Η Ελένη και η Τούλα. Τις έφερε ο γάμος τους στην Αλυκή. Νύφες ανέμελες. Αλλά μόνο στην αρχή... Μετά, λες και το είχε αυτός ο τόπος, η Αλυκή τις μάγεψε και σιώπησαν. Σημαδεμένες και οι δύο, ολόιδια, όπως τα μάρμαρα στα λατομεία του νησιού που ξηλώνει η ανθρώπινη βουλιμία. Γυναίκες ταπεινωμένες, απελπισμένες, αλλά βουβές. Ποιος σφραγίζει τα χείλια τους και σωπαίνουν; Ο σύζυγος, ο εραστής ή ο πατέρας; (Ποιος αλήθεια μπορεί να ζήσει με βιασμένη μνήμη;)
"Ξεδίψασε ο Σάββας με δάκρυα. -Πέτα τα όλα! της ψιθύριζε και η φωνή του αγνώριστη, φωνή ερωτευμένου άνδρα που έφτανε τα εξήντα κι έσπαγε από έρωτα. Κι εκείνη έψαξε κι αντάμωσε τη γλώσσα του. Γλώσσα από μάρμαρο για χρόνια. Με όρκο. Χωρίς φωνή. Θυσία η ζωή του στη ζωή της. Δύο ζωές χαράμι. Κουβέντα σε κανένα. Γλώσσα από μάρμαρο, σπασμένη. Ζεστή και υγρή απ΄ τα αναφιλητά της. Να γλείφει της πληγές της. Σπάνε τα μάρμαρα ποτέ; Ναι, από αγάπη".
Ένα μυθιστόρημα που θίγει με γνώση και τρυφερότητα το θέμα της κακοποίησης των γυναικών -από την Ιφιγένεια Θεοδώρου, συγγραφέα του πολυδιαβασμένου βιβλίου "Μελέκ θα πει άγγελος".

