Flaptekst

As it libben licht is: nim it,
en leafst: nim noch wat mear.
Sa begjint Tine Bethlehem it titelfers fan dizze bondel, dy't in oersjoch jout fan in lytse fjirtich jier dichterskip en tagelyk in debuut ynhâldt.

Al sûnt 1958 publisearre hja ûnder de namme Tineke Bethlehem fersen yn it literêr tydskrift De Tsjerne. Dy fersen byldzje, neffens Klaas Dykstra yn syn Lyts hânboek fan de Fryske literatuer (1977) 'hiel simpel, mar tige eigen en subtyl iepentearende fielings fan leafde út' en hij foege dêr oan ta: 'Dat dimmen lûd fan biidzjend wachtsjen en fan teare ferheardens soe net yn 't ferjittersboek bedarje meie.'
Fan dat iere wurk is lykwols net folle werom te finen yn dizze bondel. It meastepart dêrfan mei no om de dichteresse sels wol fergetten bliuwe, want, ek al bleau de grûntoan fan har poëzij bewarre, thematyk en foaral styl ha har mei de jierren aardich ûntjûn.
Nei in perioade fan betreklike stilte yn de jierren sechtich en in Rely-Jorritsmapriis yn 1971 naam hja de tried fan de Fryske skriuwerij wer op, mar fierder as wat ynsidintele publikaasjes yn tydskriften en gelegenheidsútjeften kaam it oant no ta net. Oare saken giene foar.

Dit boek befettet in kar út de lytse twahûndert fersen dy't Tine Bethlehem sûnt 1955 oan it papier tabetroude. Fersen oer minsken en blommen yn de tún fan it libben. By dy kar stie de kwaliteit fan de op te nimmen teksten meast foarop, mar yn guon gefallen hat ek it eksemplarys wêzen foar in beskaat tiidrek der sines ta dien.

In de boekenkist