Πρόκειται για μια ιστορία που εκτυλίσσεται στη σημερινή Κέρκυρα, αλλά η πλοκή της είναι υφασμένη με νήματα χρόνου και θρύλου.
Οι "ψίθυροι" αυτοί είναι ανεξάλειπτες στο χρόνο εγγραφές παλιών μυστικών, με λέξεις που λείπουν και σιωπές ανεξίτηλες. Ένας έφηβος, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, τις εντοπίζει στους παλιούς τοίχους και προσπαθεί να τις αποκρυπτογραφήσει. Συναντά έναν γιατρό ο οποίος, επιστρέφοντας στη γενέτειρά του, ψάχνει να βρει το κομμένο (;) νήμα και το κρυμμένο νόημα: τη συνέχεια της ζωής.
Κι άλλοι, όμως, αναζητούν το ίδιο νήμα και νόημα: μια μοναχική φιλόλογος, που ερευνά έναν τοπικό θρύλο, προστίθεται στην ομάδα και ανακαλύπτει κρυμμένα μυστικά και ψέματα μιας μικρής κοινωνίας.
Υπάρχει και η μητέρα του εφήβου, στο πρόσωπο της οποίας αναπαράγεται ένας καταστροφικός έρωτας του παρελθόντος. Υπάρχει ακόμα κι ένα μικρό παιδί, που δρα ως καταλύτης...
Τελικά, όλοι οδηγούνται στην αναγνώριση και αποδοχή του πεπρωμένου τους, και παίρνουν συνειδητά τη θέση τους στην αδιάλειπτη συνέχεια, στον τόπο και το χρόνο.
Η Κατίνα Βλάχου αφηγείται μια απλή, αλλά πολύ ευρηματική ιστορία, που αποκαλύπτει πολλά για την ανθρώπινη ψυχή και τη μοίρα και, κυρίως, προσφέρει κάθαρση τόσο στους ήρωες όσο και στους αναγνώστες της.


Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα! Πρωτότυπο τόσο στην κεντρική του ιδέα όσο και στην εξέλιξη του μύθου και της πλοκής. Η ιστορία ξεκινάει με τον Θεόφιλο, που επιστρέφει στην Κέρκυρα επιτυχημένος γιατρός αλλά θέλει πλέον να ξεκουραστεί μακριά από την πολύβουη Γαλλία όπου διέπρεψε. Η αδερφή του τον καλεί σε λουκούλεια κυριακάτικα γεύματα και του εκμυστηρεύεται ότι στενή της φίλη έχει οικογενειακά προβλήματα. Ο Θεόφιλος γνωρίζει την οικογένεια της Ξένιας, η οποία μόλις έχασε τον άντρα της από έμφραγμα και έχει κλειστεί στη σιωπή της. Ο γιος της, έφηβος και κομπιουτεράκιας, ανακαλύπτει κάτι μοναδικό: ότι οι κορυφώσεις των φωνών των προηγούμενων ιδιοκτητών του σπιτιού και ειδικά του δωματίου του, έχουν αποτυπωθεί στους τοίχους κι εκείνος, με ειδικό πρόγραμμα, τους έχει εντοπίσει κι έχει συλλέξει! Έτσι ξεκινά μια ιστορία μυστηρίου, η ιστορία της Ναυσικάς στην εποχή της βενετοκρατίας, που ερωτεύτηκε τον οικοδόμο του ανακτόρου του πατέρα της και συνάψανε σχέσεις αλλά ο πατέρας της τους ανακάλυψε και την έκλεισε σε απόμακρο εξοχικό σπίτι, στο σπίτι της κυρά-Βουβής όπως πλέον αποκαλείται εκείνος ο τόπος, αν και αρχικά ήθελε να την κλείσει σε μοναστήρι.

