Η Ελένη και η Τούλα. Τις έφερε ο γάμος τους στην Αλυκή. Νύφες ανέμελες. Αλλά μόνο στην αρχή... Μετά, λες και το είχε αυτός ο τόπος, η Αλυκή τις μάγεψε και σιώπησαν. Σημαδεμένες και οι δύο, ολόιδια, όπως τα μάρμαρα στα λατομεία του νησιού που ξηλώνει η ανθρώπινη βουλιμία. Γυναίκες ταπεινωμένες, απελπισμένες, αλλά βουβές. Ποιος σφραγίζει τα χείλια τους και σωπαίνουν; Ο σύζυγος, ο εραστής ή ο πατέρας; (Ποιος αλήθεια μπορεί να ζήσει με βιασμένη μνήμη;)
"Ξεδίψασε ο Σάββας με δάκρυα. -Πέτα τα όλα! της ψιθύριζε και η φωνή του αγνώριστη, φωνή ερωτευμένου άνδρα που έφτανε τα εξήντα κι έσπαγε από έρωτα. Κι εκείνη έψαξε κι αντάμωσε τη γλώσσα του. Γλώσσα από μάρμαρο για χρόνια. Με όρκο. Χωρίς φωνή. Θυσία η ζωή του στη ζωή της. Δύο ζωές χαράμι. Κουβέντα σε κανένα. Γλώσσα από μάρμαρο, σπασμένη. Ζεστή και υγρή απ΄ τα αναφιλητά της. Να γλείφει της πληγές της. Σπάνε τα μάρμαρα ποτέ; Ναι, από αγάπη".
Ένα μυθιστόρημα που θίγει με γνώση και τρυφερότητα το θέμα της κακοποίησης των γυναικών -από την Ιφιγένεια Θεοδώρου, συγγραφέα του πολυδιαβασμένου βιβλίου "Μελέκ θα πει άγγελος".

Έχω πολύ καιρό να πάθω τόσο ευχάριστο σοκ με βιβλίο. Το εξώφυλλο δε μου άρεσε, παρόλο που τελικά είναι πολύ σχετικό με το περιεχόμενο του βιβλίου, την συγγραφέα δεν την ήξερα παρόλο που είναι φίλη φίλης, γενικά το βιβλίο το ξεκίνησα από περιέργεια. Και έτσι είχα την αποκάλυψη.
Εντελώς γυναικείο θέμα. Εντελώς σοβαρό θέμα. Εντελώς ανθρώπινο θέμα. Και πολύ καλά δουλεμένο.
Λίγα λόγια για την πλοκή και τους ήρωες: Στον κόλπο της Αλυκής στη Θάσο, μια παραλία με ωραία αμμουδιά αλλά ταυτόχρονα και σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος με ευρήματα αρχαίους ναούς και βυζαντινές βασιλικές, με λατομείο μαρμάρου και δάσος στήνεται το σκηνικό αυτής της σύγχρονης τραγωδίας. Τέσσερις καλύβες στην παραλία κουβαλάνε την ιστορία του τόπου αλλά και των ανθρώπων που ζουν σε αυτές. Ο Διαμαντής με το ταπεινό καφενεδάκι και την "αλαφροπάτητη" Αγγέλα που έχει σκοτάδι στα μάτια αλλά βλέπει περισσότερα απ' όσα οι άλλοι. Η καλύβα του Κουράκη που την έδωσε προίκα και τόπο εξορίας μαζί στην αγαπημένη του κόρη Ελένη, από πείσμα και γινάτι που παντρεύτηκε τον καλοστεκούμενο και προικοθήρα Γιώργη. Η καλύβα του γερό Ρόδου που την άφησε κληρονομιά μαζί με τη βάρκα και την αγάπη του για τη θάλασσα και το ψάρεμα στον εγγονό του το Σάββα, το "φονιά", του μόνου κατοίκου που ξεχειμώνιαζε εκεί. Και η καλύβα του Σταύρου που η σπαγκοραμένη και υπολογίστρια γυναίκα του μετέτρεψε σε ταβέρνα για ν' αβγαταίνουν κάθε χρόνο τα μαζώματα για τον αγαπημένο της γιο, το Βασίλη, τον μικρότερο και πιο ανίκανο. Αυτόν που της σπάραξε την καρδιά όταν της έφερε για νύφη την Τούλα, ορφανή από πατέρα και κόρη περιπτερούς, με κάτασπρο δέρμα και υπέροχες μυρωδιές να βγαίνουν από το κορμί της. ένας μεγαλοεργολάβος, ο λευτέρης, που πέρασε "φαντάρος" από την Αλυκή και τώρα θέλει να επενδύσει σε ολόκληρη την περιοχή και να αγοράσει τις καλύβες και ο αγαπημένος του ανηψιός ο Σπύρος, που τον στέλνει κρυφά να περάσει το καλοκαίρι σαν βοηθός στο καφενείο του Διαμαντή συμπληρώνουν τα πρόσωπα του δράματος.
