Το βιβλίο ξεκινάει το ταξίδι του από τους Δελφούς Φωκίδας, Ελλάδα
This book starts its journey with BookCrossing from Delphi, Greece
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"... Το ελληνικό καλοκαίρι µού φαινόταν ανέκαθεν ο µοναδικός ακατάλυτος νόµος µας. Η άσπρη µας πέτρα ξέξασπρη που φωτίζει τον κόσµο και καταργεί τους λεκέδες του. Η διαφανής σαυρούλα που σκαρφαλώνει στο περβάζι. Οι ρόδες των ποδηλάτων που µισοβυθίζονται στην άµµο. Οι αφίσες που προαναγγέλλουν το πανηγύρι του Αγίου Παντελεήµονος και του Σωτήρα. Δηµοτικολαϊκάσυγκροτήµατα πάνω σε πρόχειρα στηµέναικριώµατα στην πλατεία, αρνιά και γουρουνοπούλες που σουβλίζονται απ’ το πρωί, ο παπάς της ενορίας κερνάει το πιο καλό κοψίδι στον εξάδελφό του απ’ την Αστόρια. Το ελληνικό καλοκαίρι είναι τα βογκητά των ζευγαριών που κάνουν έρωτα πίσω από τα µισόκλειστα παντζούρια. Είναι η οθόνη του υπαίθριου σινεµά που θροΐζει σε ένα µελτεµάκι. Είναι τα θηριώδη σουτιέν και βρακιά της γιαγιάς που -κρεµασµένα από τα µανταλάκια- ρίχνουν σκιές προϊστορικών τεράτων στον απέναντι τοίχο. Στο ελληνικό καλοκαίρι, το µόνο που µπορείς να σφάξεις είναι ένα καρπούζι. Εάν έγραφα µια ελληνική κωµωδία, θα έβαζα κάποιον φανατικό ιδεολόγο -αδιάφορο ποιανής ιδεολογίας- να επιχειρεί να εκφωνήσει λόγο σε παραλία. Ένας αέρας κυκλαδίτικος να καλύπτει τη φωνή του και να του παίρνει τα χαρτιά, ένα κύµα να τον µουσκεύει, ένα µισόγυµνοκορµί να τον ανταγωνίζεται θρασύτατα. Θα τον έβαζα να µουλαρώνει και να τελειώνει τον λόγο του µε τη φράση: "Θα Ξαναγυρίσουµε και θα Τρέµει η Γης!". Κι έπειτα ένα σµήνος γλάρων -σαν χορωδία αγγέλων ή τραγοπόδαρων σατύρων- να τον ειρωνεύεται γαβγίζοντας. Διαβάζω ελληνική µυθολογία. Κανείς απ’ τους θεούς ή από τις µοίρες δεν προαναγγέλλει πουθενά τη συντέλεια του κόσµου. Δεν απειλεί πως οι άνθρωποι θα κριθούν κατά τα έργα και τις αµαρτίες τους. Δεν προφητεύει µια Δευτέρα Παρουσία. Ποια Δευτέρα Παρουσία; Αφού όλα και όλοι είναι ήδη, νυν και αεί, εδώ. Και η γη δεν τρέµει παρά από τους οργασµούς µας. Κι απ’ τις ωδίνες των τοκετών µας. Το ελληνικό καλοκαίρι περιέχει τα πάντα. Δίνει λογαριασµό µονάχα στον εαυτό του".

Μέσα από κείµενα µικρότερα και µεγαλύτερα, επίκαιρα αλλά όχι επικαιρικά, που σκιαγραφούν όψεις της πραγµατικότητας ή απογειώνονται προς τη µυθοπλασία, µε θρύψαλα, αναµµένα κάρβουνα και βότσαλα, ο Χρήστος Χωµενίδης αποπειράται µία πρώτη αυτοβιογραφία. Όχι δική του. Όλων µας. Τα κείμενα του βιβλίου δημοσιεύθηκαν σε μια πρώτη μορφή σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδικτυακούς τόπους από το 2009 έως το 2017. Ξανακοιτάζοντά τα, διαπίστωσα ότι συγκροτούν μια ενότητα που παλινδρομεί μεταξύ μυθοπλασίας και καταγραφής της πραγματικότητας και αποδίδει ανθρώπους, γεγονότα και τοπία. Δείτε το παρόν βιβλίο ως μια απόπειρα συλλογικής αυτοβιογραφίας. (από το Σημείωμα του συγγραφέα)


~~~~~ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ~~~~~

Καλωσήρθες στο BookCrossing!

Εδώ προσπαθούμε να μετατρέψουμε τον κόσμο σε μία τεράστια βιβλιοθήκη : )

Γράψε σε παρακαλώ ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο. Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις σχόλιο παρακάτω - μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος! Ωστόσο σου προτείνω να κάνεις εγγραφή ώστε να μπορείς να παρακολουθήσεις το ταξίδι του βιβλίου στο μέλλον. Είναι δωρεάν και τα προσωπικά σου στοιχεία ούτε πωλούνται ούτε μοιράζονται, μένουν προσωπικά. Το BookCrossing.com είναι ένα site που συντηρείται από την αγάπη εθελοντών για αυτό που κάνουν, δεν έχει σκοπό το κέρδος.

Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, στην υποδοχή κάποιου ξενοδοχείου...κτλ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου ή και να το κρατήσεις!

Σου προτείνω να περιηγηθείς λίγο στο site ώστε να πάρεις μια καλύτερη εικόνα για την ιδέα του Book Crossing. (Υπάρχει Ελληνικό Φόρουμ όπου μπορείς αν θες να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers ή να ρωτήσεις αν έχεις κάποια απορία.)

Ευχαριστώ πολύ, καλή ανάγνωση και ελπίζω να παραμείνεις κοντά μας στο Book Crossing!

Συλλογή άρθρων, διηγημάτων, ιστοριών του συγγραφέα, άλλες φορές ιστορίες αυτοβιογραφικές του παρελθόντος, άλλες φορές σχολιασμός της επικαιρότητας, άλλες φορές κριτική και προβληματισμοί για διάφορα ζητήματα, άλλες φορές προσωπικές ιστορίες του συγγραφέα στο παρόν, κάποιες φορές "μίνι ρεπορτάζ" από συζητήσεις ή "συνεντεύξεις" του συγγραφέα με άλλους ανθρώπους ή απλά μεταφέροντας περιστατικά όπου ήταν αυτόπτης μάρτυρας, κάποιες φορές ανεκδοτολογικές ιστορίες παραλλαγμένες, μερικές φορές εντελώς φανταστικές ιστορίες και μερικές φορές αυτοβιογραφικά και άκρως συναισθηματικά κείμενα... Πολλές φορές λίγο από όλα αυτά.

Το βιβλίο δεν αποτελεί πάντα ένα χρονογράφημα της τελευταίας δεκαετίας, όπως αφήνει ο εκδοτικός οίκος να εννοηθεί. Δεν υπάρχει ενιαίος θεματικός άξονας πάντα, ενώ όπως είναι φυσικό, ο κάθε αναγνώστης ανάλογα με την διάθεσή του εκείνη την στιγμή, τις απόψεις του και το υπόβαθρό του, θα βρει άλλες ιστορίες δυνατές και άλλες αδιάφορες. Με κάποιες σκέψεις του συγγραφέα θα συμφωνήσει και με κάποιες θα διαφωνήσει.

Πιστεύω ότι η πλειοψηφία του κόσμου πάντως αναγνωρίζει κάτι το θετικό στον Χωμενίδη. Χωρίς απαραίτητα να συμφωνούμε για το ποιο είναι αυτό το θετικό. Εγώ θεωρώ ότι ακόμα κι αν κάποιες φορές διαφωνώ με την οπτική του γωνία, έχει σίγουρα μια πολύ παρατηρητική και διεισδυτική ματιά στα πράγματα, είτε μιλάμε για μια τυχαία συνάντηση στο καφενείο της γειτονιάς, είτε για την αποξένωση των ανθρώπων στα αστικά κέντρα, είτε για την τύχη του Σοσιαλισμού στο Μεσοπόλεμο ας πούμε. Έχει μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και μια οργιώδη φαντασία που οδηγεί σε ενδιαφέρουσα λογοτεχνία και σε απολαυστική κριτική και σάτιρα. Η γραφή του είναι καλαίσθητη χωρίς να είναι εξεζητημένη, χρησιμοποιεί νεολογισμούς και κοινές εκφράσεις χωρίς να την φτηναίνει καθώς και όμορφες παλιακές λέξεις σε ένα αμάλγαμα που παρόλα αυτά δεν είναι αφύσικο και είναι κατανοητό στον καθένα. Ακόμα, έχει γενικά θάρρος. Το θάρρος της γνώμης του και το θάρρος να σχολιάσει και να εμπνευστεί και να σατιρίσει και να αποθεώσει και να κράξει τους πάντες και τα πάντα. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.

Τέλος, πάντα τα βιβλία του Χωμενίδη έχουν αυτό το κάτι που τα κάνει ελκυστικά χωρίς να μπορεί απόλυτα να εξηγηθεί. Δεν τα λες λογοτεχνικά αριστουργήματα, συχνά έχουν αρκετά ελαττώματα, όσο τα διαβάζεις μπορεί ακόμα και να κουνάς το κεφάλι σου με δυσπιστία, απορία ή απόγνωση, πάντα ωστόσο φτάνεις στο τέλος και αισθάνεσαι ότι τελικά κάτι κέρδισες και ότι δεν έχασες τον χρόνο σου.

Να το διαβάσετε; Αν και σαν συλλογή είναι αποσπασματική και ίσως δεν έχει το βάθος των μυθιστορημάτων του συγγραφέα, αν γενικά σας αρέσει ο Χωμενίδης ή τον βρίσκετε ΟΚ, ναι, να το διαβάσετε. Αν ανήκετε σε αυτούς που ποτέ δεν συμπάθησαν τα βιβλία του συγγραφέα ως τώρα, δεν νομίζω ότι αυτό θα σας κάνει να αλλάξετε γνώμη. Αν δεν έχετε πάλι ποτέ ακούσει για τον Χωμενίδη, ρίξτε μια ματιά. Αν δεν δοκιμάσετε πως θα ξέρετε;

Απελευθερώθηκε μέσα στον Ηλεκτρικό!

Καλή Τύχη!