Nadat een mysterieus virus alle volwassenen heeft uitgeroeid, is Sicilie verworden tot een gigantische ruine van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Alleen de kinderen zijn overgebleven en proberen op het desolate eiland, waar de hitte en de zon het landschap teisteren en overal hongerige wilde honden op de loer liggen, te overleven zonder electriciteit, vers water en voedsel.

Bijzonder boek.

Hallo vinder! Dit boek heb ik hier neergelegd, speciaal voor jou. Ik hoop dat je het leuk vindt. Laat je het even weten? Dat zou ik leuk vinden. Mee naar de meeting.

Helemaal fan van de boeken van Niccoló Ammaniti. Superfijn dat ik dit boek aantrof op de graai en grabbeltafel tijdens de gezellige meeting in Oss.
Dankjewel voor het meenemen!

'n Wel heel bijzondere leeservaring. Geregeld moest ik het boek aan de kant leggen om e.e.a. te laten bezinken. Wat een luguber en wreed verhaal.

Dit boek gaat mee naar de jaarlijkse gratisreizenmethetboekenweekgeschenkmeeting in...
Oss!

Meegenomen van de supergezellige meeting gisteren. Bedankt, Hoisvolbuukskes!

Ik hou erg van dystopische verhalen. Ik weet niet wat dat over mij zegt? In dit verhaal hebben alleen de kinderen de aanval van het dodelijke virus overleefd. Hoewel, overleefd? Ze weten dat zij er ook aan zullen sterven als ze 13 of 14 zijn. Het handelt zich hier om Anna en haar jongere broertje Astor, die het uiteindelijk lukt om van Sicilië naar het zuiden van Italië te komen in de hoop dat het daar beter is, maar daar ziet het niet naar uit. Het was een intrigerend verhaal om te lezen. Het deed me erg denken aan The Road van Cormac McCarthy en de Netflixserie The Rain. Het enige dat mij wat stoorde bij het lezen was dat Astor voortdurend 'een jongetje' werd genoemd. Bij een jongetje denk ik aan een kind van 3 of 4, terwijl Astor al 8 is en wat mij betreft een jongen is. En onder de omstandigheden waarin Astor opgroeide, kun je het je ook niet veroorloven om je erg lang als een klein jongetje te blijven gedragen. Doordat het woord jongetje tot het eind gebruikt werd moest ik dus steeds het beeld bijstellen in mijn gedachten.

Dit boek gaat op zoek naar een nieuwe lezer