Μία κοινωνία σοκαρισμένη.

Η φωτογραφία του μικρού Μάθιου στις εφημερίδες φάρος και ελπίδα στην αναζήτησή του.

Η ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν ανήσυχη αντικρίζει την εικόνα του μικρού παιδιού και έρχονται στο νου της τα παράξενα και νοσηρά όνειρα ενός ασθενούς της. Όνειρα που περιγράφουν και με την παραμικρή λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του παιδιού που τόσο λαχταρά να αποκτήσει ο ασθενής της. Εικόνες πανομοιότυπες...

Απλή σύμπτωση; Παιχνίδια του μυαλού; Ή υπάρχει έστω και η ελάχιστη πιθανότητα να σχετίζονται οι δύο υποθέσεις; Πώς μπορεί η Φρίντα να παραβιάσει το ιατρικό απόρρητο; Πόσο θα βοηθήσουν οι ψυχαναλυτικές γνώσεις της στην εξιχνίαση της υπόθεσης; Και πώς εμπλέκεται σε όλα αυτά μία απαγωγή που είχε γίνει είκοσι χρόνια πριν;

Η Φρίντα θα βρεθεί να πρωτοστατεί στον αγώνα δρόμου για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του απαγωγέα. Μόνο που αυτός ο αγώνας δεν είναι μια κούρσα φυσικής αντοχής. Η Φρίντα πρέπει να κατεβεί ως τα πιο σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού ενός ψυχοπαθούς, προκειμένου να βρει τις απαντήσεις για το αν ο Μάθιου είναι ζωντανός και πού μπορεί να βρίσκεται.

Μερικές φορές το μυαλό είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για να χάσεις τον εαυτό σου.

"Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ψυχολογικά αστυνομικά μυθιστορήματα που πραγματικά μας συνταράζουν, τότε σίγουρα αυτό βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας."

("Daily Express")

RING
elenaiah
feltre
nebula7 + Νίκος
taxidiarikopouli
tiffany1972
mauvesirene
maltrebus

Καλώς ήλθατε σε ένα άλλο Λονδίνο, ένα πιο ομιχλώδες Λονδίνο, πιο μοναχικό, πιο επικίνδυνο. Όχι, λάθος, αυτό είναι το ανθρώπινο μυαλό και σας συμβουλεύω να μην ξεμείνετε μόνοι μαζί του, ειδικά αν αυτό είναι το δικό σας μυαλό. Μια καινούργια αστυνομική σειρά βιβλίων ξεκινάει, με κεντρικό πρόσωπο την ψυχαναλύτρια Φρίντα Κλάιν. Πρώτη υπόθεση: η εξαφάνιση ενός μικρού αγοριού, οι εφιάλτες που ταλανίζουν έναν υιοθετημένο άντρα ότι απάγει ακριβώς αυτό το παιδί και πώς συνδέονται όλα αυτά με μια παρόμοια υπόθεση απαγωγής 20 χρόνια πριν. Συναρπαστικό, αγωνιώδες, ίσως φανεί κουραστικό και επίπεδο στην αρχή αλλά κάντε υπομονή και τα κομμάτια θα μπουν στη θέση τους, αρκεί να μην έχετε επείγουσες δουλειές όταν τελειώνετε το βιβλίο, γιατί θα μείνουν σίγουρα πίσω.

SPOILERS

Ομολογώ ότι τη Φρίντα Κλάιν δεν τη συμπάθησα και τρελά. Παρόλο που το βιβλίο έχει πολλά δυνατά σημεία, το κεντρικό πρόσωπο δεν το συμπάθησα. Και δε φταίει η γραφή των συγγραφέων (λογοτεχνικό ψευδώνυμο το όνομα Nicci French) αλλά ο ίδιος ο χαρακτήρας. Και το γεγονός ότι κάθομαι τώρα και γράφω τις σκέψεις μου για ένα μη υπαρκτό πρόσωπο αυτό από μόνο του δείχνει τη μαεστρία και τη δύναμη των συγγραφέων. Θα προσπαθήσω να αποφύγω τα πολλά spoilers για να μην προδώσω την ατμόσφαιρα και το κλίμα του βιβλίου, όμως θέλω να γράψω πολλά! :)

