Theo Capel – Goed gestemd

Als ik een gok moet maken, denk ik dat ik dit boek al meer dan twintig jaar in de kast heb staan. In het jaar van ‘het boek dat weg mag’ werd het tijd om het maar eens te lezen, zodat ik de daad bij het woord kan voegen. Gekocht in een opruimingsbak, destijds, maar nooit gelezen.

Het eerste wat me opvalt, nu ik het jaren later weerzie, is de foto van de auteur. Ik snap dat het de jaren tachtig waren, dat decennium heb ik toch vrij bewust meegemaakt, maar bestaat een dergelijk hoofd? De pavloviaanse reactie is dat het een geintje is. Misdaadroman, we laten de auteur er uit zien alsof hij in een project zit voor lekkende ex-criminelen. Snor te groot laten groeien, haar alsof het een pruik zou kunnen zijn en een bril met donkere glazen. Op straat zou niemand hem meer herkennen, maar iedereen meteen zien dat er iets aan de hand is.

Allemaal bijzaken, het gaat om het verhaal. Hank Stammer (ik moet meteen aan Hank den Drijver denken, de presentator van de Amnesty International benefiet Een Gebaar, gespeeld door Wim de Bie, ongeveer uit dezelfde tijd als dit boek trouwens), moet zich namens de Geldkredietbank bezig houden met het imago van stemmentrekker Leen Westra van de Liberale Democraten. Er speelt echter nogal wat in het privé-leven van de goede man, waardoor Hank het niet eenvoudig heeft.

Zelfs na lezing blijf ik echter met diverse vragen zitten. Wat was nou het belang van de Geldkredietbank? Wat heeft Hank Stammer nou daadwerkelijk gedaan? Ging dit boek nou over politiek of was die politiek nou de kapstok voor een spannend verhaal? Als de titel een poging tot humor is, waar is dan de humor in de rest van het boek? Wat is nou de onderliggende gedachte achter het boek? Waarom wordt D’66 omgedoopt in Liberale Democraten en bestaan de rest van de partijen wel gewoon? Was er in de jaren tachtig daadwerkelijk een vreemdgaande vrouwelijke minister of is dat helemaal verzonnen? Zit er überhaupt iets in dat op de werkelijkheid is gebaseerd of is het hele verhaal uit de dikke duim van meneer Capel gekomen?

En ondanks al die vragen heeft het boek me toch wel geraakt. Niet dat ik meteen de rest van het oeuvre van de auteur wil lezen of dat het boek nu ineens een prominente plaats in mijn boekenkast krijgt, maar het is desalniettemin een leuk boek. Vele zaken zijn gedateerd, een autotelefoon is een achterhaald iets, maar was destijds nog een ultiem gadget. De pers die nog heel goed het verschil tussen privé en zakelijk kende bestaat ook nauwelijks meer. Daarmee geeft het boek naast een leuk verhaal ook nog eens de tijdgeest goed aan. En ondanks de gedateerdheid, is veel ook weer te vertalen naar heden ten dage. De gejaagdheid van de politiek, de keuze van imago boven diepgang, we hebben het allemaal gezien het afgelopen decennium.

Mijn conclusie kan alleen maar zijn dat ik het geen goed boek vond, maar wel een leuk. En dat komt niet zo vaak voor, dus is de combinatie bijzonder.


Citaat: “De minister had een rok met split aan, waardoor ze hem handig had kunnen opstropen. Het zag er precies uit als een opname voor een pikante film. Leen Westra stond met zijn broek op zijn enkels vreselijk zijn best te doen en de minister vond het heerlijk zo te zien.” (p.111/112)



Nummer: 12-005
Titel: Goed gestemd
Auteur: Theo Capel
Taal: Nederlands
Jaar: 1986
# Pagina’s: 199 (855)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-245-1751-6


Meer:
Capel (Twitter)
Boeklog (recensie)
DBNL (over Capel)
Boekensite (recensie)

In de post naar de winnares van de herfstloterij.

Binnen een maand ;-)

Als klap op de vuurpijl nog dit boek in de brievenbus gevonden op de laatste dag van 2016. Toen ik het zag kreeg ik meteen jaren 80 vibes, een periode die ik nooit mee heb gemaakt (90's kid hier), maar je ziet het meteen aan de opzet, het lettertype en de enorme bril van de schrijver. Niet echt een spectaculaire buitenkant, ik hoop dat de binnenkant beter is ;)

Nu het hele circus van de gemeenteraadverkiezingen aan de gang is, is dit wel een leuk boek om te lezen. Het hele manipulatieve circus om de lijsttrekkers beter weer te geven dan ze zijn is goed uitgelicht. Maar daar blijft het boek wel bij. Er gebeurt niet zo heel veel spannends en de problemen worden snel opgelost.

Dit boek gaat mee naar de boekenweekmeeting in Oss. Veel leesplezier!

Dit boek lag aan het einde van de meeting nog op tafel. Ik heb het meegenomen naar Alfabetstad om het tijdens de gemeenteraadsverkiezingen weer los te laten.

Op het hek bij de Haydnschool, onder het bordje 'stemlokaal'.