Ένα μεγάλο μυθιστόρημα για μια μικρή πόλη...

Όταν ο Μπάρι Φεργουέδερ πεθαίνει ξαφνικά στα σαράντα του, η μικρή αγγλική πόλη Πάγκκφορντ συγκλονίζεται. Το Πάγκφορντ είναι ένα ειδυλλιακό μέρος, χαρακτηριστικό αγγλικό τοπίο, με μια πλακόστρωτη κεντρική πλατεία και ένα αρχαίο αβαείο, αλλά πίσω από την ηρεμία και ομορφιά του κρύβεται μια εμπόλεμη πόλη.

Οι πλούσιοι είναι σε πόλεμο με τους φτωχούς, οι έφηβοι με τους γονείς τους, οι γυναίκες με τους άντρες τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους... Το Πάγκφορντ δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται.

Η άδεια θέση του Μπάρι στην ενορία θα γίνει ο καταλυτικός παράγοντας για να ξεσπάσει ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει ζήσει ποτέ η πόλη. Ποιος θα θριαμβεύσει στις εκλογές που είναι γεμάτες πάθος, υποκρισία και απροσδόκητες αποκαλύψεις;

Το πρώτο μυθιστόρημα της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ για ενηλίκους θα προκαλέσει και θα εκπλήξει.

RING
taxidiarikopouli
mauvesirene
feltre
elenaiah
valia32
tiffany-1972
nebula7
dreamy24
sousy
sismografos

Ένα από τα μυθιστορήματα που με έκαναν να σκεφτώ βαθιά, να συγκινηθώ, να παρασυρθώ, να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. 593 σελίδες 24 εκατοστών με πυκνή γραμματοσειρά και ούτε μία σειρά περιττή, ούτε μία σελίδα κενή περιεχομένου. Άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι. Μια κλειστή κοινωνία. Μια κλειστή κοινότητα. Οικογένειες με μυστικά, φαντασιώσεις, ελπίδες, προσδοκίες, επιθυμίες, πόθους, σχέδια. Ανατροπές, εκπλήξεις, αλλαγές σχεδίων, σαμποτάζ κι ένας ξαφνικός θάνατος που ανοίγει τον κύκλο. Κάτι σαν το Desperate Housewives στο πιο απαιτητικό. ΜΗΝ το χάσετε!

Τη Ρόουλινγκ τη γνώρισα μέσα από τα βιβλία του Χάρι Πότερ, τα οποία μου άρεσαν πάρα πολύ κι αν εξαιρέσεις την υπερβολική και έντονη διαφήμιση που γινόταν γύρω από αυτά και τις ταινίες αργότερα ήταν καλογραμμένα βιβλία φαντασίας για προ-εφηβικές ηλικίες και για μεγαλύτερους. Χάρη στη Ρόουλινγκ τα παιδιά επιτέλους αγκάλιασαν το διάβασμα και μεταξύ μας προτιμώ να διαβάζουν το Χάρι Πότερ παρά τα Πόκεμον και τα συμπαρομαρτούντα.

Τον Ξαφνικό θάνατο τον διάβασα αποστασιοποιημένος από την επιτυχία του Χάρι Πότερ και έσπρωξα στο πίσω μέρος του μυαλού μου την εικόνα ενός πάμπλουτου συγγραφέα που επιδιώκει να παραμείνει στο φως των εξελίξεων και της δημοσιότητας γράφοντας ακόμη και βλακείες. Ευτυχώς διαψεύστηκα. Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με φοβερή ψυχολογία, άψογο χειρισμό προσώπων, γεγονότων και καταστάσεων. Ένα ντόμινο επεισοδίων και δράσεων και ο κλασικός κανόνας της φυσικής: δράση-αντίδραση.