Η Φρίντα Κλάιν δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε Σούπερμαν ούτε δυναμική αστυνομικός ούτε τίποτα. Μια γυναίκα είναι, μέσης ηλικίας είναι, μοναχική μέχρι απελπισίας, αυστηρή στη δουλειά της, με πολύ καλές περγαμηνές για την ψυχανάλυση, με διεισδυτική σκέψη, οξύνοια αλλά και πολύ της σκέψης. ΟΚ κούκλα μου, σου αρέσει να περπατάς μόνη τα βράδια για να καθαρίζεις τις σκέψεις σου, έχεις προβλήματα αϋπνίας, η δουλειά σου, τα ωράρια και ται αισθήματά σου ίσως να μη σου προσφέρουν τρελές ευκαιρίες για φλερτ αλλά έτσι διώχνεις έναν άντρα που ξεκίνησες κάτι όμορφο και τρυφερό; Και τον αφήνεις να πάει και στην Αμερική; Προσωπικά δεν είδα κάτι να την κρατάει πίσω και να μην τον ακολουθεί, μόνο η δουλειά της, γιατί από οικογένεια έχει μια αδερφή με διαλυμένο γάμο και μια εριστική ανηψιά στην εφηβεία.

Εντύπωση μου έκανε ο Γιόζεφ, Ουκρανός εργάτης που προσγειώνεται στη ζωή της Κλάιν με ανορθόδοξο τρόπο: ακριβώς στο κεφάλι της, μιας και το πάτωμά του (και ταβάνι της) δεν ήταν και η πιο γερή κατασκευή. Ο Γιόζεφ είναι η ανάλαφρη νότα στο μυθιστόρημα, με τη μαγειρική του, την υπομονή του, τις ευρεσιτεχνίες του, τα γερά του μπράτσα.

Υπάρχουν κι άλλα δευτερεύοντα πρόσωπα στο εργασιακό περιβάλλον της Κλάιν αλλά ας πάμε στην κυρίως υπόθεση:

20 χρόνια πριν εξαφανίζεται η ανήλικη Τζοάνα μπροστά στα μάτια της αδερφής της, Ρόζι (παιδιά χωρισμένων γονιών). Βαθιά πληγή που δεν έχει κλείσει για κανέναν από την οικογένεια. Μόνο που η μάνα ξαναφτιάχνει τη ζωή της και παντρεύεται άλλον, αποκτώντας άλλες δυο κόρες. Είκοσι χρόνια μετά εξαφανίζεται ένα ανήλικο αγόρι. Και η Κλάιν από σπόντα αναλαμβάνει να στηρίξει ψυχολογικά και να βοηθήσει να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει με έναν ασθενή, τον Άλαν. Ο Άλαν, καιρό πριν εξαφανιστεί το αγοράκι, νιώθει την παρόρμηση να αποκτήσει ένα αγοράκι ολόιδιο σαν αυτό που θα εξαφανιστεί, να είναι ο γιος του και να το υιοθετήσει, μιας και με τη γυναίκα του παραμένουν άκληροι. Η Κλάιν σοκάρεται όταν διαπιστώνει τις ομοιότητες ανάμεσα στις επιθυμίες του Άλαν και στο ίδιο το γεγονός της απαγωγής.

