[...] Μια παράξενη, μια ακατάλυτη συμπάθεια είχε γεννηθεί μέσα μας για το όν αυτό που είχε έρθει εδώ να τερματίσει τη ζωή του, μια συμπάθεια που μας απομόνωνε μαζί του σ' εκείνη την ψυχρή αμμουδιά, ανάμεσα στον γκρεμό που έστεκε ασάλευτος και στα νερά που κινούνταν. Ήμασταν μόνοι - μόνοι με τη φάλαινα, με εκείνη την ανεξιχνίαστη μάζα από ζελατίνη όπου το κενό έπαιρνε χρώματα τόσο τρυφερά, και με κοινή συμφωνία, χωρίς μια λέξη, ενστερνιστήκαμε την υπόθεσή της. Αυτή η ήττα, αυτό το σιωπηλό σβήσιμο, όλα ξαναγίνονταν παρουσία. [...] Η θέα της μας εκτόξευε έξω από το χρόνο, έξω απ' αυτή την παράλογη γη που μέσα στον πάταγο των εκρήξεων έμοιαζε να οδεύει ολοταχώς προς την τελευταία της περιπέτεια. Νομίζαμε πως αυτό που βλέπαμε ήταν απλώς ένα κήτος μισοχωμένο στην άμμο: ωστόσο αυτό που ατενίζαμε ήταν ένας νεκρός πλανήτης.

«Ζηλεύω όσους δεν έχουν ακόμη διαβάσει τη Φάλαινα, αυτό το κείμενο του Paul Gadenne (1907-1956) γραμμένο πριν από μισό αιώνα και πλέον. Θα βρουν εκεί ένα είδος αρτιότητας και ίσως την απόδειξη πως μια γραφή που τη στοιχειώνει η μνήμη του κόσμου μπορεί, με αφορμή μια φάλαινα που έχει ξοκείλει στην ακτή, να δημιουργήσει το σύμβολο ενός κόσμου αιματηρά διχασμένου ανάμεσα στην αποθέωση και την καταστροφή.
»Λόγω της συντομίας της, η αφήγηση του Πώλ Γκαντέν τοποθετείται στους αντίποδες του "Μόμπυ Ντικ" κι ωστόσο αυτόματα φέρνει στη μνήμη τις γραμμές που έγραφε ο Giono στον πρόλογο του έργου του Melville: «Ο άνθρωπος διακατέχεται αέναα από την επιθυμία κάποιου θηριώδους αντικειμένου. Και η ζωή του δεν έχει αξία παρά μόνο εάν την αφιερώσει εξ' ολοκλήρου σ' αυτή την αναζήτηση».
»Δημοσιευμένο για πρώτη φορά στο περιοδικό Empedocle του Albert Camus, το κείμενο αυτό του Πώλ Γκαντέν επανεκδόθηκε από τον οίκο Actes Sud το 1982 και η επιτυχία του στάθηκε τόσο μεγάλη ώστε ν' ακολουθήσουν πολλές επανεκδόσεις.»
(Hubert Nyssen)

Στο κοπή το πίτα.

To τσέπωσα στο meet-up του Ιανουαρίου.

Μια σύντομη νουβέλα μόλις 33 σελίδων, γεμάτη μελαγχολία και όμορφες περιγραφές χωρίς να είναι κουραστικές. Ενα κείμενο που σίγουρα θα ήθελα να διαβάσω κάποια στιγμή στα Γαλλικά.

Καλή ανάγνωση !

Ακρως ενδιαφέρον , χαίρομαι που μου το χάρισες Lubiette ! Merci ♥

Το διάβασα χθες το βράδυ.

Ο Γκαντέν απεικονίζει σ’ αυτές τις σελίδες μια φάλαινα που ξεβράστηκε σε κάποια ακτή, μια συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας, τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το μυστήριο που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους, τουτέστιν το μυστήριο του θανάτου επί το έργον πάνω στο τεράστιο κουφάρι του .
Μέσα στο πτώμα του κτήνους, ο συγγραφέας ζητά να δει τις θαυμαστές αναταράξεις της σήψης και του θανάτου.
Και μας βάζει σε σκέψεις, σε πολλές σκέψεις......

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ~~~~~
Καλωσήρθες στο BookCrossing!

Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο. Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις σχόλιο παρακάτω - μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος άλλος, όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις.
Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookcrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.
Για να αφήσεις σχόλιο ή να πεις απλά μόνο ότι βρήκες το βιβλίο, γράψε στο πεδίο επάνω που ζητά "Enter...BCID" τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go!"
Ευχαριστώ, και καλή ανάγνωση!

Μια πελώρια άσπρη φάλαινα ξεβράστηκε στην ακτή ενός ψαροχώρι στη
Γαλλία , πριν από μισό αιώνα και ο κόσμος αντιμετωπίζει αδιάφορα το γεγονός αυτό κλείνοντας τα μάτια και μη δίνοντας τη πρέπουσα προσοχή και σημασία απο τη στιγμή μάλιστα που το κήτος αναδίνει και μιά φρικτή σαπίλα με δυσοσμία.
Ο Pierre και η φίλη του Οdile επισκέπτονται την ακτή και χάνονται σε στοχασμούς και συζητήσεις για το τι αντιπροσωπεύει η φάλαινα.Ειναι η φάλαινα η Ευρώπη;Η αποτελειωμένη Ευρώπη από τους πολέμους τους διχασμούς;Ειναι ο όλος ο πλανήτης που καταστρέφεται και εμείς εθελοτυφλούμε; ΄Η είναι τελικά ένα μνημείο που στήθηκε εκει{ η φάλαινα)πάνω στα ερείπια της Ευρώπης;