του Τζον Απντάικ, σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα και ένα επιπλέον κείμενο - δώρο προς τον αναγνώστη από τον Τζον Κάρεϊ, σχετικά με το μέλλον της λογοτεχνίας.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 23-11-2003
Μαρκ Τουέιν
H ιστορία της Γένεσης είναι από τις γνωστότερες όλων των εποχών, ωστόσο λίγα πράγματα έχουν γραφτεί για τις εμπειρίες του πρώτου άντρα και της πρώτης γυναίκας στον εδεμικό τους κήπο, εκτός από τη μοιραία εξαπάτησή τους από το φίδι. Στο Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας, ο δεξιοτέχνης αφηγητής Μαρκ Τουέην αναπαριστά κωμικά αυτές τις πρώτες μέρες και αποκαλύπτει ότι στον κήπο δεν απουσίαζε καθόλου εκείνη τη μάχη των δύο φύλων που ενέπνευσε τόσα πολλά μεταγενέστερα κείμενα. Παρουσιάζει τον Αδάμ σαν ασκητικό τύπο, έναν άνθρωπο που απολαμβάνει τη μοναξιά του και δεν είναι προετοιμασμένος για την άφιξη της Εύας, ενός ομιλητικού, συναισθηματικού και εξαιρετικά ζωηρού θηλυκού. Ωστόσο, με τον καιρό, και μετά από πολλές συγκρούσεις -μερικές χιουμοριστικές, άλλες εξαιρετικά στενόχωρες- μαθαίνουν βαθμιαία να ζουν μαζί και καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι άντρες κι οι γυναίκες μπορούν πραγματικά να συνυπάρξουν αρμονικά.
ΚΡΙΤΙΚΗ
«Aυτό το βιβλίο δεν θα εκδοθεί ποτέ, γιατί θα διωκόταν ποινικά» είχε πει ο Μαρκ Τουέιν για το Letters from the Earth (Γράμματα από τη Γη), μια συλλογή κειμένων που ολοκληρώθηκε το 1909, έναν χρόνο δηλαδή πριν από τον θάνατό του. Πράγματι, η χιουμοριστική, ενίοτε σκοτεινή, και εντελώς προσωπική αντιμετώπιση του προπατορικού αμαρτήματος και της ιστορίας των δύο πρώτων εκπροσώπων του ανθρωπίνου γένους πιθανότατα να προκαλούσε την οργή των θρησκευόμενων αναγνωστών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Ωστόσο ο Σατανάς του Τουέιν έχει δίκιο όταν παρατηρεί σε μια από τις επιστολές του που περιλαμβάνονται στο βιβλίο πως «ο άνθρωπος είναι πάντοτε ένας σαρκασμός». Το χειρόγραφο έφθασε στα χέρια του Μπέρναρντ Ντε Βότο, επίσημου επιμελητή του έργου του Τουέιν από το 1938, ωστόσο η κόρη του συγγραφέα, Κλάρα Κλέμενς, ήταν αντίθετη με την έκδοσή του, καθώς θεωρούσε ότι δεν αντιπροσώπευε τις πραγματικές αντιλήψεις του πατέρα της για τη θρησκεία. Το βιβλίο εκδόθηκε τελικά το 1962, μετά τον θάνατο της Κλάρα, και έμεινε για 18 εβδομάδες στη λίστα των πιο εμπορικών βιβλίων των «New York Times». Τμήμα του συμπλήρωσε τα περίφημα Ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας, των οποίων τα λιγότερα σκοτεινά κομμάτια είχαν ήδη δει το φως της δημοσιότητας από το 1906.
Ενας μπελάς
«Αυτό το νέο πλάσμα με τα μακριά μαλλιά είναι συνέχεια μέσα στα πόδια μου» γκρινιάζει ο Αδάμ στην πρώτη φράση του ημερολογίου του. Στα μάτια του η Εύα είναι ένας μπελάς, που φέρνει μια σειρά από ανεπιθύμητα πράγματα στη ζωή του. Δίνει ονόματα σε οτιδήποτε καινούργιο συναντήσει, του ζητεί να μην πηδά τους καταρράκτες γιατί ανησυχεί, χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο όταν μιλάει για τους δυο τους και, όταν της φέρνει αντιρρήσεις, βάζει τα κλάματα. H Εύα όμως από τη μεριά της έχει να πει πολλά περισσότερα. Αντιμετωπίζει τον κόσμο με θαυμασμό, καταγράφει διαρκώς τις παρατηρήσεις της και φροντίζει τον Αδάμ γιατί νιώθει ότι η μοίρα της είναι να βρίσκεται μαζί του. H μόνη φάση της ζωής της που τον αποφεύγει είναι όταν αποκτά πια σιγά σιγά τα παιδιά τους, για τα οποία προτιμά να του πει ότι τα βρήκε στο δάσος, με αποτέλεσμα ο Αδάμ να τους κάνει πειράματα για να ανακαλύψει το είδος τους.