SPOILERS

Το βιβλίο το συνιστώ σε όοσους έχουν δει ταινίες του Λαρς φον Τρίερ και τον έχουν λατρέψει. Αν έχετε δει Dogville, Dear Wendy, Δαμάζοντας τα κύματα και σας άρεσαν, διαβάστε το βιβλίο. Σίγουρα οι σελίδες διαπνέονται από απαισιοδοξία, σίγουρα η συγγραφέας δε γράφει για την Πολυάννα και για την Κάντυ-Κάντυ, σίγουρα δεν είναι όλος ο κόσμος χτισμένος και δομημένος έτσι, σίγουρα δε θέλει τόσο πολύ πια ο ένας το κακό του άλλου, όμως η συγγραφέας πήρε έναν κλειστό κύκλο ανθρώπων και τους τσαλάκωσε, τους έκανε σκουπίδια μπροστά στα μάτια των αναγνωστών. Δεν υπάρχει αισιοδοξία στο βιβλίο αλλά δεν καταντά και Ρέκβιεμ για ένα όνειρο (διαβάστε το κι αυτό).

Η πιο συγκλονιστική περίπτωση για μένα είναι η Κρίσταλ Γουίντον: 16χρονη "αλήτισσα", με μάνα πρεζού και πόρνη, δακτυλοδεικτούμενη στην κοινότητα του Πάγκφορντ, με ένα τρίχρον αδελφάκι, που μεγαλώνει σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον. Έμεινα άφωνος με τη δύναμη των εικόνων που μετέφερε η συγγραφέας, από τις περιγραφές του τόπου κατοικίας τους, από τις μεταξύ τους σχέσεις και την αλληλεπίδραση, τις άκουγα να φωνάζουν δίπλα στο αυτί μου, τις έβλεπα να τσακώνονται μπροστά μου, έβλεπα την απελπισία της κοινωνικής λειτουργού, ένιωθα ολοζώντανη την απειλή να κλείσει το κέντρο απεξάρτησης και καλά λόγω έλλειψης πόρων. Και δε θα ξεχάσω ποτέ το τέλος του βιβλίου.

Εκτός από τους Γουίντον, έχουμε τους Γουόλι, επικεφαλής του τοπικού σχολείου και την απροσάρμοστη συμπεριφορά του υιοθετημένου γιου τους και τις ψευδαισθήσεις που ζει κάτω από κατάστάσεις άγχους ο Κόλιν Γουόλι, καταστάσεις που πολλές φορές ξεφεύγουν από τον έλεγχό του.

Έχουμε τους Πράις, άλλη μία οικογένεια-αντιπρότυπο: ο Σάιμον Πράις ασκεί λεκτική και σωματική βία στη γυναίκα του και στα παιδιά του και η συμπεριφορά του ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, μιας και ο μεγαλύτερος γιος του, Άντριου, αρχίζει να σαμποτάρει διά της ηλεκτρονικής οδού τη θέση εργασίας του πατέρα του. Οι τσακωμοί, οι καβγάδες και η βία τρισδιάστατα και πέρα για πέρα φυσιολογικά και αληθινά (δυστυχώς).

Έχουμε τους Τζαβάντα, τους Ινδούς γιατρούς της κοινότητας και τον αγώνα των παιδιών τους να προσαρμοστούν σε μια κλειστή κοινότητα που αποτελείται αποκλειστικά από λευκούς! Χαρακτηριστκότερο παράδειγμα η Σούκβινταρ, η οποία είναι λίγο παχουλή, λίγο άσχημη και πολύ κλειστή στον εαυτό της. Η λανθασμένη συμπεριφορά των γονιών της απέναντί της και οι κοροϊδίες των συμμαθητών της της μειώνουν την αυτοπεποίθηση και η μόνη της παρηγοριά είναι να χαράζει με ξυράφι τον εαυτό της κάθε βράδυ εν είδει τιμωρίας.

Γύρω τους κινούνται κι άλλοι χαρακτήρες, όλοι με μυστικά και απωθημένα. Τους γνωρίζουμε σιγά σιγά και τους αντιπαθούμε ή αγαπάμε ακόμη πιο σιγά. Ως το τραγικό τέλος, ως την πιο άδικη απώλεια από όλους τους κατοίκους του Πάγκφορντ. Σχέσεις διαλύονται, παιδιά επιτίθενται στους γονείς, γονείς μεγαλώνουν δύσκολα παιδιά (ή μήπως το αντίστροφο;), κοινωνική ανισότητα, αγώνας για εξουσία και χιλίαδες άλλα θέματα, όλα εδώ, σε αυτές τις σελίδες.

