Prachtig (jeugd)boek over een meisje, Noach en zijn zonen en het volk dat de ark bouwt.

http://www.geocities.com/trappenhuis/dm4/bb_lu152.htm
http://www.queridokind.nl/web/show/id=44415/dbid=9710/typeofpage=40964

De ring start bij MaaikeB, daarna door naar:
Wilmar
Riemke
Juffie
Marleen
Olifant
Maupi
Jesi
Anness
Frisiacantat
en weer terug naar mij (Ring gesloten)

Wat een leuke verrassing om via het boekraadsel in een ring te belanden. Het boek sluit vast ook heel mooi aan op het boek dat ik net uit heb (The Red Tent) dat ging over de bijbelse Dina en haar familie (Jacob, Esau, Joseph en vooral alle vrouwen). Nu dus Noach en zijn familie. Ik heb er zin in. Bedankt, powerhouse!

Wat een prachtboek. Ik had Vallen wel al gelezen, jaren geleden, maar dat maakte niet zoveel indruk destijds. Ik wil De roos en het zwijn nu ook wel graag lezen. Ik ga dit boek in ieder geval kopen en koesteren. Het is jammer dat het een beetje lamlendig eindigt, maar dat krijg je bij dit gegeven natuurlijk snel: de hele tijd wordt de spanning opgebouwd, wanneer komen die regens nou, wanneer loopt de boel onder en als dat eenmaal gebeurd is en ze dobberen rond en het water zakt weer, begint eigenlijk een nieuw verhaal. Van mij mag Provoost dat verhaal ook nog wel schrijven. Ik lust hier nog wel een paar honderd bladzijdes van. Bedankt voor de tip en voor het uitlenen, powerhouse.

Na een erg prettige en ontspannen zaterdag trof ik bij thuiskomst vanavond dit boek in de brievenbus.

Het eerst viel me de prachtige BX Ex Libris op (schattig meisje 'Reading Dr. Seuss'), en vervolgens de mooie kaart van MaaikeB.

Aangestoken door Maaike's enthousiasme, heb ik erg veel zin om in De arkvaarders te beginnen. Eerst nog even 'n ander boekje uitlezen en dan duik ik hier in; héérlijk!

Zaterdag 2 oktober las ik dit boek uit. Het was uiteindelijk totaal anders dan ik verwacht had, en ik vind het eigenlijk nog steeds moeilijk om te verwoorden wat ik er van vind. Laat ik daarom proberen om over een aantal facetten van het boek iets te zeggen.

Om te beginnen het taalgebruik. Anne Provoost heeft een heel eigen manier van schrijven, en gebruikt een taal die op mij enigszins archaïsch overkomt. Erg mooie taal, maar een beetje vervreemdend, vind ik. Ook in de namen komt dat terug: Alem-de-voddige, Re Jana, Rratikka enzovoort. Mijn bijbelkennis is gering, maar geen van deze namen is in de bijbel terug te vinden, toch?

Dan het verhaal. Over de ark van Noach las mijn moeder mij als kind voor uit de kinderbijbel. Ik kan me niet herinneren dat ik me toen dingen heb afgevraagd als: wat gebeurde er met al die mensen en dieren die geen plekje kregen op de ark.
Anne Provoost gaat in De arkvaarders verder waar de kinderbijbel ophoudt. En het verhaal is gruwelijk. Het maakte me kwaad: een onnoembare god die alleen de arkbouwer en de zijnen een overlevingskans biedt. Lang niet al deze uitverkorenen hadden mijn sympathie.

Ik weet wel dat kinderboeken niet zoetsappig zijn, en net zo goed moeilijke en verdrietige zaken behandelen, maar toch keek ik er wel van op: er vinden verkrachtingen plaats, er sterven mensen, en het boek bevat heel wat seksuele en sensuele passages. Voor mijn gevoel niet echt kinderkost (maar als ik dan terugdenk aan wat ik zelf las toen ik 11-14 was… - blijkbaar word ik conservatiever met de jaren!). Ik ben trouwens wel heel benieuwd wat de andere lezers van dit boek hiervan vinden; dus: hebben jullie hier een (heel andere) mening over: laat ’t weten (in een extra journal of anders via een PM).

