Ο Μιχάλης βιώνει την απόλυτη μοναξιά στα τριάντα πέντε του. Πασχίζει να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα μέσα στο αφιλόξενο περιβάλλον μιας πόλης που του πήρε μακριά ό,τι σημαντικότερο είχε: η γυναίκα του η Λιλίκα σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ύστερα από τρία χρόνια γάμου. Τι συμβαίνει όμως όταν το πένθος διαποτίζεται από την αμφιβολία; Ο Μιχάλης, έπειτα από μια τυχαία ανακάλυψη, έχει βάσιμους λόγους να πιστεύει πως η Λιλίκα τον απατούσε. Η Αθήνα αρχίζει να μοιάζει με πυκνό δάσος και κάθε μονοπάτι κρύβει έναν μυστήριο λύκο. Ο απατημένος σύζυγος αναζητά την αλήθεια, ώσπου έρχεται αντιμέτωπος με τον πιο ισχυρό αντίζηλο: τον ίδιο του τον εαυτό. Στο απρόσμενο ετούτο ταξίδι προς την αθέατη πλευρά της ζωής του κανείς δεν είναι τελικά αυτό που φαίνεται και όλες οι ιστορίες φτιάχνονται πάντα από τα ίδια υλικά: ένα τρίτο αλήθεια και δύο τρίτα ψέματα.

elenaiah
feltre
valia32
taxidiarikopouli

Ένα ιδιαίτερο, "δύσκολο" βιβλίο, μόνο για απαιτητικούς αναγνώστες. Ο Μιχάλης χάνει τη σύζυγό του, Λιλίκα, σε τροχαίο μετά από τρία χρόνια γάμου και κλείνεται στον εαυτό του. Από εκείνη τη μέρα ψάχνει τρόπους να ξαναβρεί τον εαυτό του, να αγαπήσει το κενό που νιώθει και να συνεχίσει τη ζωή του. Από μια παρεξήγηση νομίζει ότι η γυναίκα του τον απατούσε και αρχίζει να φέρεται παράξενα και αδικαιολόγητα στους γύρω του. Όταν όλα ξεκαθαρίζουν, ο Μιχάλης είναι έτοιμος να πάει μπροστά και να συναινέσει στο γεγονός της απώλειας; Τι ρόλο παίζουν στη ζωή του Μιχάλη ο κολλητός της Λιλίκας, Άλκης, και ο σύντροφος του Άλκη, Κοσμάς; Γιατί αφήνει λουλούδια στον τόπο του δυστυχήματος ο Άθως (πρώην Αθηνά;), ένα δυστυχισμένο ερμαφρόδιτο πλάσμα που αγωνίζεται να κατανοήσει πρώτα τον εαυτό του και μετά τον κόσμο στον οποίο καλείται να δημιουργήσει σχέσεις φιλικές και ερωτικές; Και πόσο εμπόδιο στην ερωτική ζωή του Μιχάλη είναι η εικόνα που αντίκρισε κατά λάθος με τον πατέρα του να κάνει έρωτα με τη γειτόνισσα κρυφά από τη μάνα του παιδιού;

Το μυθιστόρημα είναι ψυχολογικό, δηλαδή έχουμε δράση και περιστατικά αλλά κυρίως έχουμε ενδοσκοπήσεις, υποκειμενική αφήγηση και απόψεις, όμως το κείμενο είναι τόσο καλογραμμένο, τόσο ουσιαστικό και τόσο στενά δεμένο που παρασύρεσαι στην ιστορία του Μιχάλη. Δεν κάνει τίποτα επιφανειακές σκέψεις ή εφήμερες και τυχάρπαστες κοινωνιολογικές παρατηρήσεις για να γεμίσει τις σελίδες. Ο συγγραφέας κατάφερε να κάνει ένα πολύ καλά δομημένο ψυχογράφημα του ήρωα και με το στυλ γραφής να παρασύρει τον αναγνώστη και να μην τον αφήσει να βαρεθεί. Σκηνές ολοζώντανες, περιστατικά δοσμένα όμορφα, λιτά και περιεκτικά, με συνεχείς οπισθοδρομήσεις σε ένα παρελθόν περίπλοκο και σκοτεινό, όπου τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό που φαίνεται δε σε βοηθάει να καταλάβεις πόση ζημιά σου προκάλεσε.

Πάντως, αν αυτό το βιβλίο είναι ο ψίθυρος ενός ανερχόμενου συγγραφέα, ανυπομονώ ν' ακούσω την κραυγή!

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

"...-Τι είναι ο φόβος, Λιλίκα; ρωτούσα και μου 'λεγε πως είναι μια θεατρική παράσταση που στήνεις στο μυαλό σου και τρέμεις πως, μόλις ξεμείνεις από λέξεις και τελειώσει ο ρόλος σου, το κοινό από κάτω θα μείνει ασάλευτο. Ούτε ένα χειροκρότημα. Ο κόσμος θα συνωστίζεται στην έξοδο και οι ταξιθέτριες θα βλαστημούν στα κρυφά για το τσιγκούνικο φιλοδώρημα" (σελ. 11).

