This book starts its journey with Book Crossing from Delphi, Greece
Το βιβλίο ξεκινάει το ταξίδι του από τους Δελφούς Φωκίδας, Ελλάδα
________________________________________________________________________
"Αναθεωρημένη έκδοση του Neverwhere που περιλαμβάνει πρόλογο του συγγραφέα, αλλά και μια επιπλέον ιστορία.

Κάτω από τους δρόμους του Λονδίνου, κάτω από τον κόσμο τον χειροπιαστό του "Εδώ και του Τώρα", υπάρχει κι ένας κόσμος άγνωστος, απέραντος, μυστικός, σκοτεινός, ανείπωτος: ο κόσμος του Ποτέ και Πουθενά.
Τον κατοικούνε τέρατα και άγγελοι, καλόγεροι και φονιάδες, κυνηγοί και θηρία, ληστές κι αγαθούληδες, τυχοδιώκτες και πρόβατα.
Είναι γεμάτος τρομακτικές αβύσσους και παλάτια που φτάνουν ως το κέντρο της γης.
Και μόνο όσοι στ’ αλήθεια δεν έχουν τίποτα, όσοι γλιστράνε και πέφτουν από τις ρωγμές του «πραγματικού» κόσμου, μπορούν να περνάνε από τον έναν κόσμο στον άλλον: τα ποντίκια των υπονόμων, οι άστεγοι, οι φυγάδες, οι τρελοί.

Ο Ρίτσαρντ ζει μια τακτοποιημένη, μετρημένη ζωή στον Πάνω Κόσμο της Πραγματικότητας, όταν μια και μόνη ανθρώπινη στιγμή, μια στιγμή καλοσύνης, θα τον βυθίσει σ’ έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο, σ’ έναν χρόνο έξω από τον χρόνο, σ’ έναν λαβύρινθο απέραντο, που οι δρόμοι του χάνονται στο απόλυτο σκοτάδι ή στο απόλυτο κακό, για ν’ αναδυθούν ξανά εκεί που κανείς δεν τους περιμένει.

Βρίσκεται παγιδευμένος στο Ποτέ και Πουθενά – και σε μια περιπέτεια που τινάζει στον αέρα κάθε έννοια τόπου, χρόνου και τάξης, όπως τα ήξερε μέχρι τότε στη ζωή του."



~~~~~~To the person who found this book:~~~~~~

Welcome to BookCrossing.com, where we are trying to make the whole world a library!

If you have not already done so, please make a journal entry so we know this book has found a new home. Drop a few lines on where and how you found this book and what you thought of it. You don't need to join BookCrossing and you can remain completely anonymous. However, I encourage you to join so that you can follow this book's future travels. It's fun and free, and your personal information will never be shared or sold.

This book is now yours, and you can keep it if you choose, although I would love you to read and then share it. You can pass it on someone you know or release it once again in the wild, leaving it on a park bench, a phone booth, a hostel lobby...wherever you think it's suitable for the book to continue it's journey. If you pass it along, please make a release note to let others know where you left it.

I hope you enjoy the book!

Καμιά φορά διστάζω να γράψω ένα σχόλιο/κριτική για ορισμένα βιβλία. Μάλλον διότι είναι δύσκολο κάποιες φορές να βάλεις σε λέξη το συναίσθημα και να εξηγήσεις τι σημαίνει ένα βιβλίο για εσένα. Κι ακόμα κι αν μπορείς, δεν νομίζω ότι αυτό θα ενδιαφέρει και πολύ κάποιον τρίτο. Μετά πάλι σκέφτομαι ότι ένα πράγμα που έχει ενδιαφέρον στο BookCrossing είναι όχι μόνο η διαδρομή ενός βιβλίου, αλλά και οι σκέψεις που κάναν οι προηγούμενοι αναγνώστες, τα σχόλιά τους και το πως συχνά ένα βιβλίο κάποιος το βρίσκει εξαιρετικό, άλλος απαίσιο! Μετά από πολλά πισωγυρίσματα και δισταγμό λοιπόν, ορίστε και μία κριτική (που δεν είναι κριτική) για το Ποτέ και Πουθενά=Neverwhere από εμένα.

Το βιβλίο το πρωτοδιάβασα στα Αγγλικά πριν πολλά πολλά χρόνια και από τότε το διαβάζω κάθε 2-3 χρόνια τουλάχιστον. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το διάβασα στα Ελληνικά.

