Από τον πρόλογο του βιβλίου:
"Η θάλασσα το πρωί της Δευτέρας είναι συνήθως κρύα, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε κατά το ελάχιστο να πτοήσει τον Μάγο και τον Γιάννη, δηλαδή εμένα. Κάθε Δευτέρα είχαμε αποφασίσει να παίρνουμε το αμάξι μου και να κατεβαίνουμε πολύ πρωί στην πιο κοντινή θάλασσα για βουτιές, στα πλαίσια μιας υγιεινής και ισορροπημένης ζωής. Ήταν μία παρορμητική απόφαση, ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη μπίρα (ή την πέμπτη και την έκτη), ένα βράδυ που είχαμε βρεθεί στο μόλο, να συζητάμε για την αποδόμηση του συστήματος και χαμένες αγάπες. Και είχαμε βάλει σκοπό να την τηρήσουμε ευλαβικά. Έτσι, χωρίς λόγο. Για να αποδείξουμε στο σύμπαν ότι δεν μπορεί να κερδίζει πάντα.

Γενικά ήταν μια γενναία απόφαση γιατί δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος αν το ηρωικό μου lada έπιανε το κατώτερο όριο ταχύτητας στην Εγνατία, ούτε για το αν η μηχανή του άντεχε τόσες συγκινήσεις. Πάντως, αν το καλοσκεφτείς, αμάξια σαν αυτό δεν φτιάχνονται πια.
Όταν εκείνη τη Δευτέρα πατήσαμε τα σκονισμένα χαλίκια της παραλίας, έριξα μια ματιά στο ρολόι του κινητού μου. Ήταν περασμένες δώδεκα, ο ήλιος ψηλά κρυμμένος στα σύννεφα. Δεν τα είχαμε πάει άσχημα, σκέφτηκα. Την προηγούμενη Δευτέρα είχαμε φτάσει περίπου στις τέσσερις το απόγευμα και την προπροηγούμενη είχαμε φτάσει μόνο μέχρι την παρακείμενη καντίνα για σουβλάκια, περιποιημένα όπως πάντα..."

~

Άλλο ένα e-book στο ταπεινό και (υποτίθεται άθραυστο) έξυπνο (πάλι υποτίθεται) ανδροειδές τηλέφωνο. Λίγο πριν το νάνι, λίγο στην ουρά του σούπερ μάρκετ, λίγο στο αεροδρόμιο για Ελλάδα σε λίγες μέρες, θα βγει, δε θα βγει; Πού θα πάει; ((-;

Ο ήρωας του βιβλίου ερευνά την υπόθεση εξαφάνισης ενός ιδιόρρυθμου φίλου του. Η έρευνα τον οδηγεί σε ένα κύκλωμα κακοποιών. Ελαφρύ, ευχάριστο και σατιρικό ανάγνωσμα με μέτριες αξιώσεις.


Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο οποίος έχει το ίδιο όνομα και επίθετο με το συγγραφέα, είναι ένας λίγο εώς πολύ συνηθισμένος τύπος "δήθεν" νεαρού νεοέλληνα που προσπαθεί να δείξει ότι ξεχωρίζει πνευματικά αποστηθίζοντας βαρύγδουπες ρήσεις και ασχολούμενος να σκαρώνει στίχους με βασικό σκοπό τον εντυπωσιασμό των κοριτσιών. Στην πραγματικότητα όμως είναι μάλλον περιορισμένης σπιρτάδας και αυτό φαίνεται με ξεκαρδιστικό τρόπο από τις γκάφες που κάνει κάθε τόσο.

Η έλλειψη χρημάτων, η αταξία στα πράγματα και στη ζωή του, το σαραβαλάκι του και διάφορα άλλα, βγάζουν αρκετό γέλιο και κάνουν τον αναγνώστη να προσπαθήσει να ταυτιστεί κάπως με τον (αντι)ήρωα. Όπως επίσης και οι άκρως χαρακτηριστικοί τύποι του Μάγου, του Χάκερ, του παλαιστή Βρύζα και του Αντώνη του διαιτητή. Είναι σαφές ότι από τους κύριους στόχους του συγγραφέα είναι η σάτιρα και δεν τα καταφέρνει άσχημα.

Διάβασα το βιβλίο ευχάριστα (σε ηλεκτρονική μορφή στην οθόνη του [υποτίθεται] έξυπνού μου κινητού). Δεν πρόκειται φυσικά για το πιο βαθυστόχαστο ανάγνωσμα του κόσμου, αλλά γέλασα αρκετά με τις έξυπνες ατάκες του πρωταγωνιστή. Ο συγγραφέας μας μεταφέρει 100% τη νοοτροπία του. Αν και από ένα σημείο και μετά μπορεί να καταντάει κουραστικό. Από την αρχή εώς το τέλος φαίνεται σαν ένα χαλαρό μυθιστόρημα που το διαβάζεις όχι τόσο για να δεις τι γίνεται στο τέλος, (υποψιαζόμενος ότι δε θα γίνεται και κάτι συγκλονιστικό, δεν πέφτεις πολύ έξω), αλλά γιατί η γραφή είναι ευκολοδιάβαστη.