Το βιβλίο κλείνει με το τραγούδι Under my umbrella της Rhianna και οι στίχοι αποκτούν άλλο νόημα όταν έχεις διαβάσει και την τελευταία σελίδα:

http://www.youtube.com/watch?v=2j7c3wzNOEQ

Because when the sun shines, we'll shine together
Told you I'll be here foreverSaid
I'll always be your friend
Took an oath, I'ma stick it out to the end

Βαρύ πυροβολικό!
Έχω ακούσει τόσα για το βιβλίο αυτό ...
Για να δούμε ...

edit : 7/7/2013
Ο δικός μου κανόνας λέει ότι δεν διαβάζω κριτικές και δεν ακούω εκτενή σχόλια όταν πρόκειται να ασχοληθώ με ένα βιβλίο. Είχε πάρει το αυτί μου ότι το καινούργιο βιβλίο της JKR δεν είχε καμία σχέση με μικρούς μάγους και σκόπευα κάποια στιγμή να το διαβάσω κυρίως επειδή είχα ευχαριστηθεί πολύ τις περιπέτειες του Χάρρυ Πότερ. Δεν θα μπορούσα όμως ποτέ να υποψιαστώ τη μεγάλη επιθυμία της συγγραφέως να γράψει αυτή την ιστορία.
Φαντάστηκα λοιπόν την JKR να τελειώνει επιτέλους με τα συμβόλαια του Χάρρυ Πότερ, βάζοντας τελεία στην τελευταία πρόταση του τελευταίου βιβλίου, να κλείνει ένα εισιτήριο Α΄ θέσης για Ζυρίχη για να τακτοποιήσει τις καταθέσεις της στα θησαυροφυλάκιατων τραπεζών και να δίνει στον εαυτό της μερικές μέρες ρεπό χαζεύοντας τα νέα σχέδια Rolex. Εκεί κάπου ξεκίνησαν όλα ή ίσως υπέβοσκαν από πριν, από τα τελευταία βιβλία του Χάρρυ Πότερ. Είχε απηυδήσει, πνιγόταν, την έτρωγε το χέρι της ... Ήθελε να γράψει μια πραγματική ιστορία επιτέλους!
Με αφορμή τον "έναν ξαφνικό θάνατο" ενός ανθρώπου που μέχρι τέλους δεν απομυθοποιείται από κανέναν, ανοίγει με την πένα της έναν οχετό συναισθημάτων που πνίγει το μικρό χωριό της ιστορίας. Σκόπιμα γράφω "οχετό" γιατί τα περισσότερα συναισθήματα που περιγράφονται είναι αρνητικά και περιγράφονται εξαιρετικά.
Η οργή κυριαρχεί. Θα έλεγα ότι το βιβλίο ολόκληρο είναι μια σπουδή στην οργή. Η συγγραφέας φαίνεται ότι έχει παρατηρήσει για χρόνια τους γύρω της και έχει συσσωρεύσει εμπειρίες που εύκολα τις αποτύπωσε στο χαρτί. Από αυτό και μόνο προδίδει τα χρόνια της. Θέλω να πω ότι αυτό το βιβλίο δεν θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί από μια τριαντάχρονη.
Η διείσδυση στο μυαλό των ηρώων και η "ανάγνωση" της οργής τους στην αρχή με εντυπωσίασε. Η σύζυγος που βρίσκει ανυπόφορο το σύζυγο, που αναθεωρεί όλη τη ζωή της απλώς αντικρύζοντας τον και η απέχθεια που σιγά της δημιουργείται για το πρόσωπό του, αντικατοπτρίζει πολλές κρυφές σκέψεις μεσήλικων ζευγαριών, χρόνια παντρεμένων με αποδεκτή comme il faut εικόνα στον περίγυρο τους. Ζευγάρια με άρρηκτους ή δυσχερώς διαρρηγνυόμενους δεσμούς υφιστάμενα καταπίεση, ζήλεια ή απλώς αδιαφορία. Άντρες που μόνο άντρες δεν είναι, αδύναμοι, αναποφάσιστοι, χωρίς γνώμη και άποψη, χωρίς πυγμή, θρασύδειλοι, βίαιοι ... Θέμα που φαίνεται ότι επίσης έχει μελετήσει επαρκώς η συγγραφέας. Γυναίκες στην κρίση της μέσης ηλικίας, που κλείνουν ερμητικά τα μάτια μπρος στην κλιμακτήριο και την απώλεια της νιότης ή παραμένουν άβουλα υποχείρια καταστάσεων ή των ίδιων των συναισθημάτων τους.
Ενώ οι ιστορίες των ενήλικων κατοίκων του χωριού διαμορφώνονται σιγά σιγά και μας ωθούν σε μια θύελλα αρνητικών συναισθημάτων, η μορφή του πρόωρα χαμένου ήρωα εξακολουθεί να μην αποδομείται. Παραμένει ένα είδος αλτρουιστή, καλόκαρδου, δραστήριο,υ πάντα πρόθυμου να προσφέρει για το κοινό αλλά και το ατομικό καλό, ανθρώπου. Όμως, η έκπληξη έρχεται από την ίδια του τη γυναίκα η οποία δε γλυτώνει ούτε αυτή από την οργή και τη θλίψη! Παραμελημένη η ίδια για να υποστηριχτούν οι άλλοι, σε δεύτερη μοίρα εκείνη μπρος στο κοινό καλό, τελευταία στη σειρά πάντα, παραμερισμένη και δεδομένη, μέχρι που οι χαμένες στιγμές δε γυρίζουν πλέον πίσω για να διορθωθούν. Κανείς δε γλυτώνει από αυτό το βιβλίο τελικά, ακόμα και ο ήρωας!
Τι να πω για τον κόσμο των εφήβων; Πολλή καλή η προσέγγιση τους. Η ορμονική θύελλα και οι συνεχείς μεταπτώσεις παρέα με την επαναστατική τάση και την αιώνια απαξίωση τους για τις πράξεις και τις απόψεις γονιών και μεγάλων. Ένας άλλος κόσμος, ευαίσθητος αλλά και πολύ ευάλωτος που αποδίδεται περίφημα από τη συγρραφέα.
Ας μην πω άλλα. Είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα και οι σκέψεις που μου γέννησε το βιβλίο αυτό παρότι ήταν γεμάτο θλίψη και ελάχιστες νότες αισιοδοξίας!

