η φλέβα του λαιμού
Registered by TIFFANY1972 of Ilion - Ίλιον , Attica Greece on 9/17/2012
This Book is Currently in the Wild!
This Book is Currently in the Wild!
2 journalers for this copy...
ISBN: 978-960-600-775-0
ISBN (10ψήφιο): 960-600-775-8
Βάρος: 0.2 κιλά
Έτος Κυκλοφορίας: 1998
Eκδόσεις Πατάκη
Δώρο της αγαπημένης SandraDaCampo για το bookcrossing.
Περιγραφή:
Ήταν ένα μικρό σπιτάκι με φράχτη γύρω γύρω, όπου είχαν αναρριχηθεί κολοκυθιές, γιασεμιά, κλήματα. Πήγα να χτυπήσω την πόρτα και βλέπω απο κάτι περάσματα του φράχτη την εξής σκηνή. Ένα στενότατο σιδερένιο κρεβάτι και πάνω του ένα αγκαλιασμένο ηλικιωμένο ζευγάρι με όλα του τα ρούχα. Αυτή ήταν μια παχουλή γυναίκα κι αυτός ξερακιανός , βραχύσωμος. Είχε τσιουλώσει στην αγκαλιά της και κοιμόταν μακαρίως. Είπα να τους ξυπνήσω αλλά δεν το έκανα. Προς τι. Καλύτερα που δεν τους ξύπνησα, γιατι μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δεν απογράφησαν. Και μου αρέσει επίσης να σκεφτομαι ότι ποτέ έκτοτε δεν ξαγκαλιάστηκαν. Μετράω 81-98, δεκαεφτά χρόνια αγκαλιασμένοι μακριά απο σούρτα φέρτα κι απο μπαρμπάδες.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Σωτήρης Δημητρίου (1955-) γεννήθηκε στη Θεσπρωτία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εργογραφία -Ψηλαφήσεις, ποιήματα, Αθήνα, Δωδώνη, 1985. -Ντιάλιθ΄ ιμ, Χριστάκη, διηγήματα, Αθήνα, Ύψιλον, 1987,2η έκδ. Αθήνα, Κέδρος, 1990, 4η έκδ. 1998. -Ένα παιδί από τη Θεσσαλονίκη, διηγήματα, Αθήνα, Κέδρος, 1989, 4η έκδ. 1998. -Ν΄ ακούω καλά τ΄ όνομά σου, μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 1993, 9η έκδ. 1998. -Η φλέβα του λαιμού, διηγήματα, Αθήνα, Πατάκης, 1998, 4η έκδ. 1999. Βραβείο Διηγήματος περιοδικού "Διαβάζω" 1999. -Η βραδυπορία του καλού, διηγήματα, Αθήνα, Πατάκης, 2001 κ.ά. Μεταφράσεις: Στα Αγγλικά: 1. Woof, Woof Dear Lord and other stories. [tr.by]: Leo Marshall. Athens: Kedros, 1995. 2. May Your Name Be Blessed. [tr.by]: Leo Marshall. University of Birmingham: Centre For Byzantine, Ottoman & Modern Greek Studies, 2000. Στα Γερμανικά: Lass es dir gut gehen. [tr.by]: Birgit Hildebrand. Koln: Romiosini, 1998. Στα Ολλανδικά "Het ga je goed, Dimitris" [tr.by]: Hero Hokwerda. Eironingen, Styx Reblications 2000.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Εξαιρετική περίπτωση μεταξύ των νεότερων πεζογράφων θεωρείται από πολλούς στον χώρο της λογοτεχνίας αλλά και από σημαντική μερίδα του Τύπου ο Σωτήρης Δημητρίου. Η τρίτη συλλογή διηγημάτων του, 11 χρόνια μετά το «Ντιάλιθ ιμ, Χριστάκη», την πρώτη συλλογή, και πέντε από το μυθιστόρημα «Ν ακούω καλά τ όνομά σου», προσφέρεται για μια συζήτηση της περίπτωσης ως ιδιάζουσας ή και ως εξαίρετης.
Δεκαοκτώ διηγήματα, τα οποία έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται από το 1991. Δηλαδή, πλάθονται, το πιθανότερο, με παραλλαγές και διαδοχικές γραφές, χωρίς ο συγγραφέας να επείγεται, στη διάρκεια ολόκληρης της δεκαετίας. Διακινδυνεύοντας στο επικίνδυνο πεδίο της ψυχολογίας ενός λογοτέχνη, δεν θα αποκλείαμε ο Σ. Δημητρίου να καθυστερεί και ενώπιον της ευθύνης που δημιουργεί μια εξαιρετική αποδοχή. Ισως να είναι εν μέρει και επακόλουθο αυτής της μακράς επώασης τα «ανοίγματα» που παρατηρούνται σε σύγκριση με τα 30 διηγήματα των δύο προηγουμένων συλλογών. «Ανοίγματα» και θεματικά και μορφικά, που όμως γίνονται με σύνεση, ώστε το σύνολο να εμφανίζεται πιστό εις εαυτόν.