Καταρχάς πολύ πρωτότυπη η κεντρική ιδέα: "μπορεί το ηχητικό κύμα να προκαλέσει εγχαράξεις ή άλλου είδους αλλοιώσεις στην επιφάνεια στην οποία προσκρούει;". Η απάντηση αρχικά είναι η εξής: "υπάρχει πιθανότητα μια επιφάνεια μη συμπαγούς ύλης, σε απόσταση σχετικά μικρή από την πηγή εκπομπής, να υφίσταται εγχάραξη κάποιας μορφής στα επιφανειακά μόρια από την πρόσκρουση του ηχητικού κύματος". Δηλαδή φωνές σε συγκεκριμένη υψηλή ένταση μπορούν να αποτυπωθούν στους τοίχους και με ειδικό τρόπο να εντοπιστούν και να περισυλλεγούν. Έτσι ξεκινάει η αστυνομική πλοκή της υπόθεσης, στην οποία ο γιατρός δέχεται ευχαρίστως να συμμετάσχει ώστε να εντοπίσει με τον έφηβο Αντρέα την αδικημένη Ναυσικά του τότε και την ιστορία της. Την άκρη του νήματος κρατά η Ναυσικά, της οποίας η μητέρα κατοικεί στο κτήμα της παλαιότερης Ναυσικάς, η οποία συμπτωματικά ανακάλυψε σκόρπια χειρόγραφα στα υπόγεια του σπιτιού της και σκέφτηκε να τα αξιοποιιήσει για μια επιστημονική μελέτη. Ο Θεόφιλος και η Ναυσικά μπλέκονται στα γρανάζια του έρωτα.

Παράλληλα με αυτήν την ιστορία έχουμε και την Ξένια, η οποία, μην μπορώντας να αντέξει το βαρός της χηρείας σε μικρή σχετικά ηλικία κλείνεται στον εαυτό της κι εγκαταλείπει τα παιδιά της σε οικείο πρόσωπο του σπιτιού και στο Θεόφιλο. Ο γιατρός όμως κερδίζει την εμπιστοσύνη της και του αποκαλύπτει ότι διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με παντρεμένο και μάλιστα είναι έγκυος στο παιδί του. Με τη βοήθεια του Θεόφιλου κερδίζει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, πατά πόδι στα σχόλια και στις φήμες του κόσμου κι αποφασίζει να κρατήσει το παιδί εις πείσμα όλων, φυσικά κρύβοντας την αληθινή του πατρότητα.

Πολύ όμορφες ιστορίες, βαθιά ανθρώπινες, δοσμένες με πρωτότυπο τρόπο: αντί να έχουμε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, μετά την έναρξη της ιστορίας και τη γνωριμία με τους ήρωες, τη νοοτροπία τους, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και τη ροή της πλοκής, σιγά σιγά διαπιστώνουμε ότι η ιστορία της Ναυσικάς του παρελθόντος ήταν ανέκαθεν στο μυαλό και στην προφορική παράδοση των κατοίκων του νησιού. Δηλαδή ο Θεόφιλος, ο Αντρέας, η σημερινή Ναυσικά δεν φτάνουν μέσω ανατροπών στην πλήρη εικόνα της Ναυσικάς αλλά μέσω αυτής καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής τους, να πάρουν αποφάσεις, να επιλέξουν: ο Αντρέας, με το πείραμά του, φεύγει με υποτροφία στην Αμερική, ο Θεόφιλος και η Ναυσικά παντρεύονται, η Ξένια στηρίζεται στα πόδια της. Και η Ναυσικά του τότε μας αποκαλύπτει την ιστορία της μέσα από το στόμα των ντόπιων κατοίκων, την εποχή της φροντίδας της ελιάς, και μέσα από ένα γράμμα που ανακαλύψανε Ναυσικά και Θεόφιλος όταν ανακαίνισαν το σπίτι της κυρά-Βουβής που θα κατοικούσαν.

Εξαιρετικά καλογραμμένο, με καλοδουλεμένη ντοπιολαλιά αλλά και καθημερινή γλώσσα, αναπαριστά με μαγικό και μαγευτικό τρόπο την Κέρκυρα, την ανάσα της, τις φιλοδοξίες της, τις νοοτροπίες της, την καθημερινότητά της. Οι χαρακτήρες που πλάθει η συγγραφέας είναι λίγο παραπάνω φιλοσοφημένοι και τα αποσπάσματα των σκέψεών της που καταθέτει κάπου κάπου ίσως ξενίσουν αλλά είναι τόσο καλογραμμένα και φιλοσοφημένα που δεν υπάρχει περίπτωση να τους κρατήσεις κακία που σου χαλάνε τη ροή του κειμένου. Ένα από τα πιο πρωτότυπα, φιλοσοφημένα αστυνομικά (;) μυθιστορήματα. Μην το χάσετε!!!!