Ποιος απήγαγε τον Μάθιου και γιατί; Ήταν άντρας ή γυναίκα; Τι συμβαίνει με τον Άλαν; Όσο περνά η ώρα το παιδί είναι ακόμη ζωντανό ή τελικά οι απαγωγείς του το σκότωσαν; Η ιστορία αργεί να ξετυλιχτεί αλλά όταν τα γεγονότα αρχίζουν να ξεδιπλώνονται ουσιαστικά μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, το χέρι δε σταματά να γυρίζει ανυπόμονα τις σελίδες. Τώρα θα γράψω τη μεγάλη αποκάλυψη οπότε μη διαβάσετε παρακάτω, όμως το κάνω γιατί ναι είναι η ανατροπή του βιβλίου αλλά η ανατροπή αυτή φέρνει νέες εξελίξεις και στρέφει την πλοκή τελείως αλλού: ο Άλαν είναι υιοθετημένος και μάλιστα δίδυμος. Τις σκέψεις που κάνει τις νιώθει ως αντανάκλαση του κακού δίδυμου εαυτού του. Γιατί όμως ο Ντιν Ριβ προέβη σε τέτοια πράξη; Ποιος ο ρόλος της συντρόφου του, Τέρι; Το πτώμα που βρέθηκε κρεμασμένο όταν όλα τελείωσαν ήταν όντως ο Ριβ; Η Τζοάνα πλέον μεγάλωσε, μήπως κάποια από τις γυναίκες του βιβλίου είναι αυτή, ενήλικη πλέον; Και τι τραύματα έχει αφήσει αυτό το ξερίζωμα από την ασφαλή, ήρεμη παιδική της ζωή και την οικογένεια που γνώρισε και αγάπησε ως πρώτο της ερέθισμα;

Πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο για να καταλάβετε πόσο καλά παίζουν οι συγγραφείς με το μυαλό των χαρακτήρων που έπλασαν και με του αναγνώστη. Αν κι έχω και το δέυτερο βιβλίο στα χέρια μου δεν το έχω διαβάσει ακόμη, παρ' όλ' αυτά κάτι μου λέει ότι δεν ξεμπερδέψαμε τόσο εύκολα με τον Ντιν! Καλογραμμένο, ατμοσφαιρικό θρίλερ, με εξαιρετική πλοκή, πολύ καλούς χαρακτήρες, υπόθεση σωστή και σωστά δοσμένη, τι άλλο θέλετε; Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Λοιπόν panost,το βιβλίο σου ήταν ακριβώς αυτό που θα ήθελα να διαβάζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ.Είχε και ανατροπές,είχε και σασπένς,είχε γενικά απ'όλα,την ανθρώπινη πλευρά του τρελογιατρού,τα προβλήματα και την καθημερινότητά του αλλά όλα μέχρι ένα βαθμό που δε με έκανε να έχω και κομμένη την ανάσα.Αυτό όμως ήθελα,κάτι σε ψυχολογικό-αστυνομικό ψιλοθριλεράκι για να περιμένω πως και πως την επόμενη βραδιά να γυρίσω παραπάνω σελίδες!

Αστυνομικό και ψυχοθεραπεύτρια... δε μπορούσα να περιμένω, το διεκδίκησα και το πήρα. Ας με συγχωρήσουν αυτοί που τους έφαγα τη σειρά.

Υπέροχα σκοτεινό και άγρια απολαυστικό. Χαίρομαι που υπάρχει και συνέχεια.

Next!

Η σειρά μου ...
Η σειρά του βιβλίου όμως θα καθυστερήσει ολίγον ....