Για πρώτη φορά σε συλλογή του Σ. Δημητρίου ο αφηγητής ένα alter ego του συγγραφέα αποκτά αυτοτέλεια και καθίσταται το βασικό πρόσωπο ορισμένων ιστοριών. Ενας αφηγητής που, όπως και οι περισσότεροι ήρωες των διηγημάτων, έχει ρίζες στα χωριά της Μουργκάνας αλλά βρέθηκε εκών άκων μεταφυτευμένος στην Αθήνα, όπου και παραμένει σαν αποκομμένος. Σε όσα διηγήματα ανιστορούν επιστροφές στον γενέθλιο τόπο εναλλάσσεται η νοσταλγία με την αναίρεσή της μπροστά στην καινούργια τάξη πραγμάτων στις παραμεθόριες περιοχές. Παρατηρητής ο οποίος και καταγράφει σύμφωνα με τη δική του οπτική γωνία όσα συμβαίνουν, χωρίς ουσιαστικά να αναμειγνύεται, κάπως άβουλος, μάλλον συμπονετικός. Στα έξι διηγήματα που αυτός καθορίζει δημιουργεί έναν φυσιολογικό αντίποδα στο παθολογικό, που είναι το κυρίως θέμα των παλαιότερων διηγημάτων αλλά και το κέντρο βάρους της πρόσφατης συλλογής.
Οπως μάλιστα αυτές οι ιστορίες παρατάσσονται εναλλάξ με τα λοιπά διηγήματα, δημιουργείται η εντύπωση ότι τελικά παθολογικό και φυσιολογικό δεν είναι παρά πιθανές εκδοχές ευαίσθητων ψυχισμών. Ιδίως όταν ο αφηγητής ηθελημένα αποκλίνει από τα αποδεκτά κοινωνικά πρότυπα και φαίνεται να εντάσσεται σχεδόν στο περιθώριο δίπλα στους προβληματικούς ήρωές του.
Ιδιάζουσα σχετικά με την πρόσφατη νεοελληνική πεζογραφία είναι η θεματική περιοχή στην οποία από μιας αρχής εντρυφά ο Σ. Δημητρίου. Τύποι απόκληροι και λοξοί ζωντάνευαν παλαιότερα στις σελίδες του Δημοσθένη Βουτυρά, του Πέτρου Πικρού και μετέπειτα του Μάριου Χάκκα. Στη νεότερη πεζογραφία το κενό καλύπτει ο Σ. Δημητρίου, στην αρχή εντυπωσιασμένος από ακραίες παθολογικές καταστάσεις, διαμορφωμένες εκ γενετής. Στα πρόσφατα διηγήματα ο συγγραφέας έλκεται περισσότερο από τις διαταραχές που δημιουργούν και επιτείνουν οι οικογενειακές συνθήκες και το κοινωνικό περιβάλλον.
Παρόμοιοι χαρακτήρες ανθίστανται και δεν αποδίδονται εύκολα, ιδίως στην περιορισμένη έκταση ενός διηγήματος. Η ολοκλήρωσή τους είναι εξ ορισμού ο άθλος της μορφής. Ο Σ. Δημητρίου απέδωσε αυτούς τους ανθρώπινους τύπους παρακολουθώντας τη δική τους πλάγια οπτική. Αργότερα εφάρμοσε και διαφορετικές στρατηγικές αφήγησης, μάλλον όμως καμία άλλη δεν στάθηκε αντίστοιχα πρόσφορη. Τα αρτιότερα διηγήματά του διεισδύουν σε ένα χαρακτήρα αντιπαραθέτοντας την εσωτερική εικόνα με την εξωτερική προοπτική ενός ανώνυμου περίγυρου. Υιοθετούν επιγραμματικά περάσματα και θυμόσοφα αποφθέγματα που τις περισσότερες φορές επιστρατεύονται και για το ξεκίνημα ή το κλείσιμο του διηγήματος. Οι διάλογοι περιορίζονται σε στιχομυθίες σπαρμένες μέσα στην αφήγηση, η οποία άλλοτε περιγράφει με κοφτές εντυπωτικές φράσεις και άλλοτε προσφεύγει στο ξετύλιγμα της παρατακτικής σύνταξης.