"Είχα δει μια φορά στην τηλεόραση -μεγάλωσα αντικριστά μαζί της, σαν τα αδέλφια που τσακώνονται- ένα ντοκιμαντέρ..." (σελ. 11).

"Αυτή η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση με κράτησε μακριά από εκείνη την αλυσίδα που κρεμάνε οι άνθρωποι στο λαιμό τους -κάθε κρίκος και μια άρνηση της πραγματικότητας, κάθε κρίκος της ένα "τι θα γινόταν αν..." ολοένα να σφίγγεται γύρω από το λαιμό" (σελ. 18).

"Υπάρχει για μερικά ζευγάρια ένα απροσπέλαστο εμπόδιο, μια ακατανίκητη δυσλειτουργία, χειρότερη κι από το ψέμα ή την απιστία. Ραγίζει σιγά σιγά το οικοδόμημα της σχέσης, μετατρέπει τους ερωτευμένος σε άψυχα ανδρείκελα, καταδικασμένα να περιφέρουν τ' άδεια κορμιά τους από το καθιστικό μέχρι την κουζίνα, πέρα δώθε, όλη τη μέρα, μια ολόκληρη ζωή: η ανία. Άκουσα κάποτε να λένε πως οι φορές που πηγαίνεις μέχρι την κουζίνα κι ανοίγεις άσκοπα το ψυγείο είναι ένα τεστ αντοχής για τις σχέσεις. Όσο πιο συχνά ανοίγεις το ψυγείο, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος" (σελ. 70).

"Κάποτε οι άνδρες θα επέστρεφαν στη σπηλιά, κρατώντας ένα γδαρμένο λαγό από τα αυτιά -ιερή προσφορά στις γυναίκες τους. Τώρα πια επιστρέφουν με κρεβάτια ΙΚΕΑ και τα συναρμολογούν μπροστά τους. Το ισχυρό αρσενικό είναι εκείνο που βρίσκει γρηγορότερα τη σωστή θέση για τις βίδες" (σελ. 116).

"Έβλεπα το δέντρο και το μυαλό μου πλημμύριζε πια από λέξεις, λίμνες απέραντες από λέξεις, θάλασσες βαθιές και μέσα τους να τριγυρίζουν κοπάδια ολόκληρα από φράσεις, σπάνια ψάρια με ασημένια λέπια που σκύβεις από πάνω τους και βλέπεις πως κάθε λέπι είναι κι ένα γράμμα, κι όλα μαζί μακροσκελή ποιήματα, τραγουδισμένα από χρόνια -ήμουν ο ποιητής που έπλασε εκείνη με τα ίδια της τα χέρια" (σελ. 172).

"Η ζωή, έλεγα, μοιράζει μόνο δύο ρόλους -ή θύτης ή θύμα- κι όποιος από καθαρή τύχη δεν πάρει μέρος στη μοιρασιά καταδικάζεται σιωπηλά στην αφάνεια, περνά απαρατήρητος με τα χέρια στις τσέπες ανάμεσα στους ανθρώπους, στα φώτα και στ' αυτοκίνητα, ξένο σώμα, απρόσκλητο, σε έναν κόσμο που δε θα του ανήκει ποτέ" (σελ. 260).

Δαχτυλιδάκι Πανούλη!

Πόσο μπορεί να ξέρουμε αλήθεια,ποιός είναι ο άνθρωπος που μοιραζόμαστε τη ζωή μας?Γνωρίζουμε το παρελθόν του?Τα προβλήματά του?Του κρύβουμε τα δικά μας?Τα γνωρίζει στα κρυφά?
Ο πρωταγωνιστής χάνει τη σύζυγό του και τη μαθαίνει σιγά σιγά μετά από το θάνατό της.Καταφέρνει να μάθει διάφορα και για τον ίδιο του τον εαυτό.
Περίεργο ανάγνωσμα,μάλλον ψυχολογικό,αλλά όχι με ιατρική σκοπιά.Με προβλημάτισε όμως αρκετά.Παράλληλα,έμεινα ευχαριστημένη από τον τρόπο γραφής.Μου κάθησε σαν αστεράκι ο καταλύτης-θεία.
Μία μικρή ένσταση στο εξής κοινότυπο.Πάντα όταν πεθαίνει ένας πρωταγωνιστής βιβλίου,αναλύουμε τις μεγάλες φιλοσοφίες του.Κάπως με έχει κουράσει αυτό με τα τόσο ενδιαφέροντα άτομα που φεύγουν.

Πάλι βιβλία μου δώσανε!

Όταν μου το έδωσαν το κοίταξα με μισό μάτι. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω περίμενα την ανία να με χτυπήσει κατακέφαλα.
Με ξάφνιασε ευχάριστα. Μου άρεσε. Ωραία γραφή, πρωτότυπες ιδέες, πλοκή και ανατροπές που κρατούν το ενδιαφέρον.
Οι χαρακτήρες είναι όλοι παρέξενοι, αλλά δε θα μπω σε αναλύσεις τώρα.