edit : 7/7/2013

Το περίμενα καλύτερα δομημένο το βιβλίο και κυρίως με πιο συμπαθητική ηρωίδα. Η ψυχοθεραπεύτρια με απογοήτευσε κάπως και δεν κατόρθωσα να μετριάσω την απόσταση της μαζί μου. Άλλοτε κάτι μου έλειπε, άλλοτε έβρισκα υπερβολικές τις αντιδράσεις της και άλλοτε εντελώς ανεξήγητες.
Το δυνατό σημείο του βιβλίου ήταν η ανακάλυψη του alter ego του κύριου συμπρωταγωνιστή, του Άλαν. Αν και στο σημείο αυτό περίμενα ότι το απλό περιστατικό που οδήγησε στην ανακάλυψη του (δύσκολο να γράφεις προσπαθώντας να μην κάνεις αποκαλύψεις!) - ένα παθιασμένο φιλί από μια μεσήλικη πόρνη - θα είχε κάπως μια σύνδεση με την έρευνα. Αυτή η ιστορία, που θα μπορούσε να ήταν ιστορία μέσα στην ιστορία ή ένα υπολογίσιμο χέρι βοήθειας για τους χαρακτήρες, δεν χρησιμοποιήθηκε.
Άλλη αδυναμία της πλοκής, κατά τη γνώμη μου, ήταν ότι ενώ η ψυχοθεραπεύτρια την πάτησε πανηγυρικά μια φορά με το alter ego, δεν της έκοψε ότι το τέλος μιμήθηκε το πάθημα της. Αλλά θα μου πεις, πώς θα υπήρχε συνέχεια στο βιβλίο; Ήταν η πιο πασιφανής συνέχεια βιβλίου ...
Ο χαρακτήρας της ψυχοθεραπεύτριας μένει ημιτελής για μένα. Αιχμές για κάτι του παρελθόντος, αίτιο των αυπνιών και του γενικότερου σκεπτικισμού της αλλά καμία περαιτέρω αποσαφήνιση. Έμεινα με την απορία που θα λυθεί, φαντάζομαι, στην πορεία της τριλογίας, τετραλογίας κλπ. Και παρόλη τη σοβαρότητα της, την κάπως αντικοινωνική και μοναχική συμπεριφορά της, γίνεται μέσα σε μια βδομάδα τακίμι με τον Ουκρανό μετανάστη. Λίγο οξύμωρο το σχήμα ψιλοξινής Αγγλίδας ψυχιάτρου τακίμι Ουκρανού μετανάστη. Δεν με έπειθε.
Ενδιαφέρων χαρακτήρας για μένα ήταν και παρέμεινε ο προβληματικός ψυχίατρος, οραματιστής μιας νέας ψυχιατρικής προσέγγισης και ιδιοκτήτης της κλινικής που εργάζεται η ηρωίδα. Εδώ οι συγγραφείς αγγίζουν απέξω απέξω την κρίση της μέσης ηλικίας, τη διάψευση των ονείρων, το βάρος των ξένων προβλημάτων που φέρει ένας γιατρός στην πλάτη του και που τον οδηγεί τελικά στην ψυχική εξουθένωση και την παραίτηση.
Γενικά πάντως, η πλοκή δε συμβάδιζε με αυτό που είχα και περίμενα στο μυαλό μου και ίσως αυτό ήταν που τελικά δεν μου άρεσε το βιβλίο.
Εννοείται όμως ότι έχω στα χέρια μου τη συνέχεια του ....

Μέσα σε μιά τεράααααστια σακούλα χέρι με χέρι από το ταξιδιάρικο πουλί που άσχημοι άνεμοι το έφεραν μέχρι τα μέρη μου! Για το καλοκαίρι .....

Ενα ΚΑ ΤΑ ΠΛΗ ΚΤΙ ΚΟ μυθιστόρημα! Δεν είμαι φαν των αστυνομικών να εξηγούμαι .... Αντίθετα με τα περισσότερα, στο συγκεκριμένο, πέρα από την πλοκή που σου κόβει την ανάσα - κλισσέ αλλά ισχύει - μια και αφορά ένα πεντάχρονο παιδάκι, αναπτύσσονται και οι χαρακτήρες. Τα πρόσωπα ζουν, δεν εργάζονται απλώς για να "λύσουν" το μυστήριο. Εχουν χόμπυ, τους αρέσει να περπατούν τις νύχτες στους έρημους δρόμους αντιπαθούν τα κινητά έχουν αγωνίες για τις επιλογές τους, τέλος πάντων είναι χαρακτήρες κανονικοί, γεγονός που - κατά την γνώμη μου - κατατάσσει το ανά χείρας βιβλίο στην κανονική λογοτεχνία. Απόλαυσα την κάθε σελίδα! Το εύρημα του μετανάστη "μάστορα" που πέφτει από το ταβάνι - πέρα από τις απορίες που μου άφησε για την ποιότητα κατασκευών των λονδρέζικων σπιτιών - μου φάνηκε εξαιρετικό! Περίμενα ότι ο λαθρακουστής θα χρησιμοποιούσε κάπως τις απόρητες πληροφορίες που είχε μάθει ..... Ωστόσο είναι η φωνή της κοινής λογικής στο κεφάλι των εξαιρετικά προικισμένων και με πολύπλοκη σκέψη ψυχοθεραπευτών. Τα πράγματα είναι απλά για τον Γιόζεφ : όταν ανοίγει μια τρύπα στο ταβάνι κάθεσαι και την επιδιορθώνεις, όταν ο νεροχύτης είναι γεμάτος και το σπίτι μέσα στην μπίχλα σηκώνεις τα μανίκια και καθαρίζεις πρίν αναλύσεις γιατί και πώς κατέληξαν τα πράγματα μέχρι εκεί, όταν τα παιδιά σου ζουν σε άλλη χώρα νιώθεις λύπη .... Το βιβλίο σηκώνει την κουβέρτα των πιο βαθιών φόβων μας τον φόβο του ΚΑΚΟΥ που παραμονεύει πίσω από το φράχτη και μέσα στο μυαλό μας ...........