Κατά την εκτίμησή μας, ένα από τα καλύτερα πρόσφατα διηγήματα είναι το «Ως κόρην οφθαλμού», αδημοσίευτο αλλά μάλλον κυοφορούμενο επί σειρά ετών, γραμμένο με τον συνήθη αφηγηματικό τρόπο του Σ. Δημητρίου. Από το συναίσθημα του έκθετου στον ελάχιστο ψόγο που μοιάζει να γρατσουνάει απευθείας την ψυχή, χαρακτηριστικό όλων των ευαίσθητων, ο συγγραφέας προχωρεί στο πλέγμα της σεξουαλικής ανεπάρκειας. Ο χαρακτήρας του ήρωα οικοδομείται προσεκτικά, όπως προστίθενται πινελιές που διαγράφουν παρανοϊκές αιχμές, για να καταλήξει στον ρακένδυτο βαρεμένο, έναν από αυτούς που προσπερνάμε καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας.
Ωστόσο σε άλλα διηγήματα παραπλήσιοι ήρωες φαίνεται να μην ολοκληρώνονται, πιθανώς και γιατί λείπουν εκείνες οι νύξεις που συνθέτουν ένα ορισμένο βάθος πεδίου, προετοιμάζοντας για το νοσηρό του χαρακτήρα. Ετσι ένα διήγημα όπως «Οι κούκλες» μένει πλησιέστερα στα τρομερά και παράδοξα του δελτίου ειδήσεων. Αλλοτε πάλι, εξαιτίας ενός πειραματισμού στην αφήγηση, το διήγημα χάνει τη δραστικότητά του. Οπως συμβαίνει στο «Δεν είναι τίποτα, θα περάσει», στο οποίο ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του γιου από την ανάπηρη μητέρα του. Ιδια αρρωστημένη κατάσταση με το διήγημα «Με νύχια και με δόντια» της προηγούμενης συλλογής «Ενα παιδί απ τη Θεσσαλονίκη». Εδώ όμως η ανάμειξη του αφηγητή και το αισιόδοξο επιμύθιο διδακτικής χροιάς μετριάζουν την ένταση.
Σε κάθε περίπτωση παρεμφερή «στρογγυλέματα» ή και φροντίδες ιδεολογικής φύσεως, όπως το οικολογικού περιεχομένου τελευταίο διήγημα του βιβλίου, μένουν ευτυχώς εμβόλιμα και περιορισμένα. Ακόμη και όταν στις ιστορίες εμπλέκονται αλβανοί φυγάδες, καθώς το χωριό του αφηγητή βρίσκεται στη γραμμή των συνόρων, ή φιλοξενούμενα παιδιά από τη Σερβία που έρχονται στην Ηγουμενίτσα, ο Σ. Δημητρίου, σε αντίθεση με άλλους συνομηλίκους του συγγραφείς, δεν εκπίπτει σε κοινωνιολογίζουσες παρατηρήσεις αλλά διασώζεται χάρη στο γνήσια ποιητικό ύφος της γλώσσας. Αλλωστε σε όλα τα διηγήματα οι σποραδικές αναφορές στα δεινά του τόπου, στο 22 και στον Εμφύλιο ή στην αλλοτινή κατάσταση στις σοσιαλιστικές χώρες μόλις που υπαινίσσονται τα αίτια για διαλυμένα νοικοκυριά και τραυματισμένους ψυχισμούς.
Τα μορφικά «ανοίγματα» συμβάλλουν στην εντύπωση ότι η καινούργια συλλογή είναι περισσότερο ανισοβαρής. Ωστόσο, ακόμη και τα ασθενέστερα διηγήματα υπερέχουν σε σχέση με τα παλαιότερα ως προς τη γλώσσα που ο Σ. Δημητρίου δείχνει να λειαίνει μετ επιμονής. Ηπειρωτικό ιδιόλεκτο, λόγια στοιχεία και ιδιωματικοί τρόποι έκφρασης δένουν αποφεύγοντας ορισμένες γλωσσικές ακρότητες που υπάρχουν στα πρώτα διηγήματα. Στο ξεκίνημα, σε εκείνη την πρώτη και μοναδική ποιητική συλλογή του 1985, «Ψηλαφήσεις», ο Σ. Δημητρίου εμφανίζεται μακράν του λυρισμού, τα ποιήματα προοιωνίζονται τον κατοπινό πεζογράφο. Με την πάροδο όμως του χρόνου η γλώσσα, ιδίως στις περιγραφές της ηπειρωτικής γης, αποκτά λυρικούς τόνους, που στις προηγούμενες συλλογές λείπουν ακόμη και όταν το θέμα προσφέρεται.