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

"Τα γεγονότα του κόσμου, τα τόσο ανεξιχνίαστα και σύνθετα νήματα των εξελίξεων, που διαπλέκονταν έξω από τη βούληση και τη συμμετοχή του μέσου ανθρώπου, δεν ήταν πια δυνατόν να εξαντλούν το ενδιαφέρον του. Μόνο σαν παρατηρητές, σαν θύματα ή σαν φορείς χωρίς επίγνωση μπορούσαν οι άνθρωποι να τα παρακολουθούν και να τα βιώνουν. Πέρασαν οι εποχές όπου υπήρχε η δυνατότητα ή η ψευδαίσθηση της δυνατότητας να επεμβαίνουμε στις εξελίξεις. Λες και η ανθρωπότητα τρέχει καλπάζοντας, ενώ ο κάθε άνθρωπος μένει πίσω ασθμαίνων, προσπαθώντας να προλάβει να κατανοήσει και να προσαρμοστεί στις αδιάκοπες αλλαγές. Μια λύση υπήρχε, η επώαση. Η καλλιέργεια της σκέψης, ει δυνατόν της κριτικής σκέψης, η προσπάθεια της επιλογής, ει δυνατόν της επιλογής με άποψη, ώστε σε κάποια δεδομένη στιγμή, σε κάποια κρίσιμη καμπή, να είναι ώριμος κανείς να τοποθετηθεί ως προς τις εξελίξεις. " (σελ. 30).

"Κάθε φορά που έφευγε νοσταλγούσε, κάθε φορά που ερχόταν προσδοκούσε, ακόμα όμως φοβόταν να επιστρέψει οριστικά. Φοβόταν μήπως ο τόπος καθιστά τα όνειρα περιττά, μήπως τα εξουδετερώνει. Ως τώρα δεν ήθελε να αφεθεί νωχελικά σε αυτό το κλίμα, όπου οι μεγαλύτερες αλλαγές συνοψίζονται στη διαδοχή των εποχών, χειμώνας-καλοκαίρι, στα αναλλοίωτα εορταστικά έθιμα, Πάσχα-Χριστούγεννα, και στην εποχιακή μετανάστευση των παραθεριστών" (σελ. 117).

"Και όπως μια πλατεία περιβάλλεται από κτίρια και περιγράφεται μόνο έμμεσα, με την περιγραφή των προσόψεων που την ορίζουν, έτσι και οι άνθρωποιι. Καθένας είναι συνάρτηση των άλλων, ορίζεται και προσδιορίζεται σε σχέση μ' αυτούς, έχει κάτι από τον καθέναν γύρω του κι όταν επιχειρεί να περιγράψει τον εαυτό του, χίλιοι άνθρωποι συνωστίζονται. Η γνώση του εαυτού μας είναι γνώση βιωματική και γεννιεται μέσα από τη σχέση μας με τους άλλους. Κανείς δε γίνεται σοφός αν δεν υποφέρει, κανείς δε γίνεται καλός αν δεν ευτυχήσει, όπως κανείς δε γίνεται άγιος αν δεν αμαρτήσει και κανείς δεν επαναστατεί αν δεν τον καταπιέσουν" (σελ. 119).

"Μερικές φορές ο λόγος εισχωρεί μέσα μας χωρίς να στέκεται στο μυαλό. Πάει βαθύτερα και η κατανόηση δεν έχει να κάνει τόσο με τη νοητική επεξεργασία αλλά με τη σωματική ευφορία που μας προκαλεί" (σελ. 133).

NEA ΛΙΣΤΑ
valia32
nebula7
katerina21
merolia
chrisap
elenimix

Μου έδωσε το βιβλίο ο panoulis σήμερα στη Βύνη. Βλέπω στο εσώφυλλο του τη λίστα των αναγνωστών. Είμαι η πρώτη και ακολουθούν ουκ ολίγοι.
Το ξεκινάω απόψε!

Δεν μπορώ να πω ότι το βιβλίο μου άρεσε στο σύνολο του.
Η ιστορία αυτή καθ΄εαυτή ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Η κερκυραϊκή διάλεκτος, στις σκέψεις των μεγαλύτερων γυναικών, πολύ καλή. Οι περιγραφές της πόλης, των βροχερών απογευμάτων, της εξοχής, ωραίες. Αλλά όλη αυτή η φιλοσοφία, η επιτήδευση, τα βαρύγδουπα νοήματα, οι πολύπλοκες σκέψεις και στοχασμοί ....
Θα προτιμούσα τη σκέτη ιστορία και όχι όλες αυτές τις φιλοσοφίες που δυσκολευόμουν να παρακολουθήσω από σελίδα σε σελίδα.
Το βιβλίο θα συνεχίσει το ταξίδι του για τον επόμενο!
Καλή ανάγνωση!