Είναι τόσο τέλειο λοιπόν αυτό το βιβλίο; Φυσικά και όχι. Ο Neil Gaiman έχει δεχτεί επικρίσεις ότι έχει κλέψει ιδέες από άλλους συγγραφείς του φανταστικού και ότι ο κόσμος του Neverwhere και το τάδε σημείο ή χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι αντιγραφή του τάδε ή του δείνα βιβλίου. Ακόμα κι έτσι να είναι βέβαια, και τι με αυτό; Από αρχαιοτάτων χρόνων όλοι οι μυθοπλάστες, οι βάρδοι, οι παραμυθάδες βασιστήκανε στους προηγούμενους, αφηγηθήκανε γνωστές ιστορίες, τις αναπλάσανε, τις παραλλάξανε, τις υμνήσανε, καθένας δώσανε ένα προσωπικό τόνο, κάτι πήρανε, κάτι αφήσανε, κάτι δώσανε στους επόμενους….

Επίσης σε κάποια σημεία της πλοκής μπορείς να διακρίνεις πολλά κλισέ και σε άλλα να αναρωτηθείς για κάποιες επιλογές του συγγραφέα. Παρ΄όλα αυτά, ο Gaiman παραμένει ένας εξαιρετικός παραμυθάς, με εξαιρετικά γόνιμη φαντασία και ο τρόπος που περιγράφει τους χαρακτήρες και τους κόσμους του, είτε τελικά τους πλάθει ο ίδιος είτε όχι σε καθηλώνει, η ροή της αφήγησης είναι καθηλωτική, η ατμόσφαιρα τόσο έντονη και οι πλοκές του τόσο συναρπαστικές που θες να διαβάσεις τα βιβλία του ως το τέλος χωρίς διακοπή αν είναι δυνατόν… Ακόμα και με τα κλισέ του και τα μειονεκτήματά του, τα βιβλία του πάντα καταλήγουν να είναι από πολλές απόψεις πρωτότυπα, σαγηνευτικά, ιδιαίτερα. Αν σκεφτεί κανείς ότι η σειρά στο BBC και το βιβλίο ήρθαν σε μία εποχή που οι ποιοτικές ταινίας φαντασίας ήταν ανύπαρκτες, τα βιβλία φαντασίας ήταν μάλλον παρεξηγημένα και αγνοημένα από το ευρύ κοινό και η ποιότητα αυτών που κυκλοφορούσαν αμφισβητήσιμη, το Neverwhere κι ο συγγραφέας του με την απήχηση που είχαν ήδη από τότε, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία.

«Μόνο για αυτό είσαι τόσο ενθουσιασμένη με το βιβλίο;» Θα ρωτήσει κάποιος. Όχι μόνο θα απαντήσω. Είναι γεγονός ότι το βιβλίο το πέτυχα σε ένα beach resort hotel και το ευχαριστήθηκα ακόμα περισσότερο διότι ήταν μία τρομερή αλλαγή ανάμεσα στα χαζά chick-lit, τα cozy mysteries (που τότε δεν λεγόντουσαν καν έτσι) και τα διάφορα συμβατικά αναγνώσματα που ήταν τότε της μόδας. Ακόμα, ήταν τρομερή απόδραση ανάμεσα σε ατελείωτες ώρες δουλειάς και πολύ άγχους- καθότι δεν ήμουν εκεί για διακοπές αλλά για δουλειά. Επίσης ήταν μια τρομερή αποκάλυψη για εμένα, μου έδειξε ότι υπάρχει και σύγχρονη λογοτεχνία φαντασίας που αξίζει να ρίξει κανείς μία ματιά. Εκτός των κλασσικών τύπου Jules Verne και H. G. Wells που είχα αγαπήσει από παιδί και διάβαζα και ως ενήλικας και του J.R R Tolkien που είχα προσπαθήσει να διαβάσω στα εφηβικά μου χρόνια με μάλλον οικτρά αποτελέσματα, σπανιότατα θα διάβαζα κάτι που εντάσσεται στο είδος της επιστημονικής φαντασίας ή της φαντασίας σκέτο. Το Neverwhere με έκανε λιγότερο διστακτική με το είδος. Τέλος, με τα χρόνια έχει εξελιχθεί για εμένα με κάτι σαν σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, τότε που το πρωτοδιάβασα, που είναι τρομερά δύσκολο να το εξηγήσω και δεν χρειάζεται κιόλας.