Γιατί το βασικό θέμα όλου του βιβλίου, η κοινή συνισταμένη όλων των ιστοριών από τη δεκαετία του '60 και μέχρι σήμερα είναι τα κλειστά στόματα, το γύρισμα του κεφαλιού, η σκόπιμη φασαρία που κρύβει την ενδοοικογενειακή βία. Με τριάντα χρόνια διαφορά, η Ελένη και η Τούλα θα περάσουν στο ίδιο σκηνικό, την ίδια εσωτερική εξορία. Θα βιάζονται με λόγια και με έργα από τον άντρα τους, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να ζητούν βοήθεια και χωρίς οι άλλοι να αναγνμωρίζουν το προφανές. Σε ένα ακρωτήρι- λατομείο σαν γλώσσα από μάρμαρο, δεκάδες γλώσσες από μάρμαρο που δεν κινούνται, δε σπάζουν την πέτρα και τη σιωπή.
Η δομή της ιστορίας είναι εξαιρετική. Οι ιστορίες του παρελθόντος αποκαλύπτονται σιγά - σιγά παράλληλα με αυτές του τώρα σε συνεχή φλασ - μπακ με άμεσες αναφορές στο σήμερα. Οι σχέσεις των προσώπων αποκαλύπτονται σιγά σιγά αλλά τόσο δυνατά σαν να σμιλεύτηκαν σε πέτρα. Το ίδιο και οι ήρωες που όλοι κουβαλάνε ένα παρελθόν να καθαρίσουν. έτσι λοιπόν, με χαρακτήρες και σκηνικό θεατρικού έργου, με κινηματογραφικές τεχνικές φλαςμπακ και ροής, και με απόλυτη αλληλουχία αρχαίας τραγωδίας το έργο πορεύεται προς μία ολοκληρωτική κάθαρση.
Κάτι που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον στην τεχνική αυτή της δομής που θυμίζει σπείρα που γυρνάει ξανά και ξανά από τα ίδια πρόσωπα αλλά από άλλες εποχές και γεγονότα χτίζοντας δυναμική είναι ότι την είχα προσέξει σε δύο ακόμη γυναίκες εκ Θεσσαλονίκης συγγραφείς (σε βιβλία με τελείως διαφορετικό θέμα και προβληματισμό) : Στη Σοφία Νικολαΐδου και το εξαιρετικό " Απόψε δεν έχουμε φίλους" και τη Στυλιάνα Γκαλινίκη και το επίσης εξαιρετικό "Όλα πάνε ρολόι (ή σχεδόν). Δεν ξέρω εάν είναι τυχαίο ή εάν σηματοδοτεί μία Θεσσαλονικιώτικη σχολή μυθιστορήματος πάντως μου αρέσει πάρα πολύ.
Η μόνη μου ένσταση τώρα (γιατί θα υπήρχε και μία τέτοια) είναι στο λόγο. Παρόλο που είναι λιτός, συμπαγής και πλούσιος νοημάτων και συναισθήματος είναι σε υπερβολικό βαθμό μικροπερίοδος. Πολύ μικρές προτάσεις. Λέξεις ή μικρές φράσεις η μία μετά την άλλη. Συνεχώς. Χωρίς οίκτο. Είναι ωραίος χειρισμός για να δώσεις έμφαση ή να χτυπήσεις συναισθήματα σαν καρφιά, αλλά όταν είναι διαρκής γίνεται σχεδόν ψυχοφθόρο για τον αναγνώστη που επιζητά λίγη ξεκούραση, λίγο τρίψιμο μακροπερίοδου λόγου, να δώσει ανάσες. Ανά φάσεις με έκανε να αισθάνομαι σαν να διαβάζω θρίλερ μετρώντας τους χτύπους της καρδιάς ανώ διάβαζα μόνο ανθρώπινα δράματα. Εγώ θα το περιόριζα.
παρά την ένστασή μου αυτή το βιβλίο είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος ίσως αυτό που θα αφήσει τα πιο έντονα σημάδια πάνω μου. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα και ελπίζω το επόμενο βιβλίο της να είναι εξίσου καλό - αν όχι καλύτερο- και να ευτυχήσει πολύ περισσότερο από τη "γλώσσα από μάρμαρο" που ομολογώ ότι μάλλον αδικήθηκε.
Το βιβλίο θα το διαβάσουν οπωσδήποτε και άλλοι πολλοί!

~~~~~ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ~~~~~
Καλωσήρθες στο BookCrossing! Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο. Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις σχόλιο παρακάτω - μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις. Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.

Για να αφήσεις σχόλιο (αρχικά να με ενημερώσεις ότι βρήκες το βιβλίο!), γράψε (επάνω αριστερά στο "Enter a BCID") τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go".
Ευχαριστώ, και καλή ανάγνωση!
Καλό ταξίδι βιβλιαράκι!



~~~~~ FOR THE NEXT READER ~~~~~
Welcome to BookCrossing! Write if you want a short entry about how and where you found this book. You don’t have to register to this site to do so, you can remain anonymous.
Read the book if you wish and then help it continue its trip by leaving it in a public place (a bench, a coffee-shop table, a phone booth etc) for someone to find it the same way you did. You may even give it to a friend to read!