Στην επόμενη.

απο το meet up!

ουφ πολυ καταθληψη!!!παραλιγο να ξεκινησω κι εγω τα χαπια για να μην καταληξω κι εγω στον ψυχιατρο στον επομενο γρηγορααααααααααααα!!!!

Από την πρωτοχρονιάτικη πίτα στην Βύνη!

Ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν μπορώ να καταλήξω αν τελικά μου άρεσε ότι διάβασα! Το σίγουρο ότι δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το βιβλίο κινείται σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι η απώλεια και συγκεκριμένα η ερωτική απώλεια. Τι γίνεται όταν αυτός που αγαπάς φεύγει. Η από την ζωή (ή κάπως αλλιώς). Ο πρωταγωνιστής είναι ένας εσωστρεφής άνθρωπος που στην γυναίκα του έχει βρεί το άλλο του μισό, δεν διατηρεί καμία άλλη ανθρώπινη σχέση ούτε φιλική ούτε συγγενική ούτε κάποιο προσωπικό ενδιαφέρον. Κυριολεκτικά η σχέση με την γυναίκα του τον συνδέει με την ζωή. Οταν η γυναίκα χάνεται ξαφνικά σε αυτοκινητιστικό ο πρωταγωνιστής φλερτάρει με την ιδέα της αυτοκτονίας. (Μου αρέσει που στα βιβλία όποιος πενθεί έχει όλη την πολυτέλεια να σέρνεται χωρίς να κάνει τίποτε άλλο - πολυτέλεια που δεν συμβαίνει στην πραγματική πραγματικότητα - το πένθος πρέπει να το χωρέσεις σε όλη την υπόλοιπη job list). Ο άλλος άξονας που το βιβλίο κινείται είναι η αλήθεια που ξέρουμε για τους γύρω μας ιδίως τους πιο κοντινούς. Πόσα στην πραγματικότητα ξέρουμε για την ζωή τους. Ελάχιστα απαντάει ο συγγραφέας. Συμφωνώ. Ο πρωταγωνιστής όχι μόνο έχει χάσει το στήριγμά του, αλλά αναζητά την αλήθεια για την ιστορία της γυναίκας του, συνειδητοποιεί ότι αγνοεί κομμάτια από την ζωή της που εκείνη τα είχε μοιραστεί με άλλους ανθρώπους.

Πίσω στον Πάνο. Ευχαριστούμε Πάνο!

Πίσω σε μένα για το ταξιδιάρικο!

Στα χέρια μου από τον καλό μου panost.
Του έδωσα προτεραιότητα κυρίως από περιέργεια.
Στο σύνολο του, βρήκα ενδιαφέρουσα τη γραφή αλλά ανιαρή την πλοκή. Πολλές φορές οι σελίδες, η μία πίσω από την άλλη, με βύθιζαν στη μονοτονία. Το πένθος, η εξιδανίκευση της συζύγου που χάθηκε, η κατάθλιψη του ήρωα, ο μισανθρωπισμός του, οι αντιλήψεις του περί διαφορετικού, ο εγωκεντρισμός του ...
Και ενώ προσπαθείς να συμπαθήσεις τον ήρωα, ως ήρωας βασανισμένος που είναι, και ενώ καταχωνιάζεις στο βάθος του μυαλού σου τις αντιρρήσεις περί ιδανικού ταιριού (η αποθανούσα), τσουπ! εμφανίζεται ο ήρωας ως μέγας Καζανόβας.
Από κει και πέρα η πλοκή λειτουργεί στα πλαίσια του εντυπωσιασμού. Δεν πείστηκα καθόλου και εν τέλει δεν μου άρεσε καθόλου η εξέλιξη. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ο συγγραφέας αναλώθηκε στην εξερεύνηση του 1% του απίθανου να συμβεί και να το κάνει να συμβεί στις σελίδες του.

edit 03/07/2014 : στα χέρια του panost με τις ευχαριστίες μου και τα φιλιά μου!

Το βιβλίο θα απελευθερωθεί. Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή τους!

Σήμερα απελευθερώνουμε σε δημόσια μέρη όπου μπορεί να φάει κανείς το παγωτό του. Τι καλύτερο λοιπόν από τo Iceberg στην Κυψέλη (Σκύρου και Φωκίωνος Νέγρη) με τις χιλιάδες γεύσεις και τους πάμπολλους γευστικούς συνδυασμούς;

Για το Summer Earthquake Challenge
http://www.bookcrossing.com/forum/28/508549
που διοργανώνουν οι Γιαμαμότο και Kefalonia-OBCZ, Monte-Cristo, η saura13 και To_koritsi.

~~~~~~~Καλωσήρθες στο Bookcrossing!~~~~~~~

Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο.
Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις αυτό το σχόλιο -μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!

Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου
(σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας κλπ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ.

Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ


του site για να σου εξηγήσουν ότι χρειάζεσαι να ξέρεις για το BookCrossing. Επίσης, ρίξε και μια ματιά εδώ
για να σου λυθούν οι απορίες!