Νοσταλγία, αγάπη, αίσθημα πληρότητας αλλά και τρομερής έλλειψης για κάποια περίοδο της ζωής μου που δυστυχώς δεν πρόκειται να ξανάρθει, αν μη τι άλλο διότι 20τόσο είσαι μόνο μια φορά και δεν πρόκειται να ξαναγίνεις. Εκείνο το πολυδιαβασμένο πρώτο αντίτυπο, το ήδη ταλαιπωρημένο όταν το βρήκα, με τις κιτρινισμένες σελίδες, το φθαρμένο εξώφυλλο, σημάδια από θαλασσινές σταγόνες και άμμο να πέφτει ακόμα κάθε φορά που το ανοίγω, με κολλητική ταινία να προσπαθεί να παρατείνει για λίγο ακόμα το προσδόκιμο ζωής του, στέκει στην πιο τιμητική θέση της βιβλιοθήκης μου και σε ξεχωριστή θέση βαθιά μέσα στην καρδιά μου.

Για να μην πλατειάσω άλλο, ένα σχόλιο για την Ελληνική Έκδοση: Είχα πολλές επιφυλάξεις για το πώς θα αποδοθεί αυτό το βιβλίο σε άλλες γλώσσες. Μάλιστα είχα ρίξει μια ματιά παλιότερα στο GoodReads και γενικότερα στο διαδύκτιο και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση που το βιβλίο έχει μεταφραστεί εδώ και χρόνια σε τόσο πολλές. Όσο να ΄ναι, το Λονδίνο και το tube με τις διάφορες ονομασίες των σταθμών του παίζει πολύ σημαντικό λόγο στο βιβλίο. Για αυτό το λόγο, ενώ μόλις το Neverwhere κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, έτρεξα να το αγοράσω, έκανα μήνες να το διαβάσω, φοβούμενη για το πώς θα είναι η αίσθηση της ιστορίας στην μετάφραση. Έχω να πω ότι η μεταφράστρια έχει κάνει καλή δουλειά και ότι το βιβλίο παραμένει εξαιρετικό. Θα επιμείνω όμως ότι αν δεν μπορεί κανείς να διαβάζει το πρωτότυπο, το να έχει μια κάποια γνώση του Λονδίνου και να ξέρει κάποια Αγγλικά βοηθάει εξαιρετικά στην κατανόηση του τι έκανε ο Neil Gaiman εδώ.

Ευτυχώς προτιμήθηκε η τελική εκδοχή του κειμένου καθώς το βιβλίο είχε αρκετές περιπέτειες μέχρι να πάρει την τελική μορφή του, αυτή που τελικά προτίμησε και ο ίδιος ο συγγραφέας. Είτε γνωρίζετε Αγγλικά είτε όχι πάντως, είτε έχετε διαβάσει ξανά Neil Gaiman είτε όχι, είτε σας αρέσει η λογοτεχνία του φανταστικού είτε όχι, διαβάστε το. Αξίζει τον κόπο.

Υπάρχουν κάποια μικρά λαθάκια στο κείμενο, ένα όνομα εκεί που έπρεπε να βρίσκεται κάποιο άλλο, κάποια ελάχιστα τυπογραφικά, αλλά συγχωρούνται. Στο τέλος υπάρχει και ένα μικρό διήγημα που έγραψε ο συγγραφέας χρόνια μετά, «Πως Ξαναπήρε Ο Μαρκήσιος Το Παλτό Του» . Σαν διήγημα δεν έχει το βάθος που έχει το μυθιστόρημα και σαν τρόπος αφήγησης, είναι κάπως απλοϊκό, θυμίζει ας πούμε το «Βιβλίο Του Νεκροταφείου» ή το «Coraline», αλλά και πάλι είναι ενδιαφέρον. Τέλος πάντων, το βασικό είναι το Neverwhere… Διαβάστε το!

Αν τώρα στα αλήθεια διαβάσατε όλο αυτό το κείμενο, Ευχαριστώ! Θα χαρώ να διαβάσω με την σειρά μου πως το βρήκαν οι μελλοντικοί αναγνώστες!

Φυσικά ένα αντίτυπο μένει στην μόνιμη συλλογή μου, αυτό είναι δεύτερο αντίτυπο που αγόρασα για να το μοιραστώ με τον κόσμο μέσω BookCroosing! Καλή Ανάγνωση!

Είναι πια καιρός το βιβλίο να συνεχίσει το ταξίδι του, για αυτό και το άφησα σε ένα παγκάκι του Εθνικού Κήπου στο κέντρο της Αθήνας...

Καλή Τύχη!