Έχω πολύ καιρό να πάθω τόσο ευχάριστο σοκ με βιβλίο. Το εξώφυλλο δε μου άρεσε, παρόλο που τελικά είναι πολύ σχετικό με το περιεχόμενο του βιβλίου, την συγγραφέα δεν την ήξερα παρόλο που είναι φίλη φίλης, γενικά το βιβλίο το ξεκίνησα από περιέργεια. Και έτσι είχα την αποκάλυψη.
Εντελώς γυναικείο θέμα. Εντελώς σοβαρό θέμα. Εντελώς ανθρώπινο θέμα. Και πολύ καλά δουλεμένο.
Λίγα λόγια για την πλοκή και τους ήρωες: Στον κόλπο της Αλυκής στη Θάσο, μια παραλία με ωραία αμμουδιά αλλά ταυτόχρονα και σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα αρχαίους ναούς και βυζαντινές βασιλικές, με λατομείο μαρμάρου και δάσος στήνεται το σκηνικό αυτής της σύγχρονης τραγωδίας. Τέσσερις καλύβες στην παραλία κουβαλάνε την ιστορία του τόπου αλλά και των ανθρώπων που ζουν σε αυτές. Ο Διαμαντής με το ταπεινό καφενεδάκι και την "αλαφροπάτητη" Αγγέλα που έχει σκοτάδι στα μάτια αλλά βλέπει περισσότερα απ' όσα οι άλλοι. Η καλύβα του Κουράκη που την έδωσε προίκα και τόπο εξορίας μαζί στην αγαπημένη του κόρη Ελένη, από πείσμα και γινάτι που παντρεύτηκε τον καλοστεκούμενο και προικοθήρα Γιώργη. Η καλύβα του γερό Ρόδου που την άφησε κληρονομιά μαζί με τη βάρκα και την αγάπη του για τη θάλασσα και το ψάρεμα στον εγγονό του το Σάββα, το "φονιά", του μόνου κατοίκου που ξεχειμώνιαζε εκεί. Και η καλύβα του Σταύρου που η σπαγκοραμένη και υπολογίστρια γυναίκα του μετέτρεψε σε ταβέρνα για ν' αβγαταίνουν κάθε χρόνο τα μαζώματα για τον αγαπημένο της γιο, το Βασίλη, τον μικρότερο και πιο ανίκανο. Αυτόν που της σπάραξε την καρδιά όταν της έφερε για νύφη την Τούλα, ορφανή από πατέρα και κόρη περιπτερούς, με κάτασπρο δέρμα και υπέροχες μυρωδιές να βγαίνουν από το κορμί της. ένας μεγαλοεργολάβος, ο λευτέρης, που πέρασε "φαντάρος" από την Αλυκή και τώρα θέλει να επενδύσει σε ολόκληρη την περιοχή και να αγοράσει τις καλύβες και ο αγαπημένος του ανηψιός ο Σπύρος, που τον στέλνει κρυφά να περάσει το καλοκαίρι σαν βοηθός στο καφενείο του Διαμαντή συμπληρώνουν τα πρόσωπα του δράματος.
Γιατί το βασικό θέμα όλου του βιβλίου, η κοινή συνισταμένη όλων των ιστοριών από τη δεκαετία του '60 και μέχρι σήμερα είναι τα κλειστά στόματα, το γύρισμα του κεφαλιού, η σκόπιμη φασαρία που κρύβει την ενδοοικογενειακή βία. Με τριάντα χρόνια διαφορά, η Ελένη και η Τούλα θα περάσουν στο ίδιο σκηνικό, την ίδια εσωτερική εξορία. Θα βιάζονται με λόγια και με έργα από τον άντρα τους, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να ζητούν βοήθεια και χωρίς οι άλλοι να αναγνμωρίζουν το προφανές. Σε ένα ακρωτήρι- λατομείο σαν γλώσσα από μάρμαρο, δεκάδες γλώσσες από μάρμαρο που δεν κινούνται, δε σπάζουν την πέτρα και τη σιωπή.
Η δομή της ιστορίας είναι εξαιρετική. Οι ιστορίες του παρελθόντος αποκαλύπτονται σιγά - σιγά παράλληλα με αυτές του τώρα σε συνεχή φλασ - μπακ με άμεσες αναφορές στο σήμερα. Οι σχέσεις των προσώπων αποκαλύπτονται σιγά σιγά αλλά τόσο δυνατά σαν να σμιλεύτηκαν σε πέτρα. Το ίδιο και οι ήρωες που όλοι κουβαλάνε ένα παρελθόν να καθαρίσουν. έτσι λοιπόν, με χαρακτήρες και σκηνικό θεατρικού έργου, με κινηματογραφικές τεχνικές φλαςμπακ και ροής, και με απόλυτη αλληλουχία αρχαίας τραγωδίας το έργο πορεύεται προς μία ολοκληρωτική κάθαρση.
Κάτι που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον στην τεχνική αυτή της δομής που θυμίζει σπείρα που γυρνάει ξανά και ξανά από τα ίδια πρόσωπα αλλά από άλλες εποχές και γεγονότα χτίζοντας δυναμική είναι ότι την είχα προσέξει σε δύο ακόμη γυναίκες εκ Θεσσαλονίκης συγγραφείς (σε βιβλία με τελείως διαφορετικό θέμα και προβληματισμό) : Στη Σοφία Νικολαΐδου και το εξαιρετικό " Απόψε δεν έχουμε φίλους" και τη Στυλιάνα Γκαλινίκη και το επίσης εξαιρετικό "Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν). Δεν ξέρω εάν είναι τυχαίο ή εάν σηματοδοτεί μία Θεσσαλονικιώτικη σχολή μυθιστορήματος πάντως μου αρέσει πάρα πολύ.
Η μόνη μου ένσταση τώρα (γιατί θα υπήρχε και μία τέτοια) είναι στο λόγο. Παρόλο που είναι λιτός, συμπαγής και πλούσιος νοημάτων και συναισθήματος είναι σε υπερβολικό βαθμό μικροπερίοδος. Πολύ μικρές προτάσεις. Λέξεις ή μικρές φράσεις η μία μετά την άλλη. Συνεχώς. Χωρίς οίκτο. Είναι ωραίος χειρισμός για να δώσεις έμφαση ή να χτυπήσεις συναισθήματα σαν καρφιά, αλλά όταν είναι διαρκής γίνεται σχεδόν ψυχοφθόρο για τον αναγνώστη που επιζητά λίγη ξεκούραση, λίγο τρίψιμο μακροπερίοδου λόγου, να δώσει ανάσες. Ανά φάσεις με έκανε να αισθάνομαι σαν να διαβάζω θρίλερ μετρώντας τους χτύπους της καρδιάς ανώ διάβαζα μόνο ανθρώπινα δράματα. Εγώ θα το περιόριζα.
παρά την ένστασή μου αυτή το βιβλίο είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος ίσως αυτό που θα αφήσει τα πιο έντονα σημάδια πάνω μου. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα και ελπίζω το επόμενο βιβλίο της να είναι εξίσου καλό - αν όχι καλύτερο- και να ευτυχήσει πολύ περισσότερο από τη "γλώσσα από μάρμαρο" που ομολογώ ότι μάλλον αδικήθηκε.
Το βιβλίο θα το διαβάσουν οπωσδήποτε και άλλοι πολλοί!

