Ik was net verhuisd toen ik een boek uit moest zoeken. Ik had al mijn boeken nog in dozen, dus ik heb een doos opgengemaakt en het bovenste boek gepakt dat er in lag (in alle dozen zaten boeken), en dat was deze.
Ik heb hier lang mee gewacht omdat iemand zei dat ik op Sneeuwman leek, en dat vond ik wel verontrustend. Misschien als je dat overdrachtelijk ziet, een iemand tussen een groep gemodificeerde mensen, een ander tussen vele dezelfden.
Dystopieën heb ik vroeger veel gelezen. Ik vond deze best leuk, maar niet de beste die ik ooit heb gelezen. Jimmy, voor hij Sneeuwman wordt, is erg naief als verteller, en daardoor raak je nooit volledig betrokken bij wat er gebeurd. Hij is toch een beetje een buitenstaander. Bij dystopieën moet je altijd erg oppassen. Je kunt je met fantasie overal uitredden. Dat gebeurd ook hier wel. Sommige vondsten zijn er volgens mij puur om de vondst, niet omdat het het verhaal dient. Uiteindelijk valt dat dan neer zonder dat het je raakt. Aan het eind wordt het wel spannend. Ik herinner mij ook betere Atwood boeken te hebben gelezen, over een vrouw op een eiland in een meer in Canada.Dat verhaal voelde je.

Op een bankje.