Ουάου ένα τούβλο! Πάνω πάνω στο ράφι μου !!!! Χέρι με χέρι από το ταξιδιάρικο πουλί!

Ενα ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ! Οχι δεν έχω διαβάσει Χαρυ Πόττερ - όχι ότι δεν το προσπάθησα και μάλιστα στα Αγγλικά, δεν μου "βγαινε" - Κρατάω πάντα μικρό καλάθι στα ευπώλητα .... Ομως αυτό εδώ είναι ένα άρτιο βιβλίο. Οι χαρακτήρες είναι πολύ καλοδουλεμένοι. Η συγγραφέας ζει και αναπνέει μαζί τους για πολύ καιρό πριν να μας τους συστήσει. Οι ήρωες της είναι οι έφηβοι της μικρής πόλης και οι ενήλικες που εξελίχθηκαν από τους εφήβους που υπήρξαν κάποτε. Και όλοι αυτοί τοποθετούνται μέσα στο σκηνικό της εποχής μας. Η "κρίση" είναι ο ιδιότυπος σκηνοθέτης πίσω από την πλοκή. Η ανάγκη για περικοπές για νοικοκύρεμα στα δημόσια οικονομικά... Ναι αλλά ποιές δαπάνες θεωρούνται περιττές και ποιός θα αποφασίσει....
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί (αν εξαιρέσω τις πρώτες πρώτες σελίδες που λίγο έλλειψε να πάρω μολύβι και χαρτί για να θυμηθώ ποιός είναι παντρεμένος με ποιά και πόσα παιδιά έχουν, οι χαρακτήρες είναι πάρα πολλοί και αρχικά έχουν όλοι το χώρο τους δεν ξεχωρίζει κάποιος σαν πρωταγωνιστής) και αφήνει μια πικρή επίγευση για καιρό μετά !

