Er was eens een getal; wiskunde en de alledaagse werkelijkheid
This Book is Currently in the Wild!
2 journalers for this copy...
Over piramidespelen, de bijbelcode en andere statistiek in verhalen en de werkelijkheid. Ik vond het leuk toen ik het las, maar echt herinneren doe ik het me niet.
Dank je, iiwi, voor deze mini-ring. Ik ben benieuwd!
Dit boekje staat vol met aardige anekdotes over wiskunde (met name statistiek en logica) en verhalen.
Een leuk voorbeeld is dat de zogenaamde "Wet van Murphy"; (alles wat fout kan gaan, gaat ook fout) weliswaar meestal geen wetenschappelijke basis heeft, maar toch voor sommige situaties statistisch bewezen kan worden:
Veronderstel dat u tien paar sokken bezit en dat er ondanks uw goede zorgen zes sokken wegraken […]. De vraag is, wat is waarschijnlijker – dat u geluk heeft en zeven volledige paren overhoudt (de zes verdwenen sokken vormen drie paren) of dat u pech heeft en maar vier complete paren overhoudt (d.w.z. dat de zes verdwenen sokken afkomstig zijn van zes verschillende paren)? Het verbazingwekkende antwoord is dat het meer dan honderdmaal zo waarschijnlijk is dat het ongunstigste geval zich voordoet […] Preciezer gezegd is de kans op zeven [volledige] paren gelijk aan 0,003, op zes paar 0,130, op vijf paar 0,520 en op slechts vier paar 0,347.
Jammer vond ik een paar dingen. Het boek is niet heel goed gestructureerd, zodat het lastig is om de rode draad eruit te destilleren. Bij sommige anekdotes in dit boek bestaat er ook een goede psychologische uitleg, die zonneklaar maakt waarom veel mensen bepaalde statistische fouten maken. Jammer dat Paulos die uitleg niet geeft. Verder wil Paulos per se geen formules gebruiken, zodat bijvoorbeeld de stelling van Bayes op p. 74 zeven regels onleesbare tekst vergt, terwijl de formule P(RS) = (P(SR).P(R) ) / P(S) met wat korte uitleg en een concreet voorbeeld volgens mij veel zouden verduidelijken. Verder is de uitleg op p. 108 van de drie jongens met de vlekken op hun hoofd niet correct, ook al zijn ze even slim en denken ze even snel; er moet een element van tijdsstappen aan het verhaal toegevoegd worden, wil het werken. Bijvoorbeeld, de professor kan enkele keren vragen: "wie nu weet dat hij een vies voorhoofd heeft, steekt zijn vinger op";. Bij de eerste keer weet geen van de drie jongens het. Als de professor het een tweede keer vraagt, steekt nog steeds niemand z’n vinger op, maar na de derde keer weten ze het alledrie en steken ze allemaal hun vinger op. Voor dit aangepaste verhaal werkt de uitleg op p. 108 wel.
Mijn handen jeukten kortom om het boek te herschrijven! (Of zelf een ander boek te schrijven?)
Iiwi, dank je zeer voor het lenen. Zoals je ziet heeft het boek me wel aan het denken gezet.
Een leuk voorbeeld is dat de zogenaamde "Wet van Murphy"; (alles wat fout kan gaan, gaat ook fout) weliswaar meestal geen wetenschappelijke basis heeft, maar toch voor sommige situaties statistisch bewezen kan worden:
Veronderstel dat u tien paar sokken bezit en dat er ondanks uw goede zorgen zes sokken wegraken […]. De vraag is, wat is waarschijnlijker – dat u geluk heeft en zeven volledige paren overhoudt (de zes verdwenen sokken vormen drie paren) of dat u pech heeft en maar vier complete paren overhoudt (d.w.z. dat de zes verdwenen sokken afkomstig zijn van zes verschillende paren)? Het verbazingwekkende antwoord is dat het meer dan honderdmaal zo waarschijnlijk is dat het ongunstigste geval zich voordoet […] Preciezer gezegd is de kans op zeven [volledige] paren gelijk aan 0,003, op zes paar 0,130, op vijf paar 0,520 en op slechts vier paar 0,347.
Jammer vond ik een paar dingen. Het boek is niet heel goed gestructureerd, zodat het lastig is om de rode draad eruit te destilleren. Bij sommige anekdotes in dit boek bestaat er ook een goede psychologische uitleg, die zonneklaar maakt waarom veel mensen bepaalde statistische fouten maken. Jammer dat Paulos die uitleg niet geeft. Verder wil Paulos per se geen formules gebruiken, zodat bijvoorbeeld de stelling van Bayes op p. 74 zeven regels onleesbare tekst vergt, terwijl de formule P(RS) = (P(SR).P(R) ) / P(S) met wat korte uitleg en een concreet voorbeeld volgens mij veel zouden verduidelijken. Verder is de uitleg op p. 108 van de drie jongens met de vlekken op hun hoofd niet correct, ook al zijn ze even slim en denken ze even snel; er moet een element van tijdsstappen aan het verhaal toegevoegd worden, wil het werken. Bijvoorbeeld, de professor kan enkele keren vragen: "wie nu weet dat hij een vies voorhoofd heeft, steekt zijn vinger op";. Bij de eerste keer weet geen van de drie jongens het. Als de professor het een tweede keer vraagt, steekt nog steeds niemand z’n vinger op, maar na de derde keer weten ze het alledrie en steken ze allemaal hun vinger op. Voor dit aangepaste verhaal werkt de uitleg op p. 108 wel.
Mijn handen jeukten kortom om het boek te herschrijven! (Of zelf een ander boek te schrijven?)
Iiwi, dank je zeer voor het lenen. Zoals je ziet heeft het boek me wel aan het denken gezet.
Hm. Ik heb een groter huis, maar op de een of andere manier minder boekenkast. Ik moet dus boeken wegdoen, en dit is een die op de avl stapel komt.
WILD RELEASE NOTES:
Bij de haas zit een nieuwe broodjestent. Daar. Ik ben zijn naam even kwijt, maar het is zo'n hele bekende keten.
Bij de haas zit een nieuwe broodjestent. Daar. Ik ben zijn naam even kwijt, maar het is zo'n hele bekende keten.