Επειδή έχω περισσότερα αντίτυπα.
Το βιβλίο γίνεται Bookring. Αντίτυπο 1ο για ΝΟΤΙΑ ΕΛΛΑΔΑ:

Ισχύουν οι γνωστοί κανόνες της apapsa:
1) προσπαθήστε να κρατήσετε το βιβλίο *ΤΟ ΠΟΛΥ* μέχρι 40 ημέρες,
2) προσπαθήστε να μην χαθεί στο ταχυδρομείο ή κάπου αλλού,
3) δε δανείζουμε το βιβλίο σε εξωσχολικούς,
4) επικοινωνήστε μαζί μου (ή μπορεί να σας προλάβω εγώ) αν ο επόμενος από σας έχει εξαφανιστεί από το BC ή δεν απαντάει στα PM,
5) αν είστε πολύ-πολύ νέοι, κατ' αρχάς συγχαρητήρια, τόπο στα νιάτα, και δεύτερον «θα μπείτε στο τέλος για να σιγουρευτώ πως θα είστε ακόμη εδώ γύρω και δε θα χαθεί το βιβλίο όπως τόσα άλλα» :o)

Και ένας του aris1:

6) Γράφετε οπωσδήποτε ένα σχόλιο. Και όχι απλώς: «το πήρα, είναι στα χέρια μου» και μετά «μου άρεσε, το έστειλα στον επόμενο». Ο σκοπός είναι να μοιραστούμε τις απόψεις μας. Αν βαριέστε να γράψετε πέντε-δέκα αράδες, μην κάνετε τον κόπο να μπείτε σε αυτό το bookring.

Η λίστα συμμετοχών:

panost
feltre
taxidiarikopoul
kermit60
elenaiah
karry
dreamy24
Tiffany1972
sismografos
Sousy
helena100


Καλοδιάβαστο!

Ξεκινάμε!

Ένα βιβλίο για τη γυναικεία κακοποίηση. Αυτό από μόνο του αρκεί για να το διαβάσει κανείς. Έλα όμως που είναι και καλογραμμένο! Καθόλου πρόχειρο, καθόλου επιφανειακό, καθόλου "στο πόδι". Η συγγραφέας αργεί να κατονομάσει την περίπτωση της Τούλας, μας περιγράφει πρώτα τις συνθήκες και τα περιστατικά, τα χωνεύουμε (αν αυτό είναι δυνατόν) και μετά μας κατονομάζει τα πώς, τα γιατί και τα τι.

Θάσος λοιπόν. Μια κλειστή, σιωπηλή και ως εκ τούτου ένοχη κοινωνία. Η Τούλα, καθημερινό θύμα ξυλοδαρμού. Τα πεθερικά της ξέρουν και σιωπούν. Το χωριό (ποιο χωριό; τα καλύβια στην παραλία) ξέρουν και σιωπούν. Έπρεπε να έρθει ο ανηψιός του μεγαλοεργολάβου που ονειρεύεται να αγοράσει τις καλύβες και να χτίσει ξενοδοχείο για να αρχίσουν να κινούνται τα νήματα. Κι ακόμη περισσότερο, έπρεπε να έρθει η Ελένη, Έλσα πια, θύμα κι αυτή κακοποίησης αλλά χήρα για να πάρει τη δύναμη η Τούλα και να καταγγείλει τον άντρα της στην αστυνομία.

Η συγγραφέας περιγράφει πολλές ιστορίες και μας συστήνει πολλούς χαρακτήρες στήνοντας ένα αληθέστατο σκηνικό κλειστών επαρχιακών στομάτων αλλά και απληστίας. Δεν έχουμε μόνο τις κακοποιημένες γυναίκες αλλά και τους πλούσιους εργολάβους που θέλουν κι άλλα λεφτά, τους φτωχούς χωρικούς που είναι δεμένοι με τον τόπο τους και δεν θέλουν να φύγουν όμως το δέλεαρ είναι μεγάλο.