Στον επόμενο του ring!

Επιτέλους στα χέρια μου.

Καλό αστυνομικό με σασπένς και με τα όλα του. Δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά είναι καλογραμένο

Θα δοθεί στην Tiffany 1972 στο κοπή τη πίτα.

Από την Κυριακάτικη μπουκροσοσύναξη/κοπή πίτας.
Για να δούμε πότε θα το διαβάσω...

Τελικά, κατάφερα και το διάβασα μέσα σε μια βδομάδα.
Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Απόψε που διάβασα τις τελευταίες 15 περίπου σελίδες, κατάλαβα τί παίχτηκε με το δολοφόνο και επιβεβαίωσα το ρόλο της Τέρι (δεν προδίδω άλλα).
Όσο για τη Φρίντα, είχε τόσο πολύ συνηθίσει να είναι μόνη της (είναι μονήρης άνθρωπος), που δεν θα μπορούσε να συμβιώσει για πολύ περισσότερο με τον Σάντι. Δεν ήθελε και δε μπορούσε να κάνει χώρο για έναν σύντροφο στη ζωή της και ιδιαίτερα στο σπίτι της.
Απορώ που οι προηγούμενοι δεν το κατάλαβαν!!! Μου ήταν, προσωπικά, πολύ ξεκάθαρο...

Θα δοθεί στον καλό μου panost στην επόμενη συνάντηση.

Σας ευχαριστώ παιδιά. Πάει για blue-dot.

Tο πήρα προχτές από Panost, ελπίζω να διαβαστεί γρήγορα (καθώς πολύ μου αρέσουν τα αστυνομικά), ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του!

Το διάβασα το καλοκαίρι στη Τζιά. Πολύ ενδιαφέρον, με καλή πλοκή και αρκετό σασπένς, όντως από καποιο σημείο και μετά δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Συμφωνώ σε πολλά σημεία με τους υπολοιπους σχολιαστες, κυρίως στο ζήτημα του κεντρικού χαρακτήρα. Δεν είναι πάντως οτι μου φανηκε αντιπαθής. Μάλλον αποστασιοποιημένη και ψυχρη. Δεν σε κάνει να την "νοιαζεσαι", ή να την θαυμαζεις, ας πούμε, ή να ταυτιζεσαι μαζι της. Ισως αυτος να ήταν ο στόχος των συγγραφέων.
Οσον αφορα στην πλοκή, ωραίο αστυνομικό, με τις ανατροπές του και τα όλα του. Μου άρεσε που δεν βασίζεται στην περιγραφική βία για να δημιουργήσει αγωνία, όσο στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού και της ψυχής.
Το τέλος με τον Ντιν μου φάνηκε κάπως "ευκολο", και ισως και λιγο αχρειαστο, και σε κάποιο επίπεδο δεν ηταν πιστευτό.
Γενικώς πάντως, είχε πολύ ενδιαφέρον και ευχαρίστως θα διαβάσω και τα υπόλοιπα της σειρας.

Gia zasoma.

Απο Panost!