Al met al was het niet helemaal ‘mijn’ boek. Het meest van alles omdat ik het gewoon een ontzettend onrechtvaardig verhaal vond, blijkbaar was ik niet echt in de stemming voor onrecht. Ik geef ‘m een zeven.

Hier volgt nog een passage die ik mooi vond:

Hij bleef heel lang in het water. Hij keek naar me terwijl ik de doek die ik bij het wassen had gebruikt in de poel uitspoelde en terugliep, eerst vanuit zijn ooghoeken, toen met zijn gezicht voluit naar mij gekeerd. Ik liep zoals Alem me had geleerd: met gestrekte rug en mijn kin naar benenden. Na een tijdje begreep ik dat het alleen maar leek alsof hij me zag. Hij keek naar iets anders, naar een gedachte, een inzicht zo ijl als een god. Al wist ik niet waarom, ik voelde dat hij door zijn blik op mij te laten rusten iets begreep. Ik reikte hem een idee aan, ik gaf zijn gedachten vorm en vleugels. Maar er zat iets in de weg, ik zag het aan hoe hij zonder in het wateroppervlak een rimpeling te veroorzaken, als iemand met een reuzenhonger op de binnenkant van zijn wang kauwde.

***

Powerhouse, bedankt voor deze ring, morgen gaat het boek op weg naar Elefteria, the new Riemke!

deze ring lag vandaag in de bus, bedankt Wilmar. ik ben er gelijk in gaan lezen en al bijna halverwege. t is een mooi thema, een dapper vormgegeven verhaal. de stijl is wat houterig, en het verhaal loopt niet overal even lekker, maar de historische/mythische context maken het boeiend genoeg.

uit! met dubbele gevoelens.
ik vind het knap als een schrijver zo'n thema op kan pakken en de geschiedenis rondom een bijbelverhaal schrijft. boeiend ook (zoals Maaike ook al zei over de Red Tent)
ook ik ben opgegroeid met de kinderbijbel, prachtige platen en vooral nadruk op het eind van het verhaal: de wereld begint opnieuw, de regenboog in de wolken.

de schrijfstijl sprak mij niet zo aan. kwam vaak wat hakkelig over. ook vond ik dat steeds spanning opgebouwd werd (ruzies, verraad) en die dan weer met een sisser afliepen zodat het verhaal weer verder kon gaan. de rol van de verlamde moeder was mij niet duidelijk, en ook niet het verhaal hoe zij verlamd was geraakt en haar dood.... eigenlijk had dat hele aspect wel uit het boek gemogen.

ik had niet het onrechtvaardige gevoel dat Wilmar er bij had. als je het bijbelverhaal in bredere context plaatst, dan zullen er wel meer arken geweest zijn en wat die onnoembare god wil.... dat is toch eigenlijk wat de machtige mensen zeggen dat hij wil. en anderen zijn meelopers... en nog weer anderen draaien zich om en zoeken hun eigen oplossingen. wie weet hoeveel arken en papyrusbootjes er rond hebben gedreven.

een kinderboek??? uuhhh nou nee.

ik wou nog een gedicht van Michel vd Plas hierbij zetten over hoe ik het ark-verhaal als kind beleefd heb. maar het boek staat niet in mijn kast. eens goed nadenken wie dat geleend zou kunnen hebben.

RELEASE NOTES:

op de post richting juffie. veel leesplezier.

Vanmorgen lag dit boek bij de post. Ik ben na lezing van de andere entries heel benieuwd. Ik lees een zin op het titelblad: Het verhaal van Neelata's moeder is gebaseerd op het verhaal van Darius 1 zoals verteld door Herodotus in zijn 3e boek. Onze lerares klassieke talen zei altijd: Herodotus is net een oud wijf! Ze vond dat hij nogal "kletste", het niet zo nauw nam met de geschiedkundigheden. Ik moet daaraan altijd denken als ik die naam zie staan. Genoemde lerares overleed vorige week op 90-jarige leeftijd. Ik betrap mezelf erop dat ik nu heel veel aan die middelbare schooltijd terug denk. En nu dus een boek waarin verwezen wordt naar Herodotus. Het lijkt me, mede gezien de opdracht die powerhouse het boek meegegeven heeft (nl. om weer veilig thuis te komen), een bijzonder boek. U hoort nog van me!