Ωραίος και ακέραιος χαρακτήρας είναι ο Σάββας ο φονιάς. Που σκότωσε για χάρη της Ελένης τον άντρα της που την κακοποιούσε και φυλακίστηκε. Τώρα επέστρεψε στο νησί και κλείστηκε στον εαυτό του. Η Ελένη επιστρέφει λοιπόν και το μυστικό τους ίσως αποκαλυφθεί. Τι έζησε η Ελένη όταν έφυγε από το νησί; Και τώρα που γύρισε εν όψει του μεγαλοεργολάβου, θα πουλήσει την περιουσία της στην παραλία ή όχι; Τι πραγματικά συνέβη εκείνο το βράδυ του φόνου;

Τραγική ηρωίδα (όπως και κάθε γυναίκα) η Τούλα: "Μάζευε μέσα της την ενοχή. Για τον πατέρα που δεν γύριζε. Για τη μάνα που μαράζωνε με το στίγμα της παρατημένης. Για το βάρος που προκαλούσε η παρουσία της στο σπίτι. Αυτό πίστευε. Κανείς δεν τη διέψευδε". (σελ. 70).

Διάλογοι ολοζώντανοι, γλαφυρότατοι, χαρακτήρες υπέροχοι κι αληθινοί. Μόνο μειονέκτημα η συνεχής χρήση των σύντομων και κοφτών προτάσεων. Βγάζουν μια τραχύτητα και μια στερεότητα αλλά η συνεχής χρήση σε κάνει να νιώθεις ότι πίνεις σταγόνες νερού από στερεμένη βρύση ενώ διψάς σαν τρελός. Ο νταής Βασίλης (η γυναίκα του φταίει που δεν κάνουν παιδιά), οι γονείς του Μαρίκα και Σταύρος (τη μεν τη νοιάζει μόνο η ταβέρνα και το ελάχιστο μεροκάματο, επιπλέον σιχαίνεται τη νύφη της τη στέρφα, ο δε παραμένει σιπωηλός δίπλα στην αυταρχική γυναίκα του), η κακοποιημένη Τούλα, ο Σάββας ο φονιάς και η ΕΛένη, ο Σπύρος που ξετυλίγει άθελά του τον μίτο της Αριάδνης και ζωντανεύει τον Μινώταυρο του νησιού. Γλώσσα από μάρμαρο άσπρο κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο, μάρμαρο εξίσου καλό με της Πάρου, γλώσσα από μάρμαρο που σφραγίζει στόματα.

Κι οι λέξεις μπαίνουν μέσα σου και σε πονάνε: "Αναφιλητά πνιχτά που έψαχναν δρόμο να ξεσπάσουν. Τον ήξεραν το δρόμο μα δεν τολμούσαν, γιατί το κλάμα ερεθίζει. Το κλάμα ζητάει βία και η βία φέρνει κλάμα" (σελ. 77).

Δεν γίνεται να μη σταθείς και να μην ξαναδιαβάσεις αυτές τις γραμμές:
"Γυναίκες σκληρόκαρδες, σαν βράχια που κόβουν. Χωρίς χαραματιά, έστω μια τόσο δα ρωγμούλα για να ρουφήξουν φως, να μαλακώσουν. Μάνες!...όλες με ρημαγμένα σπλάχνα από γέννες, όλες το ίδιο αναίσθητες στον πόνο που προκαλούν στις άλλες. Σαν να το έκαναν επίτηδες, ευχαριστιόνταν, χαίρονταν όταν έσπερναν δάκρυα. Θαρρείς από εκδίκηση. Η ώρα μου, η ώρα σου! Σκληρόπετσες! Ν' αντέχουν. Το ξύλο, τα αίματα, τις ταπεινώσεις. Πού πάει και χάνεται η τρυφεράδα που γλυκαίνει τα χείλη τους στα πρώτα φιλιά; Σαν τις οχιές δαγκώνουν και ύστερα φτύνουν δηλητήριο. Μέχρι και στο ζυμάρι του ψωμιού τους. Πικρό ψωμί! Το δίνουν στα παιδιά τους. Να συνηθίζουν χάδια τραχιά" (σελ. 187).

"Να φύγει! Όχι από δρόμο στεριανό. Η άσφαλτος μπορεί να τη γυρνούσε πίσω. Ήταν γραμμένη με αρχή και τέλος. Αρκούσε μια στιγμή να στρέψει το κεφάλι της. Αν όμως ήταν πάνω στο πλεούμενο! Το κύμα σβήνει κάθε μονοπάτι, το καταπίνει. Δε θα είχε γυρισμό" (σελ. 210).

Διαβάστε το και διαδώστε το. Αξίζει αυτές οι γυναίκες να σωθούν και να πάψουν να κουβαλούν στην πλάτη τους το δικό τους μάρμαρο.