Μου το έδωσε πριν λίγες ώρες ο καλός μου ο panost.
Τον ευχαριστώ πολύ, όπως και την taxidiarikopoul :-)))

Το διάβασα σήμερα, μέσα σε λίγες ώρες.
Πανέμορφο - συμφωνώ σε όλα με τον panost.
Λιγάκι με μπέρδεψε το θέμα του παιδιού στις τελευταίες σελίδες, αλλά μάλλον γίνεται το προφανές (Σπόϊλερ: μεγαλώνει με το Θεόφιλο και τη Ναυσικά)

Θα συνεννοηθώ με τη feltre να της το δώσω το συντομότερο δυνατό.

Καλό διάβασμα!

το βιβλίο βρίσκεται στα χέρια μου από χθες,μέσω αγαπητού karjim!

Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που βρήκε ο πιτσιρικάς τις ιστορίες που είχαν καταγραφεί στους τοίχους,πολύ έξυπνο.Κλασσικά στα βιβλία αυτού του είδους,κάποιος βρίσκει ξεχασμένα ημερολόγια ενώ εδώ έχουμε σύγχρονα μέσα.Επίσης η πλοκή ήταν καλή,πως μπόρεσε να κολλήσει τις ζωές των ηρώων του βιβλίου και η ιστορία με τον χτίστη και τα εμφράγματα!Πετυχημένο!Το συστήνω στους επόμενους αναγνώστες!Βουρ για τον επόμενο!

Έφτασε στα χέρια μου.

Πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα η ιδέα με τις φωνές. Ωραία η σταδιακή ανακάλυψη νέων στοιχείων. Συχνά φιλοσοφούσε υπερβολικά. Πολύ όμορφο το γράμμα του Άνθιμου στο τέλος.

Συνεχίζει...

Επληροφορήθην στη σημερινή συνάντηση των Αθηναίων ότι είμαι ο επόμενος σε αυτό το "δαχτυλίδι" στο οποίο δεν ενθυμούμαι να δήλωσα συμμετοχή. "Εθελοντικά" λοιπόν μου επεδόθη. Το καλό που σας θέλω να μου αρέσει το βιβλίο κακομοίρηδες... Ευχαριστώ!

Λοιπόν για να πω την αλήθεια καταλαβαίνω γιατί ο panost με έβαλε με το ζόρι σε αυτό το ρινγκ. Το βιβλίο έχει αρκετές ομοιότητες με το δικό μου τελευταίο βιβλίο: Περιγραφή της Κέρκυρας, ιστορίες του τόπου, ντοπιολαλιά, αναζήτηση στο παρελθό, μία ψιλοαστυνομική ιστορία. Η γλώσσα του είναι καλή, προσεγμένη. Οπότε λογικά θα έπρεπε να μου αρέσει. Έλα όμως που δεν... Δεν είμαι σίγουρος γιατί, αλλά δε με κέρδισε το βιβλίο. Πέρα από το γεγονός ότι η αρχική ιδέα της ανακάλυψης - εφεύρεσης της αποτύπωσης ηχητικών εγχαράξεων του παρελθόντος στους τοίχους είναι πρωτότυπη στον πυρήνα της μου φαίνεται ότι προκάλεσε αμηχανία στη συγγραφέα, η οποία ως μη έχουσα πολύ μεγάλη σχέση με το επιστημονικό αυτό πεδίο, το άφησε κάπως αξιωματικά στο βιβλίο χωρίς τεκμηρίωση και χωρίς ανάλυση.Τα υπόλοιπα μου δημιούργησαν το εξής πρόβλημα: Νομίζω ότι ενώ όλα τα συστατικά του βιβλίου είναι καλά, δεν πέτυχε στο βράσιμο. Δεν έγινε ένα ενιαίο σύνολο με τα συστατικά δεμένα μεταξύ τους, αλλά έμεινε μία ολίγον άβραστη σούπα που ξεχώριζες το κάθε συστατικό, τη γεύση του και όχι την επίγευση στο σύνολο. Με βάση το στυλ γραφής που είδα, δεν είμαι σίγουρος ότι αυτού του είδους το βιβλίο ήταν το σωστό για τη συγγραφέα. Νομίζω θα τα κατάφερνε καλύτερα σε άλλου θέματος βιβλίο. Ο επόμενος είναι ο maltrebus λέει το χαρτάκι μου. Ευχαριστώ Πάνο!

Το επέστρεψα στον panost τελικά έξω απ' τη Μητρόπολη Αθηνών για να το προχωρήσει. Δεν το βλέπω να προχώρησε το ρινγκ....

