Ποταμός Σνέικ, Άινταχο, 1989: Η Άριελ Μπεν, ειδικός για τη διαχείριση τοξικών υλικών σ' έναν απομονωμένο πυρηνικό σταθμό, βλέπει την τακτοποιημένη ζωή της να καταρρέει όταν ο ξάδερφός της δολοφονείται από αγνώστους. Ο τρομερός θάνατός του την καθιστά μοναδική δικαιούχο της οικογενειακής κληρονομιάς: μιας μυστηριώδους κρύπτης με χειρόγραφα που την οδηγούν στο θανάσιμο επίκεντρο μιας διεθνούς συνωμοσίας κι ενός μυστηρίου αιώνων.
Ιεροσόλυμα, Σωτήριον Έτος 32: Την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Χριστού, ενώ ο κόσμος στέκεται στο κατώφλι ενός νέου κύκλου δύο χιλιάδων ετών, ο αυτοκράτορας Τιβέριος εργάζεται πυρετωδώς για να αποκρυπτογραφήσει τα σκόρπια στοιχεία ενός προαιώνιου γρίφου. Δε θα είναι ο μοναδικός. Γιατί όποιος συγκεντρώσει και ερμηνεύσει αυτά τα απόκρυφα στοιχεία θα κατακτήσει τη δύναμη να ελέγχει τη μοίρα ολόκληρης της οικουμένης...
Τώρα, στο κέντρο αυτού του κύκλου αρχαίων γρίφων, βρίσκεται η μοναδική γυναίκα που μπορεί να ενώσει τα νήματα σ' ένα υφάδι: η Άριελ Μπεν. Ποιες παράξενες δυνάμεις είναι θαμμένες μέσα στα χειρόγραφα; Καθώς η Άριελ διατρέχει τις ηπείρους για ν' αποκαλύψει τα μυστικά του οικογενειακού της παρελθόντος, αρχίζει να ξεσκεπάζει λίγο λίγο την ανατριχιαστική αλήθεια της χιλιετίας που διανύουμε.
(από το οπισθόφυλλο / biblionet.gr)

[εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη, μετάφραση: Χριστιάννα Ελ. Σακελλαροπούλου]

Το βιβλίο αποτελεί μέρος του βραβείου που μού παρέδωσε η οργανωτική επιτροπή (argkyr, eroza, kounouklaki, lola81) του "V for Valentine" Release Challenge (Κομμένες οι γλύκες) μαζί με τον ζηλευτό τίτλο του "Εκδικητή – Νικητή στις καρδιές μας" για την απελευθέρωση του ρολογιού του έρωτα.

Ευχαριστώ πολύ! :-)

Αγαπητέ επόμενε αναγνώστη, αγαπητή επόμενη αναγνώστρια,

αν και όταν αποφασίσεις να διαβάσεις αυτό το βιβλίο (677 σελίδες), οπλίσου με υπομονή, πάρε δίπλα σου και κάνα πάκο χαρτί για να μπορείς να σημειώνεις ολόκληρο το γενεαλογικό δέντρο καθώς θα ξεδιπλώνεται (και θα αλλάζει συνεχώς!) μπροστά σου, και ξεκίνα! Για να είμαι πιο σαφής, αν _εσύ_ θέλεις ξεκίνα, αλλά μη νομίσεις ότι σου το προτείνω. :-P

Το βιβλίο άρχισε κάπως συμπαθητικά, σχεδόν μου θύμισε "μια ευαίσθητη αλήθεια", αλλά όταν μετά κόπων και βασάνων έφτασα κάπου στη σελίδα 300 αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να πάρω την κρίσιμη απόφαση: είτε α) να αποδεχτώ το γεγονός ότι δεν άντεχα ούτε τη φλυαρία του βιβλίου ούτε την μυστικιστικοσυνωμοσιολογική υπόθεσή του και κρίμα το χρόνο που θα έχανα κι ας μη μάθαινα ποτέ τι γίνονται τα χειρόγραφα κι η Άριελ κι όλο της το σόι, είτε β) να συνεχίσω μέχρι το τέλος χωρίς πολλές ελπίδες, έτσι για να δω πού θα καταλήξει.

Αποφάσισα το (β), κι έτσι έμαθα τι έγινε η Άριελ και τι έγιναν τα χειρόγραφα και τι έγινε ο γάτος και ποιος είναι πατέρας τίνος και ποια είναι μητέρα τίνος κι άλλα τέτοια κουτσομπολίστικα πράγματα και πόσα χαμένα αδέρφια υπάρχουν στον κόσμο και τι έγινε με το κούγκαρ και την αρκούδα (σιγά που δε θα γινόταν) και ποιος βοήθησε τον Λάκι και ποια είναι η γνώμη της Μαρίας της Μαγδαληνής και τι έψαχνε ο Νέρωνας και άραγε ο Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας έφαγε την καμμένη αραβική πίτα και πόσο γελοίο είναι ύστερα από τόσο κυνηγητό να πλατσουρίζουν στα νερά του ποταμού λες κι όλα έχουν τελειώσει και μετά να μένουν με ανοιχτό το στόμα και τελικά υπάρχει ελπίδα στο τέλος της πτώσης;

Επόμενη αναγνώστρια, επόμενε αναγνώστη,
πάρ' το επιτέλους κι εσύ απόφαση και άσκησε ένα από δικαιώματά σου: παράτησε στη μέση ένα βιβλίο που δεν σε έλκει! Μπορείς!

ΥΓ: Πράτερ και Σέμπρουν :-)
ΥΓ2: Και πολλή Ελλάδα όμως!
ΥΓ3: Σίριαλ τώρα! Πιάνει άνετα τις 150 σεζόν.

Απελευθέρωση στο πλαίσιο του Διεθνούς συνεδρίου BookCrossing / BookCrossing Anniversary Convention 2016 στην Αθήνα.