Έχω ακούσει τα καλύτερα!!!

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, γεμάτο λεπτοκεντημένες συναισθηματικές αποχρώσεις. Κάνει βουτιά στον κοινωνικό ιστό του τόπου και περνά από την επιφάνεια, όλο και πιο βαθιά, σ' εκείνα που κανένας δε θέλει να δει και να ακούσει. Όλα αυτά ξεδιπλώνονται μπροστά στον αναγνώστη, με λόγο μεστό και λιτό, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια εντυπωσιασμού.
Διαβάζεται με κρατημένη την ανάσα.

Στην elenaiah.

Η κουμούτζα στα χεράκια μου από τη feltre!Aυτό είναι εγκυκλοπαίδεια,όχι απλά βιβλίο!!

Δε θα γίνω κουραστική,μετά από το ΄Χήρα για ένα χρόνο',αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο που θα θυμάμαι για πάντα.
Το τέλος με βρίσκει απολύτως σύμφωνη,λυπήθηκα αλλά αν ήμουν εγώ η συγγραφέας,τα ίδια θα έγραφα,για να λυτρωθούν οι πρωταγωνιστές.
Μου έφερε στο μυαλό κάτι από Νοικοκυρές σε Απόγνωση και ο επίλογος κάτι σε Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο.
Μπράβο στη Ρόουλινγκ που το βιβλίο της δε θύμισε σε τίποτα τα Χάρι Πότερ.

Από την Κυριακάτικη μπουκροσοσύναξη/κοπή πίτας. Παναγίαμουέλεος!!!
Μου το έδωσε η elenaiahμε τα καλύτερα σχόλια. Για να δούμε πότε θα το διαβάσω...

5/6/2014: Το ξεκίνησα χτες. Μου φαίνεται αρκετά φλύαρο.
Διάβασα σήμερα το πρωί τις πολύ καλές κριτικές όσων το διάβασαν πριν από μένα. Χμμμμ...

Μόλις πριν από 10 λεπτά τελείωσα το βιβλίο - είναι 11 παρά 10, βράδι Κυριακής.
Παρόλο που το βρήκα αρκετά κουραστικό, συνέχισα να το διαβάζω, δίνοντάς του σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο μου.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι μου άρεσε το βιβλίο της J.K.Rowling, όπως άρεσε και σε όλα τα μπουκρόσια που το διάβασαν πριν από μένα.
Θα αναζητήσω την επόμενη στη λίστα. Αν δε θελήσει να το διαβάσει, θα συνεννοηθώ με τον panost για τη μελλοντική πορεία του.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ γι' αυτό το ογκώδες "δαχτυλίδι" που δεν θα είχα επιλέξει να διαβάσω από μόνη μου :-)

https://www.bookfriends.gr/book.php?isbn=9786180100327

Μου το έδωσε η ευγενέστατη Tiffany72,με παράλληλη ανταλλαγή με άλλα rings. Ήδη απο το πρώτο κεφάλαιο φαίνεται συναρπαστικό!

Ένα σκοτεινό αλλά πολύ επίκαιρο θέμα.Η συγγραφέας καταδύεται κυριολεκτικά σε πολύ δύσκολα θέματα:κοινωνική ανισότητα και φτώχεια(οικονομική και πνευματική),μισαλλοδοξία και ρατσισμός,υποκρισία και διερρηγμένες οικογενειακές σχέσεις.Ο ασφυκτικός κλοιός του χωριού όπου όλοι βλέπουν τους πάντες αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα να βοηθήσει ουσιαστικά.Μόνος θετικός χαρακτήρας,ο μακαρίτης.Μέσα σ'αυτό το αδιέξοδο τοπίο μόνη λύση η φυγή με οποιοδήποτε τρόπο.
Ενα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο.

Πίσω σε μένα. Για zasoma, αλλιώς μόνιμη συλλογή (ναι, σπίτι μου!)

Σε μενα

Στον Πανο

Στα χέρια μου.