Από το οπισθόφυλλο:

Οι νεοναζί τον απειλούν, κινδυνεύει να βρεθεί μαχαιρωμένος εξαιτίας των αντιρατσιστικών του άρθρων, αλλά ο Δημόπουλος παραμένει αισιόδοξος. Σπεύδει για βοήθεια στον κάπως ιδιόρρυθμο αστυνόμο Τζόκα, θρύλο στην Υποδιεύθυνση Ανθρωποκτονιών, κι εκείνος του ζητάει να κάνουν μια συμφωνία. Θα του σταθεί με τους νεοναζί, αρκεί ο Δημόπουλος να συνδράμει στην έρευνα του Τζόκα για τη δολοφονία ενός διεφθαρμένου πρώην υπουργού, μια έρευνα που ο αστυνόμος διεξάγει στα κρυφά. Στην Αντιτρομοκρατική, αρμόδια για το θέμα, δεν έχει εμπιστοσύνη.

Από το «γκέτο» στο Κολωνάκι, κι απ’ τα Εξάρχεια στα στέκια των αστυνομικών· βουτιές στην Ιστορία, στον Κόκκινο Στρατό, στο ναζισμό, στην αναβίωσή του. Η αναζήτηση θα οδηγήσει τον Δημόπουλο σε μια μοιραία γυναίκα που συχνάζει σε υπουργικά γραφεία. Θα ανακαλύψει κι όσα του έκρυβε η Σοφία που τον άφησε πατέρα μόνο, με κόρη, στο χάος της Αθήνας. Σε μια πληγωμένη απ’ την κρίση μητρόπολη, στο μεταίχμιο Δύσης και Ανατολής.

Ο Δημόπουλος θα κινδυνέψει επανειλημμένα, αλλά θα συνεχίσει πεισματικά να είναι αισιόδοξος. Και η συμμορία των λοξών, η συμμορία των αισιόδοξων, που θα σχηματιστεί, θα επιχειρήσει να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας του υπουργού, αντιστεκόμενη στο ακροδεξιό παραλήρημα που γέννησε η κρίση.

Ένα κοινωνικοπολιτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, γραμμένο με χιούμορ και με επιρροές από τον Μάρκαρη, τον Ιζζό και τον Τάιμπο ΙΙ.

Εδω και 2-3 μερες το εχω,χερι με χερι απο τον ιδιο το συγγραφεα!

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα,με μια δόση σεξ και λίγο συναίσθημα.Όμορφος τρόπος γραφής,όχι κουραστικός,έξυπνες εκφράσεις και μια ρεαλιστική εικόνα της σύγχρονης Αθήνας.Θα διάβαζα ξανά κάτι από τον ίδιο συγγραφέα,με χαρά!

Έφτασε στα χέρια μου.

Καλογραμμένο, με δουλεμένους χαρακτήρες.
Δυσκολεύομαι να το δω σαν αστυνομικό, γιατί η προσοχή μου εστιάστηκε περισσότερο στις σκέψεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων, παρά στην αγωνία για την αποκάλυψη του δολοφόνου. Αυτό το θεωρώ πολύ θετικό και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.
Λατρεύω τα αστυνομικά, μου αρέσει η δράση και η κορύφωση της αγωνίας μέχρι τη λύση του μυστηρίου, που έρχεται σαν κάθαρση. Δεν θα είχε κανένα νόημα ένα αστυνομικό που δε φτάνει στη λύση του μυστηρίου.
Διαβάζοντας τους "αισιόδοξους", αναρωτήθηκα ποιός σκότωσε τον υπουργό και γιατί. Οι χαρακτήρες όμως ήταν αρκετά "ζωντανοί" για να με τραβήξουν στην καθημερινότητα τους και στην εσωτερική ζωή τους. Ακόμα και αν δε μάθαινα ποτέ τη διαλεύκανση του φόνου, θα αισθανόμουν πως δεν το διάβασα άδικα. Είχε να πει πολλά άλλα πράγματα.

Με την πολύτιμη βοήθεια του nitsol θα παραδοθεί στην Tiffany.

Μόλις το παρέλαβα από τον καλό nitsol - θα το διαβάσω σύντομα & θα επανέλθω με σχόλια...

Το τελείωσα σε 4 μέρες.
Ευκολοδιάβαστο και καλογραμμένο.
Συμφωνώ με τα σχόλια των elenaiah & feltre.

Θα πάει από βδομάδα στα φιλόξενα φτεράκια της taxidiarikopoul.

Στα χέρια μου, χάρη στην Tiffany που κουβαλήθηκε στο μετρό για μένα!

Το προσόν του βιβλίου είναι η αισιοδοξία που αποπνέει και αυτό μου άρεσε περισσότερο. Ο ήρωας - αφηγητής είναι παιδί του κέντρου της Αθήνας και τον βλέπουμε να περιπλανιέται σε γειτονιές γνωστές σε όλους μας, τουλάχιστον όσους ζούμε στην πόλη αυτή. Ψάχνει, αναρωτιέται, συμπονά και αντιστέκεται με τον τρόπο του. Κάποιες φορές φοβάται αλλά ντρέπεται για τους φόβους του, ντρέπεται γιατί δεν είναι τολμηρός, γιατί δεν υπερασπίζεται αυτούς που θέλει. Ο ήρωας παρασύρει τον αναγνώστη πέρα από το φόνο, κάνοντας τον να ενδιαφέρεται περισσότερο για τους ανθρώπους που συνθέτουν το σκηνικό, παρά για την πολιτική ίντριγκα που υπονοείται. Η κόντρα σε όλα αισιοδοξία λειτουργεί σαν τονωτική ένεση για τον αναγνώστη. Κλείνοντας το βιβλίο, χωρίς να θυμάσαι καλά καλά την ακριβή λύση του φόνου, βλέπεις τα πράγματα σε όλους τους τομείς των ενδιαφερόντων σου καλύτερα. Όλα θα πάνε καλύτερα ... Αυτό κατάφερε ο συγγραφέας. Να μεταδώσει αισιοδοξία.

Μόλις έφτασε το βιβλίο στα χέρια μου!

Καλογραμμένο και ενδιαφέρον βιβλίο, με περιγραφές μιας κρυφής αλλά και επικίνδυνης Αθήνας και ένα μυστήριο προς εξερεύνηση. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι η αισιοδοξία του πρωταγωνιστή που του δίνει ο συγγραφέας, κάτι που μας θυμίζει πως ό,τι κ αν γίνει πρέπει να προχωράμε μπροστά και να ελπίζουμε το καλύτερο!

Το άφησα στο καφέ, στη μηνιαία συνάντηση που έγινε σήμερα υπό τη συνοδεία της βασιλόπιτας!

Το "έπιασα" στη μηνιαία συνάντηση των Bookcrossers της Λάρισας. Και μάλιστα τη μέρα της κοπής της βασιλόπιτας της ομάδας μας.Επανέρχομαι προσεχώς με σχόλια...

Ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα...Μου έκανε παρέα σε όχι και πολύ ευχάριστες στιγμές αλλά κατάφερε να με "κρατήσει"ως την τελευταία του σελίδα. Καλή ανάγνωση...