Για φελτρε!

Το πήρα. Θα το αρχίσω αύριο.

Τι κρίμα να μην κυκλοφορεί πια ένα τόσο ωραίο βιβλίο!
Καλογραμμένο, με μιά υπόγεια ένταση, δένει την ιστορία σαν παζλ από εικόνες και γεγονότα του παρελθόντος και του παρόντος.
Συμφωνώ πως ο λόγος δημιουργεί μιά ένταση που σε πιάνει από τα σωθικά και σε στρίβει. Σαν αρχαία τραγωδία, ως την κάθαρση. Πιστεύω πως έτσι το θέλησε η συγγραφέας και κατά τη γνώμη μου είναι στα "συν" του.

Στην επόμενη.

Η καλή μου feltre έκανε τον κόπο να μου φέρει το βιβλίο στη δουλειά μου. Την ευχαριστώ πολύ και ξεκινάω αμέσως το διάβασμα!

Πρόκειται για ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό που διαβάζεται εύκολα και πραγματεύεται ένα πολύ ευαίσθητο θέμα όπως είναι η κακοποίηση.
Η συγγραφέας καταφέρνει να δώσει απλά την ιστορία της χρησιμοποιώντας ως φόντο το νησί της Θάσου. Προτιμά να γράφει με μικρές και πολλές φορές κοφτές προτάσεις αλλά το αποτέλεσμα της είναι καλό. Μου άρεσε το τέλος που δεν είχε πολλές ευκολίες.

Το βιβλίο συνεχίζει στον επόμενο του ring.
Καλό διάβασμα και Χρόνια Πολλά για τις ημέρες!

Τι να πω μου συνέβη και αυτό! Είναι η πρώτη μου φορά από την ημέρα που είμαι στο bc και πέρνω ring κσι δεν το έχω δηλώσει αμέσως . Συγνώμη παίδες ούτε που το κατάλαβα, μπερδεύτηκε το βιβλίο μαζί με τ'αλλα των Χριστουγέννων και ξεχάστηκε, εδώ είναι το βιβλιο το ξεκινώ αμέσως σήμερα με την ταχύτητα του φωτός που διαβάζω θα το τελειώσω σε δύο ημέρες το πολύ και θα συνεχίσει το ταξίδι του!!

Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεται ένας αετός, κάθεται ένας αετός,
βρεγμένος , χιονισμένος, ο καημένος,
και παρακαλεί τον ήλιο να ανατείλει, να ανατείλει
'Ηλιε, ανάτειλε, ήλιες ανάτειλε, ήλιες ανάτειλε

Σελ.278 το τραγουδάει ο Σάββας επάνω στη βάρκα στην Ελένη, την Ελένη,
με τα χίλια επώνυμα που δεν είναι δικά της, στην 'Ελσα του που είναι η ίδια του η ζωή,
μια ζωή που θυσιάστηκε στις φυλακές ,σιωπή βαριά για ένα όρκο βαρύ,¨Μη πεις κουβέντα! Σε κανέναν¨για το φονικό μη μιλήσεις,τόσα χρόνια χαμένα,
ζωές σπαρμένες στα πέλαγα της Αλυκής, φονιάς για χάρη της χρίστηκε.
-Σάββα! μιλάνε τα μάρμαρα;
-Μιλάνε Ελένη

και μίλησαν για τη κακοποίηση της ψυχής , για την επαρχία που κράτησε σιωπές,
για αυτούς που ήξεραν και δεν μίλαγαν, για γυναίκες που αγάπησαν και προδόθηκαν,
για όνειρα που γκρεμίστηκαν, στο βυθό μιας θάλασσας,για καθημερινές ιστορίες
ανθρώπων δίπλα μας για θέμα ταμπού μέχρι και σήμερα.

Και η καταπληκτική Ιφιγένεια Θεοδώρου, ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας,
με μαεστρία μεγάλη, με περιγραφές που σε ματώνουν, για σκηνές από ταξίδια που μπροστά σου τις βλέπεις και τις ζείς σαν να ήσουν κομμάτι τους, πρωταγωνιστής του έργου του δράματος που παίζεται, και σε συνεπαίρνει σε μαγεύει , και προχωράς σελίδα σελίδα με αγωνία περισσή να ανακαλύψεις το επόμενο και το επόμενο κεφάλαιο να δεις τι θα γίνει, πως θα εξελιχτεί η ιστορία.