Περιμένοντας τη σειρά του να διαβαστεί...

Μου το έφερε η sismografos από το μηνιαίο μιτ-απ. Θα το διαβάσω και θα επανέλθω!!!

ενα ρινγκ που δεν περιμενα στην αθηναικη συναντηση του Μαιου εχω περιεργεια να το διαβασω !!!!

το τελειωσα μεσα σε μια μερα δεν ειναι απο τα βιβλια που με συνεπαιρνει η γραφη τους ομως ηταν καλογραμμενο θα το δωσω στον επομενο στο ρινγκ

Μου το δωσε η Valia32 στην μηνιαία συνάντηση του Ιουλίου των Αθηναίων Bookcrossers στη ''Βύνη''.

Στο ΜΕΤΡΟ Κατεχάκη χέρι με χέρι στην επόμενη αναγνώστρια Merolia. Καλή ανάγνωση

Στα χέρια χέρια μου, ευχαριστώ πολύ!

Δυστυχώς το βιβλίο αυτό δε μου άρεσε καθόλου. Δε μου άρεσε καθόλου το γράψιμο, κάπου επιτηδευμένο, όπως σχολίασαν κι οι υπόλοιποι, κάπου φλύαρο, κάπου ασυνάρτητο. Ούτε οι ιδέες (ο χτίστης και το έμφραγμα;;;). Δεν μπορώ να πω αν μου άρεσε η ιστορία, γιατί κατά τη γνώμη μου έχασε τελείως στη δομή. Μου έκανε εντύπωση το σχόλιο του panost, ότι δεν ήταν τελικά μια κλασική ιστορία που ξεδιπλώνεται, αλλά ουσιαστικά μια παλιά ιστορία έδρασε σαν καταλύτης για τα προβλήματα των πρωταγωνιστών. Αυτή είναι μια εξαιρετικά εύστοχη σκέψη και υποθέτω ότι ήταν και ο στόχος του βιβλίου. Αλλά κατά τη γνώμη μου απέτυχε, γιατί οι διάφορες αυτές προσωπικές ιστορίες ήταν γεμάτες ασάφειες και χωρίς σαφή κατεύθυνση. Το επιστημονικό "εύρημα" αναφέρεται και αξιοποιείται τόσο λίγο και είναι τόσο άσχετο με το υπόλοιπο κλίμα του βιβλίου που το βρήκα τελικά άστοχο. Δεν κατάλαβα ποιο ήταν το πρόβλημα της (νεότερης) Ναυσικάς και την ξαφνική φυγή της. Στην αρχή πίστεψα ότι ιστορία της άλλης Ναυσικάς θα ερχόταν στην επιφάνεια μέσω των ηχητικών ντοκουμέντων. Μετά εμφανίστηκαν παλαιά έγγραφα -άρα γιατί χρειάζονταν τα ηχητικά ντοκουμέντα; αλλά ας πούμε ότι ήταν ο συνδυασμός. Και τελικά η πλήρης ιστορία δε δίνεται από κάποιο πρόσωπο ή μέσο αλλά από την αφηγήτρια και δε μοιάζει να αφορά πλέον τους πρωταγωνιστές. Με μπέρδεψαν και οι ηλικίες των πρωταγωνιστών, που δίνονται πολύ μετά την πρώτη εμφάνισή τους στην ιστορία, αλλά και ο ρυθμός του αφηγηματικού χρόνου. Στην αρχή νόμιζα ότι παρακολουθούσα μια ιστορία σχεδόν μέρα προς μέρα αλλά μετά τη μέση του βιβλίου οι μήνες περνούσαν ταχύτατα, με μόνη ένδειξη την εγκυμοσύνη της Ξένιας -δυόμισι μήνες, πέντε μήνες, γέννα. Οι χαρακτήρες είχαν δυνατότητες, αλλά για μένα δεν απέκτησαν πραγματικό βάθος.

Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ για το βιβλίο. Θα φροντίσω να δοθεί σύντομα στον επόμενο αναγνώστη.

Βρίσκεται στα χέρια μου.

Δεν με ενθουσίασε το βιβλίο. Ωραία η ιστορία αλλά η γραφή του με δυσκόλεψε σε μερικά σημεία με τον φιλοσοφικό χαρακτήρα που είχε.

Ευχαριστώ πολύ elenimix για τον κόπο. και όλους για τη συμμετοχή σας. Το βιβλίο είναι στα χέρια μου.

ok

Απλα καλο

Στη Βιβλιοθήκη του Ε.Λ.Ι.Α. Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή τους.