Σταδιακά ο Αδάμ γίνεται πιο επιεικής μαζί της. Το προπατορικό αμάρτημα δεν τους χωρίζει αλλά τους ενώνει και τους οδηγεί σε έναν κόσμο πιο πραγματικό. Σε ένα από τα κείμενα του βιβλίου ο άνδρας τρώει το μήλο για να ακολουθήσει τη σύντροφό του στη γύμνια και στην ασχήμια που αποκαλύφθηκε μετά τη δική της πρώτη δαγκωνιά. H Εύα από την άλλη πλευρά παραδέχεται ότι τον αγαπά «απλώς επειδή είναι δικός μου κι επειδή είναι αρσενικός», αλλά σπεύδει να προσθέσει ότι «είμαι πολύ νέα κι είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αναρωτιέται γι' αυτό το ζήτημα. Είναι πιθανό, με την άγνοια και την απειρία μου, να μην το ερμηνεύω σωστά». Σαράντα χρόνια αργότερα ζητεί αν είναι να μην πεθάνουν μαζί, να φύγει αυτή πρώτη. «Οπου βρισκόταν εκείνη, ήταν ο Παράδεισος» λέει ο Αδάμ στο μνήμα της.
Το χιούμορ του Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Μαρκ Τουέιν, δεν υπήρξε ποτέ απλοϊκό, ωστόσο η τρυφερότητα αυτών των κειμένων είναι αφοπλιστική. Πολλοί θεωρούν ότι το τμήμα αυτό του βιβλίου γράφτηκε για τη σύζυγό του Λίβι, που πέθανε τον Ιούνιο του 1904. Προς την κατεύθυνση αυτή οδηγεί και η παραδοχή του συγγραφέα ότι «το ημερολόγιο της Εύας έχει τελειώσει. Την περιμένω να μιλήσει, αλλά δεν λέει τίποτε πια».
Το καλό και το κακό
Ωστόσο η σχέση ανάμεσα στα δύο φύλα είναι ένα μόνο από τα θέματα αυτού του βι\βλίου. Τα ζητήματα της συνείδησης, της ηθικής και της αμαρτίας δεν θα μπορούσαν να λείπουν από ένα βιβλίο που μιλάει για την ιστορία της Γένεσης: «Μας έδιωξαν από τον Κήπο» λέει μια πιο ώριμη Εύα «με τις πύρινες ρομφαίες τους, τα άγρια Χερουβείμ. Και τι είχαμε κάνει; [...] Δεν ξεχωρίζαμε το καλό από το κακό - πώς να το γνωρίζαμε; Δεν μπορούσαμε να το γνωρίζουμε, χωρίς την Ηθική Συνείδηση. Ηταν αδύνατον. Αν μας είχε δοθεί πρώτα η Ηθική Συνείδηση - α, αυτό θα ήταν πιο δίκαιο, αυτό θα ήταν πιο σπλαχνικό». Ο Σατανάς φαίνεται να μην κάνει παρά το καθήκον του, ενώ ο Θεός είναι βουβός, σκληρός και παντοδύναμος. Δύο ακόμη κείμενα μιλούν για τη σχέση του Αδάμ, του πρώτου ανθρώπου, με τους απογόνους του. Στο πρώτο από αυτά το πνεύμα του Αδάμ επισκέπτεται τη Νέα Υόρκη, τριγυρνά στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και συνομιλεί με μια νεαρή γυναίκα. Ανακαλύπτει πως οι δεινόσαυροι δεν επέζησαν ως τη σύγχρονη εποχή διότι ήταν πολύ ογκώδεις για να μπουν στην Κιβωτό του Νώε και συνειδητοποιεί ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την επαφή τους μαζί του και δεν τον θεωρούν οικογένεια. Το δεύτερο μιλάει για την πιθανότητα ανέγερσης ενός μνημείου για τον Αδάμ. Το συμπέρασμα είναι ότι ο «Πατέρας του Ανθρώπου» δεν έχει καμία σοβαρή θέση στις πιο σύγχρονες αντιλήψεις για την προέλευση του είδους μας.
Το Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας είναι ένα διασκεδαστικά σοβαρό βιβλίο και αντιστρόφως. H ελληνική έκδοση είναι προσεγμένη και πλήρης και περιέχει κατατοπιστικό σχόλιο του Τζον Απντάικ, σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα και ένα επιπλέον κείμενο - δώρο προς τον αναγνώστη από τον Τζον Κάρεϊ, σχετικά με το μέλλον της λογοτεχνίας.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 23-11-2003
Journal Entry 3 by nakupenda at Ταχυδρομικά στον nikolaos in Athens - Αθήνα, Attica Greece on Monday, November 20, 2006
Released 17 yrs ago (11/20/2006 UTC) at Ταχυδρομικά στον nikolaos in Athens - Αθήνα, Attica Greece
WILD RELEASE NOTES:
RELEASE NOTES:
Το πρώτο μου bookbox ξεκίνησε!
Το πρώτο μου bookbox ξεκίνησε!
Πωωωωω....... Τί UFO είμαι!!!!!!!!!!!!!! Ψάχνω καμιά δεκαπενταριά ώρες (υπερβολή) να βρω το βιβλίο στο bookshelf μου και δεν το βρίσκω...... Και ναι!!!! Δεν το είχα κάνει catch!!!!! E ρε λέμε.....
Κοντεύω να το τελειώσω εν τω μεταξύ. Πολύ μου αρέσει!!! Σκέφτομαι να πάρω κανα αντίτυπο να το κάνω bookring! Θα δω...
Ευχαριστώ nakupenda, πολύ ωραίο βιβλίο!!!!
Κοντεύω να το τελειώσω εν τω μεταξύ. Πολύ μου αρέσει!!! Σκέφτομαι να πάρω κανα αντίτυπο να το κάνω bookring! Θα δω...
Ευχαριστώ nakupenda, πολύ ωραίο βιβλίο!!!!