Ομολογώ αν δεν ηταν bookring δεν θα το έπαιρνα από το ράφι ενός βιβλιοπωλείου να το διαβάσω, κρίμα, το βιβλίο με συνεπήρε κυριολεκτικά, με ρούφηξε στις σελίδες του,
χάρηκα που πήγα στην παρουσίαση του νέου της βιβλίου και πραγματικά είμαι περίεργη
να δω πως θα είναι!!

Ευχαριστώ Karjim,θάθελα να το έβρισκα κάποια στιγμή για να το κρατήσω δικό μου,
πάντα ελπίζεις!!

Στα χέρια μου από προχτές το πρωί!Θα το ξεκινήσω σήμερα!

Συγνώμη που κράτησα παραπάνω το βιβλίο απ'όσο θα έπρεπε.Ήταν ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο χρόνο.Έθιξε το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης της γυναίκας,όπως επίσης το γεγονός ότι συνήθως τα θύματα σωπαίνουν και υπομένουν ξανά και ξανά τις ίδιες και χειρότερες κακουχίες.Με άγγιξε,πολύ θα ήθελα να ακούσω τι έχει να μας πει η συγγραφέας του βιβλίου και πολύ θα ήθελα να διαβάσω και άλλα έργα δικά της.

Είναι στα χέρια μου... δεν έχω βρει ακόμα χρόνο για γνώμη... θα επανέλθω..

EDIT: Καλογραμμένο βιβλίο που με ενθουσιασμό το ξεκίνησα αλλά στην πορεία με κούρασε ο συνεχόμενος "λυρισμός" της γλώσσας του. Ένοιωσα σαν να προσπαθούσε η συγγραφέας να μου εκμαιεύσει με το ζόρι την συγκίνηση και αυτό με οδήγησε στο να μην αγαπήσω - συμπαθήσω κανέναν από τους ήρωές της.
Το εξώφυλλο θα μπορούσε να είναι καλύτερο...

μου το έδωσε η Karry , θα το αρχίσω σύντομα !

ένα βιβλίο με ηρωίδες δυο γυναίκες , με διαφορά κάποιων δεκαετιών , στον ίδιο τόπο, βιώνουν την βία και την κακοποίηση στο γάμο τους. Η κλειστή επαρχιακή κοινωνία δεν τις βοηθά να αποκαλύψουν την τραγωδία τους και δεν τους δίνει καμία βοήθεια . Ανήμπορες συνεχίζουν να ζουν το βασανιστήριο τους γεμάτες τύψεις και ενοχές .Ευτυχώς έρχεται η λύτρωση στο τέλος και δίνει μια αισιόδοξη νότα στην ιστορία τους .
Μεγάλωσα σε χωριό , ήμουν 10ετών , και θυμάμαι στην γειτονιά μου τέτοιο περιστατικό . Δεν έχω ξεχάσει το φόβο που ένιωσα απο τις φωνές του μεθυσμένου άνδρα ,που ήταν νέος σε ηλικία και απόφοιτος τμήματος της Νομικής παρακαλώ ,όταν έδερνε την γυναίκα του .Περιστατικό που είχε γίνει πολλές φορές , την θυμάμαι ακόμα που κλαίγοντας έφευγε με τα πόδια στο δημόσιο δρόμο για να ξεφύγει..τραγικές καταστάσεις...
Το βιβλίο θα συνεχίσει το δρόμο του στην επόμενη του ring,Τιφανυ1972!

Μου το έδωσε μερικές ώρες νωρίτερα η Dreamy24.
Μόλις διάβασα την κριτική της - πράγματι, η βία δεν γνωρίζει μορφωτικό επίπεδο, ηλικία, κοινωνική τάξη... :-(

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο, σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό, για ένα τόσο δύσκολο θέμα σαν τη γυναικεία κακοποίηση.

Το διάβασα μέσα σε 3 μέρες. Δε μπορούσα να το αφήσω.
Συμφωνώ με όλα τα σχόλια των προηγούμενων - ένα από τα πολύ ωραία βιβλία που έχουν περάσει από τα χέρια μου.

Θα το δώσω στη sismografos το συντομότερο.

Το πήρα από το μυτ απ Σεπτεμβρίου.

To πήρα από τη sismografos. Ανυπομονώ να το διαβάσω!!!

Πίσω σε μένα! Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή τόσο στο ρινγκ όσο και στο Συνέδριο! Ευχαριστώ τη Sousy που μου το επέστρεψε με μία υπέροχη χριστουγεννιάτικη καρτούλα. Καλή χρονιά σε όλους!