Και στην πρόσφατη συλλογή διηγημάτων ο καμβάς στον οποίο κατ εξοχήν «κεντάει» ο Σ. Δημητρίου είναι η απόκλιση· το νοσηρό κεντρωμένο στον ερωτικό ομφαλό του. Σε αντίθεση όμως με τα παλαιότερα, τα καινούργια διηγήματα απλώνονται στο ερωτικό φάσμα. Στις ιστορίες που πρωταγωνιστεί ο αφηγητής υπάρχει η ερωτική έλξη για κάποιες ποθητές γυναίκες, αν και πάντα συνοδεύεται από τάσεις φυγής. Σε άλλα διηγήματα σκιρτά ο ακραίος αισθησιασμός μιας ομοφυλόφιλης επαφής ή ακόμη η άγρια σεξουαλική επιθυμία που δημιουργεί το απαγορευμένο της αιμομεικτικής αλλά και κάθε λαθραίας σχέσης. Ακόμη και στα βιαιότερα διηγήματα παρεμβαίνει η ερωτική διέγερση. Οσο για τις νύξεις τρυφερότητας μένουν απροσδόκητες όσο και καθοριστικές της εντύπωσης.
Με όσα ακροθιγώς σχολιάσαμε η τρίτη συλλογή φαίνεται να συμφωνεί με το προηγούμενο έργο ως προς το εξαιρετικό της περίπτωσης του Σ. Δημητρίου. Και το θεματικό τόξο παραμένει σε μια ιδιάζουσα περιοχή και ο συγγραφέας επιβεβαιώνει ότι είναι ένας γερός διηγηματογράφος.
Μάρη Θεοδοσοπούλου
ΤΟ ΒΗΜΑ, 31-01-1999
ISBN (10ψήφιο): 960-600-775-8
Βάρος: 0.2 κιλά
Έτος Κυκλοφορίας: 1998
Eκδόσεις Πατάκη
Δώρο της αγαπημένης SandraDaCampo για το bookcrossing.
Περιγραφή:
Ήταν ένα μικρό σπιτάκι με φράχτη γύρω γύρω, όπου είχαν αναρριχηθεί κολοκυθιές, γιασεμιά, κλήματα. Πήγα να χτυπήσω την πόρτα και βλέπω απο κάτι περάσματα του φράχτη την εξής σκηνή. Ένα στενότατο σιδερένιο κρεβάτι και πάνω του ένα αγκαλιασμένο ηλικιωμένο ζευγάρι με όλα του τα ρούχα. Αυτή ήταν μια παχουλή γυναίκα κι αυτός ξερακιανός , βραχύσωμος. Είχε τσιουλώσει στην αγκαλιά της και κοιμόταν μακαρίως. Είπα να τους ξυπνήσω αλλά δεν το έκανα. Προς τι. Καλύτερα που δεν τους ξύπνησα, γιατι μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δεν απογράφησαν. Και μου αρέσει επίσης να σκεφτομαι ότι ποτέ έκτοτε δεν ξαγκαλιάστηκαν. Μετράω 81-98, δεκαεφτά χρόνια αγκαλιασμένοι μακριά απο σούρτα φέρτα κι απο μπαρμπάδες.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Σωτήρης Δημητρίου (1955-) γεννήθηκε στη Θεσπρωτία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εργογραφία -Ψηλαφήσεις, ποιήματα, Αθήνα, Δωδώνη, 1985. -Ντιάλιθ΄ ιμ, Χριστάκη, διηγήματα, Αθήνα, Ύψιλον, 1987,2η έκδ. Αθήνα, Κέδρος, 1990, 4η έκδ. 1998. -Ένα παιδί από τη Θεσσαλονίκη, διηγήματα, Αθήνα, Κέδρος, 1989, 4η έκδ. 1998. -Ν΄ ακούω καλά τ΄ όνομά σου, μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 1993, 9η έκδ. 1998. -Η φλέβα του λαιμού, διηγήματα, Αθήνα, Πατάκης, 1998, 4η έκδ. 1999. Βραβείο Διηγήματος περιοδικού "Διαβάζω" 1999. -Η βραδυπορία του καλού, διηγήματα, Αθήνα, Πατάκης, 2001 κ.ά. Μεταφράσεις: Στα Αγγλικά: 1. Woof, Woof Dear Lord and other stories. [tr.by]: Leo Marshall. Athens: Kedros, 1995. 2. May Your Name Be Blessed. [tr.by]: Leo Marshall. University of Birmingham: Centre For Byzantine, Ottoman & Modern Greek Studies, 2000. Στα Γερμανικά: Lass es dir gut gehen. [tr.by]: Birgit Hildebrand. Koln: Romiosini, 1998. Στα Ολλανδικά "Het ga je goed, Dimitris" [tr.by]: Hero Hokwerda. Eironingen, Styx Reblications 2000.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Εξαιρετική περίπτωση μεταξύ των νεότερων πεζογράφων θεωρείται από πολλούς στον χώρο της λογοτεχνίας αλλά και από σημαντική μερίδα του Τύπου ο Σωτήρης Δημητρίου. Η τρίτη συλλογή διηγημάτων του, 11 χρόνια μετά το «Ντιάλιθ ιμ, Χριστάκη», την πρώτη συλλογή, και πέντε από το μυθιστόρημα «Ν ακούω καλά τ όνομά σου», προσφέρεται για μια συζήτηση της περίπτωσης ως ιδιάζουσας ή και ως εξαίρετης.
Δεκαοκτώ διηγήματα, τα οποία έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται από το 1991. Δηλαδή, πλάθονται, το πιθανότερο, με παραλλαγές και διαδοχικές γραφές, χωρίς ο συγγραφέας να επείγεται, στη διάρκεια ολόκληρης της δεκαετίας. Διακινδυνεύοντας στο επικίνδυνο πεδίο της ψυχολογίας ενός λογοτέχνη, δεν θα αποκλείαμε ο Σ. Δημητρίου να καθυστερεί και ενώπιον της ευθύνης που δημιουργεί μια εξαιρετική αποδοχή. Ισως να είναι εν μέρει και επακόλουθο αυτής της μακράς επώασης τα «ανοίγματα» που παρατηρούνται σε σύγκριση με τα 30 διηγήματα των δύο προηγουμένων συλλογών. «Ανοίγματα» και θεματικά και μορφικά, που όμως γίνονται με σύνεση, ώστε το σύνολο να εμφανίζεται πιστό εις εαυτόν.
Για πρώτη φορά σε συλλογή του Σ. Δημητρίου ο αφηγητής ένα alter ego του συγγραφέα αποκτά αυτοτέλεια και καθίσταται το βασικό πρόσωπο ορισμένων ιστοριών. Ενας αφηγητής που, όπως και οι περισσότεροι ήρωες των διηγημάτων, έχει ρίζες στα χωριά της Μουργκάνας αλλά βρέθηκε εκών άκων μεταφυτευμένος στην Αθήνα, όπου και παραμένει σαν αποκομμένος. Σε όσα διηγήματα ανιστορούν επιστροφές στον γενέθλιο τόπο εναλλάσσεται η νοσταλγία με την αναίρεσή της μπροστά στην καινούργια τάξη πραγμάτων στις παραμεθόριες περιοχές. Παρατηρητής ο οποίος και καταγράφει σύμφωνα με τη δική του οπτική γωνία όσα συμβαίνουν, χωρίς ουσιαστικά να αναμειγνύεται, κάπως άβουλος, μάλλον συμπονετικός. Στα έξι διηγήματα που αυτός καθορίζει δημιουργεί έναν φυσιολογικό αντίποδα στο παθολογικό, που είναι το κυρίως θέμα των παλαιότερων διηγημάτων αλλά και το κέντρο βάρους της πρόσφατης συλλογής.
Οπως μάλιστα αυτές οι ιστορίες παρατάσσονται εναλλάξ με τα λοιπά διηγήματα, δημιουργείται η εντύπωση ότι τελικά παθολογικό και φυσιολογικό δεν είναι παρά πιθανές εκδοχές ευαίσθητων ψυχισμών. Ιδίως όταν ο αφηγητής ηθελημένα αποκλίνει από τα αποδεκτά κοινωνικά πρότυπα και φαίνεται να εντάσσεται σχεδόν στο περιθώριο δίπλα στους προβληματικούς ήρωές του.
Ιδιάζουσα σχετικά με την πρόσφατη νεοελληνική πεζογραφία είναι η θεματική περιοχή στην οποία από μιας αρχής εντρυφά ο Σ. Δημητρίου. Τύποι απόκληροι και λοξοί ζωντάνευαν παλαιότερα στις σελίδες του Δημοσθένη Βουτυρά, του Πέτρου Πικρού και μετέπειτα του Μάριου Χάκκα. Στη νεότερη πεζογραφία το κενό καλύπτει ο Σ. Δημητρίου, στην αρχή εντυπωσιασμένος από ακραίες παθολογικές καταστάσεις, διαμορφωμένες εκ γενετής. Στα πρόσφατα διηγήματα ο συγγραφέας έλκεται περισσότερο από τις διαταραχές που δημιουργούν και επιτείνουν οι οικογενειακές συνθήκες και το κοινωνικό περιβάλλον.
