Flaptekst:
Joni Sigerius, de dochter van de rector magnificus van de Twentse universiteit, drijft samen met haar vriend Aaron een handeltje dat ze maar liever voor haar krachtige en briljante vader verborgen houdt. Het is in het jaar van de vuurwerkramp dat ook in het gezin de boel explodeert. Niet alleen lopen Joni en Aaron tegen de lamp, die zomer komt ook de enige en echte zoon van Sigerius vrij uit de Scheveningse gevangenis. Acht jaar later pas – Joni verdient inmiddels miljoenen in Los Angeles – verneemt Aaron wat er zich in 2000 werkelijk heeft afgespeeld.
Peter Buwalda schreef een meeslepende debuutroman over noodlot en verval, idylle en schoonheid.

Paperback 500 pagina's Uitgever De Bezige Bij (Mag open verstuurd worden)

RAY is klaar boek hoeft dus niet terug naar Dettie

eline64
monalisaa
Fifna
janna2
oehoeboeroe (flink onderaan)
Wandelaartje (flink onderaan)
iiwi
smitjes
2000intentions (helemaal onderaan is druk druk druk) <-- bij haar 23 juli 2012

Bonita Avenue zit nu in de brievenbus op weg naar... Eline64

Edit: Eline meldde dat haar hond altijd de post ophaalt maar af en toe een beetje te enthousiast is. Hierdoor is ze met haar tandjes een beetje door het karton van de envelop gegaan. Op de bladzijde die open lag, zijn nu twee tandafdrukjes te zien,
Helemaal niet erg, dat kan gebeuren maar dat jullie het even weten :-D

Boek vandaag ontvangen. Ik ga er snel in beginnen.

Bonita Avenue is uit. Sorry medelezers dat het een beetje lang heeft geduurd maar vlak nadat ik het boek binnenkreeg moest ik vier recensieboeken voor mijn werk lezen. Die gingen uiteraard voor ivm de deadline. Daarna gelijk begonnen in Bonita Avenue en tja daar was ik toch wel drie weken mee zoet. Het is een goed boek maar niet een boek wat je in een weekje wegleest.

Hoewel je weet hoe het afloopt met de hoofdpersoon, is het boek toch spannend tot het eind en heeft een zeer verrassende ontknoping. Ik vond het soms wat traag geschreven en door de wisselende perspectieven moest je ook wel je hoofd erbij houden. Maar het is verder een goed verhaal en mooi debuut van Peter Buwalda. Ik ben benieuwd naar zijn volgende boek. Ik vond Bonita Avenue op een gegeven moment een beetje een boek in de trant van Tirza.

Ik had van MonaLisaa haar adres al gekregen dus ik breng het boek zo even langs als wij naar het strand gaan.

Ik vond dit boek vandaag in de brievenbus, na thuiskomst van vakantie. Leuk! Ik heb m'n vakantieboeken uit, dus deze zal snel aan de beurt zijn.

Het boek is uit. Ik ben blij dat ik de kans heb gehad het als ray-boek te lezen (bedankt, Dettie!), want zo goed als ik had verwacht, vond ik het beslist niet. Ben dus blij dat ik het niet heb gekocht, ook al heeft het lezen me beslist enkele aangename uurtjes bezorgd. Maar als tegenwicht tegen alle lovende kritiek is mijn verslag nogal negatief, geloof ik. Omdat m'n weblog nog steeds uit de lucht is, plaats ik het hier:

Bonita Avenue – Peter Buwalda 536 p.
Hoewel ik dit boek grotendeels met plezier heb gelezen, begrijp ik de tekst op de voorkant (“Een staande ovatie” – de Standaard) en de laaiende lof die er in De wereld draait door over werd uitgesproken, niet. Misschien heeft Matthijs van Nieuwkerk het wel goed gezien door dit boek te vergelijken met Underworld van Don DeLillo – dat boek sprak me zo weinig aan dat ik het niet uit heb gelezen. Maar het is, volgens Matthijs, een ‘alle American novel’, zoals dit boek van Buwalda een ‘all Dutch novel’ zou zijn, want ‘alles komt erin voor’. Nou, alles? Ja, de vuurwerkramp. Op de achtergrond, en prima gedaan. En de ZX-Spectrum en Rubik – helemaal niet specifiek Nederlands, natuurlijk. En verder is het toch wel een hele particuliere geschiedenis van de personages die Buwalda in zijn verhaal bijeen heeft gebracht. Wel een bijzondere en interessante, en tegen het einde van het boek ook beslist spannende geschiedenis, maar helaas ook een met ontzettend veel niet al te relevante zijpaadjes. Daarom drong zich tijdens het lezen steeds vaker de vergelijking met een omgevallen boekenkast aan me op: Buwalda lijkt wel een omgevallen feitjeskast - kijk eens wat ik allemaal te vertellen heb! Maar was het nou nodig dat allemaal in één boek te stoppen? Ik bedoel: was het boek slechter geweest als Buwalda die chutney verkopende Italiaan had weggelaten? Of dat meisje uit een goede familie waar de Sigerius in z’n midlifecrisis iets mee krijgt? Volgens mij niet, en volgens mij waren er nog veel meer van dit soort zijpaadjes in het verhaal die van mij best weggelaten hadden mogen worden, en die ik dus ook allang weer vergeten ben.
Dan de stijl. Daar was men op tv ook lyrisch over. Nou ja, de zin die Matthijs voorlas was ook best leuk, maar die stond pas op ongeveer tweederde van het verhaal. Zelf heb ik helemaal geen geeltjes geplakt bij bijzondere zinnen. Wel bij twee woorden. Eerst bij gallisch: leuk, dacht ik, een spreektaalwoord dat ik zelden meer hoor. Probeert Buwalda hiermee een tijdsbeeld te scheppen? Hm, waarschijnlijk niet, want hij gaat er niet mee door. Tot ik stuitte op het woord spatjes (spatsies, zeiden wij indertijd). En dat vond ik eigenlijk alleen maar raar, want het paste niet bij de persoon bij wie het in de mond werd gelegd (ik weet niet meer wie dat was) en, naar me leek, ook niet in de tijd waarin het verhaal zich op dat moment afspeelde. Meer dus een kwestie van particulier woordgebruik van de schrijver waarvan je je af kunt vragen hoeveel (jongere) lezers nog begrijpen wat er staat. Niet zo erg, natuurlijk, gelukkig begreep ik het zelf wel, dus doorlezen maar. Een ander stijlaspect vond ik aanzienlijk irritanter, maar dat vergt enige uitleg. Het boek bestaat uit zeer veel niet al te lange episodes, die steeds tussen witregels zijn geplaatst, en waarbij een volgende episode zich met grote regelmaat afspeelt in een andere tijd (jaren zestig, jaren negentig, de tijd van de vuurwerkramp, het ‘heden’), op een andere plaats (Enschede, Utrecht, verschillende plaatsen in de VS) en met een ander vertelperspectief (Sigerius, Aaron, Joni) dan de vorige. En vrijwel nooit vertelt Buwalda er dan bij waar, wanneer en in wiens leven de lezer zich nu weer bevindt: dat moet hij zelf maar achterhalen. Een verteltruc die soms best goed werkt, maar in dit boek irritant werd omdat Buwalda hem maar blééf herhalen. En wel zó, dat ik zelfs over de helft van het boek (op p. 346) nog drie alinea’s nodig had voor ik er – door het noemen van een rokje - achter kwam dat hier Joni aan het woord was. Jammer, want dit maakte heb boek lastig leesbaar en ik kan me niet voorstellen dat het niet vele minder ervaren lezers heeft afgeschrikt. Hopelijk denken ze dan niet dat dit nu Nederlandse literatuur is. Niet dat het dat niet is, maar Nederlandse literatuur kan ook veel beter geschreven en makkelijker leesbaar zijn dan dit Bonita Avenue. Wat – dat herhaal ik toch nog maar even – qua verhaal zeker wel de moeite waard is.

En ik ga fifna mailen of ze het als volgende wil lezen...

Vandaag opgehaald bij monalisaa. Er ligt nog één ander ringboekje te wachten en dan is deze dikkerd aan de beurt!

Zo, die is uit! Precies een maand over gedaan, en dat valt mee, want van tevoren was ik bang dat dit een stuk langer zou gaan duren. Gelukkig is het een prettig boek, en zeker de tweede helft ging vlot, ook omdat ik toen meer tijd om te lezen had. Ik kan me in een aantal dingen vinden die monalisaa ook heeft opgemerkt. Het is soms inderdaad lastig om vast te stellen waar in het verhaal je je bevindt als er een nieuw stukje begint. En nogal wat verhaallijntjes die niet allemaal even relevant waren. Verder gebiedt beroepsdeformatie mij te zeggen dat ik toch nogal wat tikfoutjes tegenkwam en een paar taalfouten.
Dat alles gezegd hebbende vond ik het een goed boek, spannend ook wel. Steeds werd er een nieuw stukje van het verhaal onthuld, dat niet altijd liep zoals ik verwachtte, hoewel je wel een beetje weet hoe het af gaat lopen. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik tevreden ben over het einde, daar ga ik nog eens over nadenken. Bedankt voor het ringen, Dettie, ik ga de volgende PM'en.

Op weg naar janna2!

Vandaag op de mat!
Bedankt ringer en stuurder, ik ben benieuwd.

En weer uit ook!
Ik weet het niet...... Ik was er niet kapot van en vond de ruim 500 blz. een behoorlijke kluif. De afwisseling in perspectief vond ik heel goed, daardoor hield ik mijn aandacht bij het verhaal. Er zaten goede passages in, maar soms vond ik een en ander een beetje té, met name de anatomische les aan het einde had voor mij wel iets korter gemogen. Het geheel vond ik gewoon te onwaarschijnlijk, waardoor het behoorlijk ver van me af bleef staan.

Eens kijken of Oehoeboeroe er al zin in heeft.

ik sta niet in de ringlijst, maar heb het boek afgelopen maand geleend van een vriend en gelezen. ik had hier al even gekeken naar de meningen van mede-bookcrossers.

eigenlijk heb ik het alleen maar uitgelezen omdat het speelt in de stad waar ik woon en over een gebeurtenis gaat die op alle inwoners hier grote impact heeft gehad. dat vond ik mooi beschreven. ook mensen die er niet direct bij betrokken zijn geweest, zijn er toch door veranderd. natuurlijk zag ik alle straten en gebouwen zo voor me, maar vond het ergerlijk dat sommige dingen wel bij naam genoemd werden en andere niet (zoals de universiteit en het ziekenhuis). alhoewel, misschien gebeurt dat in alle boeken, maar valt het me nu op omdat het in mijn eigen stad speelt.

mijn vriend zei dat het een echt mannenboek is en wat mij betreft heeft hij daarin gelijk. sommige draadjes bleven in het luchtledige hangen, andere werden veel te uitgebreid beschreven. in het hoofdverhaal zaten wat mij betreft onduidelijkheden en hiaten. het einde vond ik uitermate slap (anatomische les haha Janna, wat leuk geformuleerd). geen boek dat ik zou aanbevelen.

vandaag bij janna2 vandaan meegenomen, waarvoor dank. Ik ben benieuwd en ga er snel min beginnen! Dank voor het ringen Dettie.

ik heb dit boek niet uitgelezen. Na ongeveer 100 pagina's sprak het me nog steeds niet aan. En dan heb ik nog wel wat anders in huis dat me wel wat lijkt. Sorry dus! Gaat binnenkort naar Wandelaartje......

naar het postagentschap onderweg naar wandelaartje. Ik hoop dat het haar beter bevalt!

Veilig aangekomen, er zijn nog 3 ringboeken voor deze maar sinds deze week ben ik na een leesdepressie weer volop aan het lezen dus het boek zal niet zo lang hoeven te wachten...
24-3-2012: Ik ben nu op blz 76, het verhaal kan me nog niet erg boeien, ik lees door tot blz 150 boeit het mij dan nog niet dan gaat het boek naar de volgende.
Ik heb Corinne2010 vast gemaild.
28/3/2012: Corinne heeft laten weten dat het boek niet hoeft te komen, iiwi is de volgende die ik ga mailen.

Per post op weg gegaan naar Iiwi.

Ontvangen.

Best heftige Spoilers.






Spoilers dus.


































Ik zag een onderdeel in DWDD over dit gehypte debuut. Uit een stukje dat werd voorgelezen in de uitzending bleek dat het voor een deel in Utrecht speelde, daarom ben ik het gaan lezen. Over mijn woonplaats lezen was erg leuk, stukjes over straten die ik ken, de Antonius Matheuslaan, wijk C, Overvecht...

