Papeles en el viento
1 journaler for this copy...
Eduardo Sacheri – Papeles en el viento
Ietwat optimistisch nam ik dit boek mee, toen ik afgelopen winter op stagebezoek mocht naar twee Canarische eilanden. Meteen al in februari aan mijn zelfopgelegde verplichting van een Spaans boek per jaar voldoen, genoeg reistijd op vliegvelden en in havens, zou een eitje moeten zijn.
Sacheri is een van mijn favoriete schrijvers, een Argentijn die ik per ongeluk ontdekte, die schitterend kan vertellen over voetbal, maar net zo goed een leuk verhaal kan schrijven waarin de sport niet voorkomt. Maar Argentijnse schrijvers worden niet vaak vertaald in Nederland, zelfs in Spanje kom ik zijn boeken zelden tegen in boekhandels (en ik kijk meestal wel even). Het internet blijkt een oplossing. Een Canadees afgeschreven bibliotheekboek, wie zegt dat globalisering slecht is.
Bij mij stond het boek op de plank buitenlandse voetbalboeken, maar gaandeweg het verhaal begreep ik dat voetbal, ook in dit boek, niet meer dan een kapstok is. Een voormalig voetbaltalent werkt als agent, heeft een belang in een jeugdinternational als hij komt te overlijden. Zijn vrienden en zijn broer proberen de jeugdige voetballer te verpatsen, zodat ze voor het dochtertje van hun overleden vriend een goede toekomst kunnen regelen.
Het boek leest eenvoudig, korte hoofdstukken. Moest ook wel, anders was ik er niet doorheen gekomen. Het verhaal heeft twee lijnen. De actualiteit, waarin ze een voor hun onbekende speler van het derde niveau moeten zien te verkopen, maar tegelijkertijd het verhaal van de vriendschap. Want dat is natuurlijk waar het in dit verhaal om draait. Hoe werden ze vrienden, wie betekende wat voor de ander, maar vooral hoe ga je om met het verdriet van de dood. Dit blijkt voor eenieder anders te zijn, wat ook weer nieuwe problemen met zich meebrengt.
Sacheri schrijft prachtige boeken, zou veel meer vertaald moeten worden in andere talen, verdient een veel groter publiek. Tot die tijd speur ik het internet wel af op zoek naar een nieuw onbekend boek van hem dat zonder al te veel verzendkosten naar Nederland komt. Ook leuk. Niet zo leuk als zijn boeken zelf overigens.
Citaat: “Sos medico o sos que, pedazo de hijo de puta? ¿No te das cuenta de que el Mono esta enfermo, pelotudo? ¿Que tiene miedo de morirse? ¿O a vos te chupa un huevo? ¡Ni lo miraste, pelotudo, ni lo miraste! ¡No nos dijiste una mierda! ¿No te diste cuenta de que te quería preguntar? ¿No te diste cuenta, imbécil? ¿Vos que? ¿Vos no… vos nunca tuviste miedo? ¿Estas vivo, forro, o que? (…) Por que no te dedicas a otra cosa? Hacete bancario, pedazo de forro! Hacete astronauta! ¿Pero medico? ¡Tratas con gente, sorete! Tratas…” (p.149)
Nummer: 18-013
Titel: Papeles en el viento
Auteur: Eduardo Sacheri
Taal: Spaans
Jaar: 2011
# Pagina’s: 419 (3339)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-607-11-1547-8
Meer:
IMDB
Wikipedia (Papeles en el viento)
Wikipedia (Eduardo Sacheri)
Meer Sacheri op gerbie.nl
Ser feliz era esto
La pregunta de sus ojos
Lo raro empezo despues
Esperandolo a Tito
Ietwat optimistisch nam ik dit boek mee, toen ik afgelopen winter op stagebezoek mocht naar twee Canarische eilanden. Meteen al in februari aan mijn zelfopgelegde verplichting van een Spaans boek per jaar voldoen, genoeg reistijd op vliegvelden en in havens, zou een eitje moeten zijn.
Sacheri is een van mijn favoriete schrijvers, een Argentijn die ik per ongeluk ontdekte, die schitterend kan vertellen over voetbal, maar net zo goed een leuk verhaal kan schrijven waarin de sport niet voorkomt. Maar Argentijnse schrijvers worden niet vaak vertaald in Nederland, zelfs in Spanje kom ik zijn boeken zelden tegen in boekhandels (en ik kijk meestal wel even). Het internet blijkt een oplossing. Een Canadees afgeschreven bibliotheekboek, wie zegt dat globalisering slecht is.
Bij mij stond het boek op de plank buitenlandse voetbalboeken, maar gaandeweg het verhaal begreep ik dat voetbal, ook in dit boek, niet meer dan een kapstok is. Een voormalig voetbaltalent werkt als agent, heeft een belang in een jeugdinternational als hij komt te overlijden. Zijn vrienden en zijn broer proberen de jeugdige voetballer te verpatsen, zodat ze voor het dochtertje van hun overleden vriend een goede toekomst kunnen regelen.
Het boek leest eenvoudig, korte hoofdstukken. Moest ook wel, anders was ik er niet doorheen gekomen. Het verhaal heeft twee lijnen. De actualiteit, waarin ze een voor hun onbekende speler van het derde niveau moeten zien te verkopen, maar tegelijkertijd het verhaal van de vriendschap. Want dat is natuurlijk waar het in dit verhaal om draait. Hoe werden ze vrienden, wie betekende wat voor de ander, maar vooral hoe ga je om met het verdriet van de dood. Dit blijkt voor eenieder anders te zijn, wat ook weer nieuwe problemen met zich meebrengt.
Sacheri schrijft prachtige boeken, zou veel meer vertaald moeten worden in andere talen, verdient een veel groter publiek. Tot die tijd speur ik het internet wel af op zoek naar een nieuw onbekend boek van hem dat zonder al te veel verzendkosten naar Nederland komt. Ook leuk. Niet zo leuk als zijn boeken zelf overigens.
Citaat: “Sos medico o sos que, pedazo de hijo de puta? ¿No te das cuenta de que el Mono esta enfermo, pelotudo? ¿Que tiene miedo de morirse? ¿O a vos te chupa un huevo? ¡Ni lo miraste, pelotudo, ni lo miraste! ¡No nos dijiste una mierda! ¿No te diste cuenta de que te quería preguntar? ¿No te diste cuenta, imbécil? ¿Vos que? ¿Vos no… vos nunca tuviste miedo? ¿Estas vivo, forro, o que? (…) Por que no te dedicas a otra cosa? Hacete bancario, pedazo de forro! Hacete astronauta! ¿Pero medico? ¡Tratas con gente, sorete! Tratas…” (p.149)
Nummer: 18-013
Titel: Papeles en el viento
Auteur: Eduardo Sacheri
Taal: Spaans
Jaar: 2011
# Pagina’s: 419 (3339)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-607-11-1547-8
Meer:
IMDB
Wikipedia (Papeles en el viento)
Wikipedia (Eduardo Sacheri)
Meer Sacheri op gerbie.nl
Ser feliz era esto
La pregunta de sus ojos
Lo raro empezo despues
Esperandolo a Tito