Παρόμοιοι χαρακτήρες ανθίστανται και δεν αποδίδονται εύκολα, ιδίως στην περιορισμένη έκταση ενός διηγήματος. Η ολοκλήρωσή τους είναι εξ ορισμού ο άθλος της μορφής. Ο Σ. Δημητρίου απέδωσε αυτούς τους ανθρώπινους τύπους παρακολουθώντας τη δική τους πλάγια οπτική. Αργότερα εφάρμοσε και διαφορετικές στρατηγικές αφήγησης, μάλλον όμως καμία άλλη δεν στάθηκε αντίστοιχα πρόσφορη. Τα αρτιότερα διηγήματά του διεισδύουν σε ένα χαρακτήρα αντιπαραθέτοντας την εσωτερική εικόνα με την εξωτερική προοπτική ενός ανώνυμου περίγυρου. Υιοθετούν επιγραμματικά περάσματα και θυμόσοφα αποφθέγματα που τις περισσότερες φορές επιστρατεύονται και για το ξεκίνημα ή το κλείσιμο του διηγήματος. Οι διάλογοι περιορίζονται σε στιχομυθίες σπαρμένες μέσα στην αφήγηση, η οποία άλλοτε περιγράφει με κοφτές εντυπωτικές φράσεις και άλλοτε προσφεύγει στο ξετύλιγμα της παρατακτικής σύνταξης.
Κατά την εκτίμησή μας, ένα από τα καλύτερα πρόσφατα διηγήματα είναι το «Ως κόρην οφθαλμού», αδημοσίευτο αλλά μάλλον κυοφορούμενο επί σειρά ετών, γραμμένο με τον συνήθη αφηγηματικό τρόπο του Σ. Δημητρίου. Από το συναίσθημα του έκθετου στον ελάχιστο ψόγο που μοιάζει να γρατσουνάει απευθείας την ψυχή, χαρακτηριστικό όλων των ευαίσθητων, ο συγγραφέας προχωρεί στο πλέγμα της σεξουαλικής ανεπάρκειας. Ο χαρακτήρας του ήρωα οικοδομείται προσεκτικά, όπως προστίθενται πινελιές που διαγράφουν παρανοϊκές αιχμές, για να καταλήξει στον ρακένδυτο βαρεμένο, έναν από αυτούς που προσπερνάμε καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας.
Ωστόσο σε άλλα διηγήματα παραπλήσιοι ήρωες φαίνεται να μην ολοκληρώνονται, πιθανώς και γιατί λείπουν εκείνες οι νύξεις που συνθέτουν ένα ορισμένο βάθος πεδίου, προετοιμάζοντας για το νοσηρό του χαρακτήρα. Ετσι ένα διήγημα όπως «Οι κούκλες» μένει πλησιέστερα στα τρομερά και παράδοξα του δελτίου ειδήσεων. Αλλοτε πάλι, εξαιτίας ενός πειραματισμού στην αφήγηση, το διήγημα χάνει τη δραστικότητά του. Οπως συμβαίνει στο «Δεν είναι τίποτα, θα περάσει», στο οποίο ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του γιου από την ανάπηρη μητέρα του. Ιδια αρρωστημένη κατάσταση με το διήγημα «Με νύχια και με δόντια» της προηγούμενης συλλογής «Ενα παιδί απ τη Θεσσαλονίκη». Εδώ όμως η ανάμειξη του αφηγητή και το αισιόδοξο επιμύθιο διδακτικής χροιάς μετριάζουν την ένταση.
Σε κάθε περίπτωση παρεμφερή «στρογγυλέματα» ή και φροντίδες ιδεολογικής φύσεως, όπως το οικολογικού περιεχομένου τελευταίο διήγημα του βιβλίου, μένουν ευτυχώς εμβόλιμα και περιορισμένα. Ακόμη και όταν στις ιστορίες εμπλέκονται αλβανοί φυγάδες, καθώς το χωριό του αφηγητή βρίσκεται στη γραμμή των συνόρων, ή φιλοξενούμενα παιδιά από τη Σερβία που έρχονται στην Ηγουμενίτσα, ο Σ. Δημητρίου, σε αντίθεση με άλλους συνομηλίκους του συγγραφείς, δεν εκπίπτει σε κοινωνιολογίζουσες παρατηρήσεις αλλά διασώζεται χάρη στο γνήσια ποιητικό ύφος της γλώσσας. Αλλωστε σε όλα τα διηγήματα οι σποραδικές αναφορές στα δεινά του τόπου, στο 22 και στον Εμφύλιο ή στην αλλοτινή κατάσταση στις σοσιαλιστικές χώρες μόλις που υπαινίσσονται τα αίτια για διαλυμένα νοικοκυριά και τραυματισμένους ψυχισμούς.