Een indrukwekkend verhaal. Het heeft me lang beziggehouden. Wat knap van de schrijfster om bij de bekende mythe zo'n "uitbreiding" te bedenken. De figuur van Noach wordt consequent de bouwheer genoemd. In het oorspronkelijke bijbelverhaal is hij de rechtschapene, maar in dit verhaal leken mij het meisje Re Jana en haar vader vooral, barmahartiger en rechtschapener dan die hele bouwheer (zie het gesleep met de lamme moeder, het opnemen van het jongetje Put in het gezin: ze zorgen voor behoeftigen). Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, ondanks de taal, die af en toe wat aan de kunstmatige kant is. Het boek gaat nu naar Marleen. Veel genoegen!

Dit boek lag gisteren in de brievenbus, met dit leuke kaartje van Juffie. Ik ben benieuwd! Bedankt juffie, voor het opsturen.

Ik geef het op. Wellicht is het aan mijn drukke leventje op het moment te wijden, maar ik lees niet verder. Hoe het komt dat weet ik niet, ik denk dat het boek mij niet genoeg 'pakt'. Jammer, want ik had er heel erg naar uitgekeken.

Zodra mijn fiets is gemaakt (ketting eraf) breng ik het boekje naar Olifant!

Een postbusje vol boeken, waaronder deze. Bedankt Marleen!

Boeiende interpretatie en vertelling van het bijbelverhaal over Noach en zijn ark. Ook ik struikelde over het wat stroeve taalgebruik van Anne Provoost en het tempo van het verhaal zelf (de vaart blijft er niet altijd inzitten, met name dat stuk als Re Jana en haar ouders zich van de Ark terugtrekken en een eigen boot gaan bouwen). Erg mooi vind ik het masseren door Re Jana: de echte aandacht, via haar handen, voor haar moeder en Cham.

Bedankt powerhouse voor het ringen. Boek gaat nu naar maupi.

Leuk, een boek!
To be read dus.

Ik moest erin komen, maar ik kwam erin en vond het bijzonder. En mooi. Origineel. Anders dan anders.
Had ik het als jong mens gelezen, had het me echt von den Socken gerissen, vermoed ik.
Treurig ook, de mens die in onveranderde kleinzieligheid blijft voortbestaan. Daar kan geen vloed verandering in brengen.

Dank u for die ring, frau powerhaus.

Nu naar Jesi, wij onderhandelen nog over een goede uitwisseling.

Hehe, het ringboek is eindelijk binnen, niet omdat Maupi zo laat was hoor, het tussenvervoer door mijn zusje duurde gewoon wat langer.. Ik ga er direct in beginnen, want ik was net klaar met mijn vorige boek.

Ik vond dit een erg mooi boek. Ik heb het vlak na het boek The Red Tent van Anita Diamant gelezen, ook al zo'n bijbels verhaal en het contrast is is bepaalde opzichten wel erg groot.

Dit verhaal vertelt vanuit een duidelijk niet-joods gezichtspunt en ik vond het ook erg ontroerend op zijn tijd. Wat wel goed gebracht is, is het dilemma van 'verkorenen' en 'niet-verkorenen' en vooral hoe daarmee bleek te zijn omgegaan vlak voordat de vloed echt stevig begon.. erg hoor! Dat vond ik echt wreed en ik vraag me af hoe dat destijds werkelijk gegaan is..

Maarja, het is wel een van de bekendste verhalen uit het OT en mooi om op zo'n totaal andere wijze te lezen.

Het boek is onderweg naar Frisiacantat, want Anness liet zich passeren.

Vanochtend las ik dit boek uit - ik vond het hier en daar onthutsend - niet echt voor jonge tieners?

De toenemende spanningen bij de mensen die aan de ark bouwen, de zucht tot zelfbehoud, het hechten aan de wereld en de mensen en het een nieuw bestaan op moeten bouwen dat ver van het bekende is - ik vond het overtuigend en aandoenlijk.

Binnenkort gaat dit boek terug naar Powerhouse - dan is de ring weer gesloten.

RELEASE NOTES:

Book to be sent back to Powerhouse - ring closed

Het boek is weer thuis! Fijn wel. Het ziet er niet eens zoveel gelezener uit, waarschijnlijk ben ik zelf de meest sleetse lezer (jee, veel eeees) . Interessante journals, het was een goede ring. Dank allen!