De eerste twee hoofdstukken vond ik erg interessant. Met vooruit- en terugblikken kreeg je allerlei informatie over de personen en wat hun nog zal overkomen. Ik ging er helemaal voor zitten. Maar daarna zakte het boek toch weg. Er gebeurde eigenlijk niets meer dat niet al in die eerste twee hoofdstukken was aangekaart. Uitdiepen is leuk, maar ergens moet er wel iets nieuws gebeuren vind ik, of nieuwe informatie komen, en dat gebeurde maar niet.

Ik vond het wel een typisch Nederlands boek in zijn sfeer. Er is genoeg gorigheid, zoals dat vaak voorkomt in Nederlandse literatuur, met pies en poep en sex. Het laatste hoofdstuk is volgens mij zelfs daarom geschreven, lekker plastisch beschrijven hoe een lijk in stukken wordt gezaagd. Met een grijns geschreven een met een grijns gelezen.

Mijn grote probleem met deze roman is dat hij niet af is. Hij bestaat uit twee delen, een deel in 2000 en en deel dat speelt in 2008. De delen zijn door elkaar geschreven in flashbacks en vooruitverwijzingen. Dat kan allemaal, maar het deel uit 2008, daar wordt niets mee gedaan en stopt zomaar. "Wat weet jij hiervan?" ging Boudewijn verder. "Hij heeft Mike jouw adres in Los Angeles ontfutseld. Wat is die Bever van plan? Bel me, verdomme." Ik vind een open einde niet erg, maar dit is gewoon niet af. Losse eindjes, swah, maar dit is de helft van het boek! Alles wat er in die periode gebeurt, Aaron Bever die zijn schoonmoeder op het station ziet, Joni die een bedrijfspand koopt, het valt in een gat. Waarom is het geschreven? Waarom heeft Joni haar familie weer verlaten om iets in de pornoindustrie te doen? Om de schrijver te behagen? Leuk hoor, lekker schrijven over de aars die zich om de vinger zuigt, en dat is zeker beter dan 50 shades of grey. Maar als je als schrijver er verder niets mee doet, wordt het niet meer dan wat het nu is, een aars die zich om een vinger zuigt.
Ik begrijp dat alle recensenten zo blij waren dat ze weer eens een lekker mannenboek konden lezen na alle Jodi Picoults en dergelijke en het Peter Buwalda snel hebben vergeven, en inderdaad, het is een lekker mannenboek, maar wel een onaf mannenboek. Al met al wordt het daardoor wel een erg dun verhaaltje dat weinig meer om het lijf heeft (no pun intended). Leuk geschreven, maar weinig diepgang. Veel grappige gegevens, veel buitenkant, weinig hart.
'Een staande ovatie,' schrijft de Standaard volgens de blurb. Van mij niet meer dan een 6 1/2. Jammer, want het verhaal heeft veel voor zich; het gegeven over judo is leuk, de vuurwerkramp, en uit elkaar vallende familie. De humor is villein en er spreekt aan alle kanten plezier uit in het maken ervan. Nu nog een keer schrappen en er een mooi einde aan maken waarin alles bij elkaar komt en er een hart en betekenis in het verhaal komt.

Boek gisteren ontvangen. Denk dat ik er echter niet aan toe kom komende week en daarna gaan we op fietsvakantie. Het boek is me iets te dik om mee te nemen. Het logeert dus wat langer bij mij.

In verband met de vakantie ligt het boek hier al een tijdje.
Gisteren heb ik een eigen exemplaar gekregen van mijn schoondochter.
Dit boek kan dus verder reizen en ik kan eerst mijn andere Ringboeken lezen voor ik aan dit boek ga beginnen.
Zodra ik het uit heb zal ik hier nog even komen melden wat ik er van vind.

Inderdaad drukdrukdruk...

Zaterdag donderde dit boek al bij mij door de deurmat. Gelukkig was het goed verpakt en hebben we geen hond. Komt mooi uit dat ik de laatste ben in deze RAY dan ligt er even geen druk op.

HARDSTIKKE BEDANKT ALLEMAAL !

Erg leuk boek !


Hapje eten halen bij Toon's Eten... en een boek droppen.
Mooie afsluiting van het weekend !