Τα μορφικά «ανοίγματα» συμβάλλουν στην εντύπωση ότι η καινούργια συλλογή είναι περισσότερο ανισοβαρής. Ωστόσο, ακόμη και τα ασθενέστερα διηγήματα υπερέχουν σε σχέση με τα παλαιότερα ως προς τη γλώσσα που ο Σ. Δημητρίου δείχνει να λειαίνει μετ επιμονής. Ηπειρωτικό ιδιόλεκτο, λόγια στοιχεία και ιδιωματικοί τρόποι έκφρασης δένουν αποφεύγοντας ορισμένες γλωσσικές ακρότητες που υπάρχουν στα πρώτα διηγήματα. Στο ξεκίνημα, σε εκείνη την πρώτη και μοναδική ποιητική συλλογή του 1985, «Ψηλαφήσεις», ο Σ. Δημητρίου εμφανίζεται μακράν του λυρισμού, τα ποιήματα προοιωνίζονται τον κατοπινό πεζογράφο. Με την πάροδο όμως του χρόνου η γλώσσα, ιδίως στις περιγραφές της ηπειρωτικής γης, αποκτά λυρικούς τόνους, που στις προηγούμενες συλλογές λείπουν ακόμη και όταν το θέμα προσφέρεται.
Και στην πρόσφατη συλλογή διηγημάτων ο καμβάς στον οποίο κατ εξοχήν «κεντάει» ο Σ. Δημητρίου είναι η απόκλιση· το νοσηρό κεντρωμένο στον ερωτικό ομφαλό του. Σε αντίθεση όμως με τα παλαιότερα, τα καινούργια διηγήματα απλώνονται στο ερωτικό φάσμα. Στις ιστορίες που πρωταγωνιστεί ο αφηγητής υπάρχει η ερωτική έλξη για κάποιες ποθητές γυναίκες, αν και πάντα συνοδεύεται από τάσεις φυγής. Σε άλλα διηγήματα σκιρτά ο ακραίος αισθησιασμός μιας ομοφυλόφιλης επαφής ή ακόμη η άγρια σεξουαλική επιθυμία που δημιουργεί το απαγορευμένο της αιμομεικτικής αλλά και κάθε λαθραίας σχέσης. Ακόμη και στα βιαιότερα διηγήματα παρεμβαίνει η ερωτική διέγερση. Οσο για τις νύξεις τρυφερότητας μένουν απροσδόκητες όσο και καθοριστικές της εντύπωσης.
Με όσα ακροθιγώς σχολιάσαμε η τρίτη συλλογή φαίνεται να συμφωνεί με το προηγούμενο έργο ως προς το εξαιρετικό της περίπτωσης του Σ. Δημητρίου. Και το θεματικό τόξο παραμένει σε μια ιδιάζουσα περιοχή και ο συγγραφέας επιβεβαιώνει ότι είναι ένας γερός διηγηματογράφος.
Μάρη Θεοδοσοπούλου
ΤΟ ΒΗΜΑ, 31-01-1999
Το διάβασα χτες το βράδι - βγαίνει σε 1-2 ώρες το πολύ.
Καλογραμμένα όλα τα διηγήματα, αλλά τα περισσότερα ήταν ψυχοπλακωτικά.
Βρήκα πολύ τρυφερό το "σαν τα χελιδόνια, λέλε μου".
Θ' απελευθερωθεί σήμερα το απόγευμα.
Καλογραμμένα όλα τα διηγήματα, αλλά τα περισσότερα ήταν ψυχοπλακωτικά.
Βρήκα πολύ τρυφερό το "σαν τα χελιδόνια, λέλε μου".
Θ' απελευθερωθεί σήμερα το απόγευμα.
Journal Entry 3 by TIFFANY1972 at Vyni - Μπυραρία "Βύνη" (Δράκου 10) in Koukaki - Κουκάκι, Attica Greece on Tuesday, September 18, 2012
Released 11 yrs ago (9/18/2012 UTC) at Vyni - Μπυραρία "Βύνη" (Δράκου 10) in Koukaki - Κουκάκι, Attica Greece
WILD RELEASE NOTES:
">~~~~~ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ~~~~~
Καλωσήρθες στο BookCrossing!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος άλλος, όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις.
Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookcrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.
Για να αφήσεις σχόλιο ή να πεις απλά μόνο ότι βρήκες το βιβλίο, γράψε στο πεδίο επάνω που ζητά "Enter...BCID" τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go!"Ευχαριστώ, και καλή ανάγνωση!
Le bookcrossing (litt. "livres qui se croisent", carrefour du livre) consiste à libérer des livres dans la nature dans l'espoir que d'autres gens les capturent, les trouvent, les lisent puis à leur tour les relâchent plus loin. Les bookcrossers aiment bien que la personne qui attrape un de leurs livres annonce cette "prise" sur le site, à l'aide d'une note appelée journal entry: ça fait toujours plaisir d'avoir des nouvelles des livres qu'on libère :) Si vous êtes novice, ne vous découragez pas, seuls 10% des livres qu'on libère sont signalés "capturés" par les personnes qui les ont ramassés !
Καλωσήρθες στο BookCrossing!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος άλλος, όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις.
Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookcrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.
Για να αφήσεις σχόλιο ή να πεις απλά μόνο ότι βρήκες το βιβλίο, γράψε στο πεδίο επάνω που ζητά "Enter...BCID" τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go!"
Le bookcrossing (litt. "livres qui se croisent", carrefour du livre) consiste à libérer des livres dans la nature dans l'espoir que d'autres gens les capturent, les trouvent, les lisent puis à leur tour les relâchent plus loin. Les bookcrossers aiment bien que la personne qui attrape un de leurs livres annonce cette "prise" sur le site, à l'aide d'une note appelée journal entry: ça fait toujours plaisir d'avoir des nouvelles des livres qu'on libère :) Si vous êtes novice, ne vous découragez pas, seuls 10% des livres qu'on libère sont signalés "capturés" par les personnes qui les ont ramassés !
Από την άτυπη συνάντηση της Βύνης για διάβασμα γιατί το προηγούμενο βιβλίο που διάβασα του Δημητρίου πολύ με είχε αρέσει.
Και αυτό το βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου με άρεσε πολύ. Έχει μια απίστευτη γλύκα στη γραφή αυτός ο άνθρωπος. Η Ήπειρος κι εδώ πανταχού παρούσα, ο Δημητρίου γίνεται φωνή της πατρίδας του. Ιστορίες όμορφες, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερες κορυφώσεις αλλά με συναίσθημα που μένει και μετά. Το διάβασα ταξιδεύοντας και πέρασα πολύ όμορφα. Από όλα τα διηγήματα, το ομώνυμο του τίτλου αλλά κυρίως "Οι κούκλες" είναι σκληρά, πολύ σκληρά. Θα μπορούσαν να είναι από τις ¨Νυχτερίδες" της Λένας Κιτσοπούλου. Δεν ξέρω τι τον είχε επηρεάσει πάντως ξεφεύγει από τα υπόλοιπα. Αυτό βέβαια δεν το κάνει λιγότερο συγκλονιστικό το αντίθετο μάλιστα. Το κάνει να ξεχωρίζει πολύ.
Journal Entry 6 by karjim at Media Markt in Kallithea - Καλλιθέα, Attica Greece on Saturday, October 27, 2012
Released 11 yrs ago (10/27/2012 UTC) at Media Markt in Kallithea - Καλλιθέα, Attica Greece
WILD RELEASE NOTES:
Λοιπόν προσέξτε συλλογισμό:Η φλέβα του λαιμού μεταφέρει το περισσότερο αίμα στον εγκέφαλο γι' αυτό είναι η αγαπημένη των ΒΡΥΚΟΛΑΚΩΝ.
Η πιο γνωστή σειρά με βρυκόλακες είναι το Twilight που σημαίνει λυκόφως.
Στο λυκόφως ανάβουνε τα φώτα και δυστυχώς οι τηλεοράσεις.
Τηλεοράσεις πουλάνε στη media markt.
Δε σας άρεσε ο συλλογισμός; Πάμε πάλι:
Η φλέβα του λαιμού μεταφέρει το περισσότερο αίμα στον εγκέφαλο γι' αυτό είναι η αγαπημένη των ΒΡΥΚΟΛΑΚΩΝ.
Οι βρυκόλακες πίνουν το αίμα των ανθρώπων από θέση ισχύος.
Οι κυβερνήσεις πίνουν το αίμα των ανθρώπων από θέση ισχύος.
Η Νέα Δημοκρατία είναι στην κυβέρνηση αυτή τη στιγμή.
Τα γραφεία της είναι στο ίδιο κτίριο με την Media Markt...
Απελευθερώνεται στο πλαίσιο του " 1ου Haloween Challenge που διοργανώνουν οι αγαπητές okyrhoe, kermit60, elenaiah!
Καλωσήρθες στο BookCrossing!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις. Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.
Για να αφήσεις σχόλιο (αρχικά να με ενημερώσεις ότι βρήκες το βιβλίο!), γράψε (επάνω αριστερά στο "Enter a BCID") τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go".
Ευχαριστώ, και καλή ανάγνωση!
Welcome to BookCrossing!
Read the book if you wish and then help it continue its trip by leaving it in a public place (a bench, a coffee-shop table, a phone booth etc) for someone to find it the same way you did. You